Psychologia społeczna krótko, Notatki z Psychologia społeczna

Pobierz Psychologia społeczna krótko i więcej Notatki w PDF z Psychologia społeczna tylko na Docsity! Kolokwium - Psychologia społeczna Komunikacja niewerbalna spełnia następujące zadania: 1. wspomaga komunikację werbalną poprzez dodanie jej wyrazistości i czytelności, 2. funkcjonuje jako samodzielny środek przekazu, 3. zaprzecza komunikacji werbalnej Kody niewerbalne służą odzwierciedlaniu stosunku człowieka do jego otoczenia społecznego, samoreprezentacji (wysyłanie komunikatów o swoim statusie społecznym, ekonomicznym, osobowości, sympatiach politycznych oraz innych aspektach), odgrywają ważną rolę w rytuałach (powitanie, pożegnanie, honorowe wręczanie nagród) oraz podtrzymują komunikację werbalną, czynią ją bardziej kompletną. Komunikaty niewerbalne są pewnym sygnałem społecznym kodowanym przez nadawcę i odkodowywanym przez odbiorcę. Informują o stanie emocjonalnym drugiego człowieka, o jego intencjach. Są to ekspresja mimiczna, gesty, przenoszenie spojrzenia i inne działania ujęte w kanały niewerbalne : Mimika. Ważną cechą komunikacji niewerbalnej jest to, że zachodzi często na poziomie podświadomości. Wiele osób zazwyczaj nie zdaje sobie sprawy, że oprócz przesyłania informacji w mowie, wysyła także różnego typu sygnały za pomocą swojego ciała. Sygnały te są nieodłącznym procesem komunikacji. Jedną z cech komunikacji niewerbalnej jest także to, że w przeważającej części przekazuje informacje dotyczące sfery emocjonalnej nadawcy i odnosi się również do emocji osoby odbierającej sygnały. W związku z tak istotną rolą „mowy ciała” w procesie komunikacji, warto zapamiętać jedną regułę. Jeżeli przekazujemy pewną informacje o sobie – typu „jestem osobą zdecydowaną i pewną siebie” – to ta informacja powinna być przekazana również za pomocą kanału niewerbalnego, czyli winny temu towarzyszyć takie sygnały, jak pewny glos, otwarta postawa ciała, spojrzenie prosto w oczy rozmówcy itp. W procesie komunikacji liczy się bowiem spójność przekazu. W przeciwnym razie, jeśli ciało będzie wysyłało przekaz odwrotny do informacji zawartej w słowach to rozmówca nieświadomie zaufa komunikatowi niewerbalnemu. Brak spójności jest sygnałem ostrzegawczym dla otoczenia i nosi nazwę „podwójnego wiązania”. Podział komunikatów niewerbalnych: 1. Postawa 2. Ton 3. Gesty 4. Mimika - (wyraz twarzy); stany emocjonalne, postawy 5. Dystans - odległość pomiędzy partnerami interakcji, informuje nas o stosunkach wzajemnych między nimi. Skracanie dystansu, zbliżanie się do siebie jest znakiem zbliżania psychicznego, oddalanie się stanowi oznakę utraty kontaktu. [Proksemika – zachowanie przestrzeni/dystansu] Strefa intymna (do 45 cm) najważniejsza, ponieważ jest pilnie strzeżona i uważana za osobistą własność. Zarezerwowana dla rodziny, bliskich przyjaciół itp.) Strefa osobista (46 cm – 1,2m) współpracownicy, na przyjęciach i w innych kontaktach społecznych z osobami nam znanymi. Strefa społeczna (1,2m – 3,6m) Tę odległość zachowujemy w stosunku do nieznajomych, np. hydraulika, listonosza, „nowego” w pracy i innych ludzi, których nie znamy zbyt dobrze lub nie znamy wcale. Strefa publiczna (powyżej 3,6m) Jest to odległość, którą przyjmujemy zwracając się do większej grupy ludzi. Atrybucja: (attribution – przypisywanie) to przypisywanie danej osobie lub danemu zachowaniu pewnych czynników sprawczych, których nie widzimy, lecz o których wnioskujemy. Odnosi się do tego jak ludzie wyjaśniają przyczyny swojego bądź cudzego zachowania np. poprzez cechy charakteru lub uwarunkowania społeczne i środowiskowe. Rodzaje: • Atrybucja dyspozycyjna - Przypisywanie zachowań danej osoby jej cechom osobowości, umiejętnościom, potrzebom i uznawanym przez nią wartościom • Atrybucja sytuacyjna - Koncentruje się nie na właściwościach danej osoby, lecz na właściwościach środowiska, sytuacji lub interakcji między ludźmi Komunikatywność  Istotą dobrej komunikacji jest nie tylko sprawne przekazywanie informacji, ale także umiejętność słuchania rozmówców i rozpoznawanie ich potrzeb i oczekiwań. Aby wystąpiła dobra komunikacja między Tobą a drugą osobą należy opanować dwa rodzaje umiejętności:  komunikatywne przekazywanie wiedzy - umiejętność jasnego i dokładnego formułowania wypowiedzi. Należy dostosować język do wiedzy i wykształcenia krozmówcy. Unikamy określeń żargonowych, gwarowych i specjalistycznych [nie pytaj wprost czy ktoś rozumie, bo ludzie nie lubią czuć się głupi i przytakną na wszystko]  nawiązanie kontaktu - podstawowe reguły nawiązania kontaktu z drugą osobą sprowadzają się do czterech głównych zasad  Mów o sobie  Bądź otwarty na pytania i wątpliwości  Unikaj sądów i nadmiernie ingerujących pytań  Chciej zrozumieć rozmówcę