Pobierz Proces tworzenia prawa w Polsce i więcej Opracowania w PDF z Diritto fallimentare tylko na Docsity!
PROCES TWORZENIA PRAWA W POLSCE
Źródło: https://www.pexels.com/photo/flag-of-poland-5611/, baza PEXELS, licencja CCO Proces ustawodawczy, zwany też legislacyjnym, oznacza przebieg stanowienia prawa w Polsce. Proces uchwalania aktów normatywnych został szczegółowo opisany w Konstytucji RP oraz w regulaminie Sejmu. Na drogę, którą musi pokonać projekt aktu prawnego od sporządzenia do opublikowania jego ostatecznej wersji jako prawa powszechnie obowiązującego, składa się kilka etapów. I. Inicjatywa ustawodawcza Celem uchwalenia nowego prawa należy stworzyć i wnieść do sejmu projekt proponowanych zmian w formie ustawy. Taką możliwość mają jedynie konkretne osoby. Tzw. inicjatywa ustawodawcza przysługuje:
- posłom (co najmniej 15) – projekt poselski,
- Senatowi, jako całej izbie – projekt senacki,
- Prezydentowi RP – projekt prezydencki,
- Radzie Ministrów (rząd) – projekt rządowy,
- grupie minimum 100 tys. obywateli mających prawo wybierania do sejmu – projekt społeczny (tzw. inicjatywa obywatelska).
Projekt ustawy może dotyczyć nie tylko uchwalenia nowej ustawy w sprawach, które nie były do tej pory uregulowane, ale i zmiany już obowiązującej ustawy (nowelizacja). Projekty ustaw składa się w formie pisemnej Marszałkowi Sejmu. II. Pierwsze czytanie W przeszłości czytano cały tekst projektu na sali obrad – stąd wzięła się nazwa „czytanie”. Projekt początkowo może być rozpatrywany na posiedzeniu plenarnym Sejmu lub w ramach odpowiednich komisji sejmowych, powołanych do tego celu w ramach funkcjonowania Sejmu. W praktyce, pierwsze czytanie odbywa się zazwyczaj na posiedzeniu komisji sejmowej właściwej dla danej problematyki wynikającej z projektu, przy czym pierwsze czytanie ustaw o znacznej społecznej doniosłości powinno być przeprowadzone na posiedzeniu plenarnym. W tym czasie zostaje otwarta debata, podczas której można wnosić poprawki do projektu i zmieniać jego treść. Reprezentant wnioskodawców uzasadnia projekt wniosku oraz odpowiada na pytania ze strony posłów. Do rozpatrzenia projektu mogą zostać stworzone specjalne podkomisje. Do współpracy zaangażowani mogą zostać także dodatkowi specjaliści z danej dziedziny. Finalnie, przedstawione musi zostać sprawozdanie kończące prace, które rozstrzyga o przyjęciu projektu bez poprawek, przyjęciu projektu z wprowadzonymi poprawkami lub o jego odrzuceniu. III. Drugie czytanie Drugie czytanie jest przeprowadzane na posiedzeniu Sejmu, na którym przedstawiane jest sprawozdanie z prac komisji. W toku drugiego czytania prowadzona jest debata, w trakcie której prawo wnoszenia poprawek mają: wnioskodawca (podmiot posiadający inicjatywę ustawodawczą, który wniósł projekt ustawy), grupa minimum 15 posłów, przewodniczący klubu lub koła poselskiego, a także Rada Ministrów (jako całość, a nie poszczególni ministrowie). Zmiany mogą być przedstawiane do chwili zakończenia drugiego czytania. Jeśli zgłoszone zostają kolejne poprawki, projekt cofnięty jest ponownie do komisji, gdzie są one rozpatrywane. Kolejno wnosi się o ich przyjęcie lub odrzucenie poprzez sprawozdanie przedstawiane Sejmowi. Jeśli jednak projekt nie zostanie skierowany do komisji, przechodzi się do czytania trzeciego. Co ważne, do zakończenia drugiego czytania, projekt może zostać wycofany przez wnioskodawcę.
Autor: Julia Ślęzak, współpracownik kancelarii JWMS VII. Etap prezydencki Marszałek Sejmu przedstawia uchwaloną ustawę do podpisu Prezydentowi Rzeczypospolitej, który na decyzję w jej sprawie ma 21 dni. Prezydent może odmówić podpisania ustawy i przekazać ją Sejmowi do ponownego rozpatrzenia (tzw. veto prezydenckie), wtedy sejm większością kwalifikowaną 3/5 głosów może odrzucić veto, a prezydent w ciągu 7 dni musi podpisać ustawę. Przed podpisaniem ustawy Prezydent
może także wystąpić do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem w sprawie zbadania zgodności ustawy z Konstytucją. Prezydent nie może odmówić podpisania ustawy, którą Trybunał uznał za zgodną z Konstytucją. Jeśli Trybunał orzekł o częściowej niezgodności przedłożonej ustawy Prezydent, po zasięgnięciu opinii Marszałka Sejmu, podpisuje ustawę z pominięciem przepisów uznanych za niezgodne z Konstytucją albo zwraca ustawę Sejmowi w celu usunięcia niezgodności. VIII. Ogłoszenie ustawy Po podpisaniu ustawy Prezydent zarządza jej ogłoszenie w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Ogłoszenie ustawy tzw. promulgacja jest niezbędnym warunkiem, który kończy proces ustawodawczy w Polsce. Od czasu ogłoszenia ustawy obowiązuje tzw. vacatio legis , czyli okres pomiędzy publikacją ustawy, a jej wejściem w życie.
IX. Słowo na zakończenie Należy pamiętać, że powyżej opisany proces stanowienia prawa został przedstawiony w znacznym uproszczeniu. Od zaprezentowanych zasad istnieją liczne wyjątki i odstępstwa zarówno w zakresie wymaganej liczby głosów, poszczególnych terminów jak i samej możliwości złożenia projektu ustawy w zakresie danej problematyki (np. projekt ustawy budżetowej przedkłada wyłącznie Rada Ministrów). Świadomość przebiegu uchwalania aktów normatywnych pozwala nie tylko na prawidłowe nadzorowanie prac ustawodawcy, ale i aktywne współtworzenie przez społeczeństwo obywatelskie obowiązującego w Polsce prawa. Źródło: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Sejm_rp_front_20070103_1.jpg, public domain
