Prawo i postępowanie karno - skarbowe - Notatki - Prawo administracyjne - Część 1, Notatki z Prawo administacyjne materialne

Pobierz Prawo i postępowanie karno - skarbowe - Notatki - Prawo administracyjne - Część 1 i więcej Notatki w PDF z Prawo administacyjne materialne tylko na Docsity!

PRAWO I POSTĘPOWANIE KARNO – SKARBOWE

Zakres prawa karno – skarbowego Jest wyspecjalizowaną dziedziną w prawie karnym , nawiązuje do szeregu aktów prawnych prawa administracyjnego , cywilnego , finansowego ( dewizowego ) i do szeregu innych ustaw , które związane są z systemem finansowym obowiązującym w RP. Cechuje:

• automatyzm pełny – widoczny szczególnie w części materialnej KKS , automatyzm pełny stosuje się jeśli ustawa tak stanowi
• automatyzm częściowy – związany jest z postępowaniem w przedmiocie sprawy ( art. 113 KKS ) , w przedmiocie wykonania ( art. 178 KKS ). Składa się z 3 części :
• materialnej , która dzieli się na część ogólną i szczególną. W części ogólnej są zasady odpowiedzialności za przestępstwa karno skarbowe uregulowane są ponadto kwestie związane z przedawnieniem , stosuje się tutaj regulacje Kodeksu karnego ( art. 20 § 2 ). W części szczególnej mamy doczynienia z poszczególnymi przestępstwami np. przestępstwa w skali czynów dewizowych
• postępowanie w przedmiocie orzekania - wyróżnia się postępowanie przygotowawcze a także postępowanie sądowe w I i II instancji , w postępowaniu mandatowym stosujemy kodeks postępowania w sprawie wykroczeń.
• Postępowanie w przedmiocie wykonania orzeczenia – stosujemy przepisy kodeksu wykonawczego , przedmiotem PKS jest interes i porządek skarbu państwa w zakresie regulacji finansowej. Pod pojęciem Skarbu państwa rozumiemy :

1. Osobę prawną będącą podmiotem praw i obowiązków.
2. W znaczeniu przedmiotowym jest to tzw. „ masa majątkowa”
3. W znaczeniu organizacyjnym jest to tzw. byt organizacyjny z wyodrębnionymi organami specjalnymi , którym to organom przypisane są określone funkcje. Źródła PKS :

• ustawa z dnia 10. 09. 1999 roku
• ustawa z dnia 17. 10. 1999 roku – zastąpiła ona wcześniejszą ustawę , która nosi nazwę ustawa karno skarbowa z 1971 r. jednakże nie była ona pierwsza 1926 , 1932 , 1936 , 1947 , 1960. KKS przez krótki okres czasu cechował się zupełnością teraz są wyjątki chodzi o to że definicja art. 53 § 2 odnosi się tylko do czynów określonych w tym kodeksie. Zmieniło się gdy weszła w życie ustawa o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług i podatku akcyzowym , wprowadziły one rozdział , które noszą nazwę przestępstwa i wykroczenia skarbowe
• ordynacja podatkowa art. 79 Konstrukcja przepisów KS : I część nosi nazwę recepcji czyli objęcia dyspozycją przepisu prawa karnego – skarbowego regulacji znajdującej się w innej ustawie. Recepcja może mieć charakter:
• bezpośredni – ma wówczas , kiedy KKS przejmuje przepis umiejscowiony w innej ustawie bez jakikolwiek zmian ( art. 45 § 2 KKS )
• pośrednia – ma wówczas , kiedy mamy doczynienia z odpowiedzialnością stosowania przepisu innej ustawy (art. 113 bądź 178 ) – art. 103 § 1 p. 3 KKS II Blankietowość – polega ona na umieszczeniu w przepisie KKS określonego pojęcia bądź terminu a które to pojęcie bądź termin nie jest definiowane przez żaden przepis KKS np. art. 81 KKS posługuje się pojęciem podatnika III Odesłanie może być:

• bezpośrednie- art. 20 § 2
• odpowiednie Budowa W części szczególnej wyróżnia się przepisy :
• kazuistyczne – polega na opisie czynu zabronionego , wyjaśnia pojęcia , są podane odmiany czynu zabronionego
• dyspozycja blankietowa – są wskazane pewne etapy , sięgamy do przepisów innych ustaw ( art. 81 KKS ) Obowiązywanie przepisów KKS Regulacja KKS weszła w życie 17.10. 1999 roku oznacza to , że przepisy ustawy z 1971 r z tym dniem przestały obowiązywać , zasada ta została zawarta w art. 15 w przepisach wprowadzających KKS. Czyn zabroniony - Art2 ustawy mówi nam , że czyn zabroniony uważa się za popełniony w czasie w którym nastąpiło zachowanie się sprawcy , określenie czasu czynu zabronionego jest istotne : 1 W chwili popełnienia czyny czy ten czyn był zabroniony 2 Czy osoba osiągnęła odpowiedni wiek , zgodnie z art. 5 § 1 KKS 3 Czy osoba nie jest osobą młodocianą art. 53 § 17 4 Określenie poczytalności osoby 5 Czy osoba nie pozostawała w błędzie 6 Czy dana wierzytelność , należność w czasie popełnienia czynu konstruowała typ uprzywilejowany bądź kwalifikowany czy nie uległa przedawnieniu art. 2 mówi o zachowaniu się sprawcy – zachowanie się sprawcy to aktywność lub brak pewnej aktywności wymaganej prze przepisy prawa , zachowanie się jest zawsze czynem. Czynem jest takie zachowanie się człowieka , które charakteryzuje się elementami pozwalającymi zgodnie z ukształtowanym przez nasz rozwój cywilizacyjny systemem wartości oprzeć odpowiedzialność na tym wycinku ludzkiej rzeczywistości jakim jest zachowanie się człowieka , sposobem realizacji czynów jest działanie lub zaniechanie. Działaniem jest ruch człowieka w określonym kierunku , zamierzeniem jest brak ruchu w określonym kierunku.

postrzegana na skutek oczekiwań , które z tą aktywnością łączą odpowiedzialność na gruncie KKS , szczególnie jest to widoczne przy przestępstwach skutkowych przed zamierzeniem

w chwili obowiązującej ustawy to wówczas stosujemy ustawę co do zasady stosujemy ustawę nowa, chyba , że ustawa jest korzystna dla sprawy. Pod pojęciem ustawy względniejszej kryje się całokształt związany z odpowiedzialnością. Zasadą od której nie ma wyjątku jest zakaz stosowania ustawy starej i nowej. Dany czyn wg ustawy nowej nie jest czynem zabronionym , wówczas następuje zatarcie skazania z mocy prawa. Miejsce popełnienia czynu zabronionego : KKS przewiduje szereg teori :

• teoria wszędobylska – miejscem jest terytorium RP lub w wyjątkowych przypadkach terytorium innego państwa art. 3 KKS
• teoria wielomiejska Zgodnie z zasadą pierwszeństwa właściwy będzie sąd w którego okręgu najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze art. 31 § 3 KPK w związku z art. 113 KKS. Terytorium RP jest to obszar wydzielony granicami lądowymi , morskimi , a także granicą powietrzną.

Art. 5 § 2 podmiot po ukończeniu 17 lat a przed 18 stosuje się środki wykonawcze poprawcze bądź środki lecznicze przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich jeżeli po raz pierwszy i jeżeli okoliczności sprawy , stopień rozwoju sprawcy , warunki i właściwości osobiste za tym przemawiają. Strona podmiotowa art. 4 KKS przestępstwa i wykroczenia mogą być popełnione umyślnie, umyślnie kiedy ustawa tak stanowi i jest on umyślny gdy sprawca chce go popełnić bądź też z przestępstwem umyślnym związany jest zamiar , wyróżnia się zamiar bezpośredni , który łączy się z chęcią i zamiar ewentualny (wynikowy ). Zamiar – jest to ukierunkowane zachowanie się do osiągnięcia określonego celu i sterowanie przez sprawcę tym zamiarem. Zamiar składa się z 2 stron :

• intelektualna ( wyobrażenie celu )
• wolutatywna ( motywacje osiągnięcia celu ) Chęć to nastawienie wolutatywne , ukierunkowane na osiągnięcie celu połączone z aktywnością bądź pasywnością sprawcy. Jako proces musi odnosić się do całości zachowania sprawczego. Zamiar ewentualny :
• strona intelektualna – o przewidywaniu możliwości popełnienia czynu
• wolutatywna – o godzeniu się przez sprawcę Zamiar ewentualny występuje obok zamiaru bezpośredniego czyli obok chęci osiągnięcia korzyści i jego godzenia się. Przestępstwa nieumyślne art. 4 § 3 – polegają na naruszeniu reguł ostrożności. Składa się z :
• świadomej nieumyślności ( lekkomyślności ) polega na tym , że jest brak zamiaru czynu zabronionego a jednocześnie z przewidywaniem możliwości jego popełnienia z jednoczesnym przypuszczeniem że sprawca uniknie czynu zabronionego
• nieświadoma nieumyślność czyli niedbalstwo , sprawca nie przewiduje możliwości popełnienia czynu chociaż powinien i mógł przewidzieć. Reguły ostrożności to reguły postępowania z określonym dobrem prawnym , są zawarte w ustawie , rozporządzeniu , regulaminach wewnętrznych. Określają one obszar zachowania adresata. WYKŁAD II Zasadą jest , że przestępstwa popełniane są umyślnie są jednak wyjątki art. 82 §1 § 3 – przestępstwa nieumyślne ( art.86 § 4 nieumyślny przemyt celny ). „ chociażby nieumyślnie” – oznacza , że dane przestępstwo może być popełnione nieumyślnie bądź umyślnie art.84 § 1 – art.96 § 1 , 106 § 1 , 11 § 1. Przestępstwa nieumyślne – paserstwo nieumyślne znakami towarowymi , towarami pochodzącymi z przestępstw, wykroczeń celnych ( 91 § 2 ). Ustalenie umyślności / nieumyślności jest istotne z punktu widzenia odpowiedzialności sprawcy. Jeżeli sprawca nieumyślnie naruszył przepisy prawa a dany typ czynu zabronionego nie przewiduje przestępstwa bądź wykroczenia nieumyślnego wówczas „sprawca” nie poniesie odpowiedzialności karnej. Ustalenie umyślności jest warunkiem:
• ustalenia recydywy skarbowej art.
• zaostrzenia kary z uwagi na tzw. dużą wat. Przedmiotu art.37 § 1. 1
• przedmiot ochrony ( zamachu ) dobrem , które jest chronione na podstawie przep. KS a także ustaw adm. finansowych jest interes finansowy skarbu państwa.
• Strona przedmiotowa – łączy się z czynem – z zachowaniem człowieka. Kolejnym elementem jest skutek – wówczas gdy ustawodawca zawarł jego wystąpienie w normie prawnej z którą to normą łączy się odpowiedzialność , między zachowaniem a skutkiem musi zachodzić związek przyczynowy czyli takie powiązania zjawisk w których jedno wynika z drugiego z bez zaistnienia pierwszego ( warunku ) drugie by nie nastąpiło.

Tam gdzie jest skutek to jest przestępstwo materialne. Jeżeli sprawca swoim zachowaniem wypełnił normę prawną a skutek nie zaistniał to sprawca ponosi odpowiedzialność za usiłowanie popełnienia przestępstwa , wykroczenia. Przestępstwa formalne – popełnienie wymaga złamania przepisu normy prawa z którą to normą łączy odpowiedzialność karna. Skutek nie musi wystąpić przy przestępstwach formalnych , jednak gdy skutek nastąpi sprawca może ponieść surowszą odpowiedzialność. Przestępstwa powszechne i indywidualne ( z uwagi na podmiot przestępstwa ) Powszechne – może popełnić każdy indywidualnie – może popełnić osoba posiadająca określone cechy podmiotu np. płatnik , podatnik , inkasent. Zasada zawinienia in. winy – mówi ona o uznaniu osoby za winną popełnienia czynu zabronionego , aby tak nastąpiło taka osoba musi popełnić :

1. czyn bezprawny – czyn sprzeczny z normą prawa i podwójnie naganny ( I - zachodzi ujemna ocena czynu wynikająca z przyjętego przez system prawny systemu wartości , II – ujemna ocena pochodzi z samego nieposłuszeństwa wobec ustawodawcy. )
2. czyn karalny – realizuje wszystkie znamiona czynu zabronionego i jednocześnie jest czynem zabronionym pod groźbą kary.
3. Czyn karygodny – stopień społ. szkodliwości czynu musi być wyższy niż znikomy art. 182 w szczególności na stopień społ. szkodliwości nie wpływa dobra bądź zła opinia o sprawcy lecz społeczna szkodliwość czynu łączy się z celem. Przedmiotowym i podmiotowym. Art.63 § 7. Przesłanki:
4. sprawca musi ukończyć 17 lat
5. musi zachodzić przynajmniej ograniczona poczytalność art.11 § 2
6. możliwość rozpoznania , że nie zachodzi okoliczność wyłączająca bezprawność. art. 10 § 3
7. możliwość rozpoznania karalności czynu art.10 § 4 KKS Podział przestępstw z uwagi na zagrożenie , okoliczności modalne
8. Typ podstawowy- typ zasadniczy , kiedy ustawa z określonym zachowaniem lub wystąpieniem skutku łączy odpowiedzialność tj. sprawca swoim czynem spowoduje szkodę przekraczającą dużą wartość
9. Typ kwalifikowany – przewiduje zaostrzoną odpowiedzialność karną, duża wartość jest okol. modalną
10. Typ uprzywilejowany – mała wartość – wystąpienie małej wartości powoduje niższą odpowiedzialność sprawcy. Okoliczności wyłączające winę : a. nieletność sprawcy – poniżej 17 lat – bezwzględnie b. błąd c. niepoczytalność Błąd – art.10 rozbieżności pomiędzy świadomością sprawcy o rzeczywistości a obiektywną rzeczywistością przy błędzie sprawca jest poczytalny jednakże w konkretnym przypadku na skutek przyczyn wewnętrznych bądź zewnętrznych nasz sprawca pozostaje w błędzie. KKS rozróżnia 3 błędy :
11. błąd co do okoliczności stanowiący znamię czynu art. 10 § 1 i 2
12. błąd co do kontratypu in. bezprawności art. 10 § 3.
13. błąd co do prawa , karalności czynu art. 10 § 4 Błąd co do okoliczności stanowiący znamię czynu Mylna świadomość sprawcy o okoliczności konstytuującej czyn zabroniony czyli o okolicznej dyspozycji normy prawnej. Błąd może dotyczyć tylko znamion przedmiotowych , nie może dotyczyć strony podmiotowej. Błąd może obejmować status rezydenta czy podatnika , ważność zezwolenia dewizowego , pozwolenia celnego ale nie może dotyczyć określonej

Odpowiedzialność w przypadku błędu nieusprawiedliwionego w przypadku przestępstw skarbowych sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary , w przypadku wykroczeń sąd może odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego tj. w błędzie kwalifikowanym. Osoba nie może powołać się na ten błąd skutecznie jednak z ustaleń wynika ze sprawca nie starał się w sposób należyty zapoznać się z obowiązującymi regulacjami prawnymi chociaż miał możliwość to uczynić u przedstawicieli właściwych organów. Należy też stwierdzić , że nie można tracić z pola widzenia tego , że stopień trudności w rozpoznawaniu czynów naruszających przepisy o charakterze administracyjno finansowym może być nieporównywalnie większy niż przy przestępstwach pospolitych a nieświadomość prawnej oceny czynu może być usprawiedliwiona niskim stopniem jasności zawartego w ustawie unormowania ( orz. SN ). NIEPOCZYTALNOŚĆ – art. Źródła :

• choroby psychiczne ( psychozy i nerwice )
• upośledzenia umysłowe ( wrodzone , nabyte )
• inne zakłócenia czynności psychicznych na tle chorobowym lub patologicznym Podział :
• pełna art. 11 § 1 – sprawca nie popełnia przestępstwa lub wykroczenia skarbowego ponieważ nie mógł w czasie czynu rozpoznać jego znaczenia lub pokierować swoim postępowaniem , w postępowaniu dowodowym należy ustalić niepoczytalność w czasie popełnienia czynu.
• Ograniczona art.11 § 2 – należy ustalić w postępowaniu dowodowym, sąd może wymierzyć karę w wysokości nieprzekraczającej 2/3 górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za dane przestępstwo , zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, może odstąpić od wymierzenia kary lub środka: a. przepadku przedmiotu art.22 § 2. b. ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotu art.22 § 2 c. zakazu prowadzenia działalności gospo. , zajmowania stanowiska , wykonywania zawodu art.22 § 2. d. podanie wyroku do publicznej wiadomości Jeżeli osoba pozostająca w niepoczytalności ograniczającej popełnia wykroczenie sąd odstępuje od wymierzenia kary lub środka karnego przewidzianego w art. 47 § 2.2 i 3

WYKŁAD III Formy zjawiskowe przestępstwa lub wykroczenia skarbowego:

• Sprawstwo pojedyńcze
• Współsprawstwo
• Sprawstwo kierownicze
• Sprawstwo polecające
• Odpowiedzialność zastępcza prowadzącego Oraz 2 formy , które odnoszą się do przestępstw skarbowych
• podżeganie do przestępstwa skarbowego
• pomocnictwo SPRAWSTWO – ma miejsce wówczas , kiedy osoba swoim zachowaniem wypełnia znamiona czynu zabronionego tj. dopuszcza się przestępstwa bądź wykroczenia skarbowego. Wypełnienie znamion przez tę osobę następuje samodzielnie bez udziału innych osób , szczególną formą odpowiedzialności za sprawstwo na gruncie KKS jest niedopełnienie obowiązków nadzoru ( art. 84 , 96 , 111 , 104 ) WSPÓŁSPRAWSTWO – polega na wypełnieniu znamion czynu zabronionego wspólnie i w porozumieniu z inną osobą. Kluczowe znaczenie dla istnienia współsprawstwa to istnienie

porozumienia. To porozumienie powinno być zawarte przed bądź w trakcie czynu zabronionego. Może być tak , że 2 osoby popełniają czyn zabroniony jednak wcześniej tego nie ustaliły mówimy wtedy o sprawstwie równoległym. Sprawstwo równoległe – ma miejsce wówczas , kiedy 2 lub więcej osób dopuszcza się w tym samym czasie i w tym samym miejscu czynu zabronionego bez nawiązania porozumienia. Może one polegać na wypełnieniu znamion czynu zabronionego przez wszystkie osoby , które nawiązały porozumienie , inaczej mówiąc każde znamię ustawowe przestępstwa bądź wykroczenia skarbowego musi zostać popełnione przez każdego współdziałającego. Jest to nietypowa sytuacja , jednak może być tak , że jeden ze współdziałających nie wypełnia wszystkich znamion czynu zabronionego lecz tylko niektóre , jednakże wykonane przez niego czynności mają istotne znaczenie dla dokonania czynu zabronionego, istotne przyczynienie się współdziałającego powoduje , że będzie ponosił on odpowiedzialność jako współsprawca przestępstwa a nie pomocnik. Odmianą współsprawstwa jest współsprawstwo suksetywne , następuje wówczas , gdy czyn zabroniony jest już dokonany przez 1 osobę a w trakcie dokonywania tego czynu następuje zawiązanie porozumienia. SPRAWSTWO KIEROWNICZE – oznacza ono , że osoba kieruje wykonanie czynu na inną osobę , nie musi sprawca kierowniczy być inicjatorem ani również organizatorem. Kierowanie oznacza panowanie nad realizacją czynu , do sprawcy kierowniczego należy rozpoczęcie , prowadzenie , zmiana lub nawet przerwanie realizacji czynu przez inną osobę pomimo , że sprawca kierowniczy nie musi być inicjatorem ani organizatorem czynu zabronionego to często dzieje się tak że nim jest. Dla dokonania sprawstwa kierowniczego i odpowiedzialności osoby kierującej za wykonanie konieczna jest realizacja wszystkich znamion czynu zabronionego przez osobę wykonującego czyn , jeżeli pochód przestępczy zatrzymał się na usiłowaniu to wówczas sprawca kierujący ponosi odpowiedzialność jak za usiłowanie jednakże zgodnie z art.21 KKS , jeżeli czyn zabroniony zagrożony jest karą nie przekraczającą 1 rok to odpowiedzialność za usiłowanie ma miejsce wówczas gdy ustawa tak wskazuje. Jeżeli czyn zagrożony jest karą umowną to sprawca kierowniczy będzie ponosił odpowiedzialność zawsze. SPRAWSTWO POLECENIOWE – istotą jest to , że polega na istnieniu stosunku zależności między 2 osobami. Stosunek zależności może mieć charakter formalny i taktyczny. Stosunek formalny ( pracownik – pracodawca ). Osoba wydaje polecenie wykonania czynu zabronionego w związku z istnieniem stosunku zależności sprawca polecający wykorzystuje uzależnienie innej osoby od niego , obie strony muszą mieć świadomość , że wydanie polecenia jego wykonania związane jest z istnieniem stosunku zależności. Sprawca polecający nie musi być inicjatorem ani organizatorem czynu a jego istota sprowadza się jedynie do wydania innej osobie polecenia. Nie istotna jest forma polecenia ważne jest jednak aby było ono zgodne z wolą polecającego. Sprawca polecający będzie ponosił odpowiedzialność wówczas , gdy sprawca wypełniający wypełnił wszystkie znamiona czynu zabronionego , jeżeli sprawca wykonujący jedynie usiłował popełnić czyn zabroniony to wówczas sprawca polecający będzie ponosił odpowiedzialność za usiłowanie. Jeżeli czyn zabroniony , którego kara jest niższa niż 1 rok to sprawca polecający ponosi odpowiedzialność gdy ustawa tak stanowi , gdy kara jest surowsza to ponosi odpowiedzialność zawsze ( art.21 § 2 ). art.21 § 2 – te dwie sytuacje mają miejsce wówczas , kiedy sprawca wykonujący jedynie usiłował dokonać przestępstwa a nie dokonał , jeżeli dokonał to sprawca ponosi odpowiedzialność taj jak za dokonanie zgodnie z art.20 § 2 KKS KKS w części ogólnej nie ma definicji w zakresie podżegania i pomocnictwa , jednakże recypuje rozwiązanie KK w zakresie odpowiedzialności za podżeganie i pomocnictwo. PODŻEGANIE - polega na nakłanianiu innej osoby do dokonania przestępstwa skarbowego. Zachowanie podżegacza polega na oddziaływaniu na psychikę 2 osoby w celu dokonania

Przygotowanie – zachodzi , gdy sprawca w celu popełnienia czynu zabronionego podejmuje czynności , mające stwarzać warunki do przedsięwzięcia czynu zmierzającego bezpośrednio do dokonania. Przygotowanie może mieć charakter :

• personalny- gdy sprawca wchodzi w porozumienie z inną osobą
• rzeczowy – gdy zbiera informacje , narzędzia , bądź środki konieczne do dokonania czynu zabronionego Przygotowanie jest karalne tylko wtedy gdy ustawa tak stanowi. Na gruncie KKS żaden z przepisów części ogólnej nie mówi o karalności przygotowania tylko wyjaśnia. W art. 67$ KKS jest mowa o karalności uzyskiwania lub przysposabiania środków w celu sfałszowania znaków akcyzy lub upoważnienia do odbioru banderol akcyzowych. USIŁOWANIE składa się z 3 elementów:
• zmierzanie bezpośrednie do dokonania czynu
• zamiaru jego popełnienia
• braku dokonania czynu Musi odnosić się do konkretnego przestępstwa skarbowego( zarówno w przypadku zamiaru bezpośredniego i ewentualnego ) Za istnienie stanu , który wywołuje konkretne zagrożenie dla dobra prawnego , a nie zagrożenia abstrakcyjnego Granice między usiłowaniem a dokonaniem przebiegu w zakresie wypełnienia bądź niewypełnienia wszystkich znamion czynu zabronionego mając na uwadze fakt , że dokonanie następuje z chwilą realizacji wszystkich znamion czynu zabronionego tzn. w przypadku przestępstw formalnych dokonanie następuje wtedy , kiedy znamię czasownikowe użyte w dyspozycji przepisu może zostać określone w czasie przeszłym zgodnie z czynem sprawcy. Przy przestępstwie materialnym konieczne jest zaistnienie skutku. Podział : Udolne – sprawca nie dokonał przestępstwa skarbowego chociaż to było możliwe Nieudolne – zachodzi , gdy sprawca nie uświadamia sobie że dokonanie przestępstwa jest niemożliwe z uwagi na brak przedmiotu nadającego się do dokonania przestępstwa lub użycie środka nie nadającego się do dokonania przestępstwa. 14 $ 2 KK w związku z art. 21 $ 3 KKS sąd przy usiłowaniu nieudolnym może nadzwyczajnie złagodzić karę bądź od niej odstąpić. Pomimo iż regulacją kk stosujemy to kks w niektórych przypadkach przewiduje regulację odmienną. Zgodnie z art. 21 KKS mowa jest o ograniczonej odpowiedzialności za usiłowanie:

1. usiłowanie jest karalne zawsze , gdy przestępstwo jest zagrożone karą 1 rok pozbawienia wolności
2. jeżeli kara nie przekracza 1 roku to odpowiedzialność za usiłowanie jest wyjątkowa i przewidziana tylko w 4 przypadkach na gruncie KKS ( 69$ 4 , 70 $ 3 , 85 $ 3 , 97$3 ) Zgodnie z regulacją 21 $2 KKS sąd wymierza karę za usiłowanie w wysokości do 2/ ustawowego zagrożenia, w zakresie usiłowania stosuje się regulacje 13 , 15 KK Dokonanie – następuje , gdy sprawca przestępstwa bądź wykroczenia skarbowego swoim zachowaniem zrealizował wszystkie ustawowe znamiona czynu zabronionego.

WYKŁAD IV 3 instytucje związane z zaniechaniem ukarania sprawcy :

• czynny żal
• dobrowolne poddanie się karze
• odstąpienie od wymierzenia kary CZYNNY ŻAL – art.16 polega na dobrowolnym zachowaniu się sprawcy , którego zachowanie zmierza do odstąpienia od czynu zabronionego ewentualne zapobieżenie jego następstwom oraz naprawieniu wyrządzonej szkody. Charakteryzuje się :

1. dobrowolnością
2. przeciwstawieniu się zachowaniu stylizowanemu ( określonemu ) w części materialnej KKS Dobrowolność może zostać przyjęta , gdy sprawca uświadamia sobie możliwość konsumowania swojego bezprawnego zachowania zmierzającego do dokonania czynu zabronionego ( przestępstwa bądź wykroczenia skarbowego ). Jednakże w trakcie „tego zmierzania” rezygnuje z zamiaru popełnienia czynu zabronionego. Nie można mówić o dobrowolności jeżeli sprawca odstąpił od popełnienia czynu zabronionego na skutek okoliczności zewnętrznych bądź też na skutek wystąpienia przeszkód uniemożliwiających realizację czynu zabronionego. Przesłanki czynnego żalu art. 16 : Generalnie sprowadza się do tego że sprawca nie ponosi kary , aby to nastąpiło muszą być zrealizowane wszystkie przesłanki pozytywne z art. 16.
3. Musi nastąpić samo denuncjacja sprawcy i ujawnienia organu ścigania istoty okoliczności czynu , jeżeli w trakcie jego realizacji wystąpiła większa ilość to sprawca aby móc skorzystać z czynnego żalu musi ujawnić wszystkie osoby ewentualne nieujawnienie chociaż 1 osoby spowoduje wystąpienie przesłanki negatywnej , co doprowadzi do niemożności skorzystania z czynnego żalu.
4. Każdy może skorzystać z instytucji czynnego żalu niezależnie od formy zjawiskowej czynu ( współsprawca , sprawca kierowniczy , sprawca polecający , podżegacz i pomocnik )dokonanie samo denuncjacji musi nastąpić w czasie , gdy organ ścigania nie miał jeszcze możliwości bądź też ewentualnego udokumentowania możliwości o popełnionym czynie zabronionym
5. Sprawca musi uregulować w terminie wskazany przez organ podatkowy należność publiczno- prawną , oznacza to , że dopóki organ nie wskaże terminu sprawca nie musi regulować należności a będzie mógł skorzystać z instytucji czynnego żalu , jeżeli czyn sprawcy nie polega na uszczupleniu należności a jest zagrożony obligatoryjnym przypadkiem sprawca musi złożyć te przedmioty organom ścigania , a w razie nie możności złożenia spłacić równowartość pieniężną , jeżeli przedmioty podlegające przepadkowi mogą ulec zepsuciu , szybkiemu zniszczeniu bądź też przechowywanie takich przedmiotów jest obciążone znacznymi kosztami to wówczas organ ścigania nakłada obowiązek uiszczenia równowartości tych przedmiotów. Samo denuncjacja sprawcy może zostać zgłoszona na piśmie jak też ustnie bądź dobrowolnie , nie może ona jednak przybierać charakteru anonimu. Ograniczenia instytucji czynnego żalu dzielimy na czasowe i podmiotowe. OGRANICZENIA CZASOWE – w przypadku takich ograniczeń zawiadomienie ( samo denuncjacja ) sprawcy jest bezskuteczna jeżeli zostało złożone :

• gdy organ ścigania miał już wyraźną udokumentowaną wiadomość o popełnieniu przestępstwa
• po rozpoczęciu czynności służbowych zwłaszcza przeszukania , czynności sprawdzających lub kontrolnych , chyba że powyższe czynności organy ścigania nie dały podstaw do wszczęcia postępowania na dany czyn zabroniony. OGRANICZENIA PODMIOTOWE – zgodnie z art. 16 z instytucji czynnego żalu nie może skorzystać: -prowokator
• osoba , która zorganizowała grupę lub związek mający na celu popełnienie przestępstwa skarbowego lub popełnienie wykroczeń skarbowych , bądź też osoba , która taką grupę lub związkiem kieruje. Art.67 § 3 Art.77 § 4 i 5 – zawiera odrębności w zakresie instytucji czynnego żalu.