Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

PRAWA CZŁOWIEKA WE WSPÓŁCZESNYM PRAWIE ..., Schematy z Religia

W przypadku praw pierwszej generacji, na państwa. Page 2. dr Marek Wasiński, Historyczno-teoretyczne podstawy praw człowieka. (konwersatorium 2014/2015, 30 ...

Typologia: Schematy

2022/2023

Załadowany 24.02.2023

Quidam00
Quidam00 🇵🇱

4.8

(28)

302 dokumenty

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz PRAWA CZŁOWIEKA WE WSPÓŁCZESNYM PRAWIE ... i więcej Schematy w PDF z Religia tylko na Docsity! dr Marek Wasiński, Historyczno-teoretyczne podstawy praw człowieka (konwersatorium 2014/2015, 30 godzin) – Część Druga 13 PRAWA CZŁOWIEKA WE WSPÓŁCZESNYM PRAWIE MIĘDZYNARODOWYM – UWAGI OGÓLNE Nie istnieje jeden traktat, czy też inny akt międzynarodowy, który zawierałby wyczerpujące wyliczenie wszystkich praw człowieka. Natomiast pomocniczą rolę w porządkowaniu rozmaitych swobód i przywilejów mieszczących się w pojęciu „praw człowieka” / „ochrony praw człowieka” odgrywa podział praw człowieka na tzw. generacje (jest to podział dokonany przez przedstawicieli doktryny. Nie ma on charakteru prawnego): Pojęcie „generacja” sugeruje, że może chodzić tu o kolejność powstawania (albo „uznawania” przez społeczność międzynarodową) praw człowieka. W gruncie rzeczy chodzi tu nie tylko o to, ale także o zawartość materialną poszczególnych praw, o ich charakter. I. Pierwsza generacja - to prawa polityczne i obywatelskie jednostek. Mówi się o nich, że związane są przede wszystkim z „negatywnymi” obowiązkami państw, ponieważ ograniczają władzę rządu nad rządzonymi. Są one spuścizną filozofii rewolucji liberalnych XVII-XIX w. Prawa tej generacji chronione są np. przez: Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych z 1966 roku Ta umowa międzynarodowa (Polska jest jej stroną) gwarantuje takie prawa polityczne i obywatelskie jednostek, jak m. in.: prawo do życia, wolność od tortur lub okrutnego, nieludzkiego albo poniżającego traktowania lub karania, wolność od niewoli i poddaństwa, prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego, prawo do tego, by nie być pozbawianym wolności za długi, prawo do swobodnego poruszania się i wyboru miejsca zamieszkania w obrębie danego państwa, prawo do sprawiedliwego procesu sądowego, prawo do prywatności, wolność myśli, sumienia i wyznania, prawo do swobodnego wyrażania opinii, prawo do spokojnego zgromadzania się, prawo do swobodnego stowarzyszania się, prawo do zawarcia małżeństwa i założenia rodziny, prawo do kierowania sprawami publicznymi (pośrednio lub bezpośredni) bez nieuzasadnionych ograniczeń. Szczególna jest nie tylko ich treść, ale także sposób sformułowania w prawie międzynarodowym. W przypadku praw pierwszej generacji, na państwa dr Marek Wasiński, Historyczno-teoretyczne podstawy praw człowieka (konwersatorium 2014/2015, 30 godzin) – Część Druga 14 nałożone są bowiem jasno sprecyzowane obowiązki, określające konkretny, pożądany rezultat wymaganego od państwa postępowania, np. Art. 2 ust. 1 oraz 17 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych Art. 2 ust. 1: „Każde z Państw-Stron niniejszego Paktu zobowiązuje się przestrzegać i zapewnić wszystkim osobom, które znajdują się na jego terytorium i podlegają jego jurysdykcji, prawa uznane w niniejszym Pakcie, bez względu na jakiekolwiek różnice, takie jak: rasa, kolor skóry, płeć, język, religia, poglądy polityczne lub inne, pochodzenie narodowe lub społeczne, sytuacja majątkowa, urodzenie lub jakiekolwiek inne okoliczności”. Art. 17: „1. Nikt nie może być narażony na samowolną lub bezprawną ingerencję w jego życie prywatne, rodzinne, dom czy korespondencję ani też na bezprawne zamachy na jego cześć i dobre imię. 2. Każdy ma prawo do ochrony prawnej przed tego rodzaju ingerencjami i zamachami.” Dzięki temu, prawa pierwszej generacji mogą być (co do zasady) dochodzone bezpośrednio przez jednostkę zarówno przed: 1) sądami krajowymi 2) organami międzynarodowymi. Ad. 1) W polskim porządku prawnym normy prawa międzynarodowego chroniące prawa człowieka pierwszej generacji mogą być, w pewnych przypadkach, stosowane bezpośrednio. Problem bezpośredniego stosowania można wyjaśnić następująco: Zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji RP z 1997 roku, ratyfikowane umowy międzynarodowe są źródłem prawa powszechnie obowiązującego w Polsce. Bezpośrednia stosowalność norm zawartych w tych umowach oznacza, że jednostki mogą powoływać się na te normy w postępowaniach przed sądami krajowymi lub organami administracyjnymi, wywodząc z nich swoje prawa oraz obowiązki organów państwa. dr Marek Wasiński, Historyczno-teoretyczne podstawy praw człowieka (konwersatorium 2014/2015, 30 godzin) – Część Druga 17 W przypadku praw drugiej generacji na państwa zostały nałożone nie tyle zobowiązania rezultatu, ile zobowiązania do starannego działania. Np. Art. 2 ust. 1 oraz art. 6 Paktu Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych Art. 2 ust. 1: „Każde z Państw Stron niniejszego Paktu zobowiązuje się podjąć odpowiednie kroki indywidualnie i w ramach pomocy i współpracy międzynarodowej, w szczególności w dziedzinie gospodarki i techniki, wykorzystując maksymalnie dostępne mu środki, w celu stopniowego osiągnięcia pełnej realizacji praw uznanych w niniejszym Pakcie wszelkimi odpowiednimi sposobami, włączając w to w szczególności podjęcie kroków ustawodawczych”. Art. 6: „(1) Państwa Strony niniejszego Paktu uznają prawo do pracy, które obejmuje prawo każdego człowieka do uzyskania możliwości utrzymania się poprzez pracę swobodnie wybraną lub przyjętą, oraz podejmą odpowiednie kroki w celu zapewnienia tego prawa. (2) Kroki, jakie Państwa Strony niniejszego Paktu powinny podjąć w celu osiągnięcia pełnej realizacji tego prawa, będą obejmowały programy technicznego i zawodowego poradnictwa i szkolenia, politykę i metody zmierzające do stałego rozwoju gospodarczego, społecznego i kulturalnego oraz do pełnego, produktywnego zatrudnienia na warunkach zapewniających jednostce korzystanie z podstawowych wolności politycznych i gospodarczych”. Katalog praw II generacji nie jest, jak się wydaje, zamknięty. Np. Deklaracja z Istambułu (przyjęta w 2011 roku przez trzydziestu trzech ministrów pracy) wskazuje, że prawo pracowników do bezpiecznego środowiska pracy powinno zostać uznane za fundamentalne praw człowieka. W związku z powyższym, możliwość bezpośredniego dochodzenia praw drugiej generacji przed sądami krajowymi i organami międzynarodowymi jest, co do zasady, wyłączona. Np. powołany wyżej art. 6 MPPGSK nie stanowi normy samowykonalnej w rozumieniu art. 91 ust. 1 Konstytucji RP z 1997 roku. Jednak dnia 10 grudnia 2008 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ jednomyślnie przyjęło tekst Protokołu dodatkowego do Paktu Praw dr Marek Wasiński, Historyczno-teoretyczne podstawy praw człowieka (konwersatorium 2014/2015, 30 godzin) – Część Druga 18 Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych. Po jego wejściu w życie (w maju 2013 roku) Komitet Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych będzie mógł rozpatrywać zawiadomienia składane przez jednostki przeciwko państwom stronom. Według stanu na październik 2014 roku, Protokół został ratyfikowany przez 45 państw. III. Trzecia generacja (najmłodsza) – to prawa, które zdają się przysługiwać nie tyle jednostkom, ale grupom (są to prawa kolektywne). Chodzi tu np. o prawo do pokoju, prawo do samostanowienia, prawo do rozwoju, prawo do czystego środowiska naturalnego, prawa mniejszości narodowych, prawo do tego, by państwo konsultowało z daną grupą (np. grupą plemienną) decyzje, które mogą wywierać wpływ na jej styl życia. Ze względu na ich charakter do niedawna ani prawo międzynarodowe, ani porządki krajowe nie przewidywały wdrażania mechanizmów kontrolnych ich przestrzegania. Wskazywano co najwyżej, że w niektórych przypadkach naruszenie praw kolektywnych może implikować naruszenie praw pierwszej generacji, np. Inuici v. USA W 2005 roku 63 Inuitów zamieszkujących w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie wystąpiło ze skargą do Między-Amerykańskiej Komisji Praw Człowieka przeciwko Stanom Zjednoczonym (największego emitenta gazów cieplarnianych). W skardze wskazano na szereg skutków zmian klimatycznych, rzekomo stanowiących rezultat emisji gazów cieplarnianych (np. ograniczenie dostępności śniegu odpowiedniego do budowy tradycyjnych igloo, co zmusza Inuitów do korzystania z mniej bezpiecznych i komfortowych namiotów; częstsze występowanie nieznanych uprzednio dolegliwości zdrowotnych; erozja powodująca tajenie wiecznej zmarzliny, co z kolei zmusza Inuitów do zmiany siedzib). Skarżący zarzucili Stanom Zjednoczonym naruszenie postanowień Amerykańskiej Deklaracji Praw i Obowiązków Człowieka (m. in. gwarantujących prawo do nietykalności mieszkania i własności oraz prawo do ochrony zdrowia). dr Marek Wasiński, Historyczno-teoretyczne podstawy praw człowieka (konwersatorium 2014/2015, 30 godzin) – Część Druga 19 Skarga została odrzucona, ale ukazuje ona, że naruszenie praw kolektywnych (trzeciej generacji) może być związane z naruszeniem praw jednostek (pierwszej generacji). Dnia 4 lutego 2010 roku zapadło jednak pierwsze rozstrzygnięcie organu międzynarodowego dotyczące naruszenia prawa trzeciej generacji (prawa do rozwoju). Centre for Minority Rights Development (Kenya) and Minority Rights Group International on behalf of Endorois Welfare Council v. Kenia (rozstrzygnięcie Afrykańskiej Komisji Praw Człowieka i Ludów) Skargę przeciwko Kenii złożyły organizacje pozarządowe w imieniu ludu Endorois. Zarzucano w niej Kenii m. in. naruszenie art. 22 Afrykańskiej Karty Praw Człowieka i Ludów, zgodnie z którym: „1. Wszystkie ludy mają prawo do rozwoju ekonomicznego, społecznego i kulturalnego […]”. Pasterski lud Endorois (ok. 60.000 osób) przez kilka stuleci zajmował ziemie w pobliżu jeziora Bogoria; jego członkowie nie mieli jednak żadnego tytułu prawnego do nieruchomości. W latach siedemdziesiątych XX w., w związku z utworzeniem dwóch parków narodowych na terenach tradycyjnie zajmowanych przez Endorois, dotychczasowi mieszkańcy zostali zmuszeni do ich opuszczenia. Nie otrzymali żadnej rekompensaty, ani pomocy w znalezieniu nowych terenów pasterskich. Nie partycypowali także w zyskach generowanych w związku z funkcjonowaniem parków narodowych. W związku z powyższym Komisja stwierdziła naruszenie przez Kenię powołanego wyżej art. 22 Karty. Zaleciła Kenii, by ta (m. in.): (a) uznała prawa własności członków ludu Endorois i zwróciła im ziemie przodków, (b) zapewniła, by członkowie ludu Endorois mieli dostęp do jeziora Bogoria w zakresie, w jakim jest to konieczne dla kultywowania zwyczajów religijnych i kulturowych oraz dla wypasu bydła; (c) wypłaciła odszkodowanie za poniesione straty. Katalog (postulowanych) praw kolektywnych nie jest z pewnością zamknięty. Np. Rada Praw Człowieka w rezolucji (niewiążącej prawnie) z dnia 24