Ćwiczenie nr. 8
W nawiązaniu do wykładu na temat ról i funkcji kierowniczych we współczesnej
organizacji chciałbym przywołać słynną w teorii zarządzania teorię Mac Gregora
przedstawiającą dwa style kierowania: styl X i styl Y.
Styl X, zakłada, że człowiek jest leniwy, nie ma ambicji i wymaga ostrej kontroli i
autokratyzmu kierownika. Styl Y, typowy dla podejścia demokratycznego, zakłada,
że praca jest naturalną potrzebą człowieka, tak jak odpoczynek i rozrywka, że
człowiek woli być kierowany i kontrolowany przez siebie samego, że nie tylko nie
unika odpowiedzialności ale jej poszukuje. W związku z tym, ingerencja kierownictwa
powinna się zmniejszać, a zwiększać możliwość samodzielnego kierowania i
samodzielnej kontroli swego działania przez pracownika.
W praktyce wielu współczesnych przedsiębiorstw spotykamy się z kierownikami
preferującymi zarówno ten pierwszy (autokratyczny), jak i ten drugi (demokratyczny)
styl zarządzania. Co więcej, z różnych polskich badań wynikało, że oba te style
zarządzania niewiele się różniły jeśli chodzi o efektywność.
Ale czy styl kierowania jest obojętny z punktu widzenia pracownika?
Pytanie: biorąc pod uwagę zarówno praktyczne okoliczności i realia procesu
zarządzania, jak również potrzeby pracowników, choćby w oparciu o piramidę
Maslowa, proszę odpowiedzieć który styl kierowania byłby preferowany z twojego
punktu widzenia? Podaj po jednym praktycznym przykładzie, kiedy preferowany
byłby model X a kiedy Y.
Biorąc pod uwagę piramidę Maslowa, na szczycie piramidy znajduje się
samorealizacja, moim zdaniem oznacza to, że najważniejszym aspektem życia
człowieka jest dążenie do osiągnięcia sukcesu. Do takich aspiracji może należeć
chociażby awans w pracy na upragnione stanowisko, dla mniej ambitnych może
chodzić o podwyżkę albo premię.
Idąc takim tokiem myślenia uważam, że demokratyczny styl zarządzana byłby
bardziej preferowany. Pracownicy są z reguły ambitni, oznacza to że nie chodzą do
pracy nie bez powodu, większości chodzi gównie o zarobki. Styl demokratyczny daje
pracownikom więcej możliwości do pokazania, że pracują bardzo dobrze i
nadawaliby się na wyższe stanowisko, podwyżkę lub premię. Styl autokratyczny nie
daję możliwości na wyróżnienie się pracownika poprzez samodzielne wykonywane
swoich obowiązków w kreatywny sposób, a wręcz przeciwnie narzuca metodę
wskazaną przez kierownika. Demokratyczny styl zarządzania pozwala pracownikowi
wyróżnić się spośród wielu podobnych pracowników, dzięki temu może dążyć do
samorealizacji i piąć się po szczeblach kariery.
Moim zdaniem model X jest przeznaczony dla pracowników którzy nie mają
większych ambicji względem podjętej pracy. Ci pracownicy mogli podjąć się tej pracy
