Przewodnik metodologiczny, Egzaminy z Filozofia

Pobierz Przewodnik metodologiczny i więcej Egzaminy w PDF z Filozofia tylko na Docsity! RAISING == EGQUALITY AND <= CULTURAL TGLERANCE = Ig | , Przewodnik metodologiczny ! Lekcje tolerancji - integracyjne nauczanie dorosłych I L |  >> 5 SPIS TREŚCI WSTĘP 4 Streszczenie projektu 6 Koncepcja materiałów szkoleniowych 7 METODY Metoda 1. Sześć myślących kapeluszy. Wprowadzenie i opis metody Koncepcja metody 8 Ćwiczenia przełamujące lody w grupie 17 >> Lekcja 1 – Różnorodność kulturowa i etniczna w Europie 18 >> Lekcja 2 – Różnorodność regionalna 21 >> Lekcja 3 – Ja jako migrant – perspektywa drugiej strony 25 Bibliografia 28 Metoda 2. Metoda debaty. Wprowadzenie i opis metody Koncepcja metody 29 Ćwiczenia przełamujące lody w grupie 33 >> Lekcja 1 – Zrozumienie migracji 35 >> Lekcja 2 – Łamanie stereotypów 37 >> Lekcja 3 – Tworzenie społeczności integracyjnych 39 Bibliografia 42 Metoda 3 - Metoda zapytania. Wprowadzenie i opis metody Koncepcja metody 43 Ćwiczenia przełamujące lody w grupie 49 >> Lekcja 1 – Przykłady życia o nietolerancji 50 >> Lekcja 2 – Przykłady tolerancji z życia 54 >> Lekcja 3 – Dzień tolerancji 57 Bibliografia 60 Metoda 4 - Geert Hofstede 5 wymiarów kultury Koncepcja metody 61 Ćwiczenia przełamujące lody w grupie 70 >> Lekcja 1 - Ćwiczenie szoku kulturowego 70 >> Lekcja 2 – Znęcanie się w scenariuszu odgrywania ról 72 >> Lekcja 3 – Uczenie się przez konkretne doświadczenie 74 Bibliografia 75 Metoda 5 – Metoda RADAR Koncepcja metody 76 Ćwiczenia przełamujące lody w grupie – Fantastyczne flagi 79 >> Lekcja 1 – Postrzeganie czasu 79 >> Lekcja 2 – Zrozumienie wymiarów kulturowych 80 >> Lekcja 3 – Zrozumienie różnych emocji (dyskryminacja i stereotypy) 82 Bibliografia 83 Metoda 6 – Projektowanie pozytywnego przekazu Koncepcja metody 84 Ćwiczenia przełamujące lody w grupie 86 >> Lekcja 1 – Projekt kampanii świadomości publicznej 86 >> Lekcja 2 – Kampania „Bez mowy nienawiści” i ruch bez nienawiści 91 >> Lekcja 3 – Projekt kampanii „Bez mowy nienawiści” wykorzystujący pozytywny komunikat 95 Bibliografia 98 PODSUMOWANIE 99 WSTĘP W dniu swojej pięćdziesiątej rocznicy obchodzonej 16 listopada 1995r., Państwa członkowskie UNESCO przyjęły Deklarację zasad dotyczących tolerancji. Deklaracja potwierdza między innymi, że tolerancja nie jest ani pobłażaniem, ani obojętnością. To szacunek i docenienie bogactwa różnorodności kultur świata oraz wyrażanie swojej ludzkiej natury. Tolerancja uznaje uniwersalne prawa człowieka i podstawowe prawo wolności każdego z nas. Ludzie z natury różnią się i tylko tolerancja może zapewnić przetrwanie zróżnicowanych społeczności we wszystkich regionach świata. Najważniejszą cechą człowieka w dziedzinie interakcji społecznych jest tolerancja różnic. Z jednej strony jest duża większość tych, którzy widzą bogactwo różnorodności, a z drugiej strony są tacy, którzy widzą w różnorodności tylko problemy i źródło konfliktu. Jak żyć z różnicami to pytanie, które zawsze interesowało ludzi i świat edukacji. Najlepszą odpowiedzią jest zawsze zachęcanie do dialogu międzykulturowego poprzez wszystkie formy uczenia się we współpracy z politykami i zainteresowanymi stronami w kontekście UE. (Deklaracja w sprawie promowania obywatelstwa i wspólnych wartości wolności, tolerancji i niedyskryminacji poprzez edukację - Paryż, marzec 2015 r.) Edukacja na rzecz tolerancji powinna mieć na celu przeciwdziałanie wpływom, które prowadzą do strachu i wykluczenia innych, i powinna pomóc ludziom w rozwijaniu zdolności do niezależnego osądu, krytycznego myślenia i rozumowania etycznego. Różnorodność religii, języków, kultur i grup etnicznych w naszym świecie nie jest pretekstem do konfliktu, ale jest skarbem, który wzbogaca nas wszystkich. Ten podręcznik został stworzony, aby wspierać edukatorów dorosłych w nauczaniu tolerancji i szacunku dla różnorodności przy użyciu różnych metod. Promowanie postawy tolerancji ma znaczenie na świecie. Podręcznik „Lekcje tolerancji - integracyjne nauczanie dorosłych” zawiera zestaw innowacyjnych metod pracy z dorosłymi słuchaczami w kontekście tolerancji. Metody skupiają się na 3 obszarach: >> krytyczne myślenie - w tej dziedzinie wykorzystaliśmy metodę Sześć myślących kapeluszy i metodę debat. >> świadomość społeczna i stereotypy - w tej dziedzinie wykorzystaliśmy metodę zapytań i RADAR >> projektowanie pozytywnych komunikatów, stawienie czoła kryzysowi migracyjnemu i promowanie procesu odbioru wykorzystaliśmy „Bez mowy nienawiści” i rozpowszechnianie kampanii. Lekcje zostały opracowane jako przewodnik dla trenerów z uwzględnieniem wskazówek dotyczących włączania treści świadomości międzykulturowej do różnych rodzajów zajęć z dorosłymi słuchaczami. >> 7 Przewodnik „Lekcje tolerancji - integracyjne nauczanie dorosłych” wiąże się z kwestiami tolerancji, różnorodności społecznej i antydyskryminacji w szkoleniach. Przewodnik ma formę otwartego planu szkoleń z licznymi propozycjami „przykładów z życia”, materiałów dydaktycznych, wyjaśnień pojęć i propozycji wprowadzenia elementów edukacji antydyskryminacyjnej. Niniejszy podręcznik zawiera treści dla edukatorów zaangażowanych w kontekst edukacji dorosłych, działających na rzecz włączenia mniejszości narodowych i etnicznych, uchodźców, mniejszości religijnych zgodnie z podejściem wielokulturowym. Podręcznik jest dostępny w językach partnerów projektu i w języku angielskim. METODY >>Metoda 1. Sześć myślących kapeluszy Wprowadzenie i opis metody Koncepcja metody Metoda sześciu myślących kapeluszy została stworzona przez Edwarda De Bono, który jest wiodącym autorytetem w bezpośrednim nauczaniu myślenia jako umiejętności. Stworzył koncepcję myślenia lateralnego i opracował techniki używane w kreowaniu świadomego twórczego myślenia. De Bono udowodnił, że skuteczność myślenia można poprawić i można go poprawić dzięki praktyce. ‘Zazwyczaj jedynymi ludźmi, którzy są bardzo zadowoleni ze swojej umiejętności myślenia, są ci biedni myśliciele, którzy wierzą, że jej celem jest udowodnienie własnych racji – dla własnej satysfakcji. Jeżeli mamy tak ograniczone pojęcie o tym, co można dzięki myśleniu osiągnąć, możemy sobie pogratulować doskonałości, ale tylko w tym zakresie.’1 Według autora metody trudność w myśleniu polega na skupianiu się na zbyt wielu myślach naraz. Głównym celem metody sześciu myślących kapeluszy jest oddzielenie emocji, informacji, logiki, oczekiwań, nadziei, pomysłów, kreatywności itp. Wyzwaniem jest oddzielenie ich od siebie i przemyślenie jednego z w danej chwili. ‘Dzięki sześciu kapeluszom będziemy mogli pokierować naszym myśleniem tak, jak dyrygent kieruje orkiestrą.’2 Każdy kapelusz definiuje myślenie o konkretnym aspekcie sprawy. Pozwala ludziom na zmianę ich zwykłego sposobu myślenia, aby skłonić ich do innego myślenia o danej sprawie. Aby w pełni wykorzystać metodę, ważne jest, aby zacząć od umiejętności zabawy w odgrywania ról. Zabawa naśladuje pożądane zachowanie, aż stanie się twoją drugą naturą. Najpierw zaczynasz grać rolę fizycznie nie psychicznie. Przyjmując pozy fizyczne i próbując przejść przez ruchy. Twój mózg będzie podążał za rolą, którą grasz. ‘Jeśli odegrasz role myśliciela, naprawdę nim zostaniesz.’3 Ważne jest, aby uświadomić sobie to w celu zastosowania tej metody, aby spróbować otworzyć się na nowe poglądy i opinie. Odgrywanie roli, polegające na byciu kimś innym, pozwala ego wyjść poza normalny, ograniczający obraz siebie. >> 11 ‘Ludzie nie mają nic przeciwko odgrywania roli głupców, dopóki jasne jest, że tylko odgrywają tę rolę, są nawet dumni, jeśli uda im się dobrze zagrać niezwykle niemądrego głupca. To staje się miarą ich osiągnięcia I doskonałości. Rola bierze górę, a ego staje się reżyserem.‘4 Rola daje wolność. Bez ochrony formalnej roli ego jest zagrożone. Rola kapelusza jest podzielona na 6 różnych ról, reprezentowanych przez 6 kolorowych myślących kapeluszy. Bez formalności kapeluszy niektórzy myśliciele pozostaliby na stałe w jednym trybie i jednym sposobie myślenia. Głównymi wartościami korzystania z metod sześciu myślących kapeluszy są: >> Zdefiniowane odgrywanie ról, które broni ego osoby i pozwala mówić i myśleć w otwarty sposób, w jaki osoba nie potrafiłaby bez ochrony roli. >> Kierowanie uwagą, które pozwala skierować myślenie na jeden aspekt za drugim, a nie na wszystkie naraz. >> Wygoda korzystania symboliki kapeluszy, która pozwala poprosić osobę (w tym siebie) o myślenie w określonym trybie, np. przestań być negatywny, bądź kreatywny, udzielaj emocjonalnych odpowiedzi, dostarcz fakty itp. >> Ustalenie reguł gry, które opiera się na fakcie, że ludzie są dobrzy w zapamiętywaniu reguł gry, dlatego mogą je łatwo przyswajać. Zasady ustanowione w tej metodzie dotyczą myślenia. „Gra” myślenia polega na stworzeniu mapy różnych aspektów zamiast kłótni. Identyfikacja sześciu myślących kapeluszy Każdy kapelusz nosi nazwę jednego koloru. Kolory są łatwe do zapamiętania i związane z ich funkcją. BIAŁY KAPELUSZ – fakty i liczby >> CZYSTE FAKTY, LICZBY I INFORMACJE Biały kapelusz jest neutralny, dlatego przedstawia fakty i liczby. Jest to rodzaj odgrywania roli komputera, ponieważ komputer podaje tylko fakty i liczby bez interpretacji lub wyrażania opinii. Jeśli ktoś zada pytanie w białym kapeluszu, powinien skupić się na uzyskaniu informacji lub uzupełnieniu luk informacyjnych. Przedstawiając fakty, musi być również jasne, czy jest to fakt, czy przekonanie. Jest to rodzaj odgrywania roli komputera, ponieważ komputer podaje tylko fakty i liczby bez interpretacji lub wyrażania opinii. Jeśli ktoś zada pytanie w białym kapeluszu, powinien skupić się na uzyskaniu informacji lub uzupełnieniu luk informacyjnych. Przedstawiając fakty, musi być również jasne, czy jest to fakt, czy przekonanie. >> >> MYŚLENIE BIAŁEGO KAPELUSZA >> Wyobraź sobie komputer, który podaje fakty i dane liczbowe, o które jest proszony. Komputer jest neutralny i obiektywny. >> Brak interpretacji lub opinii. >> Osoba składająca wniosek o informacje powinna skoncentrować się na pytaniach w celu uzyskania pełnych lub brakujących informacji. >> Fakty pierwszej klasy - sprawdzone i udowodnione. >> Fakty drugiej klasy - uważane za prawdziwe, ale nie w pełni sprawdzone. Jest to rodzaj odgrywania roli kompuera, ponieważ komputer podaje tylko fakty i liczby bez interpretacji lub wyrażania opinii. Jeśli ktoś zada pytanie w białym kapeluszu, powinien skupić się na uzyskaniu informacji lub uzupełnieniu luk informacyjnych. Przedstawiając fakty, musi być również jasne, czy jest to fakt, czy przekonanie. “Większość z tego, co uważane jest za fakt, to po prostu uwagi poczynione w dobrej wierze lub osobiste przekonanie żywione w danej chwili. (…) Sprawdzenie wszystkiego zgodnie z rygorami eksperymentu naukowego jest niemożliwe . Dlatego w praktyce stosuje się coś w rodzaju dwuwarstwowego systemu: fakty oparte na wierze i fakty sprawdzone.” 5 Ważne jest również, aby ocenić prawdopodobieństwo faktu, od „zawsze prawdziwe” do „nigdy nie prawdziwe” i całe spektrum pomiędzy. Takie fakty można umieścić pod białym kapeluszem, pod warunkiem, że zostanie stwierdzone prawdopodobieństwo. Podsumowując myślenie w białym kapeluszu jest dyscypliną i kierunkiem. Należy skoncentrować się na byciu neutralnym i obiektywnym podczas prezentacji informacji. Kapelusz można zakładać i zdejmować w razie potrzeby. >> 15 Żółty kapelusz powinien obejmować pozytywne oceny, a w przypadku nowych ŻÓŁTY KAPELUSZ – spekulacyjny - pozytywny >> SŁOŃCE, BLASK I OPTYMIZM, POZYTYWNOŚĆ, KONSTRUKTYWNOŚĆ I MOŻLIWOŚCI >> >> MYŚLENIE ŻÓŁTEGO KAPELUSZA >> Związane z pozytywną oceną. >> Obejmuje pozytywne spektrum, które waha się od logicznego i praktycznego z jednej strony do wizji i nadziei z drugiej strony. >> Bada i szuka wartości i korzyści oraz dopinguje aby znaleźć logiczne wsparcie dla nich. >> Konstruktywny i generatywny, dostarcza konkretnych propozycji i sugestii. >> Zajmuje się operacjami i „zrobieniem tych rzeczy”. >> Skuteczność i cel to konstruktywne myślenie w żółtego kapelusza. >> Żółty kapelusz nie dotyczy zwykłej pozytywnej euforii (czerwony kapelusz) ani bezpośrednio z tworzeniem nowych pomysłów (zielony kapelusz). pomysłów żółty kapelusz powinien być zawsze używany przed czarnym kapeluszem. Żółty kapelusz reprezentuje pozytywne aspekty, pozytywną stronę, nadzieje i jest w opozycji do czarnego kapelusza. Myślenie żółtym kapeluszem jest pozytywnym myśleniem wynikającym z ciekawości, przyjemności i chęci, by coś się stało. Nigdy nie można być pewnym przyszłości, ale na podstawie pozytywnych przykładów z przeszłości można spekulować o przyszłości. Żółta czapka wydobywa pozytywną interpretację. Celowe poszukiwanie czegoś pozytywnego może ujawnić aspekty, które nie są oczywiste na pierwszy rzut oka. Także myślenie konstruktywne, które prowadzi do skuteczności, mieści się w tej kategorii. Myślenie o żółtej czapce może być spekulacyjne i poszukiwać okazji, ale pozwala także na wizje i marzenia. Niemniej jednak powinno się odróżniać od pozytywnej euforii (czerwony kapelusz), ale także od tworzenia nowych pomysłów (zielony kapelusz). ZIELONY KAPELUSZ – kreatywne i lateralne myślenie >> PŁODNE, TWÓRCZE, ROŚLINY WYRASTAJĄCE Z NASION, RUCH, PROWOKACJA Zielony kapelusz wiąże się ze wzrostem, roślinnością i płodnością, i wskazuje na kreatywność i nowe pomysły. Myślenie w zielonym kapeluszu jest kreatywne i wyszukuje nowe podejścia do rozwiązywania problemów. To świadoma próba poszukiwania alternatyw, nowych koncepcji i nowych percepcji. Dotyczy zmian i skupia wysiłki w tym kierunku. „Wielu ludziom trudno zrozumieć pojęcie twórczego myślenia, ponieważ zaprzecza ono naturalnym przyzwyczajeniom rozpoznawania, oceny i krytyki. Mózg został zaprojektowany jako ‘maszyna do rozpoznawania’ – ustala wzorce, posługuje się nimi i gardzi wszystkim, co do nich nie pasuje.”7 Dlatego zielony kapelusz nie uczyni nikogo bardziej kreatywnym, ale może dać myślicielom rodzaj sztucznej motywacji. Bardzo często ludzie kreatywni są tymi, którzy właśnie spędzili czas, aby świadomie poszukiwać nowych pomysłów. Kreatywność wymaga czasu i skupienia, zielony kapelusz pozwala na to. Nie można zmusić nikogo do kreowania nowych pomysłów, ale można poprosić każdego, aby założył zielony kapelusz i postarał się skupić na nowych pomysłach. Pomocna może być prowokacja, która może oderwać od zwykłego sposobu myślenia. >> >> MYŚLENIE ZIELONEGO KAPELUSZA >> Twórcze myślenie przede wszystkim. >> Poszukiwanie alternatyw jest fundamentalnym aspektem myślenia zielonego kapelusza. >> Potrzeba wyjścia poza to, co znane i zadowalające. >> Myśliciel stara się iść dalej od idei, aby osiągnąć nowy pomysł. >> Prowokacja - aby wyjść poza zwykłe schematy myślenia. >> 17 Niebieski kapelusz jest jak panel kontrolny, który mówi, który kapelusz należy w danym momencie użyć i myśli o myśleniu, które należy wykonać, aby zbadać temat. Myślenie niebieskiego kapelusza koncentruje się na zadawaniu właściwych pytań, definiowaniu problemu i ustalaniu zadań myślowych. Niebieski kapelusz monitoruje proces myślenia, podsumowuje i wyciąga wnioski. Sprawdza, czy reguły gry są przestrzegane „Nawet jeżeli rola niebieskiego myślącego kapelusza zostanie przydzielona jednej osobie, nadal każdy ma prawo wypowiadania zgodnych z nią komentarzy i sugestii ”.8 >> SPOKOJNY I KONTROLUJĄCY, DYRYGENT ORKIESTRY, MYŚLI O MYŚLENIU Niebieski kapelusz kojarzy się z chłodem i reprezentuje kontrolę organizacji w procesie myślenia i używania innych kapeluszy. >> >> MYŚLENIE NIEBIESKIEGO KAPELUSZA >> „Kontrola” - organizuje samo myślenie. >> Określa podmiot, do którego ma kierować myślenie. >> Definiuje problemy i kształtuje pytania. >> Odpowiedzialny za streszczenia, przesłuchania i wnioski. >> Monitoruje proces myślenia i zapewnia przestrzeganie reguł gry. >> Zatrzymuje argumenty i wymusza dyscyplinę. >> Nawet jeśli rola jest przypisana do jednej osoby, jest ona nadal otwarta dla każdego, kto może zaoferować komentarze i sugestie dotyczące niebieskiego kapelusza. NIEBIESKI KAPELUSZ – kontrola procesu myślenia 3. Dawanie prezentów Podział na pary. Jedna osoba podaje drugiej wyimaginowany prezent. Osoba otrzymująca otwiera go, a następnie mówi: „O! xxxxxxxx”. Darczyńca odpowiada: „Daję Ci xxxxxxxxx ponieważ.............” Xxxxxxxxx - to przedmiot, który pierwszy przychodzi na myśl obdarowanemu. Potem następuje zmiana par i to samo działanie wykonuje się z osoba siedzącą po drugiej stronie (najpierw po prawej, potem po lewej). Można to powtórzyć i 3 razy , np. z osobą siedzącą naprzeciw. >> Lekcja 1 - Różnorodność kulturowa i etniczna w Europie Zalecana ilość uczestników w grupie: min. 6 Cel lekcji: Wprowadzenie tematu różnorodności w Europie poprzez przedstawienie faktów i liczb oraz przedstawienie tła różnorodności kulturowej i etnicznej w Europie. Zastanowienie się nad celami imigracji, uznanie wolności do przemieszczania się / wyboru miejsca pobytu. Oczekiwane efekty: Zmiana postawy myślenia o migracji w pozytywny sposób. Opanowanie metody sześciu myślących kapeluszy do oceny informacji poprzez krytyczne myślenie i wyrażania opinii, oceniając wszystkie aspekty sprawy w kontekście sześciu kolorów kapeluszy. Materiały: Papier i długopisy, oddzielne karty z sześcioma kapeluszami i na odwrocie każdej karty opis symboliki kapeluszy. Są one potrzebne, aby uczniowie mieli łatwy dostęp do opisu kapelusza, a także do robienia notatek podczas przygotowywania zadań. Metody nauczania: wykład, praca w grupie dyskusja TREŚĆ LEKCJI „Każdy człowiek jest jak wszyscy inni ludzie, niektórzy ludzie i żaden inny człowiek”   Clyde Kluckhohn9 Migrację można zdefiniować w kontekście UE jako „działanie, za pomocą którego osoba: >> ustanawia swoje zwykłe miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego przez okres, który ma lub powinien wynosić co najmniej dwanaście miesięcy, wcześniej przebywając zwykle w innym państwie członkowskim lub państwie trzecim; lub >> przebywając zwykle na terytorium państwa członkowskiego, rezygnuje z miejsca zamieszkania w tym państwie członkowskim przez okres, który ma lub ma wynosić co najmniej dwanaście miesięcy. >> 21 W kontekście globalnym odnosi się to do procesu przemieszczania się przez granicę międzynarodową (migracja międzynarodowa) lub w obrębie państwa (migracja wewnętrzna). Jest to ruch ludności, obejmujący każdy rodzaj ruchu ludzi, niezależnie od jego długości, składu i przyczyn; obejmuje migrację uchodźców, przesiedleńców, przesiedleńców i migrantów ekonomicznych”.10 Migracje jako zjawisko społeczne lub ekonomiczne są naturalne i rodzą się z określonych problemów społecznych, dlatego możemy odróżnić migrantów ze względów ekonomicznych, pracowników o wysokich kwalifikacjach, napędzanych środowiskowo, wymuszonych, sezonowych, długich lub krótkoterminowych. Mobilność i ruch od dawna towarzyszą ludzkości mającej ekonomiczne podstawy (poszukiwanie zasobów) lub są związane z rywalizacją i konfliktami. W historii Europy zarówno imigracja, jak i emigracja wywarły ogromny wpływ na obecną europejską kulturę i pochodzenie etniczne. Imigranci, 2016 EU 0 5 10 15 20 25 pe r 1 00 0 in ha bi ta nt s 30 35 40 EU MT CY IE SE AT DK DE EE NL BE EL UK ES SI LT RO FI CZ FR HU PL IT LV HR BG PT SK IS CH LI NO Biorąc przykład z historii Polski, nastąpiła masowa migracja po II wojnie światowej. Wielu ludzi uciekło do USA, aby uniknąć konsekwencji po służbie partyzanckiej. Po 1990 r. Wiele osób podróżowało długo lub krótkoterminowo do krajów zachodnich ze względów ekonomicznych. Polska jest również krajem docelowym dla ludzi, którzy kiedyś zostali przesiedleni do ZSRR, a teraz oni i ich dzieci próbują powrócić jako repatrianci. W celu oceny roszczeń migracyjnych bada się również dowody statystyczne, aby wesprzeć obie strony argumentacji politycznej. My, jako odbiorcy, musimy ocenić, które argumenty są poprawne lub najbardziej dokładne. Sposób interpretacji danych zależy od perspektywy jednego z nich. W 2016 r. dwa miliony obywateli spoza UE wyemigrowało do UE, a państwa członkowskie przyznały obywatelstwo prawie milionowi osób. Spośród państw członkowskich Niemcy zgłosiły największą liczbę imigrantów (1 029,9 tys.) W 2016 r., a następnie w Wielkiej Brytanii o połowę mniej, niż w Hiszpanii we Francji i we Włoszech. Liczby można również analizować w odniesieniu do liczby mieszkańców, a w tym przypadku Luksemburg odnotował najwyższe wskaźniki imigracji w 2016 r. (39 imigrantów na 1000 osób) – jak to przedstawia wykres. Musimy również pamiętać, że kraje UE odnotowują emigrację, a tutaj dla emigracji również najwyższe wskaźniki W 2016 r. Odnotowano Luksemburg (23 emigrantów na 1000 osób), następnie Maltę, Litwę i Cypr (wszystkie z 18 emigrantami na 1000 osób). Łącznie 21 państw członkowskich UE zgłosiło więcej imigrantów niż emigrantów w 2016 r. Wracając do czasów po drugiej wojnie światowej, Europa zapewniła schronienie repatriantom opuszczającym dawne kolonie, a także z krajów takich jak była Jugosławia, a ostatnio także z Afganistanu i Syrii. W wielu krajach europejskich przybywa więcej ludzi niż ich wyjeżdża. Imigracja jest wyższa w krajach dobrze prosperujących gospodarczo. 11 ZADANIE Na początku sesji trener powinien skorzystać z dostarczonego tekstu, aby wprowadzić temat migracji i podać przybliżone statystyki w zależności od grupy / kraju, które można znaleźć na stronie internetowej Eurostatu. Każdy uczeń powinien wybrać jeden kapelusz, losowo lub z wyboru. W trakcie zadania każdy uczeń jest odpowiedzialny za dostarczenie argumentów w dyskusji według koloru kapelusza. Jeśli jest więcej niż 6 uczniów, ci, którzy mają ten sam kolor kapelusza, powinni pracować razem w parach lub trójkątach. Obrazki z kapeluszami i opisami można wydrukować i rozdać uczestnikom. Trenerzy powinni obserwować i moderować dyskusję, ponieważ na początku uczestnicy mogą mieć trudności z myśleniem według koloru kapelusza. Na podstawie tekstu wprowadzającego uczniowie powinni mieć 15 minut na rozważenie zadania podanego poniżej. Sytuacja do rozpatrzenia: „Wielka rewolucja w historii człowieka, w przeszłości, w teraźniejszości i przyszłości jest rewolucją tych, którzy postanowili być wolni.” John F. Kennedy (35 Prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej). Istnieją różne powody migracji. W naszym obszarze obserwujemy również nieustanny ruch, znany z własnego życia, rodziny, sąsiadów, społeczności lokalnej, prasy, telewizji i sytuacji globalnej. Sąsiadujący kraj znajduje się pod presją władzy przejętej siłą i narzuca coraz to nowe ograniczenia. Mieszkańcy tego kraju, którzy nie są przyzwyczajeni do takich sytuacji, proszą o azyl i przyjęcie do twojego kraju. Twój kraj prosperuje bardzo dobrze, ale jak dotąd nie był otwarty dla obcokrajowców, a obywatele nie są przyzwyczajeni do obecności innych narodowości i kultur. Twój okręg jest bardzo monogeniczny. Twój parlament stara się wprowadzić plan przyjęcia i integracji. Jako członkowie lokalnego rządu musisz zdecydować o najlepszym rozwiązaniu sytuacji opisanej powyżej. Przy użyciu sześciu metod myślenia kapeluszy proszę ocenić poniższe opcje: >> 1.Zezwól na powolną imigrację i stwórz dla imigrantów osiedle, które może być chroniona. Na tym osiedlu będą organizowane lekcje języka, lekcje kultury i szkoły dla dzieci I dorosłych. >> 2.Zezwól na imigrację i umieść imigrantów osobno, aby szybciej mogli zanurzyć się w społeczności lokalnej, uczestnicząc w życiu obywateli. >> 25 zarządcze obejmują edukację grupy i zapewnienie wsparcia dla akceptacji i szacunku dla różnych rasowych, kulturowych, społecznych, geograficznych, ekonomicznych i politycznych środowisk.14 ZADANIE Poniżej przedstawiono dwie historie opisujące dwa różne wyimaginowane plemiona. Dla celów ćwiczenia jedno plemię nazywa się Nordish, drugie Southish. Uczestnicy powinni być podzieleni na dwie grupy po co najmniej sześć osób każda, aby mieć co najmniej jednego przedstawiciela każdego kapelusza w każdej grupie. Każdy uczestnik w każdej z grup powinien wybrać jeden kapelusz, losując lub wybierając. W trakcie zadania każdy uczestnik jest odpowiedzialny za zapewnienie wglądu w dyskusję według koloru kapelusza. Jeśli w jednej grupie jest więcej niż sześciu uczniów, ci, którzy mają ten sam kolor kapelusza, powinni współpracować ze sobą w parach lub trójkątach. Każda grupa powinna otrzymać opis jednego plemienia. Historia do przeczytania uczestnikom: Należysz do jednego z dwóch plemion, które mieszkają w pobliżu siebie, podzielone jedynie małym strumieniem. Obserwowaliście się nawzajem przez wieki, ale jak dotąd nie nawiązaliście żadnego kontaktu. Aby „zbudować mosty” i zintegrować się wojewoda, daje 10 000 euro. Waszym zadaniem jest zebranie pomysłów na wydawanie pieniędzy na działania, które zintegrują wasze plemiona. Aby rozpocząć, macie 10 minut, aby pomyśleć o jednym pomyśle zintegrowania aktywności w swoich plemionach, nie konsultując się jeszcze z innym plemieniem. Weźcie pod uwagę tradycje, zwyczaje, styl itp. Waszego plemienia. Zapiszcie pomysł na kartce papieru z jak największą ilością szczegółów. Następnie głośno przedstawiasz swój pomysł członkom sąsiedniego plemienia. Następnie wymieniacie opisy pomysłów z drugą grupą. Obydwie grupy, korzystając z metody sześciu myślących kapeluszy, aby ocenić pomysł drugiego plemienia. Omówcie pomysł sąsiedniego plemienia, biorąc pod uwagę opis swojego plemienia i swoich tradycji, stylu itp. Pod koniec ćwiczenia obie grupy przedstawiają swoje opinie na temat idei drugiego plemienia. Grupy powinny współpracować i decydować, jaki pomysł powinny zastosować, a może tylko niektóre elementy obu pomysłów, biorąc pod uwagę opisy plemion. Około 15-20 minut. Trener powinien podsumować to zadanie, udzielając informacji na temat mniejszości oraz tego, jak ludzie w przeszłości i obecnie musieli radzić sobie z różnorodnością i żyli ze sobą i obok siebie. Czy łatwo jest zarządzać różnorodnymi społeczeństwami, aby współistnieć razem? Nordish: To wciąż dziki kraj. Ludzie są blisko związani z tradycją i kulturą. Kobiety nie powinny nosić skąpych spódnic i zbyt krótkich bluzek lub szortów. Mężczyźni często chodzą trzymając się za ręce, co nie wskazuje na ich preferencje seksualne, ale jest tylko nawykiem. Są to ludzie z gór charakteryzujący się mocną, krępą konstrukcją. Jest wielu albinosów, ludzi o jasnych włosach i skórze w kolorze cegły. Jeśli chodzi o żywność, ich dieta opiera się na owocach i warzywach. Podstawą są słodkie ziemniaki, dżem, banany i ananasy. Także ryż, wieprzowina i drób. Jeśli chodzi o religię i ceremonie, lubią wspólnie głośno świętować w zatłoczonych miejscach z dużą ilością dźwięków trąbek i bębnów. Southish: To cywilizowany kraj, którego mieszkańcy są nowocześni, jeśli chodzi o strój. Kobiety mogą nosić skąpe spódnice i krótkie bluzki lub szorty. Mężczyźni są ubrani w garnitury. Są eleganckie i wyróżniające się. Są to ludzie z dolin charakteryzujących się szczupłymi i wysokimi ciałami. Mają jasną skórę. Jeśli chodzi o żywność, ich dieta opiera się na lekkich daniach, rybach i warzywach. Lubią shake’y, jogurty i płatki kukurydziane. Nie są religijni i nie obchodzą ceremonii. W rzeczywistości nie lubią gromadzić się w tłumie. Spotykają się w małych grupach, celebrując cicho swoje prywatne imprezy. EWALUACJA LEKCJI Po lekcji uczestnicy powinni być zachęcani do wypowiedzenia się na temat swoich doświadczeń. Do ewaluacji ćwiczenia zostanie wykorzystana metoda ‘bull eye’. Na tablicy trener powinien narysować tarczę podzieloną na cztery dziedziny: doświadczenie, atmosfera, uczucia, sposób myślenia. Pytania, które należy zadać uczącym się: >> Jak opisałbyś swoje doświadczenie z tego ćwiczenia od pozytywnego (środek tarczy do negatywu na granicy) >> Jaka była atmosfera między uczestnikami? >> Jakie są twoje uczucia wobec migrantów? >> Czy zmieniłeś sposób myślenia o migrantach w kierunku bardziej pozytywnego? Kiedy wszyscy uczestnicy zaznaczą swoje opinie odpowiadając na wszystkie cztery pytania. Trener powinien podsumować ćwiczenie, podając również swoją opinię z obserwacji grup podczas ćwiczenia. OGÓLNE UWAGI DLA TRENERA Prezentując główne punkty migracji, każdy trener powinien być w stanie dostosować się do swoich odbiorców i podkreślić ich narodowe pochodzenie. Ćwiczenie może być dostosowane do grupy, jeśli chodzi o jej trudność lub długość. Uczestnicy mogą otrzymać listę pomysłów na integrację między plemionami do wyboru, wybierając losowo jeden pomysł na grupę, np .: >> zorganizować festiwal jedzenia i przygotować go dla drugiego plemienia, >> wystawić sztukę teatralną obejmującą niektóre aspekty kulturowe przez każde z plemion. >> 27 Trener może dostosować pomysły do lokalnej sytuacji i wymagań uczestników. Na wykresie ‘bull eye’ może być więcej dziedzin zależnie od grupy i obserwacji, lub też więcej pytań dotyczących postępu ćwiczenia, współpracy itp. Minimalna liczba osób wynosi 12, ponieważ istnieje sześć myślących kapeluszy, więc każda osoba w każdej grupie powinna myśleć tylko o jednym kapeluszu. Jeśli jednak jest mniej uczestników, jednej osobie można przypisać dwa kapelusze. Ta osoba będzie najpierw poproszona o przedstawienie zadania z perspektywy jednego kapelusza a następnie kolejnego kapelusza. Czas trwania zadania wynosi około 90 minut. >> Lekcja 3 – Ja jako migrant – perspektywa drugiej strony Zalecana ilość uczestników w grupie: min. 6 Cel lekcji: Zwrócenie uwagi na migrantów poprzez przedstawienie perspektywy imigrantów, która powinna doprowadzić do zmiany nastawienia do przyjmowania migrantów. Oczekiwane efekty: >> wcielając się w rolę migranta, uczestnicy doświadczają, jak ktoś chciałby być traktowany jako migrant, >> umiejętność korzystania z metody sześciu myślących kapeluszy. Uczestnik, powinien być w stanie ocenić informacje poprzez krytyczne myślenie i wydać opinię, oceniając wszystkie aspekty sprawy, jak w sześciu kolorach kapeluszy. Materiały: Papier i długopisy, oddzielne karty z sześcioma kapeluszami i na odwrocie każdej karty opis symboliki kapeluszy. Są one potrzebne, aby uczniowie mieli łatwy dostęp do opisu kapelusza, a także do robienia notatek podczas przygotowywania zadań. Metody nauczania: wykład, praca w grupie, dyskusja TREŚĆ LEKCJI Ludzie różnych religii i kultur żyją obok siebie w niemal każdej części świata, a większość z nas ma zbieżne tożsamości, które jednoczą nas w bardzo różnych grupach. “Możemy kochać to, kim jesteśmy, bez nienawiści do tego kim nie jesteśmy. Możemy rozwijać się w naszej własnej tradycji, tak jak uczymy się od innych, i szanować ich nauczanie”   Kofi Annan W każdym kraju ludzie różnych narodowości, kultur i religii żyją obok siebie. Różnorodność kulturowa sięga wielu wieków. W wielu miejscach powodowało konflikty, ale w wielu krajach było to pokojowe współistnienie. Możemy tu przytoczyć przykład Bibliografia 1. Edward De Bono, Sześć kapeluszy czyli sześć sposobów myślenia, Wydawnictwo Medium 1996 2. Asylumn and Migration Glossary - A tool for better comparability - produced by the European Migration Network,January 2010 3. Ewa Nowicka, Homa Firouzbakhch, Homecoming, An Anthropology of Return Migrations Nomos, 2008 4. Allan M. Williams and Vladimir Balaz, Migration, Risk and Uncertainty, Routledge 2015 5. Migration in the 21st century from the perspective of CEE countries - an opportunity or a threat?, Central and Eastern Europe Developments Institute, Warsaw 2014 6. Susan Ossman, Moving matters. Path of Serial Migration, Stanford University Press, Stanford, California, Board of Trustees of the Leland Stanford Junior University. 2013 7. Nissa Finney, Ludi Simpson, Sleepwalking to segregation? Challenging myth about race and migration, thePolicy Press, University of Bristol 2009 8. https://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/pdfscache/1275.pdf - Statistics Explained to oficjalna strona internetowa Eurostatu przedstawiająca tematy statystyczne w łatwo zrozumiały sposób. Artykuły składają się na encyklopedię statystyk europejskich dla wszystkich, uzupełnioną glosariuszem statystycznym wyjaśniającym wszystkie użyte terminy oraz liczne linki do dalszych informacji i najnowszych danych i metadanych, portalu dla okazjonalnych i regularnych użytkowników. 9. https://www.statista.com/topics/4046/migration-in-europe/ - Portal z danymi statystycznymi Przypisy 1. Six thinking hats, Edward the Bono, page 2 2. Six thinking hats, Edward De Bono, page 2 3. Six thinking hats, Edward De Bono, page 7 4. Six thinking hats, Edward De Bono, page 19 5. Six thinking hats. Edward de Bono, page. 40 6. Six thinking hats. Edward de Bono, page. 79 7. Six thinking hats, Edward de Bono, page 122 8. Six thinking hats, Edward de Bono, page 171 9. Clyde Kluckhon (11/01/1905-28/07/1960) był amerykańskim antropologiem i teoretykiem społecznym, najbardziej znanym ze swojej długotrwałej pracy etnograficznej wśród Navajo i jego wkładu w rozwój teorii kultury w amerykańskiej antropologii. 10. Asylum and Migration Glossary - A tool for better comparability - produced by the European Migration Network,January 2010, page 98 11. https://www.statista.com/topics/4046/migration-in-europe/ 12. Kofi Atta Annan (8.04.1938 – 18.08.2018) był ghańskim dyplomatą, który pełnił funkcję siódmego sekretarza generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych od stycznia 1997 r. do grudnia 2006 r. Annan i ONZ otrzymali wspólnie Pokojową Nagrodę Nobla z 2001 r. 13. http://dspace.uni.lodz.pl:8080/xmlui/bitstream/handle/11089/5538/rykala_ national,ethnicandreligiousminorities.pdf?sequence=1 14. http://www.businessdictionary.com/definition/diversity-management.html >> 31 >>Metoda 2. Metoda debaty Wprowadzenie metody i opis Co to jest rzecznictwo? Jeśli spróbujemy opisać rzecznictwo i jego pierwotne znaczenie, spotykamy wiele różnych definicji, które są specyficzne dla poszczególnych krajów, kultur, dziesięcioleci i reżimów politycznych. Dlatego ważne jest, aby zacząć od pierwotnego znaczenia tego słowa: słowo „rzecznictwo” pochodzi od łacińskiego „advocare” i dosłownie oznacza „wzywać do wsparcia”. Początki rzecznictwa sięgają starożytnego Rzymu i Grecji, kiedy uznani mówcy występowali jako orędownicy lub pisali oracje specjalnie dla błagania czyjejś sprawy. Osobowości takie jak Cyceron i Cezar należały do największych rzymskich prawników i adwokatów. Ritu R. Sharma z Akademii Rozwoju Edukacji opisuje rzecznictwo jako narzędzie „umieszczania problemu w porządku obrad, dostarczania rozwiązania tego problemu i budowania wsparcia dla działania zarówno w odniesieniu do problemu, jak i rozwiązania”. Definicja ta wyraża ważną ideę: w epoce cyfrowej i sieciowej rzecznictwo to nie tylko wpływanie na politykę publiczną, ale przede wszystkim wpływanie na opinię publiczną. Jak mówi dr Sharma, nawet jeśli większość czasu rzecznictwo definiuje się jako mówienie w imieniu innych, jednym z jego celów musi być podniesienie świadomości opinii publicznej na temat konkretnego problemu. Filozofię stojącą za zjawiskami społecznymi w zakresie rzecznictwa najlepiej wyjaśnić w podręczniku planowania rzecznictwa organizacji Save the Children Fund w Wielkiej Brytanii. Mówi, że „rzecznictwo to proces zmiany społecznej wpływający na postawy, stosunki społeczne i stosunki władzy, który wzmacnia społeczeństwo obywatelskie i otwiera demokratyczne przestrzenie”. Aby spełnić swoje aspiracje, rzecznictwo wymaga koordynacji wysiłków, myślenia strategicznego, informacji, komunikacji, zasięgu i mobilizacji. Poza tym, że jest bardzo szeroko zdefiniowane, rzecznictwo jest otoczone przez kilka uporczywych mitów i nieporozumień. Najczęstsze to: >> rzecznictwo jest skierowane tylko do profesjonalnych lobbystów: rzecznictwo jest oczywiście działalnością publiczną, podczas gdy lobbing wymaga działań „za kulisami”; >> rzecznictwo to marsze ulicami lub zamieszki na wiecu demonstracyjnym lub protestacyjnym: ten mit łączy różne koncepcje; wiece to aktywizm, który czasami jest przydatny, ale nie zawsze jest skuteczny; >> rzecznictwo jest tym samym, co pozyskiwanie funduszy lub darowizny na cele charytatywne. Ponownie, jak powiedzieliśmy powyżej, rzecznictwo polega na inicjowaniu zmian społecznych, które zdecydowanie nie mogą być osiągnięte tylko poprzez zbieranie funduszy. Zmiany społeczne często osiąga się przy niewielkich lub prawie zerowych środkach.; >> rzecznictwo pochłania dużo czasu; jestem zbyt zajęty, by angażować się w rzecznictwo: rzecznictwo nie musi być skomplikowane i czasochłonne - właściwie zaplanowana i zorganizowana kampania wymaga niewielkich działań ze strony wielu osób, a nie dużych z kilku; >> rzecznictwo polega na „polityce” (w negatywnej konotacji): rzecznictwo może być polityczne (tj. lobbowanie na rzecz konkretnego aktu prawnego), ale częściej jest społeczne i intelektualne skoncentrowane na wypowiadaniu się w imieniu osób bez głosu. Podsumowując, rzecznictwo we wszystkich formach ma na celu zapewnienie, że ludzie, szczególnie ci, którzy są najbardziej narażeni w społeczeństwie, są w stanie:1 >> spowodować, żeby ich głos został usłyszany w ważnych dla nich sprawach; >> bronić i chronić swoich praw; >> przedstawić swoje poglądy, i mieć pewność, że zostaną one prawdziwie rozważone przy podejmowaniu decyzji o ich życiu. Rzecznictwo jest procesem wpierania i umożliwienia ludziom: >> wyrażać swoje opinie i obawy, >> mieć dostęp do informacji i usług, >> bronić i promować swoje prawa i obowiązki, >> eksplorować wybory i opcje. Adwokat to ktoś, kto zapewnia wsparcie rzecznicze, gdy jest ono potrzebne. Adwokat może pomóc ci uzyskać dostęp do informacji, których potrzebujesz lub pójść z tobą na spotkania lub wywiady, w roli pomocniczej. Możesz poprosić swojego adwokata o pisanie listów w twoim imieniu lub mówić za ciebie w sytuacjach, w których nie czujesz się w stanie mówić za siebie. Co to jest debata? Jedną z metod stosowanych przez adwokatów jest debata. Debata jest argumentem słownym, który jest prowadzony w określonych ramach. Debaty są powszechne zarówno w środowiskach politycznych, jak i edukacyjnych. Ludzie mogą nie zgadzać się z przeciwstawnymi poglądami w ustrukturyzowanym otoczeniu, które daje wszystkim uczestnikom szansę na zaprezentowanie i obronę swoich argumentów, jak również wyciągnięcie wniosków na temat argumentów przeciwników. Istnieje wiele różnych formatów możliwych do debaty, ale debaty mają również wiele wspólnych cech. Tematem debaty może być praktycznie wszystko. Jednak większość debat z publicznością skupia się na kontrowersyjnej kwestii, która interesuje publiczność, na przykład na temat przepisów imigracyjnych i akceptacji uchodźców. Niektóre debaty mają udział publiczności z pewnymi pytaniami stawianymi przez publiczność dyskutantom. Debaty mogą dotyczyć jednego uczestnika przeciwko drugiemu lub mogą mieć format zespołu. Podstawowe formaty debat różnią się znacznie pod względem terminów wystąpień, kolejności wystąpień i sposobu przedstawiania argumentów. >> 35 Ćwiczenie przełamujące lody w grupie 1. Ćwiczenie przełamujące lody w grupie dla lekcji 1 ( Czas 10 minut) Istnieje wiele ćwiczeń przełamujących lody w grupie, a trener może wybrać dowolne. Polecamy na przykład „One word Ice breaker”. To ćwiczenie na przełamywanie lodu odbywa się w następujący sposób: >> Podziel uczestników spotkania na grupy czterech lub pięciu osób, uczestnicy odliczają swój numer w grupie. >> Powiedz nowo utworzonym grupom, że ich zadaniem jest myśleć przez minutę, a następnie podzielić się ze swoją grupą jednym słowem opisującym „MIGRACJĘ”. >> Po zakończeniu początkowej spontanicznej dyskusji w małych grupach poproś uczestników o podzielenie się jednym słowem z większą grupą. Poproś wolontariusza o rozpoczęcie, a następnie poproś każdego uczestnika, aby podzielił się jednym słowem opisującym „MIGRACJA”. >> Następnie, po tym, jak uczestnicy wysłuchali różnorodności słów z większej grupy, podsumuj ćwiczenie, prosząc ich o zbadanie kilku pytań w ich małej grupie. Na przykład: >> Czy otaczający cię członkowie rodziny użyją tego samego słowa? >> Czy jest to perspektywa migracji, którą chcesz mieć w swoim społeczeństwie? Każdy trener może tworzyć pytania kontrolne w zależności od grupy i sytuacji. To ćwiczenie zapewni trenerowi i grupie dostęp do informacji o aktualnym sposobie myślenia całej grupy na temat migracji. 2. Ćwiczenie przełamujące lody w grupie dla lekcji 2 (Czas 15 minut) Istnieje wiele ćwiczeń z przełamywaniem lodu, a trener może wybrać dowolne. Jako przykład polecamy „Bingo”. Trener musi utworzyć „arkusz bingo” - możesz zobaczyć poniższy przykład.   >> Bingo Przeczytaj opisy poniżej. Sprawdź, czy możesz znaleźć kogoś w grupie, kto pasuje do tego opisu. Poproś tę osobę o podpisanie swojego nazwiska w tym konkretnym polu. Postaraj się być pierwszą osobą z pięcioma podpisami od różnych osób z rzędu, aby uzyskać BINGO. To ćwiczenie na przełamywanie lodu odbywa się w następujący sposób: >> Rozdaj arkusze z bingo każdemu uczestnikowi. >> Uczestnicy będą musieli ze sobą rozmawiać, aby znaleźć kogoś, kto pasuje do jednego z kwadratów. Na przykład, gdy znajdą kogoś, kto „podróżował do innego kraju UE”, piszą nazwisko tej osoby na placu bingo. >> Wygrywa pierwsza osoba, która osiągnie 5 podpisanych kwadratów. Powinno być 5 różnych osób. Ćwiczenie pozwala uczestnikom poznać się i znaleźć wspólne podstawy. Pozwala także uczestnikom zobaczyć siebie lub członków swojej rodziny w kontekście globalnej migracji. Ktoś, kto posiada lub posiadał zwierzę domowe Ktoś, kto mieszkał w tym samym miejscu przez całe życie. Ktoś, kto ma członka rodziny mieszkającego / pracującego w innym kraju Ktoś, kto pracował z cudzoziemcami lub uchodźcami Ktoś urodzony w tym samym roku co ty Ktoś, kto urodził się w innym kraju Ktoś, kto gra na instrumencie muzycznym Ktoś, kto odwiedził więcej niż 3 kraje Ktoś, kto lubi rzemiosło Ktoś, kto lubi gotować Ktoś, kto jest najstarszym dzieckiem w rodzinie Ktoś, kto lubi tę samą muzykę, co ty Wolne miejsce Ktoś, kto ma sąsiada z innego kraju Ktoś, kto ma więcej niż 2 braci / siostry Ktoś, kto potrafi mówić więcej niż w 2 językach Ktoś, kto ma przyjaciela mieszkającego w innym kraju Ktoś, kto mieszkał w więcej niż jednym kraju Ktoś, kto jest najstarszym dzieckiem w rodzinie Ktoś, kto pracował w innym kraju Ktoś, kto ma zagranicznych przyjaciół Ktoś, kto ma dzieci Ktoś, którego członkowie rodziny przeżyli wojnę Ktoś kto jest wolontariuszem Ktoś, kto lubi tę samą muzykę, co ty >> 37 3. Ćwiczenie przełamujące lody w grupie dla lekcji 3 (Czas 15 minut) Istnieje wiele ćwiczeń z przełamywaniem lodu, a trener może wybrać dowolne. Jako przykład zalecamy „Wyzwanie Marshmallow”. To ćwiczenie na przełamywanie lodów odbywa się w następujący sposób: >> Podziel uczestników na grupy po 4 osoby. >> Daj każdej grupie 1/3 paczki spaghetti, jedną rolę taśmy i opakowanie Marshmallow . >> Poproś ich, aby zbudowali najwyższą wolnostojącą konstrukcję, która uniesie jedno Marshmallow na wierzchu. >> Zwycięska drużyna to ta z najwyższą stojącą wieżą. Po ćwiczeniu trener powinien podkreślić znaczenie pracy zespołowej - praca zespołowa jest ważna nie tylko w pracy, ale także w budowaniu naszych społeczności i otoczenia. Tylko dzięki wspólnej pracy możemy osiągnąć pożądane rezultaty. >> Lekcja 1 - Zrozumienie migracji Zalecana ilość uczestników grupie: od 6 do 30 osób Cel lekcji: Głównym celem tej lekcji jest zapoznanie się z prawdziwymi historiami migrantów i uchodźców, zbadanie przyczyn migracji oraz wymiana poglądów na temat polityki i inicjatyw podejmowanych przez każde państwo w UE w odniesieniu do migracji. Lekcja posłuży również jako wprowadzenie do debat / metody poparcia, ponieważ uczestnicy będą mieli okazję podzielić się swoimi opiniami i zaangażować w dyskusję. Oczekiwane efekty: Po zakończeniu lekcji uczestnicy: >> Będą mieli lepsze zrozumienie przyczyn migracji i problemów związanych z migracją. >>Z dobędą wiedzę na temat definicji rzecznictwa. >> Będą rozumieć potrzebę i znaczenie rzecznictwa. >> Poprawią swoje umiejętności kreatywne i opowiadania historii jako narzędzia rzecznictwa i jak można je wykorzystać do opowiadania historii migrantów i uchodźców. >> Zrozumieją, jak ich „głos” może pomóc podnieść świadomość, podnieść empatię i tolerancję wobec migrantów i uchodźców w ich własnych społecznościach. >> Poprawią swoje umiejętności komunikacyjne w zakresie wyrażania punktów widzenia, a także rozwijają zdolność do uczestniczenia w konstruktywnej dyskusji. >> Podniosą świadomość i empatię wobec migrantów i uchodźców. >> Komputer >> System dźwiękowy >> Tablica i arkusze papieru >> Przestronna sala treningowa Metody nauczania: >> Prezentacje trenera >> Debata / dyskusja >> Praca indywidualna >> Studia przypadków / wymiana dobrych praktyk TREŚĆ LEKCJI Wprowadzenie do metody debaty (10 minut) Prezentacja (10 minut): >> Co to jest debata? >> Jak, dlaczego i gdzie wykorzystywane są debaty? >> Rzecznictwo poprzez debaty. Metoda debaty lot balonem (45 minut) Metoda debaty lot balonem to świetny sposób na wprowadzenie debaty i może być wykorzystana jako platforma do szerszej dyskusji. >> Wybierz pięć lub sześć osób (w zależności od wielkości grupy), z których każdy wybiera historyczną lub sławną osobę, pod którą się podszywa w trakcie ćwiczenia. Alternatywnie, trener może przydzielić uczestnikowi historyczną lub sławną osobę. >> Poproś wszystkich, aby wyobrazili sobie, że są razem w balonie lecąc nad pustynią w środku wyprawy badawczej, aby założyć nową kolonię / miasto. Balon spada z powodu dużej wagi na pokładzie. Jedna osoba musi zostać wyrzucona za burtę / pozostawiona na pustyni, aby ocalić innych, ale kto to będzie? >> Każdy uczestnik ma 5 minut na przygotowanie przemówienia, a następnie musi wypowiedzieć się dlaczego powinien zostać na pokładzie balonu. Nie wolno im ujawniać swoich nazwisk ani osiągnięć historycznych. Wskazówka: mogą skupić się na swojej wiedzy, umiejętnościach itp. >> Na końcu grupa głosuje, która osoba jest przegraną i „zostaje wyrzucona z balonu”. Będą musieli uważnie słuchać argumentów, aby mogli głosować nad tym, kto zostanie wyrzucony z balonu. >> Trener pyta grupę, dlaczego podjęli decyzję. Może się odbyć dyskusja na temat tego, czy głosowali na kogoś z powodu argumentów, które wypowiedział mówca, czy z powodu z góry przyjętych pomysłów. >> Czy trenerowi mówcy trudno było zagrać rolę i przygotować przemówienie? Na jakich cechach zdecydowali się skupić i dlaczego? >> Trener zachęca następnie do dyskusji, mówiąc grupie, że wszystkie wymienione postacie były uchodźcami lub imigrantami z innych krajów, przypominając grupie o znaczeniu ich pracy dla całego świata. Trener może również zachęcać grupę do dzielenia się innymi historiami znanych imigrantów / uchodźców. >> 41 Przykładowa lista znanych osób, które były uchodźcami lub imigrantami: >> Freddie Mercury >> Rita Ora >> Albert Einstein >> Marlene Dietrich >> Sigmund Freud >> Nikola Tesla >> Oscar de la Renta >> Dalai Lama >> Elon Musk Listę można dostosować do regionu, dodając lokalnych słynnych uchodźców i imigrantów. EWALUACJA LEKCJI Metoda dłoni (20 minut): Daj uczestnikom kartkę papieru i długopisy. Poproś uczestników, aby narysowali obrys wokół własnej dłoni i zapisali na palcach następujące stwierdzenia: >> Kciuk - coś dobrego, coś, co im się podobało; >> Palec wskazujący - coś, co zmieniło / zakwestionowało ich punkt widzenia; >> Środkowy palec - coś złego, coś, czego nie lubili; >> Palec serdeczny - coś, co cenią / pamiętają z aktywności lub czegoś, co ich zaskoczyło (wcześniej o tym nie wiedzieli); >> Mały palec - coś, o czym chcą się dowiedzieć więcej; >> Środek dłoni - (przewidywanie na przyszłość), co będą robić dalej? Jak mogą wykorzystać zdobytą wiedzę w swoich społecznościach? OGÓLNE UWAGI DLA TRENERA Nie wszyscy z grupy uczestników będą mieli przyjemność dzielić się swoimi przemyśleniami, dlatego nie powinniście „popychać ich” do mówienia, a raczej zachęcać ich, obserwując grupę i zadając pytania skierowane do konkretnych osób, np. Thomas, co wpływa na twoją decyzję o opuszczeniu Eleny na pustyni? >> Lekcja 3 – Tworzenie społeczności integracyjnych Zalecana ilość uczestników grupie: Zalecana ilość uczestników grupie: od 6 do 30 osób Cel lekcji: Lekcja skupia się na „społecznościach integracyjnych” - budowaniu społeczności tolerancyjnych i akceptującej imigrantów i uchodźców. Uczestnicy poznają korzyści płynące z takich społeczności i omówią dobre praktyki w swoim kraju i za granicą. Zbadają również, jak mogą być częścią budowania takiej społeczności. Lekcja pozwoli także uczestnikom na dalsze rozwijanie umiejętności debat / rzecznictwa. Rezultaty: Po zakończonej lekcji uczestnicy: >> Zwiększą swoją wiedzę na temat metody rzecznictwa / debat. >> Zwiększą zrozumienie potrzeby i znaczenia rzecznictwa. >> Poprawią swoje umiejętności komunikacyjne w zakresie wyrażania swoich punktów widzenia, a także możliwość uczestniczenia w konstruktywnej dyskusji i debatach. >> Poprawią umiejętności słuchania. >> Zrozumieją, w jaki sposób ich „głos” może pomóc w szerzeniu świadomości, wzbudzać empatię i tolerancji wobec migrantów i uchodźców w ich społecznościach. >> Zrozumieją znaczenia społeczności integracyjnych. >> Podniosą świadomość i empatię wobec migrantów i uchodźców. Materiały: >> spaghetti >> pianka Marshmallow >> taśma >> materiały informacyjne (debaty na temat odgrywania ról) >> kapelusz / pudełko / wiadro >> projektor >> komputer >> system dźwiękowy >> tablica >> przestronna sala treningów Metody nauczania: >> prezentacje trenera >> debaty / dyskusja >> praca indywidualna >> studia przypadków / wymiana dobrych praktyk >> odgrywanie ról TREŚĆ LEKCJI 1) Przypomnienie, czym jest rzecznictwo i debata. Dyskusja w grupach (15 minut): >> Co to jest rzecznictwo? Opisz własnymi słowami. >> Czym są debaty i opowiadania? Opisz własnymi słowami. >> Jak, dlaczego i gdzie wykorzystywane jest rzecznictwo? >> Znaczenie rzecznictwa? >> Podaj przykłady dobrej praktyki metod rzecznictwa w społecznościach lokalnych. 2) Symulacja prawdziwej debaty okrągłego stołu (40 minut). >> 45 >>Metoda 3 - Metoda zapytania Wprowadzenie metody i opisu Koncepcja metody Nauka oparta na zapytaniach “Zapytanie” definiowane jest jako „poszukiwanie prawdy, informacji lub wiedzy - szukanie informacji przez zadawanie pytań. ”Osoby kontynuują proces dochodzenia od momentu, w którym się rodzą, aż do śmierci. niemowlęta zaczynają rozumieć świat poprzez dociekania. Od urodzenia dzieci obserwują zbliżające się twarze, chwytają przedmioty, wkładają rzeczy do ust i zwracają się w stronę głosów. Proces dociekania rozpoczyna się od zebrania informacji i dane dzięki zastosowaniu ludzkich zmysłów - widzenie, słyszenie, dotykanie, smakowanie i wąchanie W ten sposób badanie jest podejściem skoncentrowanym na uczniu, które umożliwia uczniom zbadanie ich naturalnego poczucia ciekawości i eksploracji, stając się aktywnymi członkami własnego procesu uczenia się.1 Historia Nauka oparta na zapytaniach została opracowana w latach 60. XX wieku jako forma zapamiętywania informacji z materiałów instruktażowych, takich jak bezpośrednie instrukcje i uczenie się na pamięć. Generowanie informacji i tworzenie ich znaczenia w oparciu o doświadczenia osobiste lub społeczne odzwierciedla się jako konstruktywizm. W latach 60. Joseph Schwab wezwał do podzielenia zapytania na trzy odrębne poziomy: Poziom 1: Zapytanie o potwierdzenie: Nauczyciel uczył konkretnego tematu lub tematu. Następnie nauczyciel opracowuje pytania i procedurę, która prowadzi uczniów przez czynność, w której wyniki są już znane. Ta metoda jest świetna, aby wzmocnić nauczane koncepcje i wprowadzić uczniów w naukę postępowania zgodnie z procedurami, zbierać i rejestrować dane poprawnie oraz potwierdzać i pogłębiać zrozumienie. Poziom 2: Zapytanie strukturalne: Nauczyciel udziela wstępnego pytania i zarysu procedury. Uczniowie mają formułować wyjaśnienia swoich ustaleń poprzez ocenę i analizę zebranych danych. Poziom 3: Zapytanie kierowane: Nauczyciel podaje tylko pytanie badawcze dla uczniów. Studenci są odpowiedzialni za projektowanie i przestrzeganie własnych procedur, aby przetestować to pytanie, a następnie przekazać swoje wyniki i ustalenia. Poziom 4: Otwarte / Prawdziwe zapytanie: Uczniowie formułują własne pytania badawcze, opracowują i realizują opracowaną procedurę oraz przekazują swoje wyniki i wyniki. Ten rodzaj dochodzenia jest często postrzegany w kontekście naukowym, w którym uczniowie kierują swoimi własnymi pytaniami śledczymi.2 Banchi i Bell (2008) wyjaśniają, że nauczyciele powinni rozpocząć naukę pytań na niższych poziomach i wypracować sposób na rozpoczęcie dochodzenia w celu skutecznego rozwijania umiejętności dociekania uczniów. Otwarte działania dochodzeniowe odnoszą sukces tylko wtedy, gdy uczniowie są motywowani wewnętrznymi zainteresowaniami i posiadają umiejętności do prowadzenia własnych badań. Później Marshall Herron sformalizował go w 1971 r., Który opracował skalę Herrona, aby ocenić ilość dochodzeń w ramach konkretnego ćwiczenia laboratoryjnego. Charakterystyka Uczenie się przez śledztwo obejmuje opracowywanie pytań, dokonywanie obserwacji, prowadzenie badań w celu ustalenia, jakie informacje są już rejestrowane, opracowywanie metod eksperymentów, opracowywanie narzędzi do gromadzenia danych, gromadzenie, analizowanie i interpretowanie danych, przedstawianie możliwych wyjaśnień i tworzenie prognoz dla przyszłych badań. Tak więc do zadań studentów należą: >> tworzenie własnych pytań; >> uzyskanie dowodów, aby odpowiedzieć na pytanie (pytania); >> wyjaśnienie zebranych dowodów; >> połączenie wyjaśnienia z wiedzą z procesu dochodzenia. Kontekst zapytania Niestety, nasz tradycyjny system edukacyjny działa w sposób zniechęcający do naturalnego procesu dochodzenia. Uczniowie stają się mniej podatni na zadawanie pytań, gdy przechodzą przez kolejne poziomy. W tradycyjnych szkołach uczniowie uczą się nie zadawać zbyt wielu pytań, zamiast tego słuchać i powtarzać oczekiwane odpowiedzi. Niektóre zniechęcenie do naszego naturalnego procesu badawczego może wynikać z braku zrozumienia głębszej natury uczenia się opartego na dociekaniu. ZAPYTAJ SPRAWDŹ UTWÓRZ PRZEDYSKUTUJ PRZEMYŚL Rysunek 1: Cykl zapytania Źródło: Bruce, Bertram C. (2008, November 11). The inquiry cycle [Website]. Retrieved from https://chipbruce.net/resources/inquiry-based-learning/the-inquiry-cycle/ >> 47 Istnieje nawet tendencja do postrzegania go jako „puchowego” uczenia się. Skuteczne dochodzenie to coś więcej niż tylko zadawanie pytań. Złożony proces wiąże się z próbą przekształcenia informacji i danych w użyteczną wiedzę. Przydatne zastosowanie uczenia się przy zapytaniach obejmuje kilka czynników: kontekst pytań, ramy pytań, nacisk na pytania i różne poziomy pytań. Społeczeństwo ludzkie i jednostki w społeczeństwie stale generują i przekazują ten zasób wiedzy. Eksperci pracujący na pograniczu znanego i nieznanego stale dodają do wiedzy. Bardzo ważne jest, aby wiedza była przekazywana wszystkim członkom społeczeństwa. Aktualne poglądy na naukę >> Behawioryzm („Nauka jest nauczana”); >> Kognitywny konstruktywizm („Uczenie się jest indywidualnym tworzeniem zmysłów”); >> Społeczno-kulturowy konstruktywizm („Nauka buduje wiedzę jako część robienia rzeczy z innymi”). Wnioski płynące ze społecznego konstruktywistycznego spojrzenia na uczenie się Słuchacze będą brać udział w następujących aktywnościach: >> Praca w grupach; >> Poznawanie i manipulowanie materiałami fizycznymi; >> Uczenie się bazując na wcześniejszych doświadczeniach i pomysłach; >> Stawianie pytań; >> Przekazywanie swoich pomysłów; >> Słuchanie pomysłów innych; >> Wyciąganie wniosków; >> Stawianie argumentów. Nauka oparta na zapytaniach oznacza… „Uczniowie stopniowo rozwijają pomysły, ucząc się, jak badać i budować swoją wiedzę i zrozumienie otaczającego świata. Wykorzystują umiejętności stosowane przez naukowców, takie jak podnoszenie pytań, zbieranie danych, rozumowanie i przeglądanie dowodów w świetle tego, co już wiadomo, wyciąganie wniosków i omawianie wyników. Ten proces uczenia się jest wspierany przez pedagogikę opartą na dociekaniu. ”IAP (Inter Academies Partnership) (2012) Metoda uczenia się opartego na zapytaniach… „Uczniowie stopniowo rozwijają pomysły, ucząc się, jak badać i budować swoją wiedzę i zrozumienie otaczającego świata. Wykorzystują umiejętności stosowane przez naukowców, takie jak podnoszenie pytań, zbieranie danych, rozumowanie i przeglądanie dowodów w świetle tego, co już wiadomo, wyciąganie wniosków i omawianie wyników. Ten proces uczenia się jest wspierany przez pedagogikę opartą na dociekaniu. ”IAP (Inter Academies Partnership) (2012) >> Zachęca / umożliwia uczniowi wzięcie na siebie większej odpowiedzialności za swoją naukę; >> Ułatwia naukę w klasie; >> Akceptuje, że nauczanie jest doświadczeniem edukacyjnym; >> Jest stale czujny na przeszkody w nauce; >> Zadaje kluczowe typy pytań - dlaczego? Skąd wiesz? Jakie są dowody? >> Ocenia ucznia jest stałym elementem ułatwiania procesu uczenia się; >> Uczniowie są na pierwszym miejscu w procesie uczenia się; >> Akceptacja „Zaproszenie do nauki” i zaangażowanie się w proces eksploracji; >> Zgłaszanie pytań, proponowanie wyjaśnienia i korzystanie z obserwacji; >> Planowanie i przeprowadzanie działań edukacyjnych; >> Komunikacja za pomocą różnych metod; >> Doskonali swoją praktykę nauczania; >> Nauczyciel IBL zgłębia pytania i refleksje. Przykładowe pytania: Skąd wiesz? Jakie są dowody? Jak doszedłeś do tej decyzji? W tradyjnym podejściu do edukacji nauczyciel jest zazwyczaj pytającym - proszony o sprowokowanie opinii. W IBL nauczyciel zadaje pytania bardziej otwarte i refleksyjne z natury. Powinno to zachęcić uczniów do samodzielnych pytań. Tradycyjne nauczanie, a nauczanie metodą zapytań - różnice Tradycyjne nauczanie: >> Skupia się bardziej na nauce o rzeczach; >> Skupia się na myśleniu CO; Nauczanie metodą zapytań: >> Skupia się bardziej na sposobie uczenia się; >> Skupia się bardziej na myśleniu ‘JAK’; >> Znaczenie burzy mózgów w IBL Nacisk na naturalny entuzjazm i kreatywność: >> Musi mieć strukturę, która ogranicza i ukierunkowuje dochodzenie w kierunku wykonalnego zadania; >> Ułatwia uczniom wybór zadań i planowanie dochodzeń; >> Zapewnia instrukcje dla całej grupy, aby przygotować uczniów do zapytania; >> Przechodzi od „Czy potrafisz myśleć?” do „Czy potrafisz to zrobić?” Więcej informacji: https://www.youtube.com/watch?v=u84ZsS6niPc   >> 51 Ćwiczenia przełamujące lody w grupie 1. Ćwiczenia przełamujące lody w grupie dla lekcji 1 (10 minut) Zaufaj mi! Opis: Umożliwia uczniom przeanalizowanie ważnej kwestii społecznej. Moderatorzy są mile widziani, aby wprowadzić aspekt społeczny lub aktywizacyjny do działania, zachęcając uczniów do znalezienia rozwiązań problemów społecznych, które mają wpływ na ich życie. Wymagane przedmioty: Kulka grubych nici lub sznurek Wskazówki: Niech uczniowie usiądą na podłodze w kręgu Jedna osoba zaczyna od zadania pytania, tj. Dlaczego istnieje rasizm? Następnie przekazuje nić/sznurek innemu uczniowi, trzymając jego koniec. Następny uczeń komentuje i rzuca kulkę innemu uczniowi, trzymając się części. Gdy sznurek/nić jest całkowicie zużyta, powstaje duża sieć. 2. Ćwiczenia przełamujące lody w grupie dla lekcji 2 (10 minut) Aktywność szacunku Opis: Sposób ustalenia szacunku. Jest to przydatne w przyszłych dyskusjach Wskazówki: Niech wszyscy w pokoju znajdą kogoś, kogo nie znają dobrze i przedstawią się. Każda para powinna spędzić 5-10 minut, rozmawiając o szacunku. Co oznacza okazywanie szacunku i co oznacza dla jednostki, że okazuje jej się szacunek? Po wyznaczonym czasie poproś uczestników o powrót na swoje miejsce i otwarcie dyskusji. Jakie odpowiedzi padły? Chodzi o to, aby wyciągnąć wnioski różnic w podejściu do szacunku, aby zrozumieć inne podejście. Nie chodzi tu o osiągnięcie jednomyślności. Inną ważną częścią szacunku jest znajomość nazwisk i ich wymawianie. Ponadto szacunek obejmuje utrzymanie rozmowy w grupie. Ten rodzaj budowania społeczności - i bezpieczeństwo, które ludzie z nią odczuwają - może spowodować lub przerwać próbę ułatwienia dyskusji na tematy wielokulturowe. 3. Ćwiczenia przełamujące lody w grupie dla lekcji 3 (10 minut) Gra pomarańczy Wymagane przedmioty: pomarańcze lub limony Opis: Podziel uczestników na grupy po cztery i poproś każdą grupę, aby wybrała pomarańczę ze stosu na podłodze (należy mieć dużą ilość pomarańczy, więcej niż liczba zaangażowanych grup). Wyjaśnij uczniom, że mają dziesięć minut na stworzenie opowieści o tym, jak ich pomarańcza dotarła dziś do pokoju. Poproś, aby byli jak najbardziej pomysłowi i kreatywni. Po dziesięciu minutach zaproś każdą grupę, aby wybrała jedną osobę, która podzieli się swoją historią z resztą grupy. Teraz cofnij pomarańcze i połóż je razem na podłodze. Upewnij się, że pomieszałeś pomarańcze. Poproś jednego członka z każdej grupy, aby odzyskał swoją pomarańczę. (Zwykle zdarza się, że każda grupa nie będzie miała problemu z identyfikacją własnych pomarańczy, ponieważ pomarańcze nie są już rodzajowymi okazami, ale różnią się). Poproś uczniów, aby opisali, co sprawiło, że każda z ich pomarańczy jest wyjątkowa, na przykład indywidualne oznaczenia, imiona, osobowości, historie itp. >> Jak myślisz, czego możemy się nauczyć z tego ćwiczenia w odniesieniu do uchodźców lub osób ubiegających się o azyl uciekających przed konfliktem? >> Czy stereotypujemy te grupy? >> Czy myślimy o historii, jak migranci przybyli w nawiązaniu do pomarańczy? >> O jakich grupach ludzi myślimy jeśli myślimy o konflikcie? Np. o żołnierzach, politykach, kobietach? Co się dzieje, gdy nie myślimy o ludziach jako jednostkach?   >> Lekcja 1 – Przykłady życia o nietolerancji Zalecana ilość uczestników grupie: 6 do 20 osób Cel lekcji: Głównym celem tej lekcji jest wskazanie i podzielenie się przykładami życia nietolerancji migrantów i uchodźców. Rezultaty: Zrozumienie, dlaczego ludzie mają negatywne nastawienie. Materiały: >> Materiały informacyjne >> Projektor >> Komputer >> System dźwiękowy >> Kolorowe marker/flamastry >> Długopisy >> Papier >> Papier typu flipchart >> Przestronna sala szkoleniowa z wystarczającą ilością miejsca, aby ludzie pracowali w grupach >> 55 Nietolerancja tworzy stereotyp, negatywnie sygnalizującą osobę, obelgi i dowcipy rasowe są przykładami indywidualnych przejawów nietolerancji, którym niektórzy ludzie podlegają codziennie. Walka z nietolerancją wymaga lokalnych rozwiązań: Wiele osób wie, że problemy jutra będą bardziej globalne, ale niewielu zdaje sobie sprawę, że rozwiązania problemów globalnych są głównie lokalne, a nawet indywidualne. W konfrontacji z ewolucją nietolerancji wokół nas nie możemy czekać, aż rządy i instytucje będą działać samodzielnie. Wszyscy jesteśmy częścią rozwiązania. Nie powinniśmy czuć się bezsilnWi, ponieważ rzeczywiście mamy ogromną zdolność do sprawowania władzy. ZADANIE Ryzunek 3: Seksizm Źródło: https://www.sesp.northwestern.edu/news-center/news/ 2018/08/sexism-follows-women-across-statesand-their-lives.html Ćwiczenie o przykładach nietolerancji w życiu. Podziel uczestników na grupy 4 uczestników i zadaj grupie pytania o przykłady nietolerancji, które kiedykolwiek doświadczyły w twoim życiu. Skąd wiesz? Jakie są dowody? Jak doszedłeś do tej decyzji? - Każda grupa przedstawia swoją pracę pozostałym. EWALUACJA Nietolerancja jest zła. Z powodu nietolerancji religijnej wielu ludzi jest dyskryminowanych. To powoduje, że ludzie nie są akceptowani w swojej społeczności. Na przykład ludzie często nie dostają pracy z powodu swojej religii i sposobu ubierania się. Także dzieci tylko dlatego, że na tym, co wierzą, są prześladowane. Powoduje to również, że słynne wojny religijne były uderzaniem ludzi przez religijnych ekstremistów, do tego stopnia, że mogą zabić osobę. Ważne jest, aby myśleć o swoim zachowaniu: >> Czy traktujesz kogoś niesprawiedliwie? Czemu? >> Jakie są konsekwencje twojego działania? >> Jak się czujesz? >> Czy jest lepszy sposób na działanie, aby nie dyskryminować? >> Jeśli doświadczasz nietolerancji lub obserwujesz, że ktoś jest traktowany niesprawiedliwie, ważne jest, aby zabrać głos. OGÓLNE UWAGI DLA TRENERA Trener powinien wziąć pod uwagę kontekst kulturowy grupy i ewentualne trudności fizyczne, aby wykonać ćwiczenie przełamywania lodów w grupie, które może zostać przeprowadzone na stałe lub ewentualnie zastąpione innym ćwiczeniem (z innych lekcji), jeśli trener oceni, że bardziej odpowiednie w kontekście grupy. W przypadku braku możliwości wykorzystania komputera do prezentacji lekcji, możemy skorzystać z plakatów (wykonanych przez uczestników szkolenia z pomocą trenera) z przesłaniem lekcji. Czas trwania lekcji wynosi około 90 minut.   >> Lekcja 2 – Przykłady tolerancji z życia Zalecana ilość uczestników grupie: 6 do 20 osób Cel lekcji: Głównym celem tej lekcji jest przekazanie uczestnikom pozytywnych postaw społecznych. Rezultaty: >> Zrozumienie przez uczestników, że tolerancja to chęć zaakceptowania istnienia opinii i zachowań, z którymi nie lubią lub nie zgadzają się. >> Promowanie wartości, prawa człowieka jako narzędzie do rozwoju jako ludzie i służenia społeczeństwu, manifestowania uczuć miłości i wzajemnego szacunku oraz chwytania innych. >> Rozbudzenie prostych emocje związanych z akceptacją innych. Materiały: >> Materiały informacyjne >> Projektor >> Komputer >> Kolorowe marker/flamastry >> Długopisy >> Papier >> Papier typu flipchart >> Przestronna sala szkoleniowa z wystarczającą ilością miejsca, aby uczestnicy mogli swobodnie pracować w grupach Metody nauczania: >> Prezentacje trenera i uczestników szkolenia >> Dyskusja >> Praca grupowa TREŚĆ LEKCJI Tolerancja jest dziś synonimem wielokulturowości. Oznacza akceptowanie innych ras, religii i idei bez uprzedzeń i osądów. Tolerancja oznacza także poszanowanie innych ze względu na różnice, czy są to różnice rasowe, religijne czy społeczno-ekonomiczne. >> 57 Biorąc pod uwagę różny zakres przekonań i ideałów, które ludzie mogą mieć, tolerancja staje się niezbędna, aby współistnieć w tym samym kontekście, a nawet być w stanie wzajemnie wzbogacać się. Tolerancja to chęć zaakceptowania istnienia opinii i zachowań, których się nie lubi lub się z nimi nie zgadza. Bycie tolerancyjnym oznacza, że rozumiemy, że ludzie będą mieli różne poglądy na świat, czy to na podstawie perspektywy politycznej, przekonań lub doświadczeń, i zdając sobie sprawę, że jest to zarówno normalne, jak i konieczne dla wolnego społeczeństwa. Tolerancja myślenia Podstawą tolerancji myśli lub idei jest zrozumienie możliwości, że inni ludzie mają przekonania inne niż ich własne i akceptują harmonijne współistnienie z tymi ludźmi, nawet jeśli ich myślenie jest inne, a nawet sprzeczne z tym, co człowiek wyznaje. W kraju są ludzie, którzy mogą mieć różne pomysły związane z najlepszym sposobem prowadzenia rządu. Wśród wszystkich obywateli są osoby, które mają całkowicie przeciwne stanowiska, a także innych, którzy mają bardzo tolerancyjne podejście. Jeśli kraj ma być postępowy to musi dominować atmosfera tolerancji wobec wszystkich współobywateli. Tolerancja rasowa Tolerancja rasowa jest powiązana z relacjami, które mogą istnieć między ludźmi różnych ras lub grup etnicznych. Chodzi o harmonijną interakcję z ludźmi, którzy mają różne pochodzenie rasowe. Pochodzenie to obejmuje zarówno cechy fizyczne osoby, jak i formy zachowań i kodów, przez które ludzie się rozwijają. Jednym ze scenariuszy, w których należy stosować tolerancję rasową, jest integracja studentów zagranicznych w instytucji edukacyjnej w danym kraju. Zagraniczni studenci muszą dostosować się do nowej kultury i czasami muszą dostosować się do innego języka i klimatu. Tolerancja religijna W dziedzinie religii tolerancja wiąże się z szacunkiem i akceptacją różnych wyznań religijnych. Ponieważ religia jest istotną częścią życia wielu ludzi, bycie tolerancyjnym w tym zakresie jest ważne, ponieważ oznacza uznanie i poszanowanie drugiego. Największy przykład nietolerancji religijnej został sformułowany podczas drugiej wojny światowej, kiedy partia nazistowska doprowadziła w Europie do prześladowań i eksterminacji różnych ludzi, zwłaszcza Żydów. Obecnie Niemcy są krajem, który odzwierciedla wysoki poziom tolerancji religijnej. Przykładem tego jest projekt „House of One”. Ta propozycja dotyczy budowy w Berlinie budynku, w którym odbywają się ceremonie żydowskie, muzułmańskie i chrześcijańskie. Tolerancja społeczna Tolerancja społeczna odnosi się do akceptacji wśród osób należących do różnych klas społecznych. Historycznie było wiele przypadków nietolerancji społecznej, co znajduje odzwierciedlenie w poczuciu wyższości, które niektórzy ludzie mają nad innymi, które uważają za mniejsze, ponieważ mają mniej zasobów gospodarczych. Nietolerancja >> Przestronna sala szkoleniowa z wystarczającą ilością miejsca, aby uczestnicy mogli swobodnie pracować w grupach Metody nauczania: >> Prezentacje trenera i uczestników szkolenia >> Dyskusja >> Praca grupowa TREŚĆ LEKCJI Międzynarodowy Dzień Tolerancji obchodzony 16 listopada. Organizacja Narodów Zjednoczonych dąży do wzmocnienia tolerancji poprzez wspieranie wzajemnego zrozumienia między kulturami i narodami. Ten imperatyw leży u podstaw Karty Narodów Zjednoczonych, a także Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, i jest ważniejszy niż kiedykolwiek w erze rosnącego i gwałtownego ekstremizmu i rozszerzających się konfliktów, które charakteryzują się zasadniczym lekceważeniem ludzkiego życia. W 1996 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ (rezolucją 51/95) wezwało państwa członkowskie ONZ do przestrzegania Międzynarodowego Dnia Tolerancji 16 listopada. Działanie to było kontynuacją Roku Tolerancji Narodów Zjednoczonych z 1995 r., ogłoszonego przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 1993 r. Z inicjatywy UNESCO, zgodnie z Deklaracją zasad dotyczących tolerancji i planu działań na rok. Rok 1995 został wybrany przez UNESCO na rok tolerancji, a także 125. rocznicę urodzin Mahatmy Gandhiego w celu promowania tolerancji i niestosowania przemocy. Na całym świecie społeczeństwa przechodzą głęboką transformację, podobnie jak przyspieszanie globalizacji. To otwiera ogromne możliwości dialogu i wymiany. Stwarza również nowe wyzwania, zaostrzone przez nierówność i ubóstwo, trwające konflikty i ruchy zmarnowane przez ignorancję, a czasem znienawidzone. Jest wiele represjonowanych środowisk. Widzimy ataki terrorystyczne mające na celu osłabienie struktury wspólnego społeczeństwa. W tym kontekście tolerancja musi być czymś więcej niż obojętnością i bierną akceptacją innych. Tolerancja musi być aktem wyzwolenia, w którym różnice innych są akceptowane jako takie same jak nasze. Oznacza to respektowanie wielkiej różnorodności ludzkości opartej na prawach człowieka. Oznacza to docieranie do innych poprzez budowanie ‘mostów porozumienia’. Oznacza to stawienie czoła wszelkim formom rasizmu, nienawiści i dyskryminacji, ponieważ dyskryminacja jednego jest dyskryminacją wszystkich. Wszystkie kultury są różne, ale ludzkość jest jedną wspólnotą, dzielącą wartości, przeszłość i przyszłość. Wszyscy ludzie są inni i to jest siła dla wszystkich społeczeństw, dla kreatywności i innowacji. Istnieje siedem miliardów sposobów „bycia człowiekiem”, ale jesteśmy razem jako członkowie tej samej rodziny, wszyscy inni, wszyscy jednakowo dążący do poszanowania praw i godności. Międzynarodowy Dzień Tolerancji to czas, w którym ludzie uczą się szanować i uznawać prawa i przekonania innych. To także czas refleksji i debaty na temat negatywnych skutków nietolerancji. Tego dnia na całym świecie odbywają się dyskusje i debaty na żywo, koncentrujące się na tym, jak różne formy niesprawiedliwości, ucisku, rasizmu i nieuczciwej dyskryminacji mają negatywny wpływ na społeczeństwo. Obrońcy praw człowieka wykorzystują ten dzień jako okazję do wypowiedzenia się na temat praw człowieka, zwłaszcza w odniesieniu do zakazu i karania przestępstw z nienawiści oraz dyskryminacji mniejszości. W miejscu pracy w tym dniu wykorzystywane są specjalne >> 61 programy szkoleniowe, prowadzone są rozmowy lub przekazywane wiadomości od liderów miejsc pracy na temat znaczenia tolerancji. Międzynarodowy dzień tolerancji i pokoju 2018 We współpracy z YouTube Organizacja Narodów Zjednoczonych zorganizowała pokaz filmów z projektu Twórcy zmian w YouTube z 2018 roku. Czterech twórców i przedstawiciel Biura Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka (OHCHR) wzięli udział w dyskusji z publicznością, a uczniowie wybrani spośród 750 uczestników liceum przedstawili prezentacje. Ceremonia wręczenia nagród w edycji 2018 odbyła się 16 listopada 2018 r. z okazji Międzynarodowego Dnia Tolerancji w siedzibie UNESCO w Paryżu. Dyrektor generalny UNESCO Audrey Azoulay przyznał nagrodę w konkursie UNESCO-Madanjeet Singh za promocję tolerancji i niestosowania przemocy dla filmowca Manon Barbeau (Kanada) i organizacji pozarządowej The Coexist Initiative (Kenia). Międzynarodowe jury poleciło obu laureatów w uznaniu ich pracy w dziedzinie praw człowieka, promowaniu tolerancji i integracji. Manon Barbeau, innowacyjny przedsiębiorca społeczny i filmowiec, jest nagradzana za obronę praw człowieka i tolerancji poprzez kino i szeroki zakres działań, które rozwija w Wapikoni Mobile Studios, wzmacniając głosy rdzennej ludności. https://en.unesco.org/news/canadian-filmmaker-and-kenyan-ngo-receive-unesco- madanjeet-singh-prize-2018 ZADANIE - KAMPANIA MIĘDZYNARODOWY DZIEŃ TOLERANCJI Opis: Uczestnicy przedstawią kampanię internetową na temat Międzynarodowego Dnia Tolerancji Czas trwania: 60 minut Procedura: Podziel uczestników na grupy. Każda grupa ma na celu stworzenie kampanii internetowej, trwającej od 1 do 3 minut, na temat dnia tolerancji. Poproś uczestników o opisanie reklamy telewizyjnej, która najbardziej przyciągnęły uwagę. Promuj „burzę mózgów” na temat głównych cech dobrej reklamy (na przykład: rodzaj fraz, efektów dźwiękowych, muzyki itp.). Przyłącz się ponownie do klasy, aby wymienić różne pomysły, które się pojawiły, prosząc każdą grupę o wyjaśnienie idei utworzenia reklamy. Jeśli są przygotowane, mogą nawet wyświetlać Twoją reklamę. EWALUACJA Po każdej prezentacji i / lub akcji promuj kreatywne opinie i sugestie, pytając uczestników: >> Czy uważasz ten pomysł za atrakcyjny dla dorosłych odbiorców? >> Czy wiadomość była jasna? >> Co najbardziej podobało ci się w tych pomysłach? Każda grupa powinna wyrazić opinię na temat pracy wykonanej przez inne grupy, tak aby osiągnąć ostateczny wynik konsensualny, a przesłanie lekcji jest łatwiejsze do zrozumienia przez uczestników. Ponieważ jest to lekcja podnoszenia świadomości na temat zagadnień tolerancji, trener powinien ocenić, czy uczestnicy po lekcji rzeczywiście byli w stanie przyswoić przesłanie, które mają przekazać. Ważne jest, aby uczestnicy byli świadomi znaczenia tematu w kontekście społecznym, w którym się znajdują.   OGÓLNE WSKAZÓWKI DLA TRENERA Trener powinien wziąć pod uwagę kontekst kulturowy grupy i możliwe trudności fizyczne, aby przeprowadzić ćwiczenie przełamania lodów w grupie, ewentualnie zastąpione innym ćwiczeniem (z innych lekcji), jeśli trener uzna, że jest to bardziej odpowiednie w kontekście grupy. W przypadku braku możliwości wykorzystania komputera do prezentacji lekcji, możemy skorzystać z plakatów (wykonanych przez uczestników szkolenia z pomocą trenera) z przesłaniem lekcji. Czas trwania lekcji wynosi około 90 minut.  Przypisy 1. https://www.thirteen.org/edonline/concept2class/inquiry/index.html 2. https://en.wikipedia.org/wiki/Inquiry-based_learning Bibliografia 1. Andrade, M.”These are the countries with the highest and lowest wage equality between women and men” in Vice News, May 2016. 2. Anderson, R. D. Reforming Science Teaching: What Research says about Inquiry, Journal of Science Teacher Education, 13(1), 1-12, September 2002. 3. Andoni Garritz, Diana V. Labastida-Piña, Silvia Espinosa-Bueno & Kira Padilla Universidad Nacional Autónoma de México - PEDAGOGICAL CONTENT KNOWLEDGE OF INQUIRY: AN INSTRUMENT TO DOCUMENT IT AND ITS APPLICATION TO HIGH SCHOOL SCIENCE TEACHERS, Mexico 2010. 4. Balint. P.”The importance of racial tolerance for anti-racism” in Taylor and Francis Online, November 2015. 5. Grant Kleeman - Inquiry Based Learning Geography – Macquarie University, Sydney 2015. 6. Shires, Q. “What Is Tolerance? - Definition, Types & Examples”in Study, September 2017. 7. Novikova, I. and Novikov, A.”Tolerance Types and Features of Intercultural Adaptation in International Students” at Research Gate, October 2013. 8. Tavares, R., & Almeida, P. Metodologia Inquiry Based Science Education no 1.º e 2.º CEB com recurso a dispositivos móveis – uma revisão crítica de casos práticos. Educação, Formação & Tecnologias, 8 (1), 28-41 [Online], disponível a partir de http://eft.educom.pt, Lisbon 2015. 9. “What are the Latin American countries that pay women the best and the worst?” on BBC, London 2016. 10. “What are the most racist and tolerant countries in Europe?”In Antena 3, Madrid 2017. 11. “Initiatives in Berlin for tolerance and religious diversity” in Deutschland, Berlin 2015. 12. https://en.unesco.org/news/canadian-filmmaker-and-kenyan-ngo-receive-unesco-madanjeet-singh- prize-2018 13. https://en.wikipedia.org/wiki/Inquiry-based_learning 14. http://nossacausa.com/tolerancia-como-praticar/ 15. https://www.lifeder.com/tipos-de-tolerancia/ >> 65 >> Wysoki dystans władzy: scentralizowane organizacje, bardziej złożone hierarchie, duże luki w wynagrodzeniach, autorytet i szacunek. Przykładami kultury dystansowej o dużej mocy są: Belgia, Francja, Malezja, Świat arabski. >> Niski dystans władzy: organizacje płaskie. Nadzorcy i pracownicy są uważani za prawie równych. Przykładami kultury o niskim dystansie władzy: Holandia, Wielka Brytania, USA, Niemcy, kraje nordyckie. Kultury o wysokim kontekście >> Daleki Wschód (Japonia, Chiny), subkontynent indyjski >> Kraje arabskie, Ameryka Łacińska >> Europa Wschodnia, Europa Łacińska, Wielka Brytania, Quebec >> Angielski Kanada, USA >> Skandynawia, Niemcy, Szwajcaria Kultury niskiego kontekstu Osoba z kultury wysokiego kontekstu może błędnie postrzegać kulturę - zachowanie ludzi z kultur niskiego kontekstu jako niewrażliwe, lekceważące, nieprzejednane i niezwykle nieostrożne w odniesieniu do protokołu i etykiety. Osoby o niskim kontekście kulturowym mogą błędnie postrzegać zachowania kulturowe ludzi z Wysokich Kultur Kontekstowych jako bardzo wrażliwe, niezwykle formalne i bardzo surowe w odniesieniu do szczegółów. Indywidualizm a kolektywizm Indywidualizm charakteryzuje się częstym używaniem „ja”, decyzje podejmowane są na miejscu przez przedstawicieli, którzy idealnie osiągają rzeczy samodzielnie i przyjmują osobistą odpowiedzialność. Osoby należące do tej kategorii wolą pozostać w spokoju, aby dbać o siebie i swoje rodziny. Kolektywizm często charakteryzuje się „my”, decyzje są zwykle delegowane przez ludzi do organizacji, więc idealnie cele są osiągane w grupach, a zatem ludzie przyjmują wspólną odpowiedzialność. Wolą bardzo wąskie ramy społeczne, w których jednostki mogą oczekiwać, że ich krewni lub członkowie określonej grupy zadbają o nich w zamian za niekwestionowaną lojalność. Kolektywizm >> Wenezuela, Indonezja >> Pakistan, Tajlandia >> Afryka Zachodnia, Chile >> Hong Kong, Meksyk >> Kraje arabskie, Brazylia, Argentyna >> Japonia, Indie >> Hiszpania, Południowa Afryka >> Szwajcaria, Niemcy >> Skandynawia, Francja, Włochy, Irlandia >> Nowa Zelandia, Holandia Kanada >> Wielka Brytania, Australia, USA Indywidualizm Osoba z kultury kolektywistycznej może błędnie postrzegać zachowania kulturowe indywidualisty jako skrajnie niewrażliwe, obraźliwe i niegrzeczne. Z drugiej strony kultura indywidualistyczna może błędnie postrzegać zachowania kulturowe kolektywistów jako nieodpowiedzialne Unikanie niepewności Unikanie niepewności odzwierciedla stopień, w jakim społeczeństwo czuje się zagrożone przez niejednoznaczne sytuacje i stara się ich unikać, formułując zasady i odmawiając tolerowania dewiacji. Pracownicy i menedżerowie zwracają uwagę na precyzyjne cele i jasne zasady, szczegółowe zadania i harmonogramy ustalone z dużym wyprzedzeniem. Przykładami krajów unikania wysokiej niepewności są: Grecja, Belgia, Rosja, Włochy, Korea, Meksyk. Kultury o wysokim poziomie unikania niepewności wydają się być kulturami zbiorowymi, ponieważ każdy zna ich właściwe miejsce i rolę w społeczeństwie. Męskość a kobiecość Męskość opisuje stopień, w jakim społeczeństwo skupia się na asertywności i osiągnięciach. W przeciwieństwie do tego, kobiecość opisuje skupienie społeczeństwa na kwestiach jakości życia, takich jak troska o innych, solidarność grupowa i pomoc cenionym osobom mniej szczęśliwym. Innymi słowy, społeczeństwo wciąż dostrzega różnicę między wartościami męskimi i żeńskimi. Ten wymiar jest często postrzegany jako tabu w wysoce męskich społeczeństwach. >> Męskość: silne ego - poczucie dumy i znaczenia przypisuje się statusowi. Pieniądze i osiągnięcia są ważne. Przykładami kultur męskości są: Słowacja, Japonia, Węgry, Austria, Wenezuela. >> Kobiecość: Zorientowanie na relacje, większy nacisk na jakość życia. Przykładami kultury kobiecości są: Szwecja, Norwegia, Holandia i Dania Orientacja długoterminowa vs orientacja krótkoterminowa CDI (Confucian Dynamism Index) Długoterminowe kultury koncentrują się na odległej przyszłości i podkreślają znaczenie przygotowania przyszłości jak nowoczesnej edukacji. Ponadto kultury te podkreślają znaczenie oszczędzania, wytrwałości i osiągania celów, które mogą się zakończyć dopiero po kilku pokoleniach. Społeczeństwa orientacyjne w różnych kategoriach koncentrują się na przeszłości i tradycjach i stają się podejrzane o zmiany społeczne. Istnieje również szacunek dla wypełniania zobowiązań społecznych i konsekwentnego rozumienia moralności w tych społeczeństwach. >> 67 Z drugiej strony indywidualizm ma mieć bardziej pozytywne nastawienie do imigrantów. Męskość (lub niska kobiecość) na poziomie kulturowym może być powiązana z bardziej negatywnymi postawami wobec imigrantów i wielokulturowością. Hipotetycznie unikanie niepewności będzie wiązało się z mniej pozytywnym nastawieniem do imigrantów i wielokulturowości. „Dla typologii kulturowej Hofstede, dystans, moc, męskość, niepewność unikanie i kolektywizm (niski indywidualizm) będą związane z bardziej negatywnymi postawami wobec imigrantów i wielokulturowości”. Wartości kulturowe i postawy wobec imigrantów i wielokulturowość. (4 lipca 2006 r.) C.-H. Leong, C. Ward www.elsevier. com/locate/ijintrel. SZOK KULTUROWY Szok kulturowy to termin używany do opisania lęku i uczuć, które ludzie odczuwają, gdy znajdują się w nowym środowisku innym niż ich własne (np. przebywanie w innym kraju). Niepokój, zaskoczenie, dezorientacja, itp. To tylko niektóre z uczuć, jakich doświadczają ludzie, gdy znajdują się w innym środowisku. Jednym z najtrudniejszych problemów dotykających imigrantów jest szok kulturowy. Jest to bardzo osobiste doświadczenie i wpływa na jednostki na wiele różnych sposobów. Źródło: http://www.eslcooperative.ca/CESLM_Intercultural_Communication_Handbook.pdf Ponadto badania wspominają, że imigranci, oprócz szoku kulturowego, muszą także stawić czoła stratom, ponieważ mogli stracić członków rodziny podczas podróży do nowego kraju. (Eisenbruch, 1990).https://doi.org/10.1016/S0193-953X(18)30345-9 Etapy szoku kulturowego: >> Miesiąc miodowy - przybycie do nowej kultury. Ludzie są podekscytowani swoim nowym życiem i wszystko jest interesujące. Poczucie jakby się było turystą, ponieważ podstawowa tożsamość jest nadal zakorzeniona w „domu”. . >> Dezorientacja - to, co kiedyś było znajome, zniknęło. Nowo przybyli są przytłoczeni wymogami nowej kultury, mają nowy bodziec w nowym środowisku. Mają też nowe nawyki żywieniowe. >> Izolacja mentalna / wrogość - nowoprzybyli napotykają trudności w swoim codziennym życiu w nowej kulturze. Trudności są praktyczne i emocjonalne pod względem dostosowań finansowych i społecznych, słabych umiejętności językowych, poczucia osamotnienia i nostalgii. Często nowoprzybyli czują się wściekli i obrażają nową kulturę za powodowanie trudności i zaczynają narzekać. >> Dostosowanie / Integracja - Pierwsze dostosowanie ma miejsce, gdy nowoprzybyli zdobywają umiejętności językowe i zaprzyjaźniają się. Zaczynają cieszyć się nowymi doświadczeniami kulturowymi, ponieważ reagują na nowe sygnały i mają zwiększoną zdolność rozumienia nowej kultury. Teraz są w stanie dostrzec złe i dobre strony obu kultur. >> Dwukulturowość - „Na tym etapie przybysz stał się absolutnie komfortowy zarówno w starej, jak i nowej kulturze. Istnieją pewne kontrowersje dotyczące tego, czy ktoś może naprawdę osiągnąć ten etap ”. http: /www.eslcooperative.ca/CESLM_ Intercultural_Communication_Handbook.pdf Style uczenia się Kolba zostały zaadaptowane przez dwóch specjalistów ds. Rozwoju zarządzania, Petera Honeya i Alana Mumforda. Wykorzystują czterokierunkową klasyfikację, która bardzo przypomina klasyfikację Kolba, ale jest uproszczona do wykorzystania w sytuacji szkolenia praktycznego. Poparli oni, że wszyscy ludzie mają jeden z tych czterech stylów do nauki i mogą być aktywistami, refleksorami, teoretykami lub pragmatystami: >> Aktywiści kochają nowe doświadczenia. Cieszą się „tu i teraz” i cieszą się, że są zdominowani przez bezpośrednie doświadczenia. Nie są sceptyczni. Są otwarci. Zwykle są entuzjastycznie nastawieni do wszystkiego, co nowe. Ich filozofia brzmi: „Spróbuję co najmniej raz w życiu”. Oni mają tendencję do działania w pierwszej kolejności i pomyślenia o konsekwencjach później. Zajmują się problemami poprzez burzę mózgów. Gdy tylko emocje z jednej z aktywności zanikną, są zajęci szukaniem następnego. Kochają wyzwania nowych doświadczeń. Jednak czują się znudzeni procesem wdrażania. >> Refleksorzy lubią stać i myśleć o doświadczeniach i obserwować je z wielu różnych perspektyw. Zbierają dane, zarówno z pierwszej ręki, jak i od innych, i wolą myśleć o tym dokładnie, zanim dojdą do jakichkolwiek wniosków. Liczy się systematyczne gromadzenie i analiza danych o doświadczeniach i zdarzeniach, więc mają tendencję do odkładania ostatecznych wniosków tak długo, jak to możliwe. Ich filozofią jest ostrożność. Są przemyślanymi ludźmi, którzy przed podjęciem decyzji lubią rozważać wszystkie możliwości i sugestie. Wolą siedzieć na spotkaniach i dyskusjach. Lubią obserwować innych ludzi w akcji. Słuchają innych i rozumieją znaczenie dyskusji, zanim zaczną tworzyć własne punkty. >> Mają tendencję do przyjmowania niskiego profilu i mają nieco odległe, tolerancyjne, niezmącone powietrze wokół nich. Kiedy działają, jest to część szerokiego obrazu, który obejmuje zarówno przeszłość, jak i teraźniejszość i obserwacje innych, a także ich własne. >> Teoretycy dostosowują i łączą obserwacje w złożone, ale logicznie uzasadnione teorie. Myślą o problemach w sposób pionowy, krok po kroku, logiczny. Przyswajają różne fakty w spójne teorie. Zwykle są perfekcjonistami. Lubią analizować i syntetyzować. Są chętni do podstawowych założeń, zasad, teorii, modeli i systemów myślenia. Ich filozofia chwali racjonalność i logikę. Jeśli coś jest logiczne, to dobrze. Pytania, które często zadają, brzmią: „Czy to ma sens?” „Jak to do tego pasuje?” „Jakie są podstawowe założenia?” Są raczej oderwani, analityczni i oddani racjonalnej obiektywności niż cokolwiek subiektywnego. Ich metoda rozwiązywania problemów jest konsekwentnie logiczna. To jest ich koncepcja i ściśle odrzucają wszystko, co nie pasuje do tej koncepcji. Wolą maksymalizować pewność siebie i czuć się nieswojo z subiektywnymi osądami, myśleniem pobocznym i czymkolwiek powierzchownym. >> Pragmatycy z entuzjazmem próbują pomysłów, teorii i technik, aby sprawdzić, czy działają w praktyce. Zawsze szukają nowych pomysłów i korzystają z pierwszej okazji do eksperymentowania z aplikacjami. >> 71 Chcą wprowadzić w życie każdy nowy pomysł. Lubią radzić sobie z rzeczami i działać szybko i pewnie na pomysłach, które ich przyciągają. Zwykle są niecierpliwi z rozmyślaniami i otwartymi dyskusjami. Podejmują praktyczne decyzje i rozwiązują problemy. Odpowiadają na problemy i możliwości „jako wyzwanie”. Ich filozofia brzmi: zawsze jest lepszy sposób i „jeśli to działa, to dobrze”. Źródło: (Honey & Mumford, 2006) POJĘCIA Ksenofobia Ksenofobia oznacza w rzeczywistości bać się lub nie lubić innych ras, kultur, sposobów życia lub zasadniczo nie lubić tego, co nie jest podobne do naszego sposobu myślenia i ludzi, którzy nie wyglądają podobnie do naszego własnego wyglądu. Ksenofobia oznacza dosłownie „strach przed obcymi”. Ksenofobia obejmuje również prostych ludzi, którzy boją się i nie aprobują homoseksualistów. „Study.com” Wymiar kultury Wymiary kulturowe to głównie wymiary psychologiczne lub wartości kulturowe, które można wykorzystać do opisania określonej kultury. Są one często wykorzystywane w badaniach komunikacji międzykulturowej. https://www.igi-global.com Różnorodność kulturowa Termin „zróżnicowany kulturowo” jest często używany zamiennie z pojęciem „wielokulturowości”. Wielokulturowość definiuje się jako: „… system przekonań i zachowań, który uznaje i szanuje obecność wszystkich różnych grup w organizacji lub społeczeństwie, uznaje i wartości ich różnice społeczno-kulturowe oraz zachęca i umożliwia ich dalszy wkład w integracyjny kontekst kulturowy, który wzmacnia wszystkich w organizacji lub społeczeństwie ”. Zarządzanie różnorodnością jest kluczowym elementem skutecznego zarządzania ludźmi, twierdząc, że koncentruje się na poprawie ich wydajności. Ich różnorodność obejmuje płeć, rasę, kulturę, wiek, rodzinę / status kariery, religię i niepełnosprawność. Źródło: https://www.purdueglobal.edu/blog/social-behavioral-sciences/what-is-cultural-diversity/ Postrzeganie Matthew O. Ward, Georges Grinstein, Daniel Keim w swojej książce Interaktywna wizualizacja danych str.58 mówi, że: „Percepcja to proces rozpoznawania (bycia świadomym), organizowania (gromadzenia i przechowywania) oraz interpretowania (wiązania z wiedzą) informacji zmysłowych. Percepcja dotyczy ludzkich zmysłów, które generują sygnały ze środowiska poprzez wzrok, słuch, dotyk, zapach i smak.” ”Ward, M., Grinstein, G., Keim, D. (2015). Interaktywna wizualizacja danych. Nowy Jork: A K Peters / CRC Press, https://doi.org/10.1201/b18379  Ćwiczenia przełamujące lody w grupie 1. Pudełko na kredki Wymagane materiały to: kilka arkuszy papieru, kolorowe kredki Każda osoba powinna wziąć jedną kredkę i narysować obrazek (wszystko, czego chce). Kiedy wszyscy skończą, instruktor prosi ludzi, aby wzięli kolejny kawałek papieru i narysowali ponownie to samo lub inne zdjęcie, ale tym razem powinni użyć co najmniej pięciu różnych kolorów. Kiedy znowu skończą, instruktor prosi ludzi o porównanie dwóch różnych rysunków, które narysowali, i pyta, co jest piękniejsze i dlaczego. Czas: 15-20 minut Za pomocą tego ćwiczenia instruktor może wprowadzić temat wielokulturowości i korzyści płynące z różnych kultur. https://www.tolerance.org/classroom-resources/tolerance-lessons/what-can-we- learn-from-a-box-of-crayons   >> Lekcja 1 - Ćwiczenia szoku kulturowego Zalecana ilość uczestników grupie: Pomiędzy 8 a 30 osób Cel lekcji: Poprzez teorię i odgrywanie ról słuchacze zdobędą wiedzę na temat szoku kulturowego i wpływu niezrozumienia oraz poznać wymiar kulturowy i wpływ kultury w życiu. Ponadto mogą zrozumieć, że dzięki tolerancji możemy zrozumieć innych. W końcu wszyscy jesteśmy podobni jednoczenie różnimy się od siebie. Oczekiwane efekty: Celem tego ćwiczenia jest zwiększenie świadomości sposobów, w jakie reguły kulturowe definiują naszą komunikację i nasze wzajemne zrozumienie. Doświadczając tego symulowanego ćwiczenia, uczestnicy mogą zrozumieć trudności, z jakimi obcokrajowcy mogą się komunikować w sposób, jakiego oczekujemy, w oparciu o naszą kulturę. Również analizować ich emocje i zrozumieć, jak czują się ludzie z innej kultury. To stymulowane ćwiczenie, które: >> Może pomóc zrozumieć, w jaki sposób reguły kulturowe wpływają na nasze zrozumienie / nieporozumienie. >> Pomaga uświadomić sobie, jak nieporozumienia dotyczące sposobów komunikowania się mogą prowadzić do uprzedzeń. Materiały: Kolorowe karty lub papier. Prezentacja teorii i znaczenia tożsamości społecznej, kultury, szoku kulturowego, 5 wymiarów kultury Geerta Hofstede, kolorowy papier do kodowania każdej grupy. Metody nauczania: Na początku przedstaw teorię niewielką prezentacją. Następnie >> 75 WSKAZÓWKI W ośrodku szkolenia zawodowego dla dorosłych Power Distance Culture jest 22 uczestników w klasie od 18 do 23 lat. 20 uczestników pochodzi z tej kultury, jedna z kultury indywidualistycznej, a druga jest imigrantem, i nie znasz jeszcze cech charakterystycznych jego kultury. Gra: „Gra w koszykówkę na boisku szkolnym” Aktorzy: John = Bully, Paul = Zwolennik, Mike = Cichy Bystander, Erdal = Ofiara, Obrońca = Sonia John: Hej wszystkim! Chodź tutaj! Zagrajmy w koszykówkę! Erdal: Chcę grać! Lubię koszykówkę! John: Nie TY! Nie możesz grać. Nie chcemy brudnych ludzi w naszej grze. Wróć do swojego kraju. Dlaczego ty i twoja rodzina nie rozumiesz, że nie jesteś tu mile widziany? Paul: Słuchaj, Erdal, może lepiej iść na drugą stronę. Jak rozumiesz, ludzie tacy jak ty niszczą nasz prestiż. Patrz, spójrz na siebie, jesteś nikim! Mike: Przez cały ten czas uczęszcza na dialog, czuje się smutny, ale uważa, że to nie jego sprawa. Sonia: Hey John, czas przestać, Erdal jest naszym kolegą i ma prawo grać z zespołem naszej klasy. John: Nie, nie ma mowy, nie pozwalam obcym bawić się z nami. Obcy są źli. Moja rodzina radzi mi unikać wszystkich obcych. Sonia: Tak John, ale pomyśl: Erdal nie jest obcym człowiekiem, jest naszym kolegą, jest po prostu z innego kraju. Wszyscy jesteśmy uczniami, jesteśmy ludźmi i chcemy tego samego szacunku, ponieważ wszyscy mamy te same prawa. Pomyśl o tym trochę. Jeśli nie chcesz, skieruję cię do naszego nauczyciela EWALUACJA Po odgrywaniu ról Pytania: >> Jak się czułeś? >> Jaka jest rola różnorodności kulturowej i wymiaru kulturowego? >> W którym momencie możesz zdefiniować pozytywny lub negatywny stosunek do imigrantów? Aktywność po odgrywaniu ról Obecnie oczywiste jest, że znęcanie się jest złe, a złe uczucia mogą prowadzić do zastraszania. Utwórz reklamę „Koniec zastraszania”   >> Lekcja 3 - Uczenie się przez konkretne doświadczenie Zalecana ilość uczestników grupie: Podziel grupę na podgrupy o ilości 5 uczestników każda Cel lekcji: Efektywne uczenie się następuje wtedy, gdy osoba przechodzi przez czterostopniowy cykl posiadania konkretnego doświadczenia, po którym następuje obserwacja, mająca refleksję nad tym doświadczeniem, która prowadzi do powstania abstrakcyjnych pojęć (analizy) i uogólnień (wniosków), które są następnie używane jako test hipotezy w przyszłych sytuacjach, skutkujący nowymi doświadczeniami oraz nową i rozwojową fazą cyklu empirycznego. Doświadczenia i działania zapewniają potężne możliwości uczenia się dla wielu osób, których preferowanym stylem uczenia się jest uczenie się na podstawie konkretnych doświadczeń i aktywnych eksperymentów. Oczekiwane efekty: Uczymy się na podstawie doświadczeń. Dzięki ćwiczeniu odgrywania ról uczestnicy będą mogli rozpoznać swoje uczucia, zrozumieć znaczenie różnic kulturowych i wreszcie zaakceptować różnorodność. Będą mieli konkretne doświadczenie, ponieważ będą się aktywnie spotykać w tej sytuacji poprzez odgrywanie ról. Jest to aktywne eksperymentowanie, dzięki któremu uczniowie zastosują pomysł na nowym doświadczeniu, a następnie poprzez efekt domina i spiralne uczenie się do nowych konkretnych doświadczeń, tworząc w ten sposób samopodtrzymujący się cykl. Oprócz tego nastąpi analiza i refleksja nad doświadczeniem, a tym samym nastąpi refleksyjna obserwacja. Dlatego nowe pomysły mogą wzrosnąć lub istniejące mogą zostać zmodyfikowane. Stanie się tak dzięki abstrakcyjnej konceptualizacji. Materiały: Wydruk sprawy i teoria. Pióro i notatnik. Przestrzeń do pracy w grupie. Metody nauczania: W tej lekcji będziemy śledzić cykl uczenia się Kolba i wdrożyć w tym kontekście działania odgrywania ról. TREŚĆ LEKCJI Jesteś nowym kierownikiem działu kadr w firmie. Nazywasz się John Crisp. Twoje badanie odnosi się do finansów i mówisz po angielsku, niemiecku, francusku i portugalsku. Urodziłeś się, wychowałeś, mieszkałeś i pracowałeś w Kanadzie. Musisz zatrudnić 3 nowych pracowników w swoim dziale. Otrzymałeś CV. Wybierasz trzy z tych CV i dzwonisz do tych osób, aby przeprowadzić wywiad. Trzej kandydaci mają ten sam poziom wykształcenia, te same lata doświadczenia. Wszyscy mówią dwoma językami, ale nie tymi samymi. Pierwsza mówi po angielsku i francusku, druga mówi po angielsku i niemiecku, a trzecia mówi po angielsku i włosku. Pierwszy kandydat jest z Grecji i jest singlem. Drugi uczestnik jest z Japoni i jest żonaty, ma troję dzieci. Trzeci uczestnik jest z Francji i jest rozwiedziony, ma dwoje dzieci. Ostatecznie wyszcy trzej otrzymują kontrakt przy wspólnym projekcie. Waszym zadaniem jest przeorganizowanie działu w związku z pomysłem outsorcingu działu >> 77 Kadr. Po zakończeniu projektu ty i twoi nowi koledzy przejmiecie odpowiedzialność za inne działy. Macie krótki czas na wykonanie zadania i musicie pracować nadgodziny. Pytania: >> Czy wierzysz, że ci czterej mężczyźni mogą mieć dobre relacje w pracy? >> Przeanalizuj każdą z przedstawionych ról. >> Spotkaj się, aby omówić pomysły. >> Zachowuj się ze swoimi cechami kulturowymi. EWALUACJA Po pierwszym spotkaniu porozmawiaj ze swoim instruktorem o tym doświadczeniu. Jak się czułeś? Czy miałeś dobre lub złe uczucia? Jakie trudności napotkałeś? Jeśli zrobiłbyś to jeszcze raz, co byś zmienił? Czy są jakieś inne sugestie dotyczące ulepszeń, które chcesz udostępnić? Czego nauczyłeś się z tej gry? Jeśli chcesz, możesz sporządzić notatki z tego spotkania. Bibliografia 1. Bullying - preventing it and dealing with it. (2018). Retrieved 30th May, 2019 from New Zealand Ministry of Education website, www.education.govt.nz/bullyingprevention 2. Chambers, B., Kastning, G. and Rohde, G. (2012). CESLM Intercultural Communication Handbook. Retrieved from http://www.eslcooperative.ca/CESLM_Intercultural_Communication_Handbook.pdf 3. Cooper, C. B., Dickinson, J., Phillips, T., and Bonney,R. (2007). Citizen science as a tool for conservation in residential ecosystems. Ecology and Society, 12(2), 11. Retrieved from: http://www.ecologyandsociety.org/ vol12/iss2/art11/ 4. Eisenbruch, M. (1990The Cultural Bereavement Interview: A New Clinical Research Approach for Refugees. Psychiatric Clinics of North America 13(4), 715-735. Retrieved from https://www.sciencedirect.com/science/ article/pii/S0193953X18303459?via%3Dihub 5. Hofstede, G., Hofstede, G. J. and Minkov, M. (2010). Cultures and Organizations. Software of the Mind. Cultural Cooperation and Its Importance for Survival. New York, London: McGraw Hill 6. Honey, P. & Mumford, A. (2006). The Learning Styles Questionnaire, 80-item version. Maidenhead, UK, Peter Honey Publications. 7. IGI Global. Dissemination of Knowledge. (n.d.). Retrieved May 5th, 2019 from https://www.igi-global.com/ 8. Kolb, D. A. (1984). Experiential Learning: Experience as the Source of Learning and Development. Prentice- Hall, Inc., Englewood Cliffs, N.J 9. Leong, C.-H., & Ward, C. (2006). Cultural values and attitudes toward immigrants and multiculturalism: The case of the Eurobarometer survey on racism and xenophobia. International Journal of Intercultural Relations, 30(6), 799-810. 10. Lustig, M. W. & Koester, J. (1999). Intercultural competence. New York: Addison-Wesley Longman 11. McLeod, S. A. (2008, Oct 24). Social identity theory. Retrieved from https://www.simplypsychology.org/ social-identity-theory.htm 12. National Culture. (n.d.). In Hofstede Insights. Retrived May 30th, 2019, from https://www.hofstede-insights. com/models/national-culture/ 13. Overcoming social stigmas. (n.d.). In Wikiversity. Retrieved May 5th, 2019 from https://en.wikiversity.org/ wiki/Motivation_and_emotion/Book/2016/Overcoming_social_stigmas 14. Samovar, L. A., Porter, R. E., & McDaniel, E. R. (2007). Communication between cultures (6th ed.). CA: Wadsworth/Thomson Learning. ISBN: 0495007277 15. Study.com. (n.d.) Retrieved May 5th, 2019 from https://study.com/ 16. Temple University Japan (2012, April 1st). Cultural Shock ~True Stories~ [Video file]. Retrieved from https:// www.youtube.com/watch?v=fIsxEJ4rQUk 17. Ting-Toomey, s. AND Chung, L.C. (2005). Understanding Intercultural Communication (6th ed.). Los Angeles: Roxbury Publishing Company 18. Ward, M., Grinstein, G., Keim, D. (2015). Interactive Data Visualization. New York: A K Peters/CRC Press, https://doi.org/10.1201/b18379 19. What is Cultural Diversity? (2012, December 8). Retrieved May 5th, 2019 from Purdue University Global website https://www.purdueglobal.edu/blog/social-behavioral-sciences/what-is-cultural-diversity/ Źródło: Based on Morden, 1999; Kotabe and Helsen, 2001. Źródło: http://www.professionalglobaletiquette.com/2016/02/cultural-differences-between-monochronic-vs-polychronic/ http://thearticulateceo.typepad.com/my-blog/2011/08/cultural-differences-monochronic-versus-polychronic.html Video: https://www.youtube.com/watch?v=IovSk4cLCd0 https://www.youtube.com/watch?v=rmA1yUd7UnQ Pojęcia Tożsamość osobista to koncepcja, którą rozwijasz o sobie, która ewoluuje w ciągu twojego życia. Może obejmować aspekty życia, nad którymi nie masz kontroli, takie jak miejsce dorastania lub kolor skóry, a także wybory dokonywane w życiu, takie jak sposób spędzania czasu i to, w co wierzysz. Demonstrujesz fragmenty swojej osobistej tożsamości na zewnątrz przez to, co nosisz i jak komunikujesz się z innymi ludźmi. Możesz także ukryć pewne elementy swojej tożsamości osobistej, nawet jeśli te części ciebie są bardzo ważne. https://study.com/academy/lesson/what-is-personal-identity-definition-philosophy-development.html Kultura obejmuje: język, wiedzę, wiarę, sztukę, ubrania, jedzenie, taniec, muzykę, sport, moralność, prawo, obyczaje i wszelkie inne możliwości i nawyki nabyte przez osobę jako członka społeczeństwa. (Lustig i Koester 1999, Samowar i autorzy 2007, Cooper i autorzy 2007, Ting-Toomey i Chung 2005) Wartości kulturowe to normy i sposoby zachowania, warunkujące postawy i reakcje na wydarzenia i różne zjawiska w kontekście kultury. https://www.igi-global.com/dictionary/cultural-values/40861 KULTURA MONOCHRONICZNA KULTURA POLICHRONICZNA Niemcy, Szwajcarzy, Austriacy, Szwajcarzy, Austriacy Amerykanie (White Anglo-Saxon Protestant) Skandynawowie, Finowie Brytyjczycy, Kanadyjczycy, Nowozelandczycy Australijczycy, (biali) Południowi Afrykanie język japoński Holenderski, flamandzki belgijski Inne kultury amerykańskie Francuski, Waloński Belgia Koreańczycy, Tajwańczycy, Singapurczycy Czesi, Słowacy, Słoweńcy, Chorwaci, Węgrzy Chińczycy Północni Włosi Chile Inni Słowianie portugalski Hiszpanie, południowi Włosi, inni Ludzie śródziemnomorscy Indianie i inne subkontynent indyjski Polinezyjczycy Latynosi, Arabowie, Afrykanie • Planują z wyprzedzeniem metodycznie • Robią jedną rzecz na raz • Są punktualni • Trzymają się planów • Trzymają się faktów • Uzyskują informacje ze statystyk, podręczników, bazy danych • Zapisują notatki i raporty • Planują wielki zarys/„wizję” • Robią kilka rzeczy na raz • Niepunktualni • Zmieniają plany • Żongluj faktami • Uzyskują bezpośrednią odpowiedź ustną • Rozmawiają godzinami • Nie lubię pisać zbyt wiele, wolę elastyczność od zaangażowania >> 81 Ćwiczenie przełamujące lody w grupie 1. Fantastyczne flagi Wymagane materiały to: kilka arkuszy papieru, długopisy i kolorowe kredki / markery. Każda osoba rysuje flagę, która zawiera symbole lub przedmioty, które symbolizują, kim są lub co lubią. Przekaż wszystkim tę kartkę papieru, długopisy i kredki, kredki i / lub markery. Wyjaśnij działanie: „Teraz narysujemy flagi, które reprezentują nas lub symbolizują nas. Proszę zaprojektować flagę siebie - zawiera kilka symboli lub przedmiotów, które symbolizują, kim jesteś lub co uważasz za przyjemne lub ważne. ” Czas: 15-20 minut Po zakończeniu poproś ich, aby zaprezentowali swoją wspaniałą flagę. Jeśli to możliwe, użyj ich jako dekoracji pokoju. https://www.icebreakers.ws/ >> Lekcja 1 – Postrzeganie czasu Zalecana ilość uczestników grupie: Podziel grupę na podgrupy o ilości 6 uczestników każda. Cel lekcji: Czas i jego rola w odniesieniu do ludzi z różnych krajów Rezultaty: Dzięki technice R.A.D.A.R uczniowie będą mogli zrozumieć znaczenie czasu, pokazując tolerancję na zachowanie innych. Materiały: Mała prezentacja znaczenia czasu dla różnych kultur - wyjaśnienie definicji monochronicznej i polichronicznej, zastosowanie techniki R.A.D.A.R -. Informacje o wyniku sprawy. Połączenie internetowe dla wideo. Metody nauczania: Metoda RADAR TREŚĆ LEKCJI: Pracujesz w międzynarodowym projekcie dotyczącym tolerancji kulturowej. Pochodzisz z USA, a Twoimi partnerami są osoby z Francji, Bliskiego Wschodu, Afryki, Wielkiej Brytanii i Japonii. Masz pierwsze spotkanie. Niektórzy z nich przychodzą na czas, niektórzy z 10-minutowym opóźnieniem, a inni z opóźnieniem dłuższym niż 10 minut. Ty decydujesz o formacie i wprowadzasz harmonogram dat, aby wszyscy przestrzegali terminów. Niestety niektórzy z twoich partnerów wyjaśniają, że nie mogą dotrzymać terminu z powodu kilku problemów technicznych, z którymi się borykają. Inni twierdzą, że wszystko jest w porządku, a opóźnienie projektu o kilka dni nie jest wielkim problemem, podczas gdy inni odmawiają pracy w dni świąteczne w celu jego zakończenia. Zauważasz również, że podczas spotkań niektórzy z twoich partnerów odpowiadają na telefony i rozmawiają z innymi. Czujesz się sfrustrowany, myślisz, że ci ludzie są zawodni, a rozmawianie przez telefon jest nieuprzejme. Wykonaj następujące ćwiczenie: Poproś uczestników o zakrycie swoich zegarków. Następnie powiedz im, aby zamknęli oczy i byli cicho. Poproś ich, aby wstali z zamkniętymi oczami i tak pozostali przez 60 sekund. Kiedy wierzą, że minęło 60 sekund, powiedz im, aby usiedli i otworzyli oczy. Jednocześnie instruktor liczy czas rzeczywisty. Widać, że każdy z nich postrzega czas inaczej. Następnie wyjaśnij im teorię.   EWALUACJA Opierając się na opisie kultur monochronicznych i polichronicznych, proszę użyć techniki R.A.D.A.R i ocenić sytuację przez: >> Rozpoznawanie wymiarów kulturowych. >> Analiza różnorodności i zrozumienie przyczyn, które powodują tę sytuację. >> Decydowanie o powodach, które podkreślają różnice zamiast podobieństw. >> Działanie w oparciu o najlepszą opinię, jaką mamy po zbadaniu sytuacji. >> Przeglądanie tego, co wydarzyło się na końcu i dostosowanie przyszłych zachowań i działań, poprzez badanie również swoich uczuć. >> Lekcja 2 – Zrozumienie wymiarów kulturowych  Zalecana ilość uczestników grupie: 10 osób. Cel lekcji: Zbadanie pięciostopniowej techniki „RADAR” w celu podkreślenia i przezwyciężenia nieporozumień międzykulturowych. Rezultaty: Aby dać uczniom szansę na ćwiczenie techniki „RADAR” w radzeniu sobie z nieporozumieniami międzykulturowymi z życia. Materiały: Mała prezentacja techniki. Wydrukowane informacje o zadaniu. Metody nauczania : Technika RADAR, 30 minut na wykonanie i 30 minut na omówienie. TREŚĆ LEKCJI David i Mario pracują w tej samej firmie, ale w różnych działach. Pewnego dnia spotykają się w kawiarni. David powiedział Mario, że jego akcent jest miły i zapytał, skąd pochodzi. Mario powiedział, że jest z Urugwaju i kontynuował, że jest w USA przez rok, ale cała jego rodzina jest nadal w Urugwaju. David chwali Mario za angielski. Mario odpowiedział, że jak powiedział przed rodziną w Urugwaju i ma nadzieję, że przyjdą i zostaną z nim. >> 85 kraju możliwość zrobienia czegoś dla ciebie, na przykład twojego sąsiada z Chin, aby Ci ugotował. Podobnie jak w przypadku M & Ms zadanie odgrywa najważniejszą rolę, tak samo musi być z ludźmi. Nie należy oceniać na podstawie koloru skóry. Brak stosowania uprzedzeń i dyskryminacji z ich wyglądu. EWALUACJA LEKCJI Oceń lekcję zgodnie z techniką „RADAR”. Pamiętaj o poniższych: >> Rozpoznaj różne wymiary dyskryminacji i stereotypów. >> Analizuj różnorodności i zrozumienie przyczyn, które powodują jakiekolwiek różnice. >> Zdecyduj o przyczynach, które podkreślają różnice zamiast podobieństw. >> Działaj w oparciu o najlepszą opinię, którą mamy po zbadaniu sytuacji. >> Przejrzyj to, co wydarzyło się na końcu i dostosuj przyszłe zachowanie i działanie.   Bibliografia 1. Morden, T. (1999). Models of national culture – a management review. Cross Cultural Management: An International Journal, 6(1), 19-44 Vol. 6 Issue: 1, pp.19-44. Retrieved from https://doi. org/10.1108/13527609910796915 2. Cooper, C. B., Dickinson, J., Phillips, T., and Bonney,R. (2007). Citizen science as a tool for conservation in residential ecosystems. Ecology and Society, 12(2), 11. Retrieved from: http://www.ecologyandsociety.org/ vol12/iss2/art11/ 3. Cultural Differences - Monochronic versus Polychronic (n..d.). Retrieved May 5th, 2019 from https:// thearticulateceo.typepad.com/my-blog/2011/08/cultural-differences-monochronic-versus-polychronic.html 4. Cultural Differences Between Monochronic Vs. Polychronic (n.d.).Retrieved May 5th, 2019 from http://www. professionalglobaletiquette.com/2016/02/cultural-differences-between-monochronic-vs-polychronic/ 5. Gevrey, G. (2012, May 15). What time is it?: Guillaume Gevrey at TEDxBMS [Video File]. Retrieved from https:// www.youtube.com/watch?v=IovSk4cLCd0 6. Hall, E.T. (1990). Understanding cultural Differences: Germans, French, and Americans. Yarmouth, ME: International Press 7. IGI Global. Dissemination of Knowledge. (n.d.). Retrieved May 5th, 2019 from https://www.igi-global.com/ 8. Kotabe, M. and Helsen, Κ. (2001). Global Marketing Management (2ed). New York: Wiley. 9. Lustig, M. W. & Koester, J. (1999). Intercultural competence. New York: Addison-Wesley Longman 10. Samovar, L. A., Porter, R. E., & McDaniel, E. R. (2007). Communication between cultures (6th ed.). CA: Wadsworth/Thomson Learning. ISBN: 0495007277 11. Serva, C. (n.d). What Is Personal Identity? - Definition, Philosophy & Development. Retrived May 5th, 2019 from https://study.com/academy/lesson/what-is-personal-identity-definition-philosophy-development.html 12. Tales From A MultiCultural Classroom (2016, December 11). Monochronic vs. Polychronic. [Video File]. Retrieved from https://www.youtube.com/watch?v=rmA1yUd7UnQ 13. THE BEST ICEBREAKER IDEAS: HOW TO PLAY! (n.d.). Retrieved May 5th, 2019 from https://www.icebreakers.ws/ 14. Ting-Toomey, s. AND Chung, L.C. (2005). Understanding Intercultural Communication (6th ed.). Los Angeles: Roxbury Publishing Company >> Metoda 6 Projektowanie pozytywne- go przekazu Koncepcja metody W opublikowanym niedawno raporcie Rada Europejska włączyła mowę nienawiści do szerszego zagadnienia zaburzeń informacji, które jest zanieczyszczeniem treści w skali globalnej. Zaburzenia informacyjne to połączenie przemówień z nienawiści i fałszywych wiadomości: dezinformacja ujawnia się, gdy dezinformacja (rozprzestrzenianie się fałszywych, ale nieszkodliwych wiadomości) i złe informacje mieszają się. Najbardziej znana definicja mowy nienawiści znajduje się w zaleceniu n. (97) 20 Rady Europejskiej: „Podżeganie do nienawiści (mowy nienawiści) należy rozumieć jako obejmujące wszystkie formy ekspresji, które szerzą, podżegają, promują lub usprawiedliwiają nienawiść rasową, ksenofobię, antysemityzm lub inne formy nienawiści wywołane nietolerancją, w tym: nietolerancję wyrażaną przez nacjonalizm agresywny etnocentryzm, dyskryminacja wobec mniejszości, migrantów i osób obcego pochodzenia ”. Metodologia oparta na zwalczaniu kampanii nienawiści w trakcie rozpowszechniania pozytywnych wiadomości opiera się na kampaniach uświadamiających, których celem jest złagodzenie i przeciwstawienie podżeganiu do nienawiści przemówień przeciwko migrantom, uchodźcom i mniejszościom. Można tego dokonać poprzez aktywne zaangażowanie społeczności lokalnych w tworzenie i dzielenie się przeciw-narracjami, które skutecznie kontrastują z dyskursami ksenofobicznymi. Bardzo ważne jest przewidzenie stworzenia koalicji zainteresowanych stron na rzecz rozwoju kontrargumentów, które mogą potępiać podżeganie do nienawiści do negatywnej reprezentacji migrantów i uchodźców. Ponadto rozpowszechnianie pozytywnych wiadomości musi odbywać się poprzez kampanie medialne i kampanie informacyjne. >> 87 Zgodnie z pozycjami: podręcznik do walki z mową nienawiści w Internecie poprzez edukację na temat praw człowieka i podręczniki WE CAN, założone przez Radę Europejską, metodologia informacji oparta na rozpowszechnianiu pozytywnych wiadomości opiera się na trzech wymiarach, które są klasyfikowane według różnych poziomów wiedza lub wcześniejsze doświadczenia Trzy wymiary to: 1. Zdobądź wiedzę na temat praw człowieka, czym są, jak są gwarantowane i chronione zgodnie z prawodawstwem europejskim; 2. Zdobywanie wiedzy poprzez prawa człowieka, przy założeniu, że proces ten jest równie ważny jak treść szkolenia, i że musi być pogodzony z wartościami praw człowieka; 3. Zdobyć wiedzę na temat praw człowieka, rozwijając umiejętności i postawy uczniów do stosowania wartości praw człowieka w tolerancji w ich życiu, podejmować działania promujące ochronę praw człowieka jako posłańców pozytywnych. Nie ma ustalonych ścieżek treningowych, które poruszają temat problemu mowy nienawiści w trakcie kursu / lekcji, natomiast istnieją elastyczne ścieżki, dzięki którym decydenci mogą budować ścieżkę, badając wiele różnych możliwości dialogu i pracy edukacyjnej, które sieć oferuje. W tym celu bardzo ważne jest poznanie kontekstu i cech grupy, z którą zamierzasz pracować: na podstawie zidentyfikowanych potrzeb i konkretnych sytuacji, możliwe będzie dokonanie niezbędnych zmian, aby zadanie mogło być dostępne dla wszystkich uczestników. Kluczowym punktem do osiągnięcia wyznaczonych celów jest nadanie struktury i ograniczeń grupie: jest to fundamentalne dla powodzenia zadania, z powodu głębokich emocji, które wzbudza ten temat. W ramach stabilnego odniesienia, dorośli słuchacze mogą swobodnie eksperymentować i wyrażać opinie. W związku z tym ważne jest stworzenie chronionego i nieoceniającego kontekstu, opartego na wzajemnym szacunku. W końcu bardzo przydatne jest zaproponowanie grupom dobrze zorganizowanych działań, aby nawiązać z nimi empatyczną relację, mieć przyjazne nastawienie i środowisko aktywnego słuchania. Niektóre środki mają na celu bezpośrednią zmianę zachowania (np. NIE UŻYWAJ SŁÓW NIENAWIŚCI, UŻYWAJ PODEJŚCIA POZYTYWNEGO W KOMUNIKACJI, UŻYWAJ POZYTYWNYCH OBRAZÓW itp.) Ważne jest, aby wiadomość była krótka, jasna i jednoznaczna. Ponadto ważne jest, aby kampania wykorzystywała różne media (np. Tablice reklamowe, radio i telewizję, media społecznościowe, ulotki itp.) i była powtarzana kilka razy. Kampanie uświadamiające są podzielone na trzy typy, które są zróżnicowane pod względem ostatecznego celu; niektóre mają na celu podniesienie świadomości na temat problemu lub informowanie, inne są tworzone w celu zmiany postaw, natomiast trzecia część to zmiana zachowania, jako część środków zapobiegawczych. Szereg zmiennych bezpośrednio wpływa na poziom przewidywanych zmian i istotnym jest wzięcie tego pod uwagę podczas próby przeprowadzenia kampanii na rzecz zmiany zachowania użytkowników. Podnoszenie świadomości, że zagrożenie istnieje, koncentrując się na dotkliwości i podatności, jednocześnie dostarczając dowodów, że zalecana reakcja zapobiegnie wspomnianemu zagrożeniu. Wśród innych zmiennych są także bariery fizyczne lub kulturowe i ich usunięcie, jeśli to możliwe. Odbiorcy powinni zawsze pamiętać o korzyściach, jakie kampania może przynieść w ich codziennym życiu. Kampanie Uświadamiające można również podzielić ze względu na metod ich dostarczania. Czasami kampanie uświadamiające są zbyt przekonujące; innym razem po prostu chcą informować i oświecać. Jednak nawet jeśli ich cel jest różny i wybierane są różne metody dostarczania w zależności od tego, co zamierzają osiągnąć, cel każdej kampanii uświadamiającej jest taki sam: poinformowanie publiczności ogólnej o pewnym temacie lub problemie, co pozwoli osiągnąć jeden lub więcej określonych celów kampanii, o których wspomniano wcześniej. Dlatego ostatecznym celem jest rozpowszechnianie informacji w oczekiwaniu na zmiany w społeczeństwie dotyczące konkretnej kwestii. Na przykład wyjaśniając korzyści płynące z imigracji, postrzegane jako wzbogacenie zarówno kulturowe, jak i ekonomiczne. Początek, zakończenie i proces zmiany zachowania jest ustandaryzowany na 6 etapów opisanych poniżej, które społeczeństwo powinno doświadczyć, aby stworzyć trwały efekt. Następnie można znaleźć dziesięć podstawowych elementów kampanii uświadamiającej, które zostały opracowane w celu opracowania kroków niezbędnych do stworzenia, opracowania i wykorzystania kampanii z oczekiwanymi wynikami. Informacje dla obu segmentów opierają się na różnych recenzowanych dokumentach i źródłach, przy jednoczesnym badaniu tematów behawioralnych i zmian postawy, a także strategii kampanii uświadamiającej. 1. Zainteresowanie Zidentyfikuj precyzyjną grupę docelową - celuj w społeczeństwo pozbawione wiedzy specjalistycznej w tej kwestii i najbardziej dotkniętej populacji. Pozwala to na bardziej efektywne dostarczanie wiadomości. >> 91 Rozwijaj zainteresowanie - wykorzystaj jasną historię w konkretnym terminie, odpowiednią dla szerszej publiczności, aby nadać rozmachu kampanii. To rozpoczyna praktyczną część kampanii. (Zainteresowanie nie jest wiedzą). 2. Obawa i świadomość Rozwijaj obawy - twórz okoliczności, w których ludzie mogą doświadczyć problemu dzięki pomocy wizualnej i innym technikom. (Obawa jest pierwszym krokiem w kierunku świadomości). 3. Wiedza Podaj informacje - publiczność chce poszerzyć swoją wiedzę w tym momencie. 4. Akcja Angażuj się w akcję - społeczeństwo jest gotowe zaangażować się w tę sprawę. 5. Etap finałowy Wyniki powinny zacząć być oczywiste dzięki zmianie behawioralnej i wpływowi na główny problem. (np. stosowanie mniej brutalnego podejścia językowego podczas wydarzeń publicznych). Podstawowe elementy - 10 etapów kampanii uświadamiającej Jak wspomniano wcześniej, w oparciu o doświadczenia z różnych kampanii uświadamiających społeczeństwo, powinni oni mieć następujące podstawowe elementy. Etapy są opisane kolejno, aby zademonstrować ich liniowe zastosowanie, podczas gdy cykliczny diagram pokazuje konstruktywny i wielokrotny charakter kampanii uświadamiających. 1. Badania Zidentyfikuj odbiorców docelowych i ich główne cechy i problemy behawioralne - jak każda czynność przed planowaniem, pozwoli zaoszczędzić czas na dalszy rozwój kampanii i zwiększyć skuteczność dzięki precyzji. Wybierz dane / materiały oparte na dowodach, na których możesz oprzeć kampanię. Taki dobór materiałów jest lepiej odbierany przez publiczność i mają one bardziej długotrwały wpływ na zmianę behawioralną. 2. Ustaw cel Zdefiniuj problem - ważne jest, aby zidentyfikować konkretny problem, którym zajmie się kampania, przed rozpoczęciem faktycznego planowania, w celu uniknięcia niejasności w dalszych krokach. Określ cele - Kolejny etap wstępnego planowania umożliwi wytworzenie jasnego zakończenia kampanii i osiągnięcie wymiernych rezultatów. Zbadaj zasadność przyczyny i podejścia - mając pewność, że problem w kampanii i wybrana metoda zmiany zachowania musi być zatwierdzony w tym momencie, aby uniknąć marnotrawstwa czasu i działań. 3. Zaplanuj kampanię Uzgodnij działania wspierające - Wsparcie polityczne jest niezbędne zarówno na szczeblu lokalnym, jak i krajowym w zależności od problemów. Zidentyfikuj kluczowe interwencje, które potrzebujesz wspierać pożądaną zmianę zachowań i odpowiedzialnych organizacji. Zidentyfikuj menedżera - każda udana kampania wymaga wpływowej agencji prowadzącej, której sfera oddziaływania obejmuje problem poruszany przez kampanię, i kto będzie zarządzał kampanią. Wiarygodność wybranej agencji jest niezbędna, aby uchwycić uwagę publiczności i mieć na nią wpływ.   4. Użyj odpowiednich umiejętności Specjaliści z umiejętnościami behawioralnymi i społecznymi powinni zaprojektować treść kampanii i zidentyfikować odbiorców docelowych i wiadomości. Dostarczenie wiadomości wymaga marketingu, poparcia społecznego i umiejętności reklamowych. 5. Krótki komunikat Ten element jest jednym z kluczowych elementów, który łączy działania przygotowawcze i wykonawcze części dowolnej kampanii. Podsumuj cele behawioralne i społeczne kampanii, wspierające interwencje rządu / społeczności, grupę docelową i zakres kampanii. Zarys strategii komunikacji opartej na rynku segmentacja i targetowanie oraz zasoby dostępne do wsparcia kampanii. Strategia wywodzi się z informacji zebranych w poprzednich krokach i będzie służyć jako spersonalizowany przewodnik dla danej kampanii. 6. Szukaj wiedzy W porównaniu z wiodącą agencją ten segment zajmuje się aspektem marketingowym i ogólnym projektem kampanii uświadamiającej. Eksperci wewnętrzni lub zewnętrzni muszą być zaangażowani, aby stworzyć kampanię wysokiej jakości, ale która musi współpracować z wiodącą agencją. 7. Opracuj kampanię Badania mają kluczowe znaczenie dla opracowania skutecznych podejść i mogą się różnić dla różnych grup docelowych w różnych kulturach. W związku z kampanią należy zaplanować inne działania wspierające rząd, społeczność i policję. (Związane z etapami „Skuteczna kampania świadomości społecznej”). 8. Wdrażanie Dostarcz kampanię - realizuj plan w taki sposób, jak uruchomienie kampanii cieszy się dużym rozgłosem, aby uzyskać dobry impuls do podnoszenia świadomości o wybranym problemie. Wykorzystaj „wolne” media - nie zaniedbuj wszystkich mediów, ponieważ wiele z nich działa. >> 95 przedstawicieli młodzieży we Wspólnej Radzie ds. Młodzieży. Rada ta skupia liderów młodzieżowych z Rady Doradczej ds. Młodzieży i przedstawicieli młodzieży z rządu Europejskiego Komitetu Sterującego ds. Młodzieży. Celem kampanii było: >> wspierać działania edukacyjne w zakresie praw człowieka w celu przeciwdziałania mowie nienawiści i zagrożeniom, jakie stanowi dla demokracji i dobrobytu młodych ludzi >> opracowywać i rozpowszechniać narzędzia i mechanizmy zgłaszania mowy nienawiści, zwłaszcza online, w tym na szczeblu krajowym >> zmobilizować krajowych i europejskich partnerów do zapobiegania i zwalczania mowy nienawiści i nietolerancji online i offline >> promowanie umiejętności korzystania z mediów i obywatelstwa cyfrowego oraz wspieranie udziału młodych ludzi w zarządzaniu Internetem. Kampanie narodowe, aktywiści i partnerzy W ramach kampanii parasolowej Rady Europy utworzono kampanie krajowe i lokalne. Kampanie krajowe pozwoliły lepiej dotrzeć do młodych ludzi i zastanowić się nad wszystkimi konkretnymi kwestiami oraz realiami kulturowymi i językowymi regionów Rady Europy. Po zakończeniu koordynacji na szczeblu europejskim przez Radę Europy, w grudniu 2017 r., Większość kampanii krajowych będzie nadal funkcjonować w 2018 r. I później. Zasoby on-line - włącz video: Wideo: Zastanów się, opowiedz i działaj przeciw mowie nienawiści. Opis: ten krótki film wzywa młodych ludzi do refleksji na temat mowy nienawiści, z którą się spotykają, mówienia o tym i reagowania. Film został nagrany na Human Rights Day przez kampanię NHSM w Irlandii podczas Międzynarodowej Wymiany Młodzieży, projektu Solidarity Activist Camp KA1 Youth Mobility finansowanego przez Leargas w ramach programu Unii Europejskiej Erasmus + (#Solidactivist), który odbył się w dniach 11-20 października. Wideo: Zastanów się, opowiedz i działaj na link Hate Speech https://drive.google.com/ file/d/1ZkBji1pxsm1LQV7_1cmvtwYHjcXp40X6/view Klip wideo „No Race, No Hate” Opis: ten film został stworzony przez uczestników projektu Euro-Kaukaska Młodzieżowa Sieć na rzecz Praw Człowieka Online, finansowanego przez program Komisji Europejskiej Erasmus + za pośrednictwem Tureckiej Agencji Narodowej, aby uczcić Europejski Tydzień Działań przeciwko Rasizmowi i Dyskryminacji. Klip wideo „No Race, No Hate”https://drive.google.com/file/d/10JH5AfPgJ3ykuScyAzm5IJ2sMnklzNgC/view Dzień akcji - Prawa człowieka w Internecie ”- 10 grudnia Opis: Dni Działań mobilizują krajowe kampanie i europejskich partnerów Ruchu ‘Bez mowy nienawiści’ we wspólnych działaniach dotyczących określonych form lub celów mowy nienawiści. Każdy dzień akcji ma program działań przygotowany we współpracy z krajowymi koordynatorami kampanii, działaczami internetowymi i partnerami kampanii. Treść multimedialna: Album Flickr: Prawa człowieka każdego dnia. Dzień akcji Miłość praw człowieka 10 grudnia 2017 r Album Flickr: Nienawiść nie jest opinią. Dzień akcji na rzecz praw człowieka w Internecie - 10 grudnia 2016 r. Różne wersje językowe czerwonej kartki dla mowy nienawiści. Album Flickr: Europejski Dzień Działań na rzecz Praw Człowieka w Internecie. Memy stworzone przez wolontariuszy i działaczy na Dzień Akcji. Album Flickr: Karty Praw Człowieka. Karty te zostały stworzone przez działaczy internetowych w celu wyjaśnienia związku między niektórymi artykułami Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Internetu. Album Flickr: Pocztówki praw człowieka. Te karty online zostały stworzone przez krajowe komitety kampanii i krajowe organizacje pozarządowe, które są zaangażowane w ruch mowy nienawiści z okazji Europejskiego Dnia Działań na rzecz Praw Człowieka. Film „Kochaj prawa człowieka” (wersja angielska) http://blog.nohatespeechmovement.org/some-reasons-to-celebrate-human-rights-day/ Przykłady narzędzi kampanii >> Aplikacja na smartfony z systemem Android i platforma internetowa: „Nie znienawidź” >> Strona blogu NHSM w Finlandii >> Materiały promocyjne kampanii >> Plakaty edukacyjne na temat mowy nienawiści i jej historii EWALUACJA Dyskusja na temat burzy mózgów: >> Daj uczestnikom papier i długopis. >> Następnie poproś grupę, aby wygenerowała jak najwięcej pomysłów dotyczących stworzenia kampanii mowy nienawiści i zapisała je. (Jeśli istnieje duża grupa, można ją podzielić na mniejsze grupy) >> Po tym uczestnicy podzielą się pomysłami na temat procesu tworzenia kampanii uświadamiającej, podobnie jak poprzednio na wideo, aby mogli oni zapoznać się z treścią lekcji nr 3. >> 97 >> Lekcja 3 - Projekt kampanii „Bez mowy nienawiści” wykorzystujący pozytywny komunikat Zalecana ilość uczestników grupie: od 6 do 30 ludzi Cel lekcji: Ta lekcja ma na celu pomóc uczestnikowi stworzyć kampanię mowy nienawiści, wykorzystując pozytywne przesłanie dla dorosłych, używając także mediów cyfrowych do budowania bardziej tolerancyjnej społeczności. Uczestnicy dowiedzą się o wpływie kampanii mowy nienawiści w swoim kraju i za granicą. Lekcja będzie również wspierać uczestników w dalszym doskonaleniu umiejętności korzystania z mediów i umiejętności krytycznego myślenia. Rezultaty: Po zakończeniu lekcji uczestnicy: >> Poprawią swoją wiedzę o pozytywnym przesłaniu projektowym przeciwko mowie nienawiści; >> Zrozumieją potrzebę i znaczenie pozytywnej komunikacji; >> Zwiększą umiejętności komunikacyjne w zakresie wyrażania swoich punktów widzenia, a także zdolność do uczestniczenia w konstruktywnych dyskusjach i debatach; >> Poprawią umiejętności słuchania; >> Zrozumieją, w jaki sposób ich „głos” może pomóc w szerzeniu świadomości, wzbudzać empatię i tolerancję wobec migrantów i uchodźców w ich społecznościach; >> Zrozumieją znaczenie społeczności integracyjnych; >> Rozwiną świadomość i empatię wobec migrantów i uchodźców. Materiały: >> Plakat >> Kalendarze >> Rzutnik >> Komputer / tablet >> System dźwiękowy >> Papier typu flipchart >> Przestronna sala treningowa Metody nauczania: >> Wspólne rozwiązywanie problemów, >> Instrukcje od innych uczestników, >> Grupy dyskusyjne, >> Studia przypadków / wymiana dobrych praktyk, >> Metoda kreatywnego uczenia się (CLM).