Wprowadzenie do Programowania Obiektowego - Wykład 2: Cechy i Koncepcja, Streszczenia z Programowanie obiektowe

Pobierz Wprowadzenie do Programowania Obiektowego - Wykład 2: Cechy i Koncepcja i więcej Streszczenia w PDF z Programowanie obiektowe tylko na Docsity!

Wstęp do programowania

obiektowego

Wykład 2

CECHY I KONCEPCJA

PROGRAMOWANIA

OBIEKTOWEGO

 C++ jest językiem zarówno obiektowym, jak i

imperatywnym/strukturalnym/proceduralnym.

 Języki programowania z cechami obiektowości

to m.in.: C#, Java, Object Pascal, Lisp, Ruby,

Python, PHP5.

Koncepcja programowania

obiektowego

 Otaczający nas świat to różnego rodzaju

przedmioty.

 Tworząc program komputerowy dokonujemy

pewnego ich odwzorowania.

 W programowaniu proceduralnym funkcje i

zmienne dotyczące danego przedmiotu nie są ze

sobą logicznie powiązane.

 W programowaniu obiektowym dokonuje się

powiązania metod (funkcji programu) z danymi

(zmiennymi) definiującymi przedmiot.

 Wszystko to grupuje się w klasie zawierającej w jednym miejscu zarówno dane definiowanego przedmiotu, jak i dotyczące go funkcje.

UKRYWANIE IMPLEMENTACJI: HERMETYZACJA (ENKAPSULACJA)

Hermetyzacja

 „Zwykłemu użytkownikowi” niepotrzebna jest znajomość wewnętrznej budowy urządzeń.  Do codziennej obsługi, wystarczą nam udostępnione bezpieczne manipulatory. Mamy dostęp tylko do wybranych metod urządzenia (np. manipulatory telewizora). W ten sposób część (bardziej skomplikowanych) funkcji jest przed nami ukryta.  Analogicznie jest w programowaniu obiektowym: Hermetyzacja (enkapsulacja) - ograniczenie bezpośredniego dostępu do niektórych pól obiektów, ewentualnie umożliwienie ich modyfikacji poprzez metody.

 Etykieta dotyczy występujących po niej metod i pól.  Liczba etykiet jest dowolna (mogą się powtarzać).  W przypadku braku etykiety domyślnie jest przypisana sekcja prywatna. class Punkt{ void fun1(){…} //prywatna, bo domyślna protected: int fun2(){ … } int y; private: float fun 3 (){…} int x; public: double fun4(){…} };

Konwencja nazewnictwa get/set/is

Kiedy pole jest zadeklarowane jako prywatne możemy umożliwić :  odczyt wartości pola przez metodę publiczną nazywaną get().  modyfikację wartości pola przez metodę publiczną nazywaną set. class Punkt { private: int x; int y; public: int getx(){return x;} int gety(){return y;} void setx(int xx){x=xx;} void sety(int yy){ if (yy>=0) y=yy;} };

Korzyści z hermetyzacji

 Funkcje getx(), gety(), setx() i sety() znajdują się w

sekcji public i są widoczne poza obiektem klasy. Pola x

i y nie są widoczne poza obiektem klasy, ale jedynie

wewnątrz obiektu (mają do niej dostęp metody klasy,

czyli m.in. nasze funkcje getx(), gety(), setx() i sety() ).

Z tego względu te funkcje stanowią "interfejs"

dostępu do pól obiektu klasy Punkt.

 Daje to nam kontrolę nad zapisem i odczytem do pól

x i y poprzez odpowiednie definicje metod (możemy

sprawdzić, odrzucić czy zabronić modyfikacji pola).

 Standardowe nazwy takich metod ułatwiają czytanie

kodu.

Dwie role programistów PO

• Twórca klas – tworzy biblioteki kodu do

wykorzystania, np. klasy, ich metody i dane

• Programista-klient – używa stworzonego kodu,

czyli gotowych klas: tworzy obiekty, wywołuje

metody itp.

Dobrze jest ukryć przed programistą-klientem

nieistotne dla niego szczegóły implementacji,

które mogłyby być niewłaściwie użyte. W ten

sposób zmniejsza się ryzyko popełnienia przez

niego błędów w używaniu gotowych bibliotek

(klas). Takie postępowanie to właśnie ukrywanie

implementacji (hermetyzacja).

KONSTRUKTORY I

DESTRUKTORY

Geneza

 Przyczyną wielu błędów jest to, że

programista zapomina o inicjalizacji

zmiennych lub "końcowych porządkach".

 W programowaniu obiektowym

wprowadzono więc półautomatyczny

mechanizm inicjacji i "sprzątania":

odpowiednio: konstruktory i destruktory.

Cechy konstruktora:

 Nazwa konstruktora jest taka sama jak nazwa klasy;  nie zwraca żadnego wyniku;  może przyjmować parametry;  Parametrami konstruktora nie mogą być obiekty klasy do której należy, ale mogą być referencje do tych obiektów (w C++);  Nie może być wywołany jak zwykła metoda (bez tworzenia obiektu);  Najczęściej jest publiczny.

Dwa sposoby inicjalizacji pól w C++

1. W konstruktorze przy użyciu instrukcji

przypisania, np.:

Punkt(int xx, int yy) {

x = xx; y = yy;

2. W konstruktorze, przy użyciu listy

inicjacyjnej, np.:

Punkt(int xx, int yy) : x(xx), y(yy) {}

 Dopuszczalne są też rozwiązania mieszane.