Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Przemoc wobec kobiet w rodzinie, Eseje z Socjologia

Przemoc wobec kobiet w rodzinie

Typologia: Eseje

2020/2021

Załadowany 10.01.2022

julka-19
julka-19 🇵🇱

2 dokumenty

1 / 4

Toggle sidebar

Ta strona nie jest widoczna w podglądzie

Nie przegap ważnych części!

bg1
Przemoc wobec kobiet w rodzinie
Przemoc jest zjawiskiem zbyt często w społeczeństwie. Niestety, występuję częściej niż
przemoc, jaką możemy spotkać w miejscach publicznych. To problem pojawiający się w rodzinach
o niskim statusie społecznym jak i wysokim. Najczęstszymi przyczynami pojawienia się przemocy
domowej jest uzależnienie od wszelakich używek, w większości przypadków jest to alkohol;
problemy na podłożu psychicznym u sprawcy oraz powielane przez pokolenia przeświadczenie, że
przemoc jest dobrym wyjściem rozwiązania sytuacji. Według badań, w Polsce ze wszystkich
rodzajów aktów przemocy co czwarty jest aktem przemocy wobec kobiet. Wysuwa to wnioski, że
przemoc w rodzinie to najczęściej popełniane przestępstwo w Polsce. To także skutkuje tym, że jest
to najczęstszy powód uszkodzeń ciała u kobiety w porównaniu do zdarzeń nagłych, takich jak
nieszczęśliwy wypadek czy gwałt.
Przemoc w rodzinie możemy zdefiniować jako intencjonalne zamierzenie sprawcy, który
zmusza ofiarę do podporządkowania oraz ułatwia sobie możliwość kontroli nad nią; to zamierzone
działanie w sytuacji nierównowagi sił, gdzie sprawca wykorzystuję swoją przewagę fizyczną bądź
psychiczną, naruszając przy tym podstawowe prawa oraz godność ofiary, narażając przy tym jej
zdrowie i w niektórych przypadkach, życie.
To zjawisko może pojawić się na każdym etapie związku, lecz według statystyk często to
ślub, pojawienie się dziecka lub wspólne zamieszkanie w dalekiej odległości od rodziców partnera
staję się aspektem inicjującym pojawienie się przemocy każdej formy. Nigdy nie pojawia się
jednorazowo, cechą charakterystyczną jest pojawianie się tego cyklicznie w okresie długotrwałym.
W wielu przypadkach momentem zakończenia przemocy wobec kobiety jest śmierć jednego z
partnerów. Przemoc domowa może przejawiać się w różnych formach. Podstawowymi rodzajami są
przemoc fizyczna, przemoc psychiczna, przemoc seksualna oraz przemoc ekonomiczna. O
przemocy fizycznej możemy mówić gdy ofiara doświadczyła uszczerbku na zdrowiu, przejawia
liczne rany takie jak siniaki powstałe na wskutek pobicia lub rany kłute od ciosów zadanych ostrym
narzędziem; zachowanie to ma na celu zadanie bólu wbrew własnej woli, które ma mieć skutek
pogorszeniu zdrowia lub doprowadzeniu do śmierci. Przemoc psychiczna charakteryzuję się
używaniem niecenzuralnych słów, gróźb, słownym poniżaniem, nękaniem. Takie zachowanie ma na
celu umniejszenie poczucia własnej wartości, odwagi, chęci postawienia się, aby skutkowało to
strachem, utratą poczucia bezpieczeństwa i zaufania. Dotyka ofiarę mocniej niż przemoc fizyczna,
ponieważ skutkuję uszczerbek na zdrowiu psychicznym ofiary. Często prowadzi do depresji,
stanów lękowych, niskiej samooceny ofiary, a niekiedy czasem i samobójstwa. Przemoc seksualna
przybiera formę seksualnej agresji, wymuszając u partnerki czynności seksualne wbrew woli lub
aby zdeprecjonować jej seksualność. Zalicza się także do tego gwałt małżeński, dotykanie wbrew
woli, a w najradykalniejszych przypadkach zmuszanie do prostytucji lub zachowań seksualnych z
udziałem osób trzecich. Literatura wyróżnia trzy rodzaje gwałtu małżeńskiego; gwałt z pobiciem
(gwałt agresywny), to zmuszanie przez sprawcę do aktów seksualnych, a w sytuacji odmowy bądź
stawiania oporu przez ofiarę, partner dopuszcza się przemocy w ramach ukarania kobiety; w
przypadku gwałtu nieagresywnego sprawca nie używa agresji fizycznej, zmusza kobietę do
częstych czynności seksualnych; ostatnim typem jest gwałt obsesyjny, czyli obsesja na punkcie
ofiary pozostawiająca fizyczne urazy, nie objawia się w innych aspektach sfery życia. Ostatnią
formą przemocy jest przemoc ekonomiczna mająca na celu uzależnienie finansowe partnerki.
pf3
pf4

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Przemoc wobec kobiet w rodzinie i więcej Eseje w PDF z Socjologia tylko na Docsity!

Przemoc wobec kobiet w rodzinie

Przemoc jest zjawiskiem zbyt często w społeczeństwie. Niestety, występuję częściej niż przemoc, jaką możemy spotkać w miejscach publicznych. To problem pojawiający się w rodzinach o niskim statusie społecznym jak i wysokim. Najczęstszymi przyczynami pojawienia się przemocy domowej jest uzależnienie od wszelakich używek, w większości przypadków jest to alkohol; problemy na podłożu psychicznym u sprawcy oraz powielane przez pokolenia przeświadczenie, że przemoc jest dobrym wyjściem rozwiązania sytuacji. Według badań, w Polsce ze wszystkich rodzajów aktów przemocy co czwarty jest aktem przemocy wobec kobiet. Wysuwa to wnioski, że przemoc w rodzinie to najczęściej popełniane przestępstwo w Polsce. To także skutkuje tym, że jest to najczęstszy powód uszkodzeń ciała u kobiety w porównaniu do zdarzeń nagłych, takich jak nieszczęśliwy wypadek czy gwałt. Przemoc w rodzinie możemy zdefiniować jako intencjonalne zamierzenie sprawcy, który zmusza ofiarę do podporządkowania oraz ułatwia sobie możliwość kontroli nad nią; to zamierzone działanie w sytuacji nierównowagi sił, gdzie sprawca wykorzystuję swoją przewagę fizyczną bądź psychiczną, naruszając przy tym podstawowe prawa oraz godność ofiary, narażając przy tym jej zdrowie i w niektórych przypadkach, życie. To zjawisko może pojawić się na każdym etapie związku, lecz według statystyk często to ślub, pojawienie się dziecka lub wspólne zamieszkanie w dalekiej odległości od rodziców partnera staję się aspektem inicjującym pojawienie się przemocy każdej formy. Nigdy nie pojawia się jednorazowo, cechą charakterystyczną jest pojawianie się tego cyklicznie w okresie długotrwałym. W wielu przypadkach momentem zakończenia przemocy wobec kobiety jest śmierć jednego z partnerów. Przemoc domowa może przejawiać się w różnych formach. Podstawowymi rodzajami są przemoc fizyczna, przemoc psychiczna, przemoc seksualna oraz przemoc ekonomiczna. O przemocy fizycznej możemy mówić gdy ofiara doświadczyła uszczerbku na zdrowiu, przejawia liczne rany takie jak siniaki powstałe na wskutek pobicia lub rany kłute od ciosów zadanych ostrym narzędziem; zachowanie to ma na celu zadanie bólu wbrew własnej woli, które ma mieć skutek pogorszeniu zdrowia lub doprowadzeniu do śmierci. Przemoc psychiczna charakteryzuję się używaniem niecenzuralnych słów, gróźb, słownym poniżaniem, nękaniem. Takie zachowanie ma na celu umniejszenie poczucia własnej wartości, odwagi, chęci postawienia się, aby skutkowało to strachem, utratą poczucia bezpieczeństwa i zaufania. Dotyka ofiarę mocniej niż przemoc fizyczna, ponieważ skutkuję uszczerbek na zdrowiu psychicznym ofiary. Często prowadzi do depresji, stanów lękowych, niskiej samooceny ofiary, a niekiedy czasem i samobójstwa. Przemoc seksualna przybiera formę seksualnej agresji, wymuszając u partnerki czynności seksualne wbrew woli lub aby zdeprecjonować jej seksualność. Zalicza się także do tego gwałt małżeński, dotykanie wbrew woli, a w najradykalniejszych przypadkach zmuszanie do prostytucji lub zachowań seksualnych z udziałem osób trzecich. Literatura wyróżnia trzy rodzaje gwałtu małżeńskiego; gwałt z pobiciem (gwałt agresywny), to zmuszanie przez sprawcę do aktów seksualnych, a w sytuacji odmowy bądź stawiania oporu przez ofiarę, partner dopuszcza się przemocy w ramach ukarania kobiety; w przypadku gwałtu nieagresywnego sprawca nie używa agresji fizycznej, zmusza kobietę do częstych czynności seksualnych; ostatnim typem jest gwałt obsesyjny, czyli obsesja na punkcie ofiary pozostawiająca fizyczne urazy, nie objawia się w innych aspektach sfery życia. Ostatnią formą przemocy jest przemoc ekonomiczna mająca na celu uzależnienie finansowe partnerki.

Sprawdza kontroluje wydatki ofiary, wydzielając jej pieniądze i decyduję na co mogą być wydawane. Mniejszość kobiet doświadczających przemocy w domu zgłasza popełnione przestępstwo policji. Nie wierzą w to, że ktoś jest im w stanie pomóc i uwierzyć w ich słowa. Obwiniają się za zaistniały stan w jakim żyją. Wiele z nich także nie zdaję sobie sprawy z tego, że doświadcza przemocy, boją się stygmatyzacji społeczeństwa. Strach przed sprawcą odbiera im odwagę do podzielenia się z kimś swoim problemem. Część z nich wierzy też w to, że ich partner może się zmienić i cierpienie może się kiedyś skończyć. Taka ofiara żyje w sinusoidalnym cyklu funkcjonowania oprawcy, zaczyna się od stanu silnego napięcia, po którym następuje wybuch, a on przeradza się w stan przeprosin i wynagradzania wyrządzonych krzywd, po czym cykl zaczyna się od nowa. Aby poradzić sobie z ciężarem doświadczeń często starają się wyprzeć z pamięci nieprzyjemne wspomnienia i wtedy łatwiej jest im funkcjonować w związku z agresywnym partnerem. Podejście to nazywane jest teorią wyuczonej bezradności. Jest to przyjęte zachowanie, które charakteryzuję się tym, że ofiara zaprzestaje jakiejkolwiek obrony i stawianiu oporu wobec oprawcy, ponieważ czuję bezradność i nie wierzy w to, że uda jej się cokolwiek zmienić. Skutkami takiego podejścia są deficyty poznawcze, czyli zwątpienie w to, że jakakolwiek sytuacja pod wpływem reakcji może zmienić skutek biegu wydarzeń; deficyty motywacyjne, ofiara nawet nie próbuję czegokolwiek zmienić, rezygnuję i biernie pochodzi do dramatycznych sytuacji; deficyty emocjonalne, pojawienie się takich zaburzeń jak stany lękowe, depresja, lęk, uczucie beznadziejności. Następnym powodem dla którego ofiary boją się odejść od mężczyzny jest Syndrom Sztokholmski. To dobrowolna decyzja ofiary na bezgraniczne podporządkowanie się, utożsamianie z oprawcą jako reakcja obronna z obawy na swoje życie; są gotowe do obrony w jego interesie. W takiej sytuacji sprawca często wymaga od ofiary miłości. Innymi czynnikami powodującymi pozostanie z partnerem jest strach o własne życie i dzieci, brak samodzielności psychicznej i finansowej; ofiara uzależnia się emocjonalnie od sprawcy, hamują ich także przekonania religijne (nierozerwalność związku małżeńskiego). U kobiet doświadczających przemocy w domu wykształca się pourazowy zespół stresu pourazowego (PTSD), takie zaburzenia psychologiczne wzbudzają w kobiecie stan ciągłej czujności i przygotowania na niebezpieczeństwo, ciągły niepokój skutkujący bezsennością i zmęczeniem, co prowadzi także do rozchwiania emocjonalnego, stany depresyjne, które niosą ze sobą obniżenia nastroju, dekoncentrację, wycofanie; tzw. wtargnięcia, czyli wspomnienia traumatycznych przeżyć i charakterystycznych przy tym ukazywanych silnych emocji. Ofiary mają duże skłonności autodestrukcyjne; sięganie po używki, samookaleczenie, próby samobójcze aby stłumić emocje czy wyrazić swoje emocje w sposób niewidoczny dla nikogo. Sprawcy przemocy to w wielu przypadkach osoby postrzegane w społeczeństwie jako nieskazitelne, nie popadające w konflikty z prawem, bardzo ważne jest dla nich utrzymywanie opinii w otoczeniu jako osoby idealnej. Często nadużywają, według nich ważnej w społeczeństwie roli patriarchatu, gdzie mężczyzna jest ważniejszą osobą w związku i ma większe przywileje. Typowymi metodami jakimi posługują się oprawcy są utrzymywanie kobiety w stałym stanie strachu i niemocy, wystarczy, że ofiara wie, że w każdym momencie może posunąć się do aktu przemocy; stosuję wszechobecną kontrolę wobec każdego aspektu życia; gdy nie dostaje tego czego chce stosuje groźby i szantaż, aby złamać ofiarę psychicznie i emocjonalnie; wykorzystuję miłość do dzieci i rodziny aby uzyskać zamierzony efekt; wywołuje poczucie winy, żeby to ofiara czuła się źle, nie bierze nigdy odpowiedzialności za wyrządzone krzywdy; swoje czyny argumentuje miłością, czyli i zazdrością; za uległość i dostosowywanie się do wymagań nagradza kobietę, ponieważ wie, że musi jej także okazywać czasem uczucia aby utrzymać ją przy sobie; całkowicie

Bibliografia

Górka Marek, Pogonowski Marek Współczesny wymiar administracji publicznej, Politechnika Koszalińska 2014 Różyńska Joanna Przemoc wobec kobiet w rodzinie, Warszawa 2010 Pospiszyl Irena Przemoc w rodzinie, Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne Warszawa 1994