Projekt ochrony powietrza dla wytwórni mas bitumicznych - Notatki - Zarządzanie produkcją, Notatki z Zarządzanie produkcją i operacjami

Pobierz Projekt ochrony powietrza dla wytwórni mas bitumicznych - Notatki - Zarządzanie produkcją i więcej Notatki w PDF z Zarządzanie produkcją i operacjami tylko na Docsity! PolitechnikaŚląska Wydział Inżynierii Materiałowej i Metalurgii Studia zaoczne na kierunku: xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxi xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Temat: Projekt Ochrony Powietrza dla Wytwórni Mas Bitumicznych AMMANN przy produkcji Mieszanek Mineralno Bitumicznych. Spis treści str. 1. Wstęp 3 2. Cel i zakres projektu 4 3. Część teoretyczna 5 3.1. Planowanie produkcji 5 3.2. Zdolność produkcyjna 6 3.3. Technologia wytwarzania 9 PAGE 23 4. Część praktyczna 15 4.1. Omówienie przepisów prawnych w zakresie ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem 15 4.2. Aktualny stan zanieczyszczenia powietrza 20 4.3. Analiza i określenie warunków meteorologicznych przyjętych do obliczeń 23 5. Charakterystyka wytwórni mas bitumicznych 26 5.1. Eksploatacyjne parametry techniczne wytwórni AMMANN GLOBAL Q200 27 5.2. Potrzeby grzewcze i ciepła woda użytkowa 32 6. Wielkości emisji zanieczyszczeń z poszczególnych źródeł emisji 33 6.1. Przygotowanie danych o emisji substancji zanieczyszczających 33 6.2. Emisja i warunki wprowadzania zanieczyszczeń do powietrza 34 6.3. Lokalizacja oraz charakterystyka emitorów zakładowych 38 6.4. Urządzenia oczyszczania powietrza 39 6.5. Usytuowanie stanowisk do pomiaru stężeń substancji zanieczyszczających w gazach odlotowych 41 7. Obliczenia stanu zanieczyszczenia powietrza 42 7.1. Metodyka obliczeń stanu zanieczyszczenia powietrza 42 7.2. Wyniki obliczeń stanu zanieczyszczenia powietrza 47 8. Wnioski 50 8.1. Zagadnienia dodatkowe 50 8.2. Proponowane rodzaje i ilości substancji zanieczyszczających dopuszczonych do wprowadzania do powietrza 51 8.3. Wniosek końcowy 53 9. Literatura 54 10. Załączniki 55 1. Wstęp PAGE 23 maszyn, urządzeń i ludzi. Ma on zapewnić sprawność procesu produkcyjnego – uzyskanie odpowiednich wyrobów, o odpowiedniej jakości, w odpowiednim czasie, przy najlepszym z możliwych wykorzystaniu potencjału rzeczowego i ludzkiego. Szczególnie ważna, ale i trudna, staje się optymalizacja rozdziału obciążeń produkcyjnych. Najprostszy jest rozdział obciążeń jednej maszyny, będącej do ciągłej dyspozycji i realizującej obróbkę partii wyrobów według tego samego programu. Przy założeniu, że czasy przygotowania (przezbrojenia) maszyny do wykonania pożądanych operacji są niezależne od ich kolejności, że są wliczane do czasów realizacji operacji oraz że nie jest dopuszczalne przerywanie operacji jednostkowych, można względnie łatwo określić optymalna kolejność wykonania poszczególnych zadań. Funkcje planowania operatywnego lub harmonogramowania stanowią sedno funkcji sterowania produkcja. W istocie one właśnie ustalają priorytety względem pewnych kryteriów pomiaru wydajności. Priorytety przyporządkowuje się zadaniom lub czynnościom w celu określenia ich pierwszeństwa w wykorzystaniu ograniczonych zasobów (maszyn bądź ludzi) w ciągu najbliższej przyszłości (od tygodnia do miesiąca).Jest to obowiązek niezwykle trudny do wypełnienia. W końcowym rezultacie działanie każdego systemu harmonogramowania zależy od umiejętności zrozumienia jego istoty przez robotników, mistrzów i kierowników niższego szczebla. Zrozumiałość planu musi zatem być sprawą pierwszorzędną, czasami rzeczywiście lepiej jest poświęcić „wydajność” dla sporządzenia zrozumiałego planu działań. Nie da się uniknąć zmian priorytetów, zatem metoda sporządzania harmonogramu musi być w stanie wyjątkowo szybko przystosować się do tych zmian. 3.2 Zdolność produkcyjna Zdolność produkcyjna obiektu jest jego zdolnością do wytworzenia lub czynienia tego, czego wymaga klient. Oczywiście musi być jakiś poziom zgodności pomiędzy tym, co jest potrzebne, a produkcyjnych rozumiemy tę ilość wyrobów o określonej strukturze asortymentowej i jakości, jaką może on wytworzyć w okresie roku kalendarzowego, przy stosowaniu optymalnie dobranych czynników produkcji i przy PAGE 23 pełnym ich wykorzystaniu. Warto rozróżnić 3 poziomy zdolności produkcyjnych: 1. Potencjalna zdolność produkcyjna jest tym, co może udostępnić w ramach swych kompetencji najwyższe kierownictwo przedsiębiorstwa. 2. Aktualna zdolność produkcyjna jest tym, co można udostępnić w ramach budżetu bieżącego okresu planistycznego. 3. Efektywna zdolność produkcyjna jest tym, co jest faktycznie wykorzystywane w bieżącym okresie planistycznym. Należy również zauważyć, że jednym z celów działu marketingu jest zapewnienie zgodności aktualnych i efektywnych zdolności produkcyjnych. Im bardziej prawie efektywna zdolność zbliża się do aktualnej, tym organizacja staje się bardziej sztywna: elastyczność można osiągnąć jedynie wtedy, gdy nie są w pełni wykorzystane aktualne zdolności produkcyjne. Zdolność produkcyjną należy rozpatrywać w dwóch fazach: — planowania — realizacji Jeśli fazę realizacji odniesiemy do czasu przeszłego, to mówimy wówczas o osiągniętej zdolności produkcyjnej, która wynika z trwale osiągniętego już w okresie ubiegłym stanu czynników produkcji, a więc stopnia opanowania techniki, wykorzystania urządzeń, materiałów, osiągniętego poziomu wydajności i innych wskaźników techniczno-ekonomicznych. Natomiast zdolność produkcyjna planowania określona jest rozmiarem planowanych zmian we wzajemnych proporcjach ilościowych i jakościowych czynników produkcji. 3.2.1. Czynniki kształtujące zdolność produkcyjną 1) Materialne czynniki produkcji, obejmujące: 1).)a Maszyny i urządzenia, ich ilość i jakość oraz poziom techniczny. 1).)b Budynki, budowle, obiekty tworzące powierzchnię produkcyjną i warunki niezbędne dla realizacji procesów produkcyjnych. 1).)c Surowce, materiały i paliwo. Ważne jest tu nie tylko łatwe ich uzyskanie, ale także właściwa jakość. Oto przykłady wpływu jakości na wydajność procesów: PAGE 23 — Zbyt wysoka zawartość szkodliwych składników (siarki w rudzie, popiołu w węglu). — Niska kaloryczność paliwa, zasiarczenie. — Zakłócenia w dostawach energii. — Dostawy wyrobów hutniczych z dodatnimi odchyłkami wymiarowymi, itp. 1).)d Dostępność i jakość narzędzi. 2) Czynnik ludzki – liczba zatrudnionych i jej kwalifikacje, stosunki międzyludzkie, system motywacyjny, organizacja. 3) Wyrób: a) Struktura asortymentowa. b) Skala produkcji. c) Złożoność wyrobów. d) Jakość i nowoczesność. e) Stopień monopolizacji rynku, konkurencyjność wyrobu. Niewątpliwie nie są to wszystkie czynniki, bezpośrednio lub pośrednio wpływające na rozmiary zdolności produkcyjnej. Jednakże istotną cechą wymienionych jest ich znaczna zmienność powodująca, że pojęcie zdolności produkcyjnej należy traktować dynamicznie. Dlatego przy jej ustalaniu należy w miarę możliwości sprecyzować założenia, zakres przedmiotowy i czasowy, a także układ, do którego się odnosi. 3.2.2. Ograniczenia aktualnych zdolności produkcyjnych: Aktualne zdolności produkcyjne ograniczone są przez: a) Wielkość instalacji i urządzeń, b) Dostępność wyposażenia produkcyjnego, c) Dostępność siły roboczej, d) Dostępność gotówki, e) Politykę finansowania, f) Politykę zaopatrzenia, g) Politykę podzlecania prac, h) Wymagania techniczne związane z zadaniami, PAGE 23 roboczą za pomocą przenośników dozujących i doprowadzane przenośnikami podającymi do bębna suszarki. Proces suszenia jest regulowany automatycznie. Pyły odsysane ze spalinami przechodzą przez odpylacz ( wraz z nim do powietrza emitowany jest szereg zanieczyszczeń wynikłych ze spalania oleju opałowego w palnikach). Pył gruby odseparowany w komorze wstępnej odpylacza jest podawany przenośnikiem ślimakowym do elewatora gorącego, a pył drobny odseparowany na filtrze tkaninowym odprowadzany jest do zbiornika pyłów, a stamtąd podawany na wagę jako wypełniacz. Wysuszone gorące kruszywo i gruby pył trafiają do sortownika i są sortowane na 4-6 frakcji, następnie składowane w odpowiednich komorach gorącego kruszywa. Nadziarno doprowadzane jest do oddzielnego zbiornika. Zgodnie z ustawioną receptą roboczą poszczególne rodzaje kruszywa odważane są na wadze kruszywa. Według tej samej recepty naważa się na wadze wypełniacza – wypełniacz (mączkę wapienną) i pyły kamienne. Po odważeniu kruszywo i wypełniacz podawane są do mieszalnika. Równocześnie do mieszalnika jest podawana odpowiednia ilość asfaltu. Po wymieszaniu masa przekazywana jest do izolowanych komór zbiornika gotowej masy (w przypadku wysokich otaczarek istnieje możliwość ładowania samochodów bezpośrednio z mieszalnika). Asfalt potrzebny do produkcji mieszanki składowany jest w podgrzewanych zbiornikach i doprowadzany zgodnie z receptą za pomocą pompy asfaltu i urządzeń dozujących (waga lub licznik) do mieszalnika. Niezbędne dla procesu technologicznego paliwo: olej opałowy lekki lub ciężki, gaz ziemny, gaz płynny lub pył węglowy jest składowane w odpowiednich zbiornikach i instalacją palnikową doprowadzane do palników. Cały proces technologiczny najłatwiej można przedstawić w sposób obrazowy za pomocą schematu: 3.3.2. Organizacja zakupów w przedsiębiorstwie produkcyjnym Podstawowe problemy organizacyjne związane organizowaniem zakupów w przedsiębiorstwie, czyli formułowaniem i realizowaniem określonej polityki i strategii zakupów połączonej ze strategią gospodarowania zapasami i uwzględniającą potrzeby logistyki procesu zaopatrzenia, produkcji i zbytu, mieszczą się w następujących płaszczyznach: PAGE 23 — Organizacji wewnętrznej służby zakupów (zaopatrzenia) i jej umiejscowienia w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa — Relacji i zasad współpracy tej służby z innymi ogniwami organizacyjnymi przedsiębiorstwa oraz ich udziału i wpływu na działania i decyzje podejmowane w ramach organizacji (marketingu) zakupów — Organizacji kontroli procesu zakupów i gospodarowania zapasami oraz systemu reakcji na występujące zakłócenia, zmierzające do minimalizacji ich następstw; — Organizacji współpracy zewnętrznej z przedsiębiorstwami – potencjalnymi nabywcami surowców, zmierzającej do wspólnych działań na rynku mających na celu ograniczenie tworzenia monopoli dostawców lub ograniczenie możliwości stosowania przez nich praktyk monopolistycznych Od momentu stopniowego przechodzenia do gospodarki rynkowej, następowały istotne zmiany w zadaniach i organizacji komórek zakupów materiałowych przedsiębiorstw, spowodowane głównie zewnętrznymi warunkami ich funkcjonowania. Zmienione warunki zewnętrzne spowodowały, więc wzrost zadań służb zakupów związanych z analizą rynku, minimalizacją zapasów w warunkach względnego bezpieczeństwa rytmiki dostaw jako istotnego czynnika zmniejszenia kosztów materiałowych, prowadzeniem samodzielnego procesu poszukiwania i wyboru dostawców, negocjacji cenowych oraz działań korelujących proces zasilania z procesem produkcji i zbytu w ramach logistycznego systemu przepływu rzeczowych środków produkcji, a wiec m. in. tych działań, które mieszczą się w organizacji zakupów. Pożądany i stopniowo kształtujący się w Polsce model organizacyjny służby zaopatrzenia przedsiębiorstwa produkcyjnego w tej nowej sytuacji obejmuje wiec następujące stanowiska lub komórki: — planowania zakupów surowców i materiałów, której zadaniem jest – wspólnie ze służbami technicznymi przedsiębiorstwa – określenie ilości niezbędnych zakupów każdego asortymentu i terminu jego dostawy; komórka ta współpracuje jednocześnie ze służbą logistyki przedsiębiorstwa, umiejscowioną najczęściej w pionie koordynującym produkcję lub w pionie dyrektora jednostki (prezesa), — analizy rynku materiałowego w tych jego segmentach, które są dla danej PAGE 23 jednostki interesujące, wyniki analiz są jedną z podstaw działań operacyjnych związanych z dokonywaniem zakupu, — działań operacyjnych związanych z zakupem obejmującym bezpośrednie kontakty z dostawcami, ustalenie przesłanek ich wyboru, negocjacje, przedstawienie kierownictwu propozycji wyboru dostawców, opracowywanie i lokowanie zamówień oraz przygotowywanie umów, — specjalisty ds. prawnych związanych z precyzowaniem i zawieraniem umów, współdziałającego z komórką organizacyjną; w małych jednostkach funkcję tę pełni radca prawny przedsiębiorstwa, — gospodarki magazynowej oraz ilościowej i jakościowej otrzymywanych dostaw i reklamacji. Wzajemne relacje organizacji sprzedaży i organizacji zakupów przedsiębiorstwa wymagają jednak stałej obserwacji, gdyż we współczesnej firmie mają one zasadnicze znaczenie i nader często powodują konieczność korekt rozwiązań organizacyjnych. Dążenie do minimalizacji zapasów powoduje, że w ocenie istniejącego i potencjalnego dostawcy ważne jest kryterium jego zdolności do zapewnienia terminowości dostaw, najczęściej rozumianej jako precyzyjna realizacja harmonogramu sukcesywnych dostaw dokładnie na czas (just in time). „Metoda planowania JIT jest metodą planowania i kontroli produkcji opartej na określonej filozofii działania, której celem jest wyeliminowanie z procesu produkcyjnego wszelkich strat przez produkowanie właściwych wyrobów w żądanej ilości i terminie i dostarczenie ich do miejsc, gdzie są potrzebne, dokładnie wtedy, kiedy są potrzebne.” W odniesieniu do zakupów materiałowych i realizowanych w ich ramach dostaw powyższa definicja JIT wymaga przynajmniej dwóch uzupełnień. Po pierwsze: Zorganizowanie sprawnego systemu dostaw surowców dokładnie na czas wymaga podobnej sprawności zarówno po stronie dostawcy, jak i odbiorcy. Muszą być uzgodnione i przestrzegane nie tylko terminy wysyłki i odbioru poszczególnych dostaw, ale także techniczne warunki załadunku, wyładunku i ewentualnie przechowywania (palety, opakowania, temperatura). PAGE 23 analizę czasu pracy źródeł substancji zanieczyszczających i emitorów w ciągu roku, wyniki pomiarów stężeń zanieczyszczeń w gazach odlotowych, określenie natężenia przepływu objętości gazów odlotowych oraz rodzajów i ilości substancji zanieczyszczających wprowadzanych do powietrza, analizę zmian rodzajów i ilości zanieczyszczeń emitowanych do powietrza, jakie nastąpiły po wydaniu ostatniej decyzji o dopuszczalnej emisji, plany dotyczące działań zmierzających do zmniejszenia zanieczyszczenia powietrza powodowanego działalnością zakładu, w przypadku przekraczania wartości dopuszczalnych określonych rozporządzeniami, analizę możliwości ograniczenia wielkości emisji wraz z przedstawieniem terminu i sposobu dokonania ograniczeń oraz obliczenie wielkości emisji substancji zanieczyszczających zapewniającej dotrzymywanie wartości dopuszczalnych, analizę pracy źródeł substancji zanieczyszczających i urządzeń ochronnych w warunkach eksploatacyjnych inne niż zwyczajne, opis usytuowania stanowisk do pomiaru stężeń substancji zanieczyszczających w gazach odlotowych oraz proponowany zakres, metodykę i sposób wykonywania tych pomiarów, określenie ilości substancji zanieczyszczających wprowadzanych do powietrza, przypadających na jednostkę surowca, c) analizę wpływu źródeł emisji na stan zanieczyszczenia powietrza, obejmującą obliczenia stanu zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego zgodnie z metodami określonymi w rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 3 września 1998 r. oraz graficzne przedstawienie wyników tych obliczeń, d) proponowane rodzaje i ilości substancji zanieczyszczających dopuszczonych do wprowadzania do powietrza. 4.1.3. Decyzje o dopuszczalnej emisji Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 18 września 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania dopuszczalnych do wprowadzania do powietrza rodzajów i ilości substancji zanieczyszczających: PAGE 23 1) dopuszczalne do wprowadzania do powietrza rodzaje i ilości substancji 0 0 1 Fzanieczyszczają cych ustala się w przypadku wprowadzania tych substancji do 0 0 1 Fpowietrza przez urządze nia techniczne (emitory) na okres nie dłuższy niż 10 lat, 2) dopuszczalną emisję ustala się dla każdego urządzenia, w którym zachodzą procesy technologiczne lub są prowadzone operacje techniczne powodujące powstawanie substancji zanieczyszczających (źródła substancji zanieczyszczających), emitora oraz jednostki organizacyjnej i wyraża się jako: — natężenie przepływu masy substancji zanieczyszczających w kg/h (g/h) lub stężenie substancji zanieczyszczających w gazach odlotowych w mg/m3 w stanie suchym w warunkach normalnych - w temperaturze 273 K i ciśnieniu 101,3 kPa, — roczną ilość substancji zanieczyszczających w Mg/rok dla jednostki organizacyjnej, 3) ustalając dopuszczalną emisję, uwzględnia się w szczególności: — rodzaj i parametry procesu technologicznego i operacji technicznej, — rodzaje i parametry surowców stosowanych w procesie technologicznym i operacji technicznej, — warunki wprowadzania substancji zanieczyszczających do powietrza, w tym charakterystykę emitorów, — urządzenia ochronne ograniczające wprowadzanie substancji zanieczy- szczających do powietrza, — usytuowanie stanowisk do pomiaru ilości substancji zanieczyszczających wprowadzanych do powietrza, — pracę źródeł substancji zanieczyszczających i urządzeń ochronnych w innych niż zwyczajne warunkach eksploatacji 4) dla substancji zanieczyszczających oraz procesów technologicznych i operacji technicznych, dla których w rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 8 września 1998 r. w sprawie wprowadzania do powietrza substancji zanieczyszczających z procesów technologicznych i operacji technicznych nie zostały określone dopuszczalne do wprowadzania do powietrza ilości substancji zanieczyszczających, dopuszczalną emisję ustala się na poziomie nie powodującym przekraczania dopuszczalnych 0 0 1 Fwar tości stężeń substancji zanieczyszczających w powietrzu, określonych w rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 28 kwietnia 1998 r. w sprawie dopuszczalnych wartości stężeń substancji PAGE 23 zanieczyszczających w powietrzu, 5) dopuszczalną emisję dla jednostek organizacyjnych znajdujących się na obszarze, na którym pomiary wykazują przekroczenia dopuszczalnych wartości stężeń substancji zanieczyszczających w powietrzu w odniesieniu do roku, ustala się na poziomie niższym niż przewidziany w rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 8 września 1998 r. w 0 0 1 Fsprawie wprowadzania do powietrza substancji za nieczyszczających z procesów technologicznych i operacji technicznych, jednak nie niższym niż określony w tym rozporządzeniu dla źródeł nowych. 4.1.4. Dopuszczalne wielkości emisji i stężeń substancji zanieczysz- czających Wielkość emisji substancji zanieczyszczających wprowadzana do powietrza ze źródeł podległych jednostce organizacyjnej nie może powodować ponadnormatywnych stężeń zanieczyszczeń w powietrzu atmosferycznym (przy uwzględnieniu tzw. „tła") poza terenem należącym do jednostki organizacyjnej. Rozporządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 28 kwietnia 1998 r. w sprawie dopuszczalnych wartości stężeń substancji zanieczyszczających w powietrzu ustala dopuszczalne stężenia substancji, jakie mogą występować w otoczeniu poza terenem należącym do jednostki organizacyjnej. Zgodnie z rozporządzeniem dopuszczalne stężenie substancji zanieczyszczających uważa się za dotrzymane, jeżeli równocześnie spełnione są następujące warunki: — wartość stężenia substancji zanieczyszczającej odniesiona do 30 minut nie jest przekraczana przez 99,8 percentyl obliczony ze stężeń tych substancji odniesionych do 30 minut, występujących w roku kalendarzowym, wartość stężenia substancji zanieczyszczającej odniesiona do 24 godzin nie jest przekraczana przez 98 percentyl obliczony ze stężeń tych substancji odniesionych do 24 godzin, występujących w roku kalendarzowym. W Polsce normuje się wartości stężeń dopuszczalnych w zależności od charakteru obszaru: — dla obszarów parków narodowych, leśnych kompleksów promocyjnych, ochrony uzdrowiskowej oraz obszarach, na których znajdują się pomniki historii wpisane PAGE 23 zanieczyszczających w powietrzu (Dz. U. Nr 55, póz. 355). Wyjątek stanowią obliczenia stanu zanieczyszczenia powietrza dla źródeł modernizowanych, jeżeli 0 0 1 Fmodernizacja powoduje zmniejszenie ilości substancji wprowadza nych do powietrza oraz źródeł, z których wymienione wcześniej substancje wprowadzane są do powietrza wyłącznie emitorami o wysokości nie mniejszej niż 100 m. W przypadku analizowanego obiektu żaden ze wspomnianych przypadków nie występuje. Aktualny stan zanieczyszczenia powietrza określono na podstawie pisma Śląskiego Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska w Katowicach z dnia 22 marca 2000 roku nr M.l.-7612/1102/2000. Pismo stanowi załącznik do niniejszego opracowania i zestawiono w tablicy poniżej: Tab. 2. Aktualny stan zanieczyszczenia powietrza w rejonie lokalizacji zakładu Nazwa substancji Wartość stężenia średniorocznego 1999 rok μg/m3 Dopuszczalna wartość stężenia średniorocznego μg/m3 % wartości dopuszczalnej 1. dwutlenek azotu 29 40 72,5 2. dwutlenek siarki 22 40 55,0 3. pył zawieszony ogółem 75 75 100,0 4. pył zawieszony PM10 59 50 118,0 5. tlenek węgla 1050 2000 52,5 Porównując wielkości stężeń średniorocznych z wartościami dopuszczalnych norm rocznych należy stwierdzić, że na obszarze miasta występują przekroczenia dopuszczalnych stężeń odniesionych do okresu roku w zakresie pyłu zawieszonego PM10. W odniesieniu do zanieczyszczeń gazowych nie stwierdza się występowania przekroczeń obowiązujących normatywów. Zgodnie z metodyką stosowaną przez Wojewódzką Stację Sanitarno- Epidemiologiczną przed rokiem 1998, w odniesieniu do zanieczyszczeń, w stosunku do których odnotowywane były przekroczenia stężeń dopuszczalnych w tle, za wielkość obliczeniową tła przyjmowano wartość równą 0,9 Da. Zasadę tę przyjęto na potrzeby niniejszej analizy. 4.2.2. Substancje z pozycji 26÷172 rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w sprawie określenia dopuszczalnych stężeń substancji zanieczyszczających w powietrzu PAGE 23 W myśl pkt. 3.2 rozporządzenia Ministra Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w sprawie metod obliczania stanu zanieczyszczenia powietrza dla źródeł istniejących i projektowanych (Dz. U. Nr 122, poz. 805), przy zaistnieniu konieczności dokonania obliczeń rozprzestrzeniania się substancji zanieczyszczających z pozycji 26÷172 w pełnym zakresie, należy uwzględnić istnienie źródeł innych jednostek organizacyjnych, z których wprowadzane są do powietrza takie same substancje, bez uwzględniania istniejącego tła zanieczyszczeń R, leżących w promieniu równym 10 wysokościom emitora. W promieniu R = 10 F 0B 4 16 = 160 m brak jest innych jednostek organizacyjnych wprowadzających te same rodzaje zanieczyszczeń do powietrza. Stąd do dalszych obliczeń przyjęto wartość stężeń dyspozycyjnych równą stężeniom dopuszczalnym odniesionym do okresu roku. Wartości obliczeniowe tła zestawiono w tabeli poniżej: Tab. 3. Tło obliczeniowe Substancja zanieczyszczająca Tło pomiarowe [µg/m3] Wartość dopuszczalna [µg/m3] Tło obliczeniowe [µg/m3] Uwagi 1. dwutlenek azotu 29,0 40,0 29,0 — 2, dwutlenek siarki 22,0 40,0 22,0 — 3. pył zawieszony ogółem 75,0 75,0 75,0 — 4. pył zawieszony PM10 59,0 50,0 45,0 0,9 Da 5. tlenek węgla 1050,0 2000,0 1050,0 — 6. benzo(a)piren — 0,001 0,0009 0,9 Da 7. aldehyd octowy — 2,5 nie uwzględnia się poz. > 25 8. fenol — 2,5 jw. poz. > 25 9. naftalen . — 3,2 jw. nie ujęty 10. węglowodory aromatyczne — 43,0 jw. poz. > 25 11.węglowodory alifatyczne — 1000,0 Jw.. poz. > 25 PAGE 23 12. substancje smołowe — 10,0 jw. poz. > 25 4.3. Analiza i określenie warunków meteorologicznych przyjętych do obliczeń Czynnikami wywierającymi decydujący wpływ na rozprzestrzenianie zanieczyszczeń w powietrzu atmosferycznym są: temperatura powietrza, kierunek i prędkość wiatru, oraz stany równowagi atmosfery, w jakich wiatry występują, 4.3.1. Temperatura powietrza i opady atmosferyczne Średnie temperatury powietrza jako średnie dobowe dla poszczególnych okresów w ciągu roku wynoszą: — wciągu roku 7,9 °C, w sezonie letnim 14,1 °C, w sezonie grzewczym 1,7 °C. Wartości temperatur powietrza przyjęto wg danych stacji meteorologicznej w Katowicach. Stanowi ona integralną część pakietu programu Atmoterm Ek100 Win ver. 3.1, użytą w części obliczeniowej. Wyniki te można uznać za reprezentatywne dla rejonu lokalizacji wytwórni mas bitumicznych w Katowicach Dąbrówce Małej. 4.3.2. Kierunek i prędkość wiatrów Dla analizowanego zakładu przyjęto jako reprezentatywną różę wiatrów wg obserwacji stacji meteorologicznej w Katowicach. Stanowi ona integralną część pakietu programu Atmoterm Ek100 Win ver. 3.1, użytą w części obliczeniowej. Określa również statystykę występowania poszczególnych stanów równowagi atmosfery w poszczególnych sytuacjach meteorologicznych. 4.3.3. Stany równowagi atmosfery Stan równowagi atmosfery opisuje pionowe ruchy powietrza. Parametr stanu równowagi jest kombinacją czynników; termicznego i dynamicznego tzn. gradientu temperatury i prędkości wiatru. Wyróżnia się 6 stanów równowagi atmosfery: silnie chwiejna, chwiejna, lekko chwiejna, obojętna, lekko stała, stała. Stan stały równowagi atmosfery charakteryzuje się znaczną ilością cisz (około 50%). Stwarza to niekorzystne warunki rozprzestrzeniania substancji zanieczyszczających, co PAGE 23 1) zbiornik wypełniacza własnego, 2) zbiornik wypełniacza obcego z filtrem. Produkcja asfaltobetonu polega na wymieszaniu gorącego kruszywa i bitumu z wypełniaczem i dodatkami. Proces ten odbywa się w mieszalniku. Wstępna obróbka kruszywa polega na suszeniu go w suszarce obrotowej ogrzewanej olejem opałowym do wilgotności 3÷7%. Gorące kruszywo o temp. 160÷170°C z suszarni przenośnikiem kubełkowym transportowane jest do przesiewacza znajdującego się nad mieszalnikiem. W wibracyjnym przesiewaczu następuje rozdzielenie kruszywa na poszczególne frakcje, które gromadzone są w 5 zasobnikach gorącego kruszywa, skąd w odpowiednich proporcjach zsypywane są do mieszalnika. Gorący asfaltobeton powstający po wymieszaniu kruszywa z bitumem i wypełniaczem może być transportowany wózkiem do ocieplonego zbiornika gotowej masy o pojemności 150 Mg gdzie możliwe jest jego przechowywanie przez kilka godzin lub bezpośrednio z mieszalnika zsypywany jest na samochody wywożące go na budowę drogi. Schemat technologiczny instalacji wytwórni mas bitumicznych przedstawiono na rysunku nr 2. Opis maszyn i urządzeń przedstawiony został w postaci wyciągu z dokumentacji 0 0 1 Ftech niczno- ruchowej otaczarki AMMANN dołączonej do opracowania w załącznikach. 5.1. Eksploatacyjne parametry techniczne wytwórni AMMANN GLOBAL Q200 51.1. Wydajność produkcyjna Wytwórnia mas bitumicznych GLOBAL200 Q charakteryzuje się następującymi parametrami wydajnościowymi: 160 Mg/h z materiałów świeżych, 120 - 150 Mg/h z materiałów z recyklingu (wariant pracy nie występuje w przypadku analizowanej inwestycji), 200 Mg/h przy produkcji łącznej. W praktyce wytwórnia pracuje z wydajnością około 160 Mg/h, PAGE 23 5.1.2. Fundusz czasu pracy wytwórni mas bitumicznych Specyfiką pracy wytwórni mas bitumicznych jest fakt prowadzenia eksploatacji instalacji z zachowaniem konieczności bieżącego odbioru produktu. Ten uzależniony jest od czasu prowadzenia robót drogowych: budowy lub modernizacji istniejących ciągów komunikacyjnych. Prace te zwykle prowadzi się w okresach od kwietnia do października, chociaż w ostatnim czasie obserwuje się proces wydłużania kampanii produkcyjnej do listopada. Czas pracy wytwórni wynosi około 10 h/dobę, Stąd roczny fundusz pracy urządzeń wynosi 6 dni/tydzień x 35 tygodni x 10 h/dobę = 2100 h. 5.1.3. Zużycie oleju opałowego Tab. 5. Zużycie oleju opałowego w wytwórni mas bitumicznych GLOBAL200 Q Urządzenie Jednostka Wartość Uwagi palnik suszarki kruszywa do świeżej masy kg/h 1170 7.3 kg/Mg wyprodukowanej masy 5.1.4. Bilans surowców i paliw Skład produkowanej masy bitumicznej może wahać się w zależności od stosowanej receptury w szerokich granicach. Poniżej przedstawiono wykaz stosowanych surowców oraz możliwy ich udział procentowy: grys bazaltowy 6,3/12,8 20,9-48,3% 5/8 16,9-25,8% 2/5 4,8-12,8% 0/4 6,5-42,5% grys dolomitowy 16/25 25,5-30,2% 8/16 14,7-32,6% 6,3/12,8 14,9-39,8% 4/10 9,8-30,8% PAGE 23 0/4 16,1 -33,3% żużel 2/6,3 12,7-14,2% piasek kopany 0/2 6,4 -19,2% mączka wapienna 3,5 -11,8% asfalt 5-6,5% Do produkcji asfaltobetonu stosowany jest asfalt D-50 lub D-70. Pierwszy stanowi składnik masy do produkcji warstw górnych - ścieralnych, drugi do budowy dolnych warstw - mineralnej i wiążącej. Paliwem do używanym do produkcji asfaltobetonu (suszenie kruszywa i piasku) jest olej opałowy lekki o parametrach: wartość opałowa - 42 000 kJ/kg zawartość siarki - 0,62 % gęstość -0,85g/cm3 Najczęściej produkowaną jest masa przeznaczona na budowę warstwy ścieralnej o przykładowym składzie: grys 12,8/20 5,4% 6,3/12,8 25,3% 2/6,3 23,8% piasek 0/2 34,4% mączka wapienna 4% pył wytrącony w odpylaczu 1,5% asfalt D-50 5,6% Tab. 6. Bilans zużycia surowców i oleju opałowego oraz produkcja asfaltobetonu Surowce zużycie w Mg grys 280 000 piasek 30 000 mączka wapienna 16 000 asfalt 15 500 Razem: 341 500 Produkcja w Mg asfaltobeton 336 000 Zużycie w Mg olej opałowy 2 500 PAGE 23 6. Wielkości emisji zanieczyszczeń z poszczególnych źródeł emisji 6.1. Przygotowanie danych o emisji substancji zanieczyszczających Zgodnie z pkt 1.4 załącznika do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 3 września 1998 r. w sprawie metod obliczania stanu zanieczyszczenia powietrza dla źródeł istniejących i projektowanych, emisję substancji zanieczyszczających ze źródeł projektowanych ustala się szacunkowo na podstawie wskaźników emisji substancji zanieczyszczających, charakterystycznych dla procesu technologicznego, lub przez analogię do emisji ze źródła istniejącego. W przypadku źródeł istniejących i źródeł projektowanych o przesądzonej technologii i rozwiązaniach technicznych, emisję substancji zanieczyszczających ustala się na podstawie wyników pomiarów, założeń technologicznych oraz wielkości produkcji. Należy ustalić: a) maksymalną emisję substancji zanieczyszczających odniesioną do 30 minut — Eg, Ep, b) średnią emisję substancji zanieczyszczających dla okresu obliczeniowego (sezonu lub roku) — Eśrg, Eśrp, Eśrf. W przypadku trwania maksymalnej emisji krócej niż 30 minut, należy obliczyć najwyższą średnią emisję odniesioną do 30 minut. W przypadku źródeł pracujących nierównomiernie, należy dokonać podziału okresu obliczeniowego na podokresy , , ..., w których pracują one w sposób równomierny. Jeżeli obliczone emisje dla tych podokresów wynoszą odpowiednio E1, E2, E3,... i nie różnią się między sobą o więcej niż 30%, to średnia emisja dla okresu obliczeniowego wyraża się wzorem: Podział okresu obliczeniowego jest uzależniony także od warunku wyrzutu gazów odlotowych. Parametry emitora dla poszczególnych podokresów , , ... nie mogą różnić się między sobą o więcej niż 30%. PAGE 23 6.2. Emisja i warunki wprowadzania zanieczyszczeń do powietrza 6.2.1. Bębnowa suszarka kruszywa T 2280 Q Wielkość emisji określono na podstawie pomiarów, wykonanych w Katowicach w listopadzie 2004 r. Zakres wykonanych pomiarów obejmował określenie stężeń odniesionych do warunków umownych (normalne warunki termodynamiczne, spaliny suche, 3% tlenu O2) oraz strumieni masowych zanieczyszczeń: dwutlenku siarki, tlenków azotu przeliczonych na dwutlenek, tlenku węgla, pyłu ogółem, benzo(a)pirenu, węglowodorów aromatycznych i alifatycznych, substancji smołowych, fenolu. Wyniki obliczeń emisji poszczególnych zanieczyszczeń gazowo-pyłowych przedstawiono poniżej w tabeli oraz w formie wydruku wyników obliczeń z pomiarów w załącznikach dołączonych do opracowania. Tab. 7. Wyniki pomiarów wielkości emisji substancji zanieczyszczających Substancja zanieczyszczająca Emisja kg/h 1. pył ogółem 0,61 2. pył ogółem PM10 0,61 3. dwutlenek siarki 0,44 4. dwutlenek azotu 0,75 5. tlenek węgla 2,12 6. benzo(a)piren 5,83 E-09 7. substancje smołowe 3,93 E-07 8. węglowodory aromatyczne 9,70 E-06 9. węglowodory alifatyczne 6,88 E-03 10. fenol 1,17 E-03 W trakcie pomiarów źródło eksploatowane było z wydajnością ok. 125 Mg/h. Biorąc pod uwagę, iż maksymalna wydajność instalacji wynosi 160 Mg/h oraz ewentualny błąd metod pomiarowych, wielkość emisji maksymalnej i średniej określono jako 150% emisji rzeczywistej wynikającej z przeprowadzonych pomiarów. PAGE 23 W zakresie emisji aldehydów — wyznaczono na podstawie wskaźników emisji EPA AP-42(3) wynoszącej 0,17 kg/m3 spalonego oleju opałowego. Emisję roczną obliczono biorąc pod uwagę czas pracy suszarki w ciągu roku. Ponadto do obliczeń emisji przyjęto: roczny czas pracy suszarki na poziomie 2 100 h/a, godzinowe zużycie oleju opałowego na poziomie 1 170 kg/h, parametry fizykochemiczne oleju opałowego jak poniżej: wartość opałowa 42 000 k J/kg, max zawartość siarki do 0,3% gęstość 0,9kg/dm3 Wyznaczoną wielkość emisji przedstawiono w tabeli poniżej: Tab. 8. Wielkość emisji z emitora suszarki bębnowej T 2280 Q Substancja zanieczyszczająca Emisja mg/s kg/h Mg/a 1. pył ogółem 256,06 0,92 1,94 2. pył zawieszony PM10 256,06 0,92 1,94 3. dwutlenek siarki 184,61 0,66 1,40 4. dwutlenek azotu 314,16 1,13 2,38 5. tlenek węgla 884,19 3,18 6,68 6. benzo(a)piren 2,43 E-06 8,75 E-09 1.84E-08 7. substancje smołowe 1.64E-04 5,90 E-07 1,24 E-06 8. węglowodory aromatyczne 4,04 E-03 1.46E-05 3,06 E-05 9. węglowodory alifatyczne 2,87 0,01 0,02 10. fenol 0,49 1,75 E-03 3,67 E-03 11. aldehydy 61,11 0,22 0,46 6.2.2. Zbiorniki z bitumem Bitum magazynowany jest w trzech pionowych zbiornikach o pojemności 50 m3 każdy. Instalacja jest źródłem emisji zanieczyszczeń węglowodorowych powstających w procesie unosu substancji węglowodorowych znad lustra magazynowanego bitumu. Wielkości emisji określono na podstawie wskaźników emisji przedstawionych w PAGE 23 jest zanieczyszczeniami węglowodorami z grupy fenoli oraz naftalenem i wytłaczane z objętości w sposób niezorganizowany przez wprowadzaną do zbiornika gotową masę bitumiczną. Wielkości emisji określono na podstawie wskaźników emisji przedstawionych w opracowaniu Instytutu Kształtowania Środowiska pt.: „Wymogi lokalizacyjne wytwórni mas bitumicznych oraz wyposażenie ich w urządzenia ochrony atmosfery", zestawionych w tablicy poniżej: Tab. 14. Wskaźniki emisji substancji węglowodorowych ze zbiorników magazynowych bitumu Substancja zanieczyszczająca Jednostka wskaźnika Wskaźnik 1. fenol g/Mg wyprodukowanej masy 0,021 2. naftalen g/Mg wyprodukowanej masy 0,540 Ponadto do obliczeń emisji przyjęto: roczny czas pracy instalacji na poziomie 2100 h/a, roczną wielkość produkcji masy bitumicznej na poziomie 160 x 2 100 = 336 000 Mg, Wyznaczoną wielkość emisji przedstawiono w tabeli poniżej: Tab. 15. Wielkość emisji ze zbiornika masy gotowej Substancja zanieczyszczająca Emisja mg/s kg/h Mg/a 1. fenol 0,93 0,0034 0,007 2. naftalen (węglowodory aromatyczne) 24,0 0,0864 0,181 6.3. Lokalizacja oraz charakterystyka emitorów zakładowych W modelu obliczeniowym położenie poszczególnych źródeł emisji ustalono w układzie współrzędnych XY, gdzie oś X skierowana jest w kierunku wschodnim, Y w kierunku północnym. Położenie poszczególnych źródeł emisji przedstawiono w tablicy poniżej i w postaci wydruku nr 2. Do parametrów technicznych źródeł, zgodnie z pkt 1.3 rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w sprawie metod 0 0 1 Fobliczania stanu zanie czyszczenia powietrza dla źródeł istniejących i projektowanych (Dz. U. Nr 122, póz. 805) zalicza się: geometryczną wysokość emitora, liczoną od poziomu terenu - h, PAGE 23 średnicę wewnętrzną wylotu emitora - d, prędkość gazów odlotowych na wylocie z emitora - w, temperatura gazów odlotowych na wylocie z emitora - T. Wymiary charakterystyczne emitorów przedstawiono w tabeli poniżej. W przypadku źródeł emisji niezorganizowanej parametry geometryczne określono w sposób orientacyjny, pozwalający na ich uwzględnienie w obliczeniach rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń. Tab. 16. Parametry techniczne poszczególnych źródeł emisji Lp. Nazwa źródła Współrzędne Parametry emitora Uwagi X Y h d w T m m m m m/s K 1. Suszarka bębnowa T 2280 Q 0,0 0,0 14.0 1,05 17,0 363 - 2. Zbiorniki z bitumem — 3 sztuki -5,0 -10,0 8,0 0,2 0,0 275 niezorgani zowana 3. Zbiornik magazynowy mączki wapiennej 0,0 15,0 16,0 0,5 0,0 287 zadaszony 4. Mieszalnik MA 2 0,0 10,0 10.0 0,2 0,0 430 niezorganiz owana 5. Zbiornik masy gotowej 0,0 30,0 8,0 0,2 0.0 430 niezorganiz owana 6.4. Urządzenia oczyszczania powietrza Zanieczyszczenia pyłowe i gazowe emitowane do powietrza z emitora nr 1 i 3 są uprzednio oczyszczane na filtrze workowym. Pozostałe źródła zanieczyszczeń gazowych, z uwagi na niezorganizowany charakter emisji, nie są doposażone w urządzenia oczyszczania powietrza. Na zbiorniku mączki wapiennej zabudowany jest filtr nasadkowy z 0 0 1 Fwypełnieniem w for mie włókniny o skuteczności odpylania nie mniejszej niż 93 %. Przed wprowadzeniem zanieczyszczeń gazowych unoszonych z bębna suszarki oraz poszczególnych przesypów kruszywa i wypełniacza są one odpylane w filtrze tkaninowym systemu AMECO, ze zintegrowaną komorą osadnikową, korytem zbiorczym pyłów, ze wspólnym odprowadzaniem pyłu 0 0 1 Fgrubego i drobnego. Charakterystykę odpylacza przedsta wiono poniżej: PAGE 23 nominalny przepływ gazów: 48 000 Nm3/h, materiał filtra: akryl-filc igłowy, maksymalne stężenie na wylocie z instalacji: 20 mg/m3 6.5. Usytuowanie stanowisk do pomiaru stężeń substancji zanieczysz- czających w gazach odlotowych Króćce pomiarowe wykonane są zgodnie z pkt. 4.1.1 normy PN-Z-04030-7: „Ochrona czystości powietrza. Badania zawartości pyłu. Pomiar stężenia i strumienia masy pyłu w gazach odlotowych metodą grawimetryczną", PKN [W-wa, grudzień 1994 r.]. Punkt 4.1.1 wspomnianej normy mówi, zew pomiarach dokładnych lub technicznych, przekrój pomiarowy powinien być usytuowany na prostym, wolnym od zaburzeń przepływu, odcinku kanału o stałej średnicy hydraulicznej i jeżeli jest to możliwe na odcinku pionowym o długości / > 5 DH przed przekrojem pomiarowym i długości / > 2 DH za przekrojem pomiarowym. Jeżeli spełnienie wymagań pkt 4.1.1 jest niemożliwe, należy wybrać przekrój pomiarowy zgodnie z załącznikiem nr 1 ww. normy, który mówi, że dopuszcza się wykonanie króćców pomiarowych za odpylaczem na najdogodniejszym prostym odcinku kanału o długości 0,5-DH za przekrojem pomiarowym i 2-Dn przed przekrojem pomiarowym. Emitor nr 1 wyposażony jest w króćce pomiarowe zgodnie z ww. normą. Pozostałe emitory, z uwagi na charakter ich budowy lub charakter emisji (wyloty ze zbiorników lub emisja niezorganizowana) nie są doposażone w króćce pomiarowe. Średnica komina, na którym zamontowane są króćce pomiarowe, wynosi 1050 mm. Wymagana najmniejsza ilość osi pomiarowych w pomiarach technicznych dla takich średnic przekroju wynosi „2", a najmniejsza liczba punktów pomiarowych wynosi „6". Króćce pomiarowe wykonano zgodnie z pkt. 4.4. normy, z gwintem wewnętrznym M64 x 4. Liczba króćców pomiarowych na ww. przewodzie kominowym wynosi 2. Długość króćców zapewnia swobodne wprowadzanie do wnętrza kanału sondy aspiracyjnej, rurki spiętrzającej, termometru oraz separatora pyłu i anemometru. PAGE 23 7.1.2 Obliczenia stężeń maksymalnie możliwych Obliczenia przeprowadza się w oparciu o niżej przytoczone wzory: Średnia prędkość wiatru w warstwie od 0 do H metrów: [m] gdzie: m — stała zależna od stanów równowagi atmosfery ha — wysokość ustawienia anemometru H — wysokość pozornego punktu emisji [m] [m] gdzie: h — geometryczna wysokość komina [m] Uh — prędkość wiatru na wysokości wylotu gazów z emitora [m/s] Maksymalne stężenie 30 minutowe dla zanieczyszczeń gazowych: [mg/m3] Maksymalne stężenie 30 minutowe dla zanieczyszczeń pyłowych: [mg/m3] gdzie: c1, g — stałe zależne od stanu równowagi atmosfery Es — wielkość emisji substancji do powietrza [mg/s] H — wysokość pozornego punktu emisji zanieczyszczeń [m] gdzie: z0 — współczynnik aerodynamicznej szorstkości terenu [m] Odległość występowania maksymalnego stężenia: [m] gdzie: c2, b — stałe zależne od stanów równowagi atmosfery 7.1.3. Obliczenia rozkładu stężeń zanieczyszczeń i ich 99,8 percentyla PAGE 23 W siatce punktów recepcyjnych dokonuje się następujących rodzajów obliczeń: rozkładów stężeń maksymalnych, rozkładów stężeń średniorocznych zanieczyszczeń gazowych lub pyłu drobnego, 99,8 percentyla obliczonego ze stężeń substancji zanieczyszczającej dopuszczonej do wprowadzania do powietrza odniesionego do 30 minut, występujących w roku kalendarzowym. Wynikiem tych obliczeń są rozkłady przestrzenno-czasowe liczonych wielkości, które 0 0 1 Fprzedsta wiane są w postaci tabelarycznej bądź map przestrzennych rozkładów tych wielkości. Do wykonania obliczeń w siatce receptorów wymagane są następujące dane: a) dane ogólne liczba emitorów uwzględnianych w obliczeniach, zasięg sieci obliczeniowej oraz wielkość skoku sieci, lokalizacja punktu x = 0 i z = 0, wspólnego przy określaniu współrzędnych emitorowi receptorów, stałe technologiczne (ciepło właściwe gazów odlotowych, ich temperatura itp.), współczynnik aerodynamicznej szorstkości dla terenu objętego analizą, w obliczeniach częstości przekraczania wartości normatywnych poziomów odniesienia uwzględniających istniejące tło, b) dane meteorologiczne wysokość anemometru, temperaturę powietrza dla poszczególnych okresów obliczeniowych, statystykę sytuacji meteorologicznych w poszczególnych sektorach róży wiatrów. c) parametry techniczne emitorów współrzędne x i y emitorów, parametry emitorów z identyfikacją zastosowanej formuły obliczeniowej lub prędkości gazów na wylotach emitorów, temperatury gazów, średnice emitorów na wylocie, wysokości emitorów liczone od poziomu terenu, wielkość emisji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych. 7.1.3.1. Obliczenia stężeń w punktach receptorów Obliczenia dla zespołu źródeł emisji wykonuje się w sieci punktów recepcyjnych, przy PAGE 23 czym gęstość sieci zależy od jej zasięgu oraz celu obliczeń. Zasięg obliczeń zależy również od wysokości emitorów. Obliczenia w siatce receptorów wykonuje się po wyznaczeniu Smm i Xmm w odległości 10 Xmm licząc od środka ciężkości emitorów (dla danego zanieczyszczenia). Do obliczeń rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń w atmosferze w punktach 0 0 1 Frecepto rów siatki obliczeniowej posłużono się formułą Pasquille'a: gdzie: — współczynnik dyfuzji poziomej w warstwie od z = 0 do z = H — współczynnik dyfuzji pionowej w warstwie od z = 0 do z = H gdzie: a, b — stałe zależne od stanów równowagi atmosfery Dla zespołu źródeł emisji wykonuje się obliczenia dla różnych kierunków wiatru o położeniach stopniowych, różniących się co najwyżej o 2°. Przy poszukiwaniu najwyższego stężenia wybiera się największą wartość ze zbioru stężeń obliczonych dla wszystkich kierunków wiatru, prędkości wiatru i stanów równowagi po zsumowaniu Sxyz dla wszystkich emitorów przy rejestracji warunków jego 0 0 1 Fwystępowania. Operację wyboru stężenia maksy malnego powtarza się dla każdego receptora w sieci obliczeniowej. W celu ustalenia wartości 99,8 percentyla S99,8 należy utworzyć z obliczonych stężeń ciąg niemalejący: Każdemu z obliczonych stężeń przyporządkowuje się częstość ich występowania N obliczoną wg wzoru: 99,8 percentyl S99,8 jest równy składnikowi ciągu stężeń o liczbie porządkowej t, dla której przy kolejnym zsumowaniu częstości N po raz pierwszy spełniony jest warunek: 7.2. Wyniki obliczeń stanu zanieczyszczenia powietrza PAGE 23 lokalizację danego punktu recepcyjnego, stanowiącego zwykle węzeł siatki receptorów, w postaci współrzędnych X i Y, odnoszącego się do danego punktu poziomu stężenia danego zanieczyszczenia. W związku z faktem, iż dla wszystkich analizowanych zanieczyszczeń zakres obliczeń nie objął przestrzennego rozkładu stężeń z uwzględnieniem statystyki występowania danych sytuacji meteorologicznych, nie wykonano graficznego przedstawienia wyników obliczeń. 7.2.6. Określenie ilości substancji zanieczyszczających zapewniających dotrzymanie dopuszczalnych wartości stężeń substancji w powietrzu Analizowana wytwórnia mas bitumicznych nie powoduje przekroczeń dopuszczalnych stężeń emitowanych substancji zanieczyszczających w powietrzu. Wobec czego nie istnieje potrzeba wyznaczania tzw. emisji granicznej. 8. Wnioski 8.1. Zagadnienia dodatkowe 8.1.1. Porównanie zmian rodzajów j ilości substancji zanieczyszczających emitowanych do powietrza w stosunku do obowiązującej decyzji o dopuszczalnej emisji Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych DP AUTOSTRADA ŚLĄSKA Sp. z o.o. w Katowicach Dąbrówce Małej nie posiada decyzji ustalającej rodzaje i ilości substancji zanieczyszczających dopuszczonych do wprowadzania do powietrza. W związku z powyższym nie jest możliwe dokonanie analizy zmian rodzajów i ilości substancji zanieczyszczających emitowanych do powietrza atmosferycznego w stosunku do poprzednio obowiązującej decyzji. 8.1.2. Planowane działania zmniejszające emisję substancji zanieczysz- czających W stanie obecnym nie ma konieczności podejmowania działań zmierzających do ograniczenia emisji substancji zanieczyszczających z zakładu. Stosowana technologia zapewnia zminimalizowanie emisji substancji zanieczyszczających do wielkości wynikających z koniecznych do przeprowadzenia operacji technologicznych wynikających z prowadzonego procesu produkcyjnego. Próby dalszego ograniczenia emisji byłyby nieuzasadnione zarówno pod względem PAGE 23 technicznym jak i ekonomicznym. Konieczne jest natomiast przestrzeganie podstawowych zasad użytkowania maszyn i urządzeń, ze zwróceniem szczególnej uwagi na: regularne przeprowadzanie prac konserwacyjnych, stosowanie materiałów spełniających wymagania gwarancyjne, cykliczne przeprowadzanie przeglądów eksploatacyjnych, utrzymywanie automatyki sterującej procesem produkcyjnym w pełnej gotowości eksploatacyjnej. 8.1.3. Praca urządzeń w innych niż zwyczajne warunkach eksploatacji Maszyny i urządzenia stanowiące źródła emisji substancji zanieczyszczających do powietrza zainstalowane w wytwórni mas bitumicznych AMMANN w Katowicach- Dąbrówce Małej pracują pod kontrolą automatyki wykluczającej działanie w warunkach innych niż przewidziane reżimami technologicznymi. Wszelkie odstępstwa od wymaganych parametrów powodują sygnalizację awaryjną oraz konieczność unieruchomienia maszyny lub urządzenia i doprowadzenia parametrów pracy do wymaganych dla określonej technologii. Jest to spowodowane koniecznością utrzymania wysokich parametrów jakościowych produktów, podlegających szczegółowej kontroli jakościowej przed dopuszczeniem do obrotu handlowego. 8.2. Proponowane rodzaje i ilości substancji zanieczyszczających dopusz-czonych do wprowadzania do powietrza Przeprowadzone w niniejszym opracowaniu obliczenia stanu zanieczyszczenia powietrza wykazały, iż rzeczywiste wielkości emisji substancji zanieczyszczających, określone w oparciu o dane technologiczne oraz na podstawie wykonanych pomiarów, nie powodują ponadnormatywnych stężeń w rejonie lokalizacji zakładu. Na podstawie wyników obliczeń stanu zanieczyszczenia powietrza powodowanego emisją substancji zanieczyszczających z urządzeń technologicznych poligonowej wytwórni mas bitumicznych AMMANN, należącej do PRI DP AUTOSTRADA ŚLĄSKA Sp. z o.o., zlokalizowanej w Katowicach-Dąbrówce Małej przy ul. PAGE 23 Siemianowickiej 52 d, proponuje się ustalić wielkości dopuszczalnej emisji dla źródeł emisji zorganizowanej, wyrażone w kg/h, na poziomach jak w tabeli poniżej. W stosunku do całej instalacji, w tym również źródeł emisji niezorganizowanej nie jest konieczne nakładanie żadnych obowiązków naprawczych. Tab. 22. Proponowane wielkości emisji dopuszczalnej substancji zanieczyszczających ze źródeł wytwórni mas bitumicznych AMMANN w Katowicach-Dąbrówce Małej Nr emitora Źródło emisji Substancja zanieczyszczająca Emisja kg/h Dane emitora wysokość m średnica m E1 suszarka bębnowa T 2280 Q Pył ogółem 0,92 14,0 1,05 Pył zawieszony PM10 0,92 Dwutlenek siarki 0,66 Dwutlenek azotu 1,13 Tlenek węgla 3,18 Benzo(a)piren 8,75 E-09 Substancje smołowe 5,90 E-07 Węglowodory aromatyczne 1.46E-05 Węglowodory alifatyczne 0,01 Fenol 1,75 E-03 Aldehyd octowy 0,22 PAGE 23 10. Załączniki Wydruk 1. Dopuszczalne stężenia substancji zanieczyszczających oraz wartości tła przyjęte do obliczeń Wydruk 2. Charakterystyka emitorów zakładowych przyjęta do obliczeń Wydruk 3. Emisja substancji zanieczyszczających z poszczególnych emitorów i warunki wprowadzania gazów odlotowych do powietrza Wydruk 4. Emisja w rozbiciu na substancje zanieczyszczające Wydruk 5. Obliczenia stężeń maksymalnych z maksymalnych PAGE 23 Wydruk 6. Wyznaczanie zakresu obliczeń stanu zanieczyszczenia PAGE 23