Pokolenia jako makrostruktury
Problematykę tą przedstawiali m.in. Manheim oraz Ossowska. Comte w
XIX wieku wiązał proces rozwoju społecznego z wymianą pokoleń (około
30-letni okres aktywności życiowej) – po pokoleniu ojców, następuje
pokolenie synów. Simmel twierdził, że solidarność oparta na podstwach
przynależności wiekowej stanowi podstwaę zachowania spójności
społecznej (podziały na pokolenia są ważniejsze niż podziały polityczne
czy klasowe). Ortega-y-gasset wyróżniał w każdym społeczeństwie 4
pokolenia:
- pokolenie odchodzące, utożsamiane z istniejącym stanem rzeczu
- pokolenie sprawujące władzę – uzurpuje sobie prawo do
wpływania do rzeczywistości
- pokolenie kontestatorów – poszukuje dla siebie miejsca, wstępuje
w obieg wymiany właddzy
- pokolenie młodych – poszukuje własnej tożsamości, mające
pretensje do otaczającej formy społ.
przekonanie że wszyscy ludzie należą do jakiegoś pokolenia.
W socjologii jednak dominuje koncepcja, że nie wszystkim rocznikom
dane jest uczestniczyć w jakimś pokoleniu.
Manheim wyróżnił 3 warstwy problemowe w pokoleniu:
- kwestia pokoleniowej lokalizacji (przynależność do grupy
wiekowej i związana z nią wspólnota doświadczeń) – pokolenie
ma tu wiele wspólnego z klasą społeczną
- pokolenie jako aktualność (pokolenie jako aktor społeczny który
pokazuje swój potencjał w rzeczywistych sytuacjach i konfliktach
społecznych)
- pokolenie jako jednostka życia społecznego – wszystkie
podmioty, które podzielają obowiązujące postawy
docsity.com