Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Rozwój Turystyki w Polsce: Historia, Strategie i Wyzwania, Notatki z Hotelarstwo i turystyka

Turystyka: notatki z zakresu turystyki dotyczące polityki turystycznej; cele i zakresy polityki turystycznej.

Typologia: Notatki

2012/2013

Załadowany 29.05.2013

Grzegorz
Grzegorz 🇵🇱

4.5

(103)

516 dokumenty

1 / 15

Toggle sidebar

Ta strona nie jest widoczna w podglądzie

Nie przegap ważnych części!

bg1
Polityka turystyczna – wykłady
1POLITYKA wywodzi się z greki, politykon ozn. publiczne, społeczne,
państwowe, powszechne, obywatelskie, też znaczyło do XIX wieku:
towarzyskie, uprzejme. Słowo polis znaczyło pod względem.
1. poglądy etatystyczne ujmuje się politykę jako strefę wzajemnych
stosunków i oddziaływania pomiędzy państwami i innymi organizacjami,
które dotyczą celów, środków i charakteru.
2. poglądy kratologiczne walka o władzę oraz sposoby sprawowania
władzy, małe znaczenie ma społeczeństwo.
3. poglądy systemowe łączą politykę z funkcjonowaniem całości
społeczeństwa (utrzymywanie równowagi w społeczeństwie).
4. (nurt wywodzi sam termin polityka jest to sposób rozwiązywania
pewnego problemu.)Do analiz polityki turystycznej 1 i 3 pogląd.
P
OLITYKA zespół działań podejmowanych (def. polityki łączenie poglądów
1 i 3) przez ośrodki decyzyjne, które mają doprowadzić do osiągnięcia
zamierzonych celów przy pomocy odpowiednio dobranych środków.
POLITYKA TURYSTYCZNA wszelkie oddziaływania władz państwowych
(szczebla centralnego, lokalnego, regionalnego) mające na celu:
1. zaspokojenie potrzeb turystycznych własnego społeczeństwa
2. racjonalne wykorzystanie walorów turystycznych, zasobów pracy i
kapitału w sferze gospodarki turystycznej
3. kształtowanie optymalnych rozmiarów i struktury ruchu
turystycznego (wielkość ruchu turystycznego oraz struktury: przestrzennej,
rodzajowej, konsumentów)
4. ogólne koordynowanie rozwoju turystyki z uwzględnieniem jej
wielorakich funkcji (ekonomicznych, społecznych, wychowawczych,
wypoczynkowych, zdrowotnych, edukacyjnych, ekologicznych, itp.) oraz jej
licznych związków z żnymi dziedzinami życia społecznego i
gospodarczego (transport, handel, edukacja, wyżywienie, zdrowie,
bezpieczeństwo, ochrona środowiska).
CELE POLITYKI TURYSTYCZNEJ: ze względu na kraj np. duży mały =
USA San Marino demokratyczne niedemokratyczne recepcyjny
emisyjny 2 podstawowe podejścia: podmiotowe państwo podejmuje
określone działania ze względu na turystykę (turystyka krajowa i własnych
obywateli) przedmiotowe państwo podejmuje działania z myślą o innych
celach (traktuje turystykę instrumentalnie) zagraniczna turystyka
przyjazdowa
ZAKRES POLITYKI TURYSTYCZNEJ:
1. planowanie przestrzenne (np. tworzenie parków narodowych,
rezerwatów przyrody) wszystko co wiąże się z przestrzenią
pf3
pf4
pf5
pf8
pf9
pfa
pfd
pfe
pff

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Rozwój Turystyki w Polsce: Historia, Strategie i Wyzwania i więcej Notatki w PDF z Hotelarstwo i turystyka tylko na Docsity!

Polityka turystyczna – wykłady

1POLITYKA wywodzi się z greki, politykon ozn. publiczne, społeczne, państwowe, powszechne, obywatelskie, też znaczyło do XIX wieku: towarzyskie, uprzejme. Słowo polis znaczyło pod względem.

  1. poglądy etatystyczne ujmuje się politykę jako strefę wzajemnych stosunków i oddziaływania pomiędzy państwami i innymi organizacjami, które dotyczą celów, środków i charakteru.
  2. poglądy kratologiczne walka o władzę oraz sposoby sprawowania władzy, małe znaczenie ma społeczeństwo.
  3. poglądy systemowe łączą politykę z funkcjonowaniem całości społeczeństwa (utrzymywanie równowagi w społeczeństwie).
  4. (nurt wywodzi sam termin polityka jest to sposób rozwiązywania pewnego problemu.)Do analiz polityki turystycznej 1 i 3 pogląd. P OLITYKA zespół działań podejmowanych (def. polityki łączenie poglądów 1 i 3) przez ośrodki decyzyjne, które mają doprowadzić do osiągnięcia zamierzonych celów przy pomocy odpowiednio dobranych środków. POLITYKA TURYSTYCZNA wszelkie oddziaływania władz państwowych (szczebla centralnego, lokalnego, regionalnego) mające na celu:
  5. zaspokojenie potrzeb turystycznych własnego społeczeństwa
  6. racjonalne wykorzystanie walorów turystycznych, zasobów pracy i kapitału w sferze gospodarki turystycznej
  7. kształtowanie optymalnych rozmiarów i struktury ruchu turystycznego (wielkość ruchu turystycznego oraz struktury: przestrzennej, rodzajowej, konsumentów)
  8. ogólne koordynowanie rozwoju turystyki z uwzględnieniem jej wielorakich funkcji (ekonomicznych, społecznych, wychowawczych, wypoczynkowych, zdrowotnych, edukacyjnych, ekologicznych, itp.) oraz jej licznych związków z różnymi dziedzinami życia społecznego i gospodarczego (transport, handel, edukacja, wyżywienie, zdrowie, bezpieczeństwo, ochrona środowiska).

CELE POLITYKI TURYSTYCZNEJ: ze względu na kraj np. duży mały = USA San Marino demokratyczne niedemokratyczne recepcyjny emisyjny 2 podstawowe podejścia: podmiotowe państwo podejmuje określone działania ze względu na turystykę (turystyka krajowa i własnych obywateli) przedmiotowe państwo podejmuje działania z myślą o innych celach (traktuje turystykę instrumentalnie) zagraniczna turystyka przyjazdowa ZAKRES POLITYKI TURYSTYCZNEJ:

  1. planowanie przestrzenne (np. tworzenie parków narodowych, rezerwatów przyrody) wszystko co wiąże się z przestrzenią
  1. badania ekonomiczne działania i stymulacje państwa o charakterze ekonomicznym np. systemy dofinansowań, polityka kredytowa.
  2. badania naukowe i statystyka państwo diagnozuje działania na rynku i prowadzi odpowiednie działania
  3. kształtowanie konsumpcji turystycznej (występuje najrzadziej) państwo wspiera konsumpcję turystyczną ludzi biednych
  4. kształcenie kadr turystycznych np. finansowanie szkolnictwa
  5. działalność promocyjna (promocja i marketing) promocja danego kraju przez np. targi turystyczne; z drugiej strony stara się zniechęcić własnych obywateli żeby nie wyjeżdżali z kraju na wakacje
  6. organizacja i zarządzanie rynkiem turystycznym (tworzenie prawa, NTO, NTA) FORMY POLITYKI TURYSTYCZNEJ:
  7. leseferyzm z fr. nic nie robić prawa rynku, popyt, cena, będzie samo wszystko dobrze działało i państwo ma się nie wtrącać ale ma określić podstawowe ramy.
  8. interwencjonizm - państwo interweniuje tylko w sytuacjach kryzysowych.
  9. protekcjonizm państwo z góry zakłada, że pewne obszary będą korzystały z pomocy opieki państwa np. wobec pewnych form turystyki np. zdrowotnej, dzieci i młodzieży; wobec regionów np. Bieszczad, Mazur; może popierać określone kierunki wyjazdów wobec pewnych branż, organizacji np. PTTK.
  10. etatyzm państwo dąży do przejęcia większego pakietu akcji w strategicznie ważnych branżach turystycznych np. LOT. CYKL TURYSTYCZNY WODEJKI:
  11. badanie rynku
  12. planowanie rozwoju turystyki
  13. budowa infrastruktury turystycznej i para turystycznej
  14. przygotowanie kadr
  15. model organizacyjny turystyki
  16. rozwój gospodarki turystycznej
  17. propaganda turystyki
  18. badanie rynku (ocena polityki)

INSTRUMENTY (NARZĘDZIA) 4 GRUPY:

  1. instrumenty organizacyjne państwo powołuje określone organizacje, żeby realizowały politykę turystyczną w określonych dziedzinach np. GOPR
  2. instrumenty prawne ustawa o usługach turystycznych, akty prawne, rozporządzenia i też system kontroli przestrzegania tego prawa
  3. instrumenty ekonomiczne polityka podatkowa, system licencji, dotacje, dofinansowania, subwencje
  1. normatywna - precyzuje model turystyki oraz wyznacza podstawowe cele i założenia polityki turystycznej i przypisuje rolę jaką mają do spełnienia poszczególne podmioty turystyczne. Jakie normy dotyczą turystów Wiąże się z upowszechnieniem informacji na temat polityki turystycznej państwa (społeczeństwa), wskazuje ustaleniu. Dokąd do celu, jakimi drogami, dlaczego pewne rozwiązania są najlepsze Zakres instytucjonalnej znajomości danego programu.
  2. instrumentalna związana z realizacją polityki turystycznej, służy do odpowiedzenia na pytania: co należy zrobić i jakie podjąć decyzje, by przewidywania się spełniły i rezultaty zostały osiągnięte Wskazuje na znaczenie turystyki na osiąganie innych celów polityki państwa (np. państwo wychowuje młodzież, zdrowie społeczne), zasada podwójnego zintegrowania obowiązuje: dążenie do integracji planów strategicznych i celów turystycznych. SYSTEMY ZARZĄDZANIA TURYSTYKĄZa politykę turystyczną odpowiedzialne są NTA, NTO.NTA Narodowa Administracja Turystyki, rządowa organizacja, zadania: koordynowanie rozwoju turystyki formułowanie krajowej polityki turystycznej sprawy międzynarodowe w zakresie turystyki doradztwo turystyczne inwestycje turystyczne finansowanie głównie środki publiczne (budżetowe lub z podatków)NTO Narodowa Organizacja Turystyczna, organizacja publiczno-prywatna, rządowo- samorządowa. 3 filary, na których opiera się NTO:
  3. administracja rządowa (NTA należy)
  4. administracja samorządowa
  5. biznes turystyczny zadania NTO: formułowanie i wdrażanie kampanii marketingowych międzynarodowa działalność promocyjna kierowanie działalnością promocyjną oddziałów zagranicznych opracowanie pierwszej produkcji wydawnictw promocyjnych działanie jako ogniwo współpracy między rządem, a sektorem prywatnym finansowanie: łącznie ze środków prywatnych i publicznych wspólne działania NTA, NTO: licencjonowanie działalności turystycznej regulacja prawna szkolenie i edukacja turystyczna rozwój produktu turystycznego badania rynku turystycznego statystyka turystyczna SYSTEMY ZARZĄDZANIA TURYSTYKĄ (raport Roberta Holliera:
  6. podstawowym trendem jest oddzielenie działalności promocyjnej od polityki turystycznej
  1. w większości krajów Europy Zachodniej osiągnięto stopień decentralizacji, który można by nazwać regionalizacją lub czasem nawet w pewnym stopniu federalizmem
  2. federalizmem rezultacie finansowanie działalności promocyjnej, które jeszcze dwie dekady wcześniej zależało głównie od państwa, w chwili obecnej zmierza do współpracy pomiędzy 3 składnikami lub partnerami: państwem instytucjami regionalnymi oraz przemysłem turystycznym) system to pewna całość, składająca się z poszczególnych części, które są współzależne i oddziaływają na siebie; suma elementów jest zawsze większa niż one osobno. Instytucje pełniące funkcje NTA i NTO w wybranych krajach UE oraz krajach kandydujących. Różnorodność ministerstw, kraje: Turcja i Luksemburg odrębne ministerstwa wyjątki. Hiszpania, Portugalia, Irlandia połączenie handlu z turystyką. KRAJ NTA (Ministerstwo) NTO Francja Min. Transportu Budownictwa i Turystyki Maison de la France 1987r powstała, 75mln turystów w ostatnich latach Włoch y Rada Ministrów Gabinet PremieraENIT Włoski Zarząd TurystykiNiemcy Min. Spraw Gospodarczych DZT Niemiecka Centrala TurystykiHiszpania Min. Handlu i Turystyki TURESPANIA El Instituto de Tourismo de EspagnaPolska Min. Gospodarki i Pracy POT (Polska Organizacja Turystyczna) POT zadania: promocja Polski jako kraju atrakcyjnego turystycznie zapewnienie funkcjonowania i rozwijania polskiego systemu informacji turystycznej w kraju i na świecie inicjowanie, opiniowanie i wspomaganie planów rozwoju oraz modernizacji infrastruktury turystycznej inspirowanie tworzenia regionalnych organizacji turystycznych, obejmujących swoim zakresem działania obszar jednego lub więcej województw oraz lokalnych organizacji turystycznych, obejmujących swoim zakresem działania obszar jednego lub więcej jednostek samorządu lokalnego, a także współdziałanie z nimiNTA Ministerstwo Gospodarki (MG) Departament Turystyki (DT): przygotowywanie rozwiązań systemowych stymulujących rozwój turystyki i wzrost produktu turystycznego opracowywanie i monitorowanie realizacji programów z zakresu turystyki prowadzenie spraw związanych z zagospodarowaniem przestrzennym kraju w zakresie turystyki i wypoczynku dokonywanie oceny funkcjonowania sektora usług turystycznych podejmowanie działań mających na celu ochronę konsumentów usług turystycznych prowadzenie spraw związanych ze sprawozdawczością statystyczną w turystyce prowadzenie Centralnego Rejestru Zezwoleń prowadzenie spraw związanych z pozyskiwaniem zagranicznych i krajowych środków finansowych przeznaczonych na rozwój turystyki prowadzenie spraw wynikających z nadzoru ministra nad

wprowadziła 2-kanałowy system na przejściach granicznych (zielony kanał nic do oclenia) Transport międzynarodowy każdy środek transportu rozwija się na konwencji. Transport kolejowy konwencja Berneńska jest stale unowocześniana, podstawowe znaczenie straciła w 1980r., kiedy wprowadzono konwencję Cotif. Transport lotniczy, morski należy do jednych z najbardziej umiędzynarodowionych dziedzin. Transport lotniczy konwencja Warszawska 1929r., ograniczała odpowiedzialność linii lotniczych w przypadku utraty lub uszkodzenie bagażu lub zranienia/śmierci pasażerów. Konwencja Ateńska dotyczyła tego samego, co warszawska.Konwencja Chicagowska 1941r., od strony technicznej ustaliła zasady do dziś używane w transporcie lotniczym np. określa zasady ładunku towarów osób.Konwencja Tokio 1963r., w sprawie przestępstw i innych aktów dokonywanych na pokładzie samolotów. Konwencja Brukselska 1970r., dotyczy umowy o podróż, ona nie weszła w życie (musi być ratyfikowana przez rządy tych państw, które uczestniczą w konwencji, musi być wymagana ilość państw); umowa o podróż w każdym kraju są problemy z tą umową, bo nie ma idealnej.Konwencja z 1962r., dotycząca hotelarstwa odpowiedzialność osób utrzymujących hotele za rzeczy osób wniesionych do hotelu. Nazywana konwencją europejską, bo była ratyfikowana przez Radę Europy.Inne umowy oprócz konwencji:- normy prawne UE (ustawy, rozporządzenia, dyrektywy, itd.)1990r./314 Dyrektywa ustawa o usługach turystycznych (o podróżach turystycznych za cenę zryczałtowaną)Umowy bilateralne służą utrwalaniu kontaktów, ułatwianiu współpracy między 2 krajami. stwarzają podstawy do rozwoju turystyki umowa między USA i Chinami z 1880r., przyznawała pełną swobodę dostępu do terytorium obu państw:

  • profesorom
  • studentom
  • kupcom
  • turystom Japonia i Australia kilka lat później umowa bilateralna są ukoronowaniem współpracy istniejącej wcześniej umowa z 1971r., między Polską, a NRD ułatwiła podróże do NRD, gdyż do tego kraju można było wjeżdżać na podstawie dowodu (na końcu dowodu pieczątka, że możemy przekroczyć granicę)Umowy dotyczące międzynarodowego ruchu osobowego:- przepisy wizowe- przepisy paszportoweEuroregiony pod koniec lat 50-tych powstały (I powstał w 1958r.), przy obszarach przygranicznych turystycznie, jest na 1 z pierwszych miejsc wspólnych działań państw.Współpraca międzyregionalna (między 2 województwami, miasta bliźniacze, partnerskie). POLSKA podmiot współpracy międzynarodowej.W XX wieku należała do bardzo aktywnych podmiotów międzynarodowych stosunków

turystycznych. Powstanie WTO wiąże się z 2 faktami, do których Polska się przyczyniła:

  • geneza sięga 1925r.,
  • 5 kongres odbyła się w Polsce i zamiast spotykać się, co roku można stworzyć organizacje, które się tym zajmą UZOOPT
  • w 1947r., została przekształcona UZOOPT na UIOOT (organizacja pozarządowa)miał bardzo duże znaczenie dla rozwoju turystycznego w okresie międzywojennym. Polska przyczyniła się do rozwoju Międzynarodowej Unii Alpinistycznej 1929r. Po wojnie to się zmieniło. Zmienił ustrój i działalność sferze turystyki, były złe, bo najpierw Rosja decydowała, a potem my i inne kraje socjalistyczne musiały się podporządkować. Umowy dwustronne. Polska ma około 30 umów dwustronnych, umów w zakresie turystyki to umowy o rozwijanie turystyki z krajami europejskimi i pozaeuropejskimi np. Kuba. Wiele umów Polska musiała rozwiązać wstępując do UE (wizy dla naszych sąsiadów).Umowy te nie wymagają ratyfikacji.Ustawa z 2000., o umowach międzynarodowych określa zasady umów. Umowy bezwizowe do 50 państw na świecie, część jednostronnie wprowadziła.W Polsce od 1990r., ważny element współpracy międzynarodowej, w każdej sferze/na różnych granicach te euroregiony są tworzone (I euroregion Nysa utworzony).Grupa Wyszechradzka (Węgry, Polska, Czechy i Słowacja) wykazuje dużą współpracę, duża aktywność.Inicjatywa środkowo europejska (pentagonalne, heksagonalne), teraz 17 państw z Europy środkowo-wschodniej należy. Cel: zacieśnianie współpracy we wszystkich możliwych dziedzinach. Rada Państw Morza Bałtyckiego (należą: Dania, Estonia, Łotwa, Polska, Niemcy, Norwegia, Szwecja). WYKŁAD 4 Strategie rozwoju polityki w Polsce
  • długoterminowe plany rozwoju
  • główne założenia 2 wcześniejszych strategii
  • 3 strategia 2007-2013Strategia w 1997r., produktu turystycznego:
  • duży udział eksportów UE,
  • 1991r. powstał UKWIT (raport McKantiego),
  • powstała strategia na lata 1998- Przegląd mocnych i słabych stron polskiego produktu turystycznego na szczeblu krajowym. SŁABE STRONY: brak pozytywnego wizerunku Polski jako kraju turystycznego za granicą, język trudny dla obcokrajowców, brak szkolenia językowego dla pracowników sektora turystyki dla pokonania tej słabości, opinia kraju o wysokim zanieczyszczeniu powietrza, morza i wód śródlądowych, niedostatek bazy o średnim standardzie, pomimo niedawnego obniżenia standardu niektórych 4- i 5- gwiazdkowych hoteli na
  • 5 obszarów marek: turystyka biznesowa kongresy, wystawy, targi, spotkania biznesowe, podróże motywacyjne turystyka w miastach i turystyka kulturowa wycieczki (zorganizowane i indywidualne) w celu zwiedzenia miast i uczestnictwo w imprezach turystyka na terenach wiejskich agroturystyka, folklor, ekoturystyka turystyka rekreacyjna, aktywna i specjalistyczna szeroki zakres rekreacji poza miejscem zamieszkania i wykorzystywania przyrody (wody, lasy, itd.), zaliczono tu też turystykę pielgrzymkową i etniczną turystyka przygraniczna i tranzytowa (krótkie przyjazdy w celu zrobienia zakupów, krótkie wizyty do 50km)Do każdej z tych marek dano managerów marketingowych np. Sławomir Wróblewski turystyka biznesowa.10 programów krajowych:
  1. rozwój marek (wyselekcjonować najlepsze produkty i wokół nich budować przyszłość polskiej turystyki
  2. renesans miejscowości wypoczynkowych np. Karpaty, Sopot
  3. gwarantowanie jakości
  4. statystyka turystyki (udoskonalić ją, by dane na temat sektora turystycznego były wiarygodne, rachunek satelitarny turystyki)
  5. rozwój przedsiębiorczości i rozwój organizacyjny ułatwić tworzenie firm
  6. rozwój zasobów ludzkich (szkolenia)
  7. rozwój transportu i infrastruktury (rozwijał się najsłabiej)
  8. dostarczenie informacji turystycznej (NCRS nie powstał jeszcze do dziś)
  9. rozwój krajowego i zagranicznego marketingu oraz biznesu
  10. imprezy (koordynacja dużych imprez, koordynacja tych imprez) II strategia rozwoju turystyki 2001-2006:
  • modyfikowała ustalenia wyżej wymienione
  • to dokument związany ze strategiami rozwoju społeczno-gospodarczego państwa
  • rozszerzenie współpracy międzynarodowej (generowanie przez turystykę dochodów, miejsc pracy)
  • zasada zrównoważonego rozwoju (poszanowanie praw przyrody, kultury i środowiska)
  • bezpieczeństwo turystów, jakość bazy
  • wejście do UE to ważny element tej strategii (SPARAT, PHARE)
  • główny cel to poprawa konkurencyjności polskiej oferty turystycznej na rynku międzynarodowym i krajowym

POLITYKA TURYSTYCZNA UE Podstawowe przejawy polityki turystycznej w UE od 20 lat na forum UE podejmowany jest szereg działań o przedmiotowym charakterze. Ta polityka turystyczna przejawia się w kilku podstawowych obszarach działań:

  1. w pewnych działaniach wspólnotowych zakresie przekraczania granicy i międzynarodowego ruchu osobowego
  2. polityka w zakresie ochrony konkurencji
  3. polityka w zakresie ochrony konsumenta (turysty)
  4. wspólna polityka podatkowa w branży turystycznej
  5. polityka transportowa
  6. polityka w zakresie promocji turystyki
  7. polityka w zakresie ochrony środowiska
  8. polityka regionalna w turystyce
  9. proturystyczne projekty i działania UE Ad.1. Już sama UE została utworzona po to, by ludzie mogli się przemieszczać (liberalizacja przepisów w swobodzie przepływu osób) bez wiz i pozwoleń na pracę. Próby stworzenia Europy bez granic były podejmowane od bardzo dawna (w latach 50-tych w krajach Beneluksu podróżowano bez paszportu. Idea ta zrodziła się w latach 80-tych układ z Schengen zwany Schengen I. Ten układ podpisany w 1985r. został wprowadzony ułatwienia przy przekraczaniu granic dotyczyły ruchu drogowego kontrola wzrokowa pojazdów przekraczających granicę. Państwa pozbywające się kontroli granicznej niebezpieczeństwa akt wykonawczy to akt Schengen II likwidował granice, ale miał zapewnić bezpieczeństwo na granicach. Trwało to bardzo długo około 10 lat, niektóre państwa były oporne np. UK. Upadł komunizm to 1 powód i bano się, że fala ludzi z krajów socjalistycznych zaleje inne kraje. 2 powód to Holandia (narkotyki ma liberalne przepisy). Ad.2Konkurencja jest w szczególny sposób chroniona na rynku europejskim. Ochrona to podstawowe zadanie UE i tępią wszystko, co zakłóca wolną konkurencję (swoboda przepływu: kapitału, usług, osób i towarów). Szereg działań, które ograniczają konkurencję (hotele, itp.). dyrektywy chronią jednolity rynek europejski. 1968r. 1 dotyczyła swobody świadczenia usług w sektorze HRC (hotele, restauracje, cawiarnie). Zasadniczym celem jest zniesienie wszelkich ograniczeń np. British Airways- źle sprzedawano bilety agentom, robili to nieuczciwie. Fuzje dużych firm muszą mieć aprobatę UE np. TUI chciało kupić firmę Thomas Cook Cook się UE nie zgodziła, i udziały kupił Neckermann. Ad.3 II dyrektywa 1982r. dotyczy campingów i karawaningów.Dyrektywa 1975r. ochrona rynku pracy pilotówDyrektywa nr 314/90 podróże o zryczałtowaną cenę (przed odjazdem klient musi mieć dokładnie powiedziane wszystko). Z jednej strony mamy instrumenty prawne, a z drugiej informacje o edukacji konsumentów. Są tworzone europejskie centra informacji doradcze, są one przy granicach. Ochrona konsumenta służy też ujednolicanie informacji w hotelach, wprowadza się łatwo rozpoznawalne znaki. Ochrona konsumenta to też bezpieczeństwo są

ĆWICZ. 1Polityka turystyczna ma najlepsze szanse być realizowaną, kiedy państwo realizuje wszystkie 8 etapów (cyklu Wodejki).

  1. badanie rynku
  2. planowanie rozwoju turystyki
  3. budowa infrastruktury turystycznej i para turystycznej
  4. przygotowanie kadr
  5. model organizacyjny turystyki
  6. rozwój gospodarki turystycznej
  7. propaganda turystyki
  8. badanie rynku (ocena polityki) Ad.1Diagnozowanie sytuacji w branży turystycznej, sytuacji na rynku to zadanie państwa, by prowadzić badania przeprowadzane przez GUS (np. baza noclegowa statystyka), formularz KT1 (co miesiąc), IT (badania graniczne). Ad.2Nie jest rzeczą łatwą, polityka turystyczna utożsamia się z działaniami władz państwowych też politykę turystyczną prowadzą duże przedsiębiorstwa turystyczne, polityka turystyczna to też domena organizacji międzynarodowych, UE. Ad.3 Rolą państwa jest budowa infrastruktury para turystycznej czyli np. żeby były hotele muszą być drogi do nich. Ad.4Analiza rynku pracy (państwo musi to modyfikować). Ad.5Trzeba stworzyć ramy organizacyjne, żeby turystyka była realizowana (NTA, NTO, w Polsce POT). Ad.6Państwo koordynuje funkcjonowanie rynku (tak, by gospodarka turystyczna mogła się rozwijać) przy pomocy instrumentów. Ad.7Propagowanie w społeczeństwie turystyki oraz jej promocja. Ad.8Związane jest z tym, ze państwo musi monitorować tą politykę, czy te wymyślone na początku cele są realizowane, czy trzeba te cele zmodyfikować.

HISTORIA POLITYKI TURYSTYCZNEJ Początki. Okres międzywojenny, lata 20-ste po I wojnie światowej państwa zaczęły ingerować w tą branżę rozwój szedł 2 ścieżkami. W niektórych państwach powoływano specjalne komórki odpowiedzialne za politykę turystyczną. 1906r w Austrii I Ministerstwo Robót Publicznych 1907r we Francji 1919r Polska powołano referat turystyki z Ministerstwa Robót Publicznych, I szef dr M. Orłowicz (ponad 200 przewodników po całym świecie napisał), stworzył 1 z najnowocześniejszych modeli turystycznych po wojnie, zaprosił do współpracy wszystkich ważnych ministrów związanych z turystyką. Ministerstwo Turystyki w Nowej Zelandii I w 1901r organ w formie ministerstwa powstał. Druga ścieżka (kraje skandynawskie) państwa nie powoływały komórek tylko zlecały funkcje organizatorskie i koordynacyjne różnym społecznym organizacjom turystycznym o charakterze

zrzeszeniowym np. Związek Turystyki Finlandii XIX wiek- jedna z organizacji pozarządowych. 1924r komisja turystyczna (Ministerstwo Spraw Zagranicznych, MSW, Ministerstwo Skarbu, Ministerstwo Zdrowia itd.) i w ramach tej komisji rozstrzygali referaty o sprawach turystycznych. Komisja ta wypracowała pewien model. 1928r II komisja (1929r ministerstwo świata w Polsce, dobra okazja do promocji kraju), zlecono komisji przygotowanie modelu polityki turystycznej, wypracowała najnowocześniejszy model w tych czasach, opracowano projekt, który przewidywał: powołanie PUT-u jako samodzielnego organu (Polski Urząd Turystyki) powołanie Państwowej Rady Turystycznej wykorzystując PKP rozbudowano punkty informacji turystycznej na każdej stacji, nie udało się tej ustawy przeprowadzić przez sejm i wprowadzić w życie kryzys spowodował, że te plany spełzły na niczym w 1997r podobną ustawą ustalono ustawę o usługach turystycznych Ogólne informacje 3 podstawowe nurty:

  1. nurt liberalno-postępowy związany z Międzynarodową Organizacją Pracy. Zasada politycznej neutralności czasu wolnego turystyka i czas wolny nadaje się do tego, by manipulować ludźmi, ten nurt tego zakazywał (nie wolno państwu narzucać ludziom jak mają spędzać wolny czas)
  2. nurt faszystowski narodził się we Włoszech Mussolini - organizował festyny, wycieczki, zawody i wtedy łagodził sprytnie nastroje społeczeństwa. W Niemczech dr Gedels turystyka to narzędzie, organizacja siła przez radość zagospodarowanie całkowicie czasu wolnego Niemców i wykorzystanie tego do nazistowskich celów np. rejsy morskie, ośrodki wczasowo-wypoczynkowe tam manipulowano ludźmi. Cechą tego nurtu było to, że czas wolny był wykorzystywany, by ukształtować człowieka.
  3. nurt robotniczy narodził się przed II wojną światową, jego zasadą było to, że czas wolny, turystyka to czas walki, że robotnicy musza wziąć w swoje ręce kwestie turystyki np. Gospoda Włóczęgów. Rozwinął się po II wojnie światowej w krajach socjalistycznych np. na ziemiach odzyskanych repolonizacja. Te 3 nurty rozwijały się obok siebie, równolegle. POLSKA Polityka turystyczna przed i po wojnie całkowicie się zmieniła
  4. sektor komercyjny dominował w Polsce przed wojną
  5. sektor socjalny w zasadzie nie funkcjonował, zwany działalnością patronalną
  6. sektor społeczny II miejsce (PTT, PTK)Po II wojnie światowej I miejsce sektor socjalistyczny, sektor społeczny na II miejscu połączenie PTT + PTK= PTTK, sektor komercyjny przestał istnieć. Powstał ORBIS.

ORGANY ADMINISTRACJI: