

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Procesy poznawcze, psychologia rozwojowa, spostrzeganie , myślenie
Typologia: Eseje
1 / 3
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
Pamięć to proces, który pozwala wykonywać wcześniej wyuczone czynności i zdolność człowieka (władza umysłowa), która pozwala na zapamiętywanie, przechowywanie, odtwarzanie i przypominanie informacji. Proces zapamiętywania jest zależny od; percepcji, czyli postrzeganie zdarzenia , odbierania wrażeń przez zmysły, koncentrowania uwagi. Dokładniej od kodowania informacji uzyskanych na poziomie dwóch systemów kodowania, werbalnym (mowa, tekst) i niewerbalnym (wyobrażenia, obrazowanie). Osoba będąca świadkiem zdarzenia koduje informacje poprzez to co widzi, słyszy i odczuwa. Pamięć bywa zawodna co powoduje wybiórczość , to znaczy że świadek nie zapamiętuje wszystkiego lecz pewne fragmenty zdarzenia, zazwyczaj te, które wzbudziły największe zainteresowanie (zapamiętywanie selektywne) , to wpływa na wiarygodność zeznań. Mogą one być nie pełne (niewystarczające do oceny zdarzenia). Zapamiętywanie jest zależne od różnych czynników tj; rodzaj i cechy pamięci, właściwości spostrzeganego przedmiotu (im jest on bardziej różnorodny, tym lepiej się go zapamiętuje), zainteresowanie nim, zwrócenie na niego uwagi, doświadczenie człowieka oraz zaangażowanie emocjonalne. Jednak jednym z najważniejszych czynników jest uwaga. Kiedy osoba będąca świadkiem, skoncentruje uwagę na jakimś zdarzeniu lub osobie biorącej udział w zdarzeniu, wtedy jest w stanie lepiej zapamiętać to wydarzenie i dokładniej potrafi opisać osobę, będącą uczestnikiem tego zdarzenia. Ma to duży wpływ na wiarygodność. Świadek jest w stanie dokładnie opisać ,w co był ubrany sprawca , jakiego kolory były ubrania, opisać jakieś, charakterystyczne zachowanie sprawcy np.; utykanie lub specyficzny chód, itp. Wpłynie to na dokładniejszą ocenę zdarzenia. Pamięć o zdarzeniu zależy też od sytuacji w jakiej zaszło zdarzenie i w której, świadek był obserwatorem. To jest odległość i miejsce , w którym znajdował się świadek, podczas obserwacji zdarzenia (przedmiotu), pogoda panująca w chwili wydarzenia i inne zewnętrzne czynniki. Poprzez podwójne kodowanie, czyli zapamiętanie zdarzenia i skojarzenie go z np.; warunkami pogodowymi, wzmocni i utrwali zapamiętanie informacji o zajściu. Może to pozytywnie wpłynąć na wiarygodność zeznań. Jednak w momencie wystąpienia zagrożenia życia świadka, osoba skupi się na zapewnieniu sobie bezpieczeństwa, niż na rzeczach ,czy zachowaniu szczególnym w tej sytuacji. To powoduje , że zeznania są mało wiarygodne. Ważny też jest stan narządu zmysłów świadka, np.; osoba mająca problem ze słuchem, nie zapamięta odgłosów ,jako coś szczególnego w zdarzeniu. Osoba niedowidząca nie określi/wskaże obrazów czy osoby. „ Upośledzenia „ zmysłów są barierą w spostrzeganiu co ma istotny wpływ na zapamiętywanie. Brak spostrzeżenia powoduje nie skupienie uwagi na wydarzeniu lub przedmiocie, a to wpłynie na
słabsze lub zerowe zapamiętanie przez mózg informacji. To negatywny wpływ na wiarygodność zeznań. W nawiązaniu do zmysłów, ważne też jest jakie predyspozycje pamięciowe ma świadek. Czy jest to wzrokowiec, który lepiej zapamiętuje tekst, rysunki, obrazy, kolory, czy słuchowiec, który lepiej zapamięta zdarzenie ,poprzez powiązanie go z usłyszanym dźwiękiem, piosenką, rozmową. Dotykowiec, który zapamiętuje przez dotyk, kontakt ze skórą lub kinektyk, który utrwali informacje związane z ruchem i przemieszczaniem się. Może to być istotne w ocenie wiarygodności. Ludzie najczęściej zapamiętują to ,co w ich mniemaniu jest najważniejsze, zwłaszcza to, do czego są emocjonalnie nastawieni. Emocje odgrywają dużą rolę w procesie zapamiętywania. Ich ścisłe powiązanie z pamięcią wpływa na to, że osoby będące w radosnym nastroju, zapamiętają sytuacje pozytywne, radosne, osoby w złym nastroju, smutne , szybciej zapamiętają nieprzyjemne sytuacje. Ogólnie , zbyt małe zaangażowanie emocjonalne nie sprzyja zapamiętywaniu, ale z kolei nadmiar emocji, może zakłócać zapamiętywanie i powodować zniekształcenie pamięci o zdarzeniu. Pod wpływem silnego doznania emocjonalnego może dojść do czasowych amnezji lub wyparcia wspomnień. Oczywiście takie sytuacje ograniczają wiarygodność świadka. Kiedy świadek obserwuje lub uczestniczy w zdarzeniu , w którym udział ma osoba będąca z jego rodziny lub wiążą je bliskie relacje , może to znacznie wpłynąć na dokładność zapamiętania informacji. Wniosek że, lepiej zapamiętuje się sytuacje, zdarzenia ,z którymi wiążą ludzi umiarkowane emocje. Tak więc relacje w jakich znajduje się świadek zdarzenia ze sprawcą , ma także wpływ na prawdziwość zeznań. O pamięci zdarzenia decyduje upływ czasu. Powoduje to, zacieranie się wspomnień, zapominanie i brak ich wyrazistości. Na zapamiętywanie zdarzeń wpływają też sugestie innych osób. Z biegiem czasu i sugestiami innych osób , może dojść do deformacji pamięci o zdarzeniu. Wystarczy że świadek zdarzenia, który może nie pamiętać pewnego faktu, zostanie zmanipulowany przez komentarz osób z otoczenia, a zaczną tworzyć się wyobrażenia i może to wpłynąć na „dorobienie” sobie brakującej informacji i uznanie jej za prawdziwą. Luki mogą zostać zastąpione przez wyobrażenia, co fałszuje wspomnienia (zeznania świadków). Wiarygodność zeznań świadków będzie większa, kiedy do zeznań dojdzie jak najszybciej ,jak to tylko możliwe ,po zdarzeniu, żeby uniknąć zniekształceń wspomnień i zapomnieniu przez upływający czas.