Prawa człowieka i obywatela - Notatki - Prawo administracyjne, Notatki z Prawo administacyjne materialne

Pobierz Prawa człowieka i obywatela - Notatki - Prawo administracyjne i więcej Notatki w PDF z Prawo administacyjne materialne tylko na Docsity!

Prawa człowieka i obywatela. Rozdział II Konstytucji – prawa i podstawowe wolności człowieka:

1. Prawo osobiste,
2. Prawo polityczne,
3. Prawo socjalne, ekonomiczne i kulturalne.

Prawo osobiste. Art. 38 konstytucji – RP zapewnia każdemu obywatelowi prawną ochronę życia, art. 41 – o wolności i nietykalności osobistej każdego człowieka (decyzję o aresztowaniu wydaje prokurator, zgodę na tymczasowe aresztowanie po 48 godzinach może wydać sąd, niesłusznie zatrzymany ma prawo do odszkodowania w ciągu 1 roku), art. 14 – RP zapewnia wolność prasy i innych środków społecznego przekazu, art. 54 – reglamentacja sądowa (rejestracja nowego pisma – ochrona przed nieuczciwą konkurencją. KRRiT – naczelny organ adm. rządowej, dba o: aby radio i TV przestrzegały pewnych norm (respektowały chrześcijański system wartości), wydaje

a) Obywatelstwo polskie.

Problematyka obywatelstwa leży na pograniczu pr adm i mnr. Polska ustawa o obywatelstwie przyznaje obywatelstwo wg dwóch zasad jednocześnie – zasady krwi, czyli dziecko otrzymuje obywatelstwo rodziców, i zasady ziemi, czyli dziecko otrzymuje obywatelstwo kraju w którym się urodziło. Ustawa nadaje obywatelstwo repatriantom. Repatriantami są cudzoziemcy narodowości lub pochodzenia polskiego, którzy przybyli do polski z zamiarem osiedlenia się na stałe, uzyskując na to zezwolenie właściwych władz. Nabycie obywatelstwa polskiego może także nastąpić w drodze nadania lub uznania. Nadanie obywatelstwa może nastąpić, jeśli cudzoziemiec zamieszkuje w Polsce co najmniej 5 lat, na jego wniosek. Nadanie obywatelstwa rodzicom rozciąga się na dzieci. Nadanie obyw leży w kompetencji prezydenta RP. Uznanie za obywatela polskiego może mieć miejsce w innej sytuacji. Mianowicie gdy osoba nie posiadająca żadnego obywatelstwa lub o nieokreślonym obywatelstwie może być uznana na jej wniosek za obyw polskiego, jeżeli zamieszkuje w Polsce 5 lat. Obywatel polski chociażby równolegle posiadał obywatelstwo innego pań jest traktowany przez pań polskie zawsze wyłącznie jako obywatel polski. Możliwa jest utrata obyw polskiego. Przede wszystkim obyw polski może uzyskać od władz zezwolenie na nabycie obyw innego pań. Nabycie obyw innego pań przez osobę, która uzyskała takie zezwolenie, pociąga za sobą utratę obyw polskiego. Obywatel polski może też zostać pozbawiony obywatelstwa polskiego, jeżeli przebywa za granicą i zaistniała jedna z okoliczności wymienionych w ustawie. Nie można pozbawić obyw osoby która przebywa w Polsce. Posiadanie obyw polskiego ma znaczenie nie tylko na gruncie mnr, również w kraju ma to poważne znaczenie. Mianowicie szereg stanowisk lub działań jest zastrzeżonych tylko dla obyw Polski.

b) Cudzoziemcy.

Cudzoziemcy, czyli wszyscy nie posiadający obyw polskiego, są w Polsce objęci specjalną regulacją prawną (ustawa z 29 III 1963r.). Prawo o cudzoziemcach reguluje ogólne warunki przekroczenia granicy polskiej, w

docsity.com

tym zagadnienie uzyskania wizy, odmowy udzielenia wizy lub jej unieważnienia, albo w niektórych przypadkach wprowadza instytucję odmowy wjazdu na teren RP. Prawo to reguluje także zagadnienia wydalenia cudzoziemca. Stały pobyt cudzoziemca na terenie RP możliwy jest pod warunkiem uzyskania tzw. karty stałego pobytu.

c) Ewidencja ludności.

System ewidencji ludności opiera się na instytucji obowiązku meldunkowego. Obowiązek ten obejmuje wszystkie osoby przebywające na terenie RP, z wyjątkiem personelu dyplomatycznego i konsularnego pań obcych, członków ich rodzin oraz innych osób zwolnionych z wykonywania tego obowiązku na mocy umów czy zwyczajów mnr. Obowiązek meldunkowy obejmuje zameldowanie i wymeldowanie się z miejsca pobytu stałego lub tymczasowego, a ponadto zameldowanie o urodzeniu dziecka, zmianie stanu cywilnego i o zgonie osoby. Wykonanie obowiązku meldunkowego nie rodzi żadnych szczególnych uprawnień i, co zdaje się być najistotniejsze, nie rodzi praw do lokalu, w którym dana osoba przebywa. Stanowi jednak dowód pobytu osoby w danym miejscu, z czym mogą wiązać się pewne konsekwencje prawne. Zasadniczo osoba, która przebywa w danej miejscowości pod tym samym adresem dłużej niż trzy doby, jest obowiązana zameldować się na pobyt stały lub czasowy. Cudzoziemiec musi dokonać tego obowiązku nie później niż 48 godzin po przekroczeniu granicy. Natomiast osoba, która przybywa do zakładu hotelarskiego, internatu lub szpitala obowiązana jest zameldować się na pobyt czasowy przed upływem 24 godz od przybycia. W tym przypadku termin jest jednakowy dla obywateli polskich i cudzoziemców, a zameldowanie wykonywane za pośrednictwem administracji hotelu lub szpitala. Osoby opuszczające miejsce stałego pobytu powinny dokonać wymeldowania. Obowiązek ten nie obejmuje osób zameldowanych czasowo. Okres zameldowania czasowego jest ograniczony do 2 miesięcy. Po upływie tego terminu dana osoba powinna zameldować się na pobyt stały.

docsity.com