Erik Homburger Erikson
uwspółcześnił teorię psychoanalityczną
Freuda tak, by stała się ona jasna dla
kolejnych pokoleń. Swoją koncepcję
nazwał psychospołeczną teorią
rozwoju.
ur. 15 czerwca 1902 roku –
zm. 12 maja 1994
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Informacje i wskazówki
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Ranking uczelni
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Nasze e-booki ratujące uczniów i studentów!
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Prezentacja faz rozwoju człowieka wg czołowych psychologów rozwoju, Notatki z Psychologia rozwojowa
Prezentacja faz rozwoju człowieka wg czołowych psychologów rozwoju
Typologia: Notatki
2017/2018
1 / 44
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
W promocji
Dokumenty powiązane
Podgląd częściowego tekstu
Pobierz Prezentacja faz rozwoju człowieka wg czołowych psychologów rozwoju i więcej Notatki w PDF z Psychologia rozwojowa tylko na Docsity!
Erik Homburger Erikson
uwspółcześnił teorię psychoanalityczną
Freuda tak, by stała się ona jasna dla
kolejnych pokoleń. Swoją koncepcję
nazwał psychospołeczną teorią
rozwoju.
ur. 15 czerwca 1902 roku –
zm. 12 maja 1994
Według Erika Eriksona
człowiek przeżywa osiem
kryzysów rozwojowych od
wczesnego dzieciństwa do
późnej starości. Ich
rozwiązanie decyduje o
konstrukcji osobowości
człowieka. Swoją teorię
przedstawił w książce
Dzieciństwo i społeczeństwo
(1963).
- Odp. na pytanie: Jaka jest nasza reakcja na
sytuacje w zależności od naszego wieku?
- To teoria stadialna (ang. stage theory), ponieważ
udowadnia, że zmiany związane z naszym
rozwojem mają charakter skokowy (tj. „Każde
dziecko rozwija się we wł. dla siebie tempie”)
- Za najważniejsze stadium uznaje piąte (V-
dojrzewanie)
Teoria rozwoju
psychospołecznego w
różnych fazach życia.
Stadia rozwoju (Erikson)
STADIUM FAZA
ŻYCIA
CECHY CHARAKT. WYJAŚNIENIE
2. AUTONOMIA A WSTYD
I NIEPEWNOŚĆ
Analno-mięśniowe
2-3 Lata -Dziecko jest
twórcze, wyraża
siebie, okazuje
miłość
- CNOTA: WOLA
A)jako nasz upór
lub B) silna wola
demonstrowana
przez innych.
- RYTUALIZACJA
ROZSĄDZAJĄCA
(podzielenie
gatunku: swoi i
obcy)
Wypaczenie
: LEGALIZM
(cieszymy
się gdy
przestępca
zostanie
złapany i
upokorzony,
niezależnie
od intencji
sędziego)
STADIUM FAZA
ŻYCIA
CECHY CHARAKT. WYJAŚNIENIE
3. INICJATYWA
A POCZUCIE
WINY
Genitalno-
lokomocyjne
4-5 Lat - CNOTA:
ZDECYDOWANIE
-RYTUALIZACJA
DRAMATYCZNA:
dziecko bawi się
grając różne role:
zwierząt i dorosłych.
Poczucie winy
kształtuje się przez
dramatyczne
wydarzenia z
dzieciństwa.
Wypaczeniem
dramatycznej
rytualizacji jest
WCIELENIE SIĘ,
czyli stawanie się
„kameleonem”
odpowiadającym
społeczeństwu, a
nie bycie sobą!
STADIUM FAZA
ŻYCIA
CECHY CHARAKT. WYJAŚNIENIE
5. TOŻSAMOŚĆ –
POMIESZANIE
RÓL
Dorastanie
(okres
dojrzewania)
- Niechęć do zaangażowania,
wyborów drogi życiowej,
brzemię odpowiedzialności za
swoje decyzje w przyszłości
- Niestałość; bunt;
ambiwalencja (fascynacja i
niechęć; zmienność)
CNOTA WIERNOŚCI (szukanie
siebie, ideałów: analiza i
oprac. systemu wartości w
które się wierzy +
dotrzymywanie słowa)
- Przeświadczenie o własnej
wyjątkowości, misji
- RYTUALIZACJA
IDEOLOGICZNA (Osobowość
zintegrowana tworzy wł.
system wartości na podst.
poznanych ideałów)
Wypaczenie:
TOTALIZM –
fanatyczne
zajęcie się tym,
co wydaje nam
się być
absolutną racją
[Kłótnie by
udowodnić swoją
rację, nie
przyjmując do
wiadomości
opinii innych]
STADIUM FAZA ŻYCIA CECHY
CHARAKT.
WYJAŚNIENIE
6.BLISKOŚĆ
A IZOLACJA
Wczesna
dorosłość
CNOTA MIŁOŚCI
(troska o
drugiego
człowieka;
intymność i
bliskość)
RYTUALIZACJA
AFIRMACYJNA:
wspólne
dzielenie pracy,
przyjaźni i
miłości.
Wypaczenie: IZOLACJA –
niechęć do nawiązania
bliskiego, intymnego
kontaktu z inną osobą.
Jeśli ma charakter
przejściowy - O.K. Jeśli
nie, może doprowadzić
do poważnych
problemów
osobowościowych.
Wypaczenie: ELITYZM –
istnienie w grupie
narcyzów.
STADIUM FAZA
ŻYCIA
CECHY
CHARAKT.
WYJAŚNIENIE
8. INTEGRALNOŚĆ -
ROZPACZ
Starość - Znajomość prozy życia: sukcesów
i porażek, swoich zdolności i
wszystkich w/w stadiów+
socjalizacji, inkulturacji, buntu,
funkcjonowania w rolach.
- „Żniwa”, - dostrzeżenie CELU I
SENSU STADIÓW ORAZ ŻYCIA
-Jednostka zintegrowana; własny
styl życia i poglądy
-Jeśli zamiast integralności nastąpi
rozpacz - wówczas boimy się
śmierci, bo jesteśmy rozczarowani
życiem i uważamy, że za późno już
na zmianę.
- CNOTA: MĄDROŚĆ jako
„bezstronne zainteresowanie samym
życiem w obliczu śmierci”
-Konserwatyzm, ale ciekawość
świata
- RYTUALIZACJA
INTEGRALNA: mądrość starców,
uczucie spełnienia w życiu
Wypaczenie:
SAPIENTYZM
- „udawanie
mądrości”
Sam Erikson przyznaje, że doznał wielu
konfliktów, kryzysów i pomieszań tożsamości o
których pisał w swoich pracach (jego rodzice
rozwiedli się zanim ten się urodził; nigdy nie
poznał ojca; został adoptowany przez dr
pediatrii Homburgera i przyjął jego nazwisko)
Toteż słowa TOŻSAMOŚĆ, KRYZYSY
TOŻSAMOŚCI czy POMIESZANIE OSOBOWOŚCI
zawsze się z nim kojarzą i należy je z nim
łączyć. Być może właśnie za sprawą tych
sytuacji Erikson został więc pierwszym
psychoanalitykiem dziecięcym w Harwardzkiej
Szkole Medycznej w Bostonie (1933 r.) a
później profesorem (1960)
ROBERT J. HAVIGHURST –
ur. w 1900r. w Stanach Zjednoczonych
- zm. w 1991r., profesor edukacji i
psychologii. Ujmuje rozwój człowieka z
punktu widzenia zadań rozwojowych,
jakie jednostka napotyka od urodzenia
i musi realizować.
ZADANIA
ROZWOJOWE - według
Havighursta to zadania
wyłaniające się w pewnym
okresie życia jednostki.
Zadania rozwojowe w ciągu życia (wg
Havighurst, 1972)
Stadium
Zadania rozwojowe
Niemowlęctwo i
wczesne
dzieciństwo
Uczenie się chodzenia.
Uczenie się przyjmowania stałego pokarmu.
Uczenie się mówienia.
Uczenie się kontroli nad wydalaniem.
Uczenie się różnic płci i skromności
seksualnej.
Tworzenie pojęć i uczenie się mowy do
opisu rzeczywistości społecznej i fizycznej.
Nabywanie gotowości do czytania.