Przegląd głównych grup materiałów inżynierskiech - Notatki - Materiałoznawstwo - Część 3, Notatki z Inżynieria materiałowa

Pobierz Przegląd głównych grup materiałów inżynierskiech - Notatki - Materiałoznawstwo - Część 3 i więcej Notatki w PDF z Inżynieria materiałowa tylko na Docsity!

W zale

no

ści od rodzaju u

ytego polimeru

tworzywa sztuczne dzieli si

ę^

na:

Termoplastyczne,

które

mo

żna

wielokrotnie

przerobi

ć^

w podwy

ższonej temperaturze

Termoutwardzalne,

które

w

podwy

ższonej

temperaturze, po uformowaniu okre

ślonego kszta

łtu,

staj

ą^

si

ę^

nietopliwe i nierozpuszczalne

Chemoutwardzalne,

które

pod

wp

ływem

okre

ślonych czynników chemicznych usieciowuj

ą^

si

przestrzennie,

przy

czym

staj

ą^

si

ę^

nietopliwe

i

nierozpuszczalne.

Tworzywa termoutwardzalne i chemoutwardzalne nosz

ą^ nazw

ę^

duroplastów.

Do grupy tworzyw termoplastycznych, nazywanych potocznie termoplastami, nale

żą

tworzywa, które w temperaturze pokojowej znajduj

ą^

się

w stanie zeszklenia lub w

stanie wysokiej elastyczno

ści, które po podgrzaniu mog

ą^ ponownie przechodzi

ć^

w stan

lekko p

łynny. Umo

żliwia to struktura liniowa lub liniowo-rozga

łę

ziona cz

ąsteczek

polimeru. Mo

żliwo

ść

wielokrotnego przechodzenia polimeru ze stanu sta

łego w stan

pł

ynny wykorzystywana jest w procesach przetwórczych tej grupy tworzyw.

Ceramika s

ą^ to nieorganiczne zwi

ązki metali z tlenem, azotem, w

ęglem, borem

i innymi pierwiastkami. Atomy s

ą^

po

łą

czone wi

ązaniem jonowym i kowalencyjnym. Po

zaformowaniu materia

ły ceramiczne wygrzewane s

ą^ w wysokich temperaturach.

Materia

ły ceramiczne wytwarza si

ę^

z masy ceramicznej w

sk

ład, której wchodz

•^

materia

ły plastyczne (gliny, kaoliny) u

łatwiaj

ące formowanie

materia

ły sch

ładzaj

ące (piasek) zmniejszaj

ące kurczliwo

ść

podczas

suszenia i wypalania,

-^

topniki, które u

łatwiaj

ą^

proces wi

ązania cz

ąstek.

Ceramik

ę^

mo

żna podzieli

ć^

na:

•^

ceramik

ę^ budowlan

ą^

• wyroby te musz

ą^

by

ć^

odporne na

ściskanie,

zginanie, dzia

łania mrozu

•^

wyroby ceramiczne ogniotrwa

łe – wyroby te musza odznacza

ć^ si

ę

zdolno

ści

ą^

przeciwstawiania si

ę^ dzia

łaniu wysokich temperatur ich

pracy.

W

Ł

A

Ś

CIWO

Ś

CI WYROBÓW

CERAMICZNYCH:

•^

Twardo

ść

•^

Krucho

ść

•^

Du

ża odporno

ść

cieplna

•^

Ogniotrwa

ło

ść

•^

Du

ża odporno

ść

na korozj

ę

•^

Du

ża wytrzyma

ło

ść

mechaniczna

•^

Dobra przewodno

ść

elektryczna i cieplna

Elektrokorut bia

ły- powierzchnia chropowata, sk

ładaj

ąca si

ę^

z

ma

łych drobinek przypominaj

ących ziarenka soli, twardo

ść

7 wg

skali Mosha, posiada w

łasno

ści skrawania, ostrzy si

ę^

go diamentem.

Fajans- posiada porowaty czerp barwy kremowej i ca

łkowicie

nieprze

świecalny. Jest on mniej twardy ni

ż^

porcelana i l

żejszy. Na

prze

łomie szary. Wydaje g

łuchy d

źwi

ęk, po pewnym czasie tworzy

si

ę^ na nim drobna siateczka p

ęka

ń. Ma du

żą

nasi

ąkliwo

ść

i ma

ła

wytrzyma

ło

ść

mechaniczn

ą. Jest najs

łabszym materia

łem

ceramicznym.

Kamionka- nale

ży do wyrobów ceramicznych o skorupie zeszkliwionej

jednak nie prze

świecaj

ącej. Kamionka bywa bia

ła, szara lub br

ązowa w

zale

żno

ści od u

żytych surowców, najcz

ęś

ciej wyrabiana z glin

ogniotrwa

łych z dodatkiem kaolinu i skalenia. Jest wypalana tylko raz,

razem ze szkliwem w temperaturze 12000- 13000 C Jest twarda, g

ładka,

odporna na dzia

łanie kwasów. Ma zastosowanie w przemy

śle chemicznym.

Z kamionki wyrabia si

ę^ naczynia i ok

ładziny kwasoodporne, przewody do

cieczy i gor

ących gazów, zlewy itp.

Porcelana- wyrabiana z glinki porcelanowej i topników. Jest ona szklista,bia

ła. Posiada twarde szkliwo mocno stopione. Wydaje czysty, metaliczny dź

wi

ęk, posiada du

żą

odporno

ść

na wysok

ą^ temperatur

ę^ i du

ża

kwasoodporno

ść

, jest twardsza od stali. Z porcelany wyrabia si

ę^ ró

żnego

rodzaju zastawy sto

łowe, fili

żanki itp.

Kompozytem nazywamy tworzywo powsta

łe przez po

łą

czenie dwóch lub

wi

ęcej materia

łów, z których jeden jest wi

ążą

cym, a inne spe

łniaj

ą^

rol

ę^

wzmacniaj

ąc

ą^

i

są

wprowadzane w postaci ziarnistej, w

łóknistej lub warstwowej. W wyniku tego

uzyskuje si

ę^ kombinacj

ę^ w

łasno

ści (najcz

ęś

ciej chodzi tu o w

łasno

ści mechaniczne)

niemo

żliw

ą^ do osi

ągni

ęcia w materia

łach wyj

ściowych. Cenn

ą^

cech

ą^

kompozytów jest

mo

żliwo

ść

projektowania ich struktury w kierunku uzyskania za

ło

żonych w

łasno

ści. Z

tego wzgl

ędu kompozyty znalaz

ły szerokie zastosowanie we wspó

łczesnej technice i

przewiduje si

ę^

dalszy dynamiczny ich rozwój.

Kompozyty sk

ładaj

ą^

się

z osnowy i z rozmieszczonego w niej drugiego sk

ładnika o

znacznie wy

ższych w

ła

ściwo

ściach wytrzyma

ło

ściowych lub wi

ększej twardo

ści

zwanego zbrojeniem.

Kompozyty s

ą^

po

łą

czeniem dwóch lub wi

ęcej odr

ębnych nie

rozpuszczaj

ących si

ę^

w sobie faz, z których ka

żda odpowiada innemu

podstawowemu materia

łowi in

żynierskiemu zapewniaj

ącymi lepszy zespó

ł

w

łasno

ści i cech strukturalnych, od w

ła

ściwych dla ka

żdego z materia

łów

sk

ładowych oddzielnie. Materia

ły kompozytowe znajduj

ą^

zastosowanie m. in.

w sprz

ęci kosmicznym, samolotach, samochodach,

łodziach, jachtach.

Osnowa spe

łnia zadania:

•^

zlepia zbrojenie

-^

umo

żliwia przenoszenie napr

ęż

eń

na w

łókna

•^

decyduje o w

ła

ściwo

ściach chemicznych i cieplnych kompozytu

•^

nadaje

żą

dany kszta

łt wyrobom

•^

dobrze wi

ąż

e si

ę^ ze zbrojeniem.

Zadania zbrojenia to: •^

poprawia okre

ślone w

ła

ściwo

ści mechaniczne i/lub u

żytkowe wyrobu

•^

niekiedy zmniejsza koszt wsadu surowcowego (dotyczy to nape

łniaczy

proszkowych)

Ze wzgl

ędu na pochodzenie kompozytu mo

żemy wyró

żni

•^

kompozyty sztuczne – wytworzone przez cz

łowieka

•^

kompozyty naturalne – np. drewno.

Ze wzgl

ędu na rodzaj zbrojenia wyró

żniamy kompozyty:

•^

W

łókniste

-^

Proszkowe

-^

Porowate cia

ła sta

łe lub pianki