Julian Przyboś
Z Tatr
Pamięci taterniczki,"
która zginęła na Zamarłej Turni$
Słyszę:$
"
Kamienuje tę przestrzeń niewybuchły huk skał,$
To – wrzask wody obdzieranej siklawą z łożyska"
i"
gromobicie ciszy,$
Ten świat, wzburzony przestraszonym spojrzeniem,"
uciszę,"
lecz –"
Nie pomieszczę twojej śmierci w granitowej trumnie Tatr$
To zgrzyt"
czekana,"
okrzesany z echa,"
to tylko cały twój świat"
skurczony w mojej garści na obrywie głazu!"
to – gwałtownym uderzeniem serca powalony szczyt."
Na rozpacz – jakże go mało!"
A groza – wygórowana!$
Jak lekko"
turnię zawisłą na rękach"
utrzymać."
i nie paść,"
gdy"
w oczach przewraca się obnażona ziemia"
do góry dnem krajobrazu,"
niebo strącając w przepaść!$
Jak cicho"
w zatrzaśniętej pięści pochować Zamarłą.$
