Psychologia społeczna - Notatki - Psychologia - Część 1, Notatki z Psychologia

Pobierz Psychologia społeczna - Notatki - Psychologia - Część 1 i więcej Notatki w PDF z Psychologia tylko na Docsity!

CZĘŚĆ PIERWSZA

ROZDZIAŁ 1

WPROWADZENIE DO PSYCHOLOGII SPOŁECZNEJ

Psychologia Społeczna:

Naukowe badanie sposobu, w jaki rzeczywista bądź wyobrażona obecność innych ludzi wywiera wpływ na ludzkie myślenie, odczuwanie i zachowania.

Bada to, co się dzieje w sercach i umysłach istot ludzkich. Psychologowie społeczni doceniają doniosłość tego, w jaki sposób ludzie interpretują świat społeczny, jednak szczególną uwagę zwracają na źródła interpretacji.

Koncentruje się na tym, co powoduje, że nawet inteligentne i silne jednostki popełniają poważne błędy w obliczu sprzecznych rad w odniesieniu do decyzji o wielkiej wadze.

Konstrukt: sposób, w jaki ludzie spostrzegają, pojmują i interpretują świat społeczny.

Różnice indywidualne: składniki osobowości, które odróżniają nas od innych ludzi.

Socjologia: dostarcza ogólnych praw i teorii dotyczących społeczeństw, a nie jednostek

Psychologia Społeczna: bada procesy psychologiczne pojawiające się, gdy ludzie przebywają ze sobą, co powoduje, że stają się podatni na wpływ społeczny.

Psychologia Osobowości: Bada właściwości, które powodują, że jednostki są unikatowe i różnią się od siebie.

Podstawowy błąd atrybucji: tendencja do przeceniania rozmiaru, w jakim zachowanie ludzi jest wynikiem oddziaływania dyspozycji wewnętrznych, a niedocenianie roli czynników sytuacyjnych.

Behawioryzm: szkoła psychologiczna, która utrzymuje, iż aby zrozumieć ludzkie zachowanie, wystarczy jedynie rozważyć nagradzające właściwości środowiska – tzn. to, w jaki sposób pozytywne i negatywne wydarzenia w otoczeniu są związane ze specyficznymi zachowaniami.

Psychologia postaci: szkoła psychologiczna podkreślająca ważność badania subiektywnego sposobu, w jaki dany obiekt pojawia się w umyśle ludzi, zamiast poddania badaniom wyłącznie obiektywnych, fizycznych cech tego obiektu.

Samoocena: dokonywanie przez ludzi oszacowania wartości samych siebie, to znaczy rozmiaru, w jakim spostrzegają siebie jako dobrych, kompetentnych i przyzwoitych.

Poznawanie społeczne: w jaki sposób ludzie myślą o sobie samych i o świecie społecznym; a dokładnie, jak selekcjonują, interpretują, zapamiętują i wykorzystują informację społeczną w wydawaniu sądów i w podejmowaniu decyzji.

ROZDZIAŁ 2

METODOLOGIA: PROCES PRZEPROWADZANIA BADAŃ

Metody badawcze i pytania, na które odpowiadają:

Obserwacyjna ---------- Opis: Jaka jest natura zjawiska?

Korelacyjna ------------ Przewidywanie: Czy na podstawie znanego X możemy przewidzieć Y?

Eksperymentalna ------ Przyczynowość: Czy zmienna X jest przyczyną zmiennej Y?

Metoda obserwacyjna: technika, w której badacz obserwuje ludzi i systematycznie rejestruje pomiary ich zachowania.

Obserwacja systematyczna: forma metody obserwacyjnej, w której obserwatorem jest wyszkolony badacz społeczny, który przystępuje do odpowiedzi na pytania odnoszące się do określonego zjawiska społecznego, obserwując i kodując je zgodnie z wcześniej przygotowanym zbiorem kryteriów.

Obserwacja uczestnicząca: forma obserwacji systematycznej, w której obserwator wchodzi w interakcję z obserwowanymi ludźmi, ale star się w żaden sposób nie wpływać na sytuację.

Analiza archiwalna: forma obserwacji systematycznej, w której badacz obserwuje zachowanie społeczne przez badanie nagromadzonych w danej kulturze dokumentów albo archiwaliów (np. pamiętników, powieści, czasopism czy dzienników).

Zgodność sędziów kompetentnych: stopień zgodności pomiędzy dwiema osobami albo większą liczbą osób, które niezależnie obserwują i kodują grupę danych; poprzez pokazanie, że dwóch lub więcej ekspertów niezależnie obserwujących i kodujących dochodzi do tych samych obserwacji, badacze upewniają się, że obserwacje te nie są subiektywnymi, zniekształconymi wrażeniami jednostki.

Metoda korelacyjna: metoda, w której mierzy się systematycznie dwie zmienne lub ich większą liczbę i oszacowuje się relację pomiędzy nimi (tj. w jakim stopniu można przewidzieć wartości jednej z nich na podstawie drugiej).

Korelacja dodatnia: taka relacja pomiędzy dwiema zmiennymi, w której wzrostowi wartości jednej zmiennej towarzyszy wzrost wartości drugiej zmiennej.

Korelacja ujemna: taka relacja pomiędzy dwiema zmiennymi, w której wzrostowi wartości jednej zmiennej towarzyszy zmniejszanie się wartości drugiej zmiennej.

Dobór losowy: sposób zapewniania reprezentatywności dla danej populacji wybranej do próby grupy osób gwarantujący, ze każda jednostka wchodząca w skład populacji ma taką samą szanse na pojawienie się w próbie.

Metoda eksperymentalna: metoda badania relacji przyczynowo – skutkowych; badacz losowo przydziela uczestników eksperymentu do różnych sytuacji i upewnia się, ze sytuacje te są identyczne pod wszystkimi względami z wyjątkiem jednego, zdefiniowanego przez zmienną niezależną (badacz oczekuje, że tenże jedyny warunek będzie miał przyczynowy wpływ na reakcję ludzi)

Zmienna niezależna: zmienna, którą badacz zmienia albo różnicuje, aby stwierdzić, czy ma ona wpływ na jakąś inną zmienną; badacz oczekuje, że ta właśnie zmienna będzie powodowała zmiany jakiejś innej zmiennej.

Zmienna zależna: zmienna, którą badacz mierzy po to, by stwierdzić, czy na nią wpływa zmienna niezależna; badacz stawia hipotezę, że zmienna zależna zależy od poziomu zmiennej niezależnej.

Plan wieloczynnikowy: plan eksperymentalny, w którym uwzględnia się więcej niż jedną zmienną niezależną; każda zmienna niezależna ma więcej niż jedną wersję lub też poziom; wszystkie możliwe kombinacje tych poziomów pojawiają się w badaniach.

Trafność wewnętrzna: upewnianie się, że nic więcej poza zmienną niezależną nie może wpływać na zmienną zależną; realizuje się to poprzez kontrolowanie wszystkich zmiennych ubocznych oraz poprzez losowe przydzielanie wszystkim badanym różnych warunków eksperymentalnych.

Losowe przydzielanie do sytuacji: upewnianie się, że wszyscy badani mają taką samą szansę na przydzielenie do danej sytuacji w eksperymencie; dzięki losowemu przydzielaniu tychże sytuacji badacz może być względnie pewien, że różnice w osobowościach uczestników eksperymentu albo ich wcześniejsze doświadczenia są równomiernie rozłożone na wszystkie sytuacje.

Poziom ufności (wartość p): liczba wyliczona za pomocą technik statystycznych, która informuje badacza o tym, jakie jest prawdopodobieństwo, że wyniki jego eksperymentu są dziełem przypadku (spowodowane są niepowodzeniem w randomizacji), a nie są efektem działania zmiennej niezależnej lub zmiennych niezależnych; standardowo w nauce – także i w psychologii społecznej – przyjmuje się, że wyniki uznaje się za istotne wtedy, gdy prawdopodobieństwo, iż wyniki mogą być dziełem czynników losowych, a nie badań zmiennych niezależnych, wynosi mniej niż pięć setnych.

Trafność zewnętrzna: stopień, w jakim wyniki badań mogą być generalizowane na inne sytuacje i na innych ludzi.

Realizm sytuacyjny: stopień, w jakim sytuacje eksperymentalne są podobne do sytuacji spotykanych w życiu codziennym.

Realizm psychologiczny: stopień, w jakim kontrolowane w eksperymencie procesy psychiczne są podobne do procesów psychologicznych pojawiających się w życiu codziennym; realizm psychologiczny może być wysoki nawet wtedy, gdy realizm sytuacyjny jest niewielki.

Instrukcja maskująca: opis celu badań przedstawiany ich uczestnikom, który różni się od prawdziwego celu tychże badań; instrukcja maskująca używana jest po to, by zachować realizm psychologiczny.

Powtarzalność: powtarzanie badań, często z udziałem osób z innych badanych populacji albo w innych warunkach.

Eksperymenty w warunkach naturalnych: eksperymenty przeprowadzane raczej w warunkach życia realnego niż w laboratorium.

Badania podstawowe: badania projektowane po to, by dać najlepszą odpowiedź na pytanie, dlaczego ludzie zachowują się tak, jak się zachowują, i przeprowadzane wyłącznie dla zaspokojenia ciekawości poznawczej.

Badania stosowane: badania projektowane specjalnie w celu rozwiązania konkretnego problemu społecznego; tworzenie teorii zachowania jest zwykle wtórne do rozwiązania specyficznego problemu.

Przyzwolenie: wyjaśnienie uczestnikom badania natury eksperymentu, zanim on się rozpocznie, i uzyskanie ich zgody na udział w tym eksperymencie.

Maskowanie: wprowadzenie w błąd uczestników eksperymentu lub zatajenie przed nimi prawdziwego celu badań albo też wydarzeń, które w rzeczywistości zaistnieją.

Sesja wyjaśniająca: wyjawienie uczestnikom badań po zakończeniu eksperymentu jego celu oraz dokładnie tego, co się wydarzyło.

CZĘŚĆ DRUGA: ROZUMIENIE SIEBIE I ŚWIATA SPOŁECZNEGO.

ROZDZIAŁ 3

DYSONANS POZNAWCZY A POTRZEBA PODTRZYMYWANIA SAMOOCENY.

Dysonans poznawczy: popęd spowodowany poczuciem dyskomfortu, pierwotnie definiowany jako konsekwencja utrzymywania dwóch lub więcej niezgodnych ze sobą elementów poznawczych, następnie określany jako konsekwencja zaangażowania się w działanie, które jest sprzeczne z koncepcją siebie jako osoby przyzwoitej i rozsądnej.

Elementy poznawcze: myśli, uczucia, przekonania bądź wiedza o czymś.

Dysonans precyzyjny: dysonans, który zostaje nieuchronnie wzbudzony po podjęciu decyzji. W takiej sytuacji dysonans jest najczęściej likwidowany przez podwyższenie atrakcyjności wybranej alternatywy i zdewaluowanie alternatywy odrzuconej.

Technika niskiej piłki: pozbawiona skrupułów strategia, mocą której sprzedawca nakłania klienta, aby zgodził się kupić produkt po bardzo niskiej cenie; następnie twierdzi, że to była pomyłka, i podnosi cenę; często klient godzi się na zakup po zawyżonej cenie.

Pojęcie Ja: suma całej wiedzy o sobie uwzględniająca tożsamość, zdolności i role.

Wnioskowanie z prób niereprezentatywnych: dokonywanie uogólnień na podstawie prób informacji, o których wiadomo że są tendencyjne bądź nietypowe.

Szacowanie współzmienności: ocenianie stopnia, w jakim dwie zmienne są skorelowane, to znaczy przewidywanie jednej zmiennej (np. tego, jak przyjacielska jest dana osoba) na podstawie innej zmiennej (np. płci tej osoby).

Korelacja pozorna: przekonanie, że dwie zmienne są skorelowane, podczas gdy w rzeczywistości tak nie jest; wynika ono ze schematu, zgodnie z którym istnieje pomiędzy nimi związek.

Bariera nadmiernej ufności: zbyt duże zaufanie do trafności własnych sądów; zazwyczaj nie są one tak trafne, za jakie się je przyjmuje.

ROZDZIAŁ 5

SPOSTRZEGANIE SPOŁECZNE: JAK DOCHODZIMY DO ROZUMIENIA INNYCH LUDZI.

Spostrzeganie społeczne: badanie, w jaki sposób tworzymy wyobrażenia innych ludzi i wyciągamy wnioski ich dotyczące.

Komunikacja nie werbalna: sposób, w jaki ludzie komunikują, intencjonalnie bądź nieintencjonalnie, bez słów; wskaźniki nie werbalne obejmują mimikę, ton głosu, gesty, pozycje i ruchy ciała, dotyk i spoglądanie.

Reguły ujawniania: kulturowo zdeterminowane reguły określające, jakie zachowania niewerbalne nadają się do ujawnienia.

Emblematy: niewerbalne gesty, które w danej kulturze są dobrze zdefiniowane; mają zwykle swoje bezpośrednie słowne odpowiedniki, tak jak znak OK.

Teoria roli społecznej: teoria mówiąca, że różnice płciowe pojawiająca się w zachowaniu społecznym wynikają ze społecznego podziału pracy pomiędzy płciami; podział ten prowadzi do różnic w oczekiwaniach wobec ról płciowych i umiejętności związanych z płcią, które określają różnice w społecznych zachowaniach kobiet i mężczyzn.

Ukryta teoria osobowości: schematy, które ludzie stosują, by pogrupować różne rodzaje cech osobowości, na przykład wielu ludzi jest przekonanych, że jeżeli ktoś jest uprzejmy, to jest również hojny.

Teoria atrybucji: określenie sposobu, w jaki ludzie wyjaśniają przyczyny tak swego zachowania, jak i zachowania innych ludzi.

Atrybucja wewnętrzna : wnioskowanie, że jakaś osoba zachowała się w określony sposób zarówno ze względu na swe właściwości, jak i postawy, charakter czy osobowość.

Atrybucja zewnętrzna: wnioskowanie, iż jakaś osoba zachowała się w określony sposób zarówno ze względu na swe właściwości sytuacji, w której się znalazła; zakłada się tu, że w tej sytuacji większość ludzi reagowałaby w ten sam sposób.

Teoria wnioskowania z czynników towarzyszących: teoria, w myśl której dokonujemy wewnętrznych atrybucji dotyczących jakiejś osoby, gdy

Istnieje niewiele nie tożsamych konsekwencji jej zachowania,

Zachowanie jest nieoczekiwane.

Rezultaty nietożsame: konsekwencje określonego przebiegu działania, które nie mogłoby wystąpić przy alternatywnym działaniu.

Oczekiwania oparte na kategorii: oczekiwania dotyczące ludzi, bazujące na cechach grupy, do których te osoby przynależą, na przykład oczekiwanie że ktoś kocha chodzić na przyjęcia, ponieważ należy do towarzystwa miłośników przyjęć lub żeńskiego kółka studenckiego.

Oczekiwanie oparte na obiekcie: oczekiwania wobec jakiejś osoby, bazujące na jej wcześniejszych działaniach, takie jak oczekiwanie, że ktoś w czasie wakacji pójdzie na plażę, ponieważ zwykle chodził na plażę w przeszłości.

Model współzmienności: koncepcja, wg której dokonujemy atrybucji przyczynowych dotyczących zachowania jakiejś osoby na podstawie obserwacji faktów, które zmieniają się wraz z jej zachowaniem – na przykład, jak dalece czyjś taniec staje się niezdarny tylko wówczas, gdy tańczy z tym, a nie innym partnerem.

Zgodność informacji: informacja dotycząca tego, w jakim stopniu inni ludzie zachowują się wobec tych samych bodźców tak samo, jak to czyni aktor.

Wybiórczość informacji: informacja mówiąca o tym, do jakiego stopnia dany aktor zachowuje się w ten sam sposób wobec różnych bodźców.

Spójność informacji: informacja mówiąca o stopniu, w jakim zachowanie jakiegoś aktora wobec określonego bodźca jest takie samo mimo upływu czasu i innych okoliczności.

Podstawowy błąd atrybucji: tendencja do przeceniania czynników wewnętrznych przynależnych do dyspozycji, a niedocenianie roli sytuacji.

Wyrazistość spostrzeżeniowa: informacja, która skupia naszą uwagę; ludzie są skłonni przeceniać przyczynową rolę informacji, która jest wyrazista spostrzeżeniowo.

Różnice między aktorem a obserwatorem: tendencja do spostrzegania zachowań innych ludzi jako następstwa ich dyspozycji,. Podczas gdy swoje własne zachowania tłumaczy się wpływem czynników sytuacyjnych.

Atrybucje w służbie ego: wyjaśnienia, które przypisują sukcesy czynnikom wewnętrznym zależnym od dyspozycji, za niepowodzenia zaś obwiniają czynniki zewnętrzne należące do sytuacji.

Atrybucje obronne: wyjaśnienia zachowania, które pozwalają tłumić świadomość tego, że się jest śmiertelnym i podatnym na zranienia.

Nierealistyczny optymizm: forma obronnej atrybucji polegająca na przeświadczeniu ludzi, że rzeczy dobre przydarzają się raczej im niż ich partnerom, a złe spotykają raczej innych niż ich samych.

Wiara w sprawiedliwy świat: forma obronnej atrybucji, gdzie zakłada się, że zło dotyka złych ludzi, natomiast dobro spotyka dobrych.

ROZDZIAŁ 6

ROZUMIENIE SIEBIE: W JAKI SPOSÓB POZNAJEMY SAMYCH SIEBIE.

Pojęcie Ja : zawartość naszego Ja, to znaczy spostrzegane przez nas nasze własne myśli, przekonania i cechy osobowości. Pojęcie Ja jest częściowo zależne od kultury, w której funkcjonuje. Na przykład w perspektywie historycznej niektóre kultury Indian amerykańskich spostrzegały Ja jako głęboko osadzone w szerszej grupie społecznej.

Introspekcja: proces, w którym człowiek spogląda w swoje wnętrze i bada swoje myśli, uczucia i motywy.

Teoria samoświadomości: koncepcja przyjmująca, że kiedy człowiek koncentruje uwagę na sobie samym, zaczyna oceniać własne zachowanie i porównywać je ze swymi wewnętrznymi normami i wartościami.

Teoria przyczynowości: teoria dotycząca przyczyn naszych uczuć i zachowań; wiele z tych teorii przyswajamy sobie z kultury, w której żyjemy (np. „rozstania sprzyjają uczuciu”)

Zmiana postawy spowodowana wyszukiwaniem przyczyn: zmiana postawy będąca konsekwencją zastanawiania się nad przyczynami własnych postaw; ludzie zakładają zgodność swoich postaw z przyczynami, które wydają się wiarygodne i są łatwe do zwerbalizowania.

Tłumienie: usiłowanie, by nie myśleć o czymś; badania wykazują, że im bardziej ludzie starają się nie dopuszczać do siebie jakiejś,myśli, tym częściej ta właśnie myśl pojawia się w ich głowach.

Teoria spostrzegania siebie: teoria głosząca, że gdy nie jesteśmy pewni naszych postaw i uczuć, bądź są one niejednoznaczne, wnioskujemy o nich, obserwując własne zachowania i sytuacje, w której się ono pojawia.

Hipoteza mimicznego sprzężenia zwrotnego: hipoteza głosząca, że własny wyraz mimiczny może determinować emocje, która jest doświadczana.

Pomniejszanie : niedocenianie wpływu jednej przyczyny naszego zachowania, kiedy inna przyczyna jest szczególnie wyrazista i łatwo dostrzegalna.

Motywacja wewnętrzna: angażowanie się w jakieś działanie, ponieważ sprawia nam ono przyjemność bądź wzbudza nasze zainteresowanie, a nie wskutek zewnętrznych nacisków lub dla zewnętrznych korzyści

Motywacja zewnętrzna: angażowanie się w jakieś działanie wskutek zewnętrznych nacisków lub dla zewnętrznych korzyści, a nie dlatego ze wykonywanie zadania sprawia nam przyjemność bądź wzbudza nasze zainteresowanie.

Efekt nadmiernego uzasadnienia: zjawisko polegające na spostrzeganiu swojego działania jako wywołanego przekonującymi czynnikami zewnętrznymi i niedocenianiu wagi czynników wewnętrznych.

Dwuczynnikowa teoria emocji: koncepcja, zgodnie z którą doznanie emocji jest rezultatem dwufazowego procesu spostrzegania siebie – najpierw ludzie doświadczają przebudzenia fizjologicznego, a następnie poszukują dla niego odpowiedniego wyjaśnienia; jeśli przypisują to pobudzenie źródłu mającemu naturę emocjonalną, przeżywają odpowiednią emocję (np. jeśli wyjaśniają własne pobudzenie tym, że ktoś celuje w nich z pistoletu, odczuwają strach)

Błędne określenie przyczyn pobudzenia: przypisanie własnego pobudzenia niewłaściwemu źródłu, czego konsekwencją jest fałszywa bądź nadmiernie silna emocja. [Gdy ludzie są pobudzeni z jakiegoś powodu, na przykład podczas przejścia przez budzący grozę most, często przypisują to pobudzenie niewłaściwemu źródłu – takiemu, jak erotyczne zainteresowanie osobą, która jest z nimi.

Schematy Ja: oparte na naszych przeszłych doświadczeniach zorganizowane struktury wiedzy o nas samych, które pomagają nam zrozumieć, wyjaśnić i przewidzieć własne zachowanie.

Pamięć autobiograficzna: treści pamięciowe dotyczące własnych myśli, uczuć i zachowań w przeszłości.

Ja odzwierciedlone: spostrzeganie siebie oczami innych ludzi i włączanie ich opinii do własnego pojęcia Ja.

Teoria porównań społecznych: koncepcja, zgodnie z którą poznajemy swoje własne zdolności i postawy poprzez porównywanie się z innymi ludźmi.

Porównania społeczne w górę: porównywanie siebie z innymi ludźmi, którzy lokują się wyżej niż my w zakresie jakiejś zdolności czy cechy, mające na celu określenie standardu doskonałości.

Porównanie społeczne w dół: porównywanie siebie z innymi ludźmi, którzy lokują się niżej niż my w zakresie jakiejś zdolności czy cechy, mające na celu uzyskanie poczucia większego zadowolenia z siebie.

Autoprezentacja: próba zakomunikowania poprzez nasze wypowiedzi, zachowania niewerbalne i działania, kim jesteśmy albo za kogo chcielibyśmy być uważani.

Kierowanie wrażeniem: świadome bądź nieświadome aranżowanie starannie skonstruowanej prezentacji Ja, która wytworzy u innych określone wrażenie, zgodne z naszymi celami czy potrzebami w interakcji społecznej.

Integracja: proces polegający na tym, że ludzie schlebiają jakiejś osobie, często o wyższym statusie, wychwalają ją i w ogóle próbują w niej wzbudzić sympatię dla siebie.

Promowanie siebie: proces polegający na tym, że ludzie próbują wywrzeć pozytywne wrażenie na innych, opisując własne talenty i manifestując swoją wiedzę.

Pławienie się w cudzej chwale: dążenie do poprawienia własnego wizerunku przez wiązanie się z ludźmi, którzy odnieśli sukces lub są sławni.

KOMUNIKATY WZBUDZAJĄCE STRACH – KOMUNIKATY PERSWAZYJNE, KTÓRE PRÓBUJĄ ZMIENIĆ POSTAWY LUDZI

POPRZEZ WZBUDZANIE W NICH STRACHU.

POSTAWA OPARTA NA POZNANIU – POSTAWA OPARTA PRZEDE WSZYSTKIM NA PRZEKONANIACH LUDZI NA TEMAT

WŁAŚCIWOŚCI OBIEKTU POSTAWY.

POSTAWA OPARTA NA EMOCJACH – POSTAWA OPARTA BARDZIEJ NA UCZUCIACH I WARTOŚCIACH NIŻ NA

PRZEKONANIACH O NATURZE OBIEKTU.

WARUNKOWANIE KLASYCZNE – PRZYPADEK, KIEDY BODZIEC WYWOŁUJĄCY REAKCJE EMOCJONALNA JEST

WIELOKROTNIE DOŚWIADCZANY RAZEM Z BODŹCEM NEUTRALNYM, KTÓRY NIE WYWOŁUJE TAKIEJ REAKCJI DO CZASU, AŻ

NABIERZE EMOCJONALNYCH WŁAŚCIWOŚCI PIERWSZEGO BODŹCA.

WARUNKOWANIE INSTRUMENTALNE – PRZYPADEK, W KTÓRYM CZĘSTOTLIWOŚĆ SWOBODNIE PODEJMOWANYCH

ZACHOWAŃ ALBO ROŚNIE ALBO MALEJE W ZALEŻNOŚCI OD TEGO, CZY NASTĘPUJE PO NICH POZYTYWNE WZMOCNIENIE

CZY KARA.

POSTAWA OPARTA NA ZACHOWANIU – POSTAWA OPARTA NA OBSERWACJI, JAK ZACHOWUJEMY SIĘ WOBEC OBIEKTU

POSTAWY.

DOSTĘPNOŚĆ POSTAWY - SIŁA ZWIĄZKU MIEDZY OBIEKTEM I OCENA TEGO OBIEKTU; DOSTĘPNOŚĆ JEST MIERZONA

CZASEM, W JAKIM LUDZIE MOGĄ ODPOWIEDZIEĆ NA PYTANIE, CO CZUJĄ WOBEC DANEJ SPRAWY LUB DANEGO OBIEKTU.

UODPORNIENIE POSTAWY – UCZYNIENIE LUDZI ODPORNYMI NA PRÓBY ZMIANY ICH POSTAW POPRZEZ WSTĘPNE

ZAAPLIKOWANIE IM MALEJ DAWKI ARGUMENTÓW SPRZECZNYCH Z ICH STANOWISKIEM.

TEORIA REAKTANCJI (PRZECIWSTAWIENIA SIĘ) – KONCEPCJA WG KTÓREJ ZAGROŻENIE WOLNOŚCI WYBORU

OKREŚLONEGO ZACHOWANIA POWODUJE WZBUDZENIE NIEPRZYJEMNEGO STANU PRZECIWSTAWIENIA SIĘ; LUDZIE MOGĄ

ZREDUKOWAĆ TEN STAN, ANGAŻUJĄC SIĘ W ZAGROŻONE ZACHOWANIE.

TEORIA WYROZUMOWANEGO DZIAŁANIA – TEORIA UTRZYMUJĄCA, ZE NAJLEPSZA PODSTAWA DO PRZEWIDYWANIA

PLANOWANYCH I ROZMYŚLNYCH ZACHOWAŃ SĄ. POSTAWY LUDZI WOBEC KONKRETNEGO ZACHOWANIA I ICH

SUBIEKTYWNE NORMY.

( JEŚLI LUDZIE NIE MAJA CZASU NA ROZWAŻENIE JAK SIĘ ZACHOWAĆ TO NAJLEPSZA PODSTAWA DO PRZEWIDYWANIA ICH

ZACHOWANIA JEST INTENCJA).

NORMY SUBIEKTYWNE – PRZEKONANIA NA TEMAT TEGO, JAK INNI LUDZIE Z KTÓRYCH OPINIA SIĘ LICZYMY, OCENIA

OKREŚLONE ZACHOWANIE.

ROZDZIAŁ 9

PROCESY GRUPOWE.

GRUPA NIESPOŁECZNA – GRUPA, W KTÓREJ DWIE LUB WIĘCEJ OSÓB ZNAJDUJE SIĘ W TYM SAMYM MIEJSCU, W TYM

SAMYM CZASIE, LECZ NIE WSPÓŁDZIAŁA ZE SOBĄ (KIBICE NA MECZU)

GRUPA SPOŁECZNA – GRUPA, W KTÓREJ DWIE LUB WIĘCEJ OSÓB WSPÓŁDZIAŁA ZE SOBĄ ORAZ WSPÓŁZALEŻY OD SIEBIE W

TYM SENSIE, ZE W ZASPOKAJANIU POTRZEB I OSIĄGANIU CELÓW MUSI NA SOBIE POLEGAĆ.

FACYLITACJA SPOŁECZNA - NAPIĘCIE WYNIKAJĄCE Z OBECNOŚCI INNYCH OSÓB I MOŻLIWOŚCI OCENY NASZEGO

DZIAŁANIA, CZEGO REZULTATEM JEST LEPSZE WYKONANIE ŁATWIEJSZYCH ŻĄDAŃ, LECZ GORSZE TYCH TRUDNIEJSZYCH.

PRÓŻNIACTWO SPOŁECZNE – USPOKOJENIE WYWOŁANE PRZEKONANIEM, ZE PRZEBYWANIE W GRUPIE UTRUDNIA OCENĘ

INDYWIDUALNEGO DZIAŁANIA; USPOKOJENIE OSŁABIA WYKONANIE ZADAŃ PROSTYCH, LECZ UŁATWIA WYKONANIE

ZADAŃ TRUDNYCH.

DEINDYWIDUACJA - UTRATA NORMALNEJ KONTROLI NAD ZACHOWANIEM, CO PROWADZI DO WZROSTU IMPULSYWNOŚCI I

PATOLOGICZNYCH CZYNÓW.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ – PRZEKONANIE, ZE ODPOWIADA SIĘ ZA WŁASNE CZYNY.

SAMOŚWIADOMOŚĆ – SKUPIENIE UWAGI NA WŁASNYCH UCZUCIACH, PRZEKONANIACH I WARTOŚCIACH.

ZADANIE ADDYTYWNE – ZADANIE GRUPOWE, KTÓREGO WYKONANIE JEST UZALEŻNIONE OD WYSIŁKU WSZYSTKICH OSÓB

(OGÓLNY OKRZYK CAŁEJ GRUPY)

ZADANIE KONIUNKTYWNE – ZADANIE GRUPOWE, KTÓREGO WYNIK ZALEŻY OD TEGO, JAK DOBRZE PRACUJE NAJSŁABSZY

JEJ CZŁONEK (JAK SZYBKO ZESPÓŁ ALPINISTÓW POŁĄCZONYCH LINA ZDOBĘDZIE SZCZYT)

ZADANIE DYSJUNKTYWNE - ZADANIE GRUPOWE, KTÓREGO POZIOM ROZWIAZANIA ZALEŻY OD PRACY

NAJSPRAWNIEJSZEGO CZŁONKA GRUPY (GRUPA OSOB ROZWIAZUJE WSPOLNIE ZAGADNIENIE NA KONKURSIE)

STRATA PONOSZONA W TOKU PROCESU – KAŻDY RODZAJ WSPOLODDZIALYWANIA W GRUPIE, KTÓRY UTRUDNIA

ROZWIAZANIE PROBLEMU.

BRAINSTORM – BURZA MOZGOW – TECHNIKA UDOSKONALANIA DECYZJI GRUPOWYCH POPRZEZ ZACHECANIE DO

SWOBODNEJ WYMIANY MYŚLI, POGLĄDÓW ORAZ ELIMINOWANIE KRYTYCYZMU.

MYŚLENIE GRUPOWE – RODZAJ MYŚLENIA, W KTÓRYM BARDZIEJ LICZY SIĘ DĄŻENIE DO ZACHOWANIA SPÓJNOŚCI I

SOLIDARNOŚCI GRUPY NIŻ REALISTYCZNE UWZGLĘDNIENIE FAKTÓW.

POLARYZACJA GRUPOWA - TENDENCJA GRUP DO PODEJMOWANIA DECYZJI, KTÓRE SĄ. BARDZIEJ SKRAJNE NIŻ

POCZĄTKOWE INKLINACJE (PREFERENCJE) CZŁONKÓW.

KONFLIKT INTRAPERSONALNY - NAPIĘCIE JEDNOSTKI WYWOLANE DAZENIEM DO DWOCH LUB WIECEJ SPRZECZNYCH

CELOW (RODZICE PRAGNA PRZEBYWAC W DOMU Z DZIECMI, ALE JEDNOCZESNIE CHCA ROBIC KARIERE ZAWODOWA)

KONFLIKT INTERPERSONALNY – NAPIECIE MIEDZY DWIEMA LUB WIECEJ OSOBAMI ALBO GRUPAMI, KTÓRE MAJA

SPRZECZNE CELE.

KONFLIKT O SUMIE ZEROWEJ – KONFLIKT, W KTÓRYM WYGRANA JEDNEJ STRONY RÓWNA SIĘ PRZEGRANEJ STRONY

DRUGIEJ, TAK JAK W ZAWODACH SPORTOWYCH.

KONFLIKT MOTYWÓW MIESZANYCH - KONFLIKT, W KTÓRYM OBIE STRONY MOGĄ ZYSKAĆ DZIĘKI WSPÓŁDZIAŁANIU, A

JEDNOSTKA MOŻE ZYSKAĆ JESZCZE WIĘCEJ DZIĘKI RYWALIZOWANIU ZE SWOIM PARTNEREM.

STRATEGIA COS ZA COS – OZNACZA ZACHĘCANIE DO WSPÓŁDZIAŁANIA NAJPIERW PRZEZ STOSOWANIE ZACHOWAŃ

KOOPERACYJNYCH, A POTEM PRZEZ POWTARZANIE DZIAŁAŃ PRZECIWNIKA ( WSPÓŁDZIAŁANIA LUB RYWALIZACJI), KTÓRE

PODJĄŁ ON BEZPOŚREDNIO PRZED NAMI.

NEGOCJACJE - FORMA POROZUMIEWANIA SIĘ PRZECIWNYCH STRON KONFLIKTU, GDZIE ZAINTERESOWANI SKŁADAJĄ

WZAJEMNE PROPOZYCJE I KONTRPROPOZYCJE, A PROBLEM JEST ROZWIĄZANY POD WARUNKIEM, ZE OBIE STRONY

OSIĄGNĄ ZGODĘ.

ROZWIĄZANIE INTEGRUJĄCE – ROZWIĄZANIA KONFLIKTÓW Z KORZYŚCIĄ DLA OBU STRON.

GRIT CZYLI STOPNIOWE I ODWZAJEMNIONE SKŁANIANIE DO OBNIŻENIA NAPIĘCIA – STRATEGIA OGRANICZANIA

KONFLIKTU W SYTUACJACH CODZIENNEGO ŻYCIA, W KTÓRYCH:

INFORMUJESZ O SWOJEJ CHĘCI DO WSPÓŁPRACY

WSPÓŁPRACUJESZ

ODWZAJEMNIASZ KAŻDE KOOPERACYJNE DZIAŁANIE, ALE

JEŚLI TWÓJ OPONENT DZIAŁA AGRESYWNIE, ODPOWIADASZ MU TYM SAMYM

MEDIACJA – WYRAŻANIE ZGODY NA UDZIAŁ TRZECIEJ STRONY PRZY ROZWIĄZYWANIU ZAISTNIAŁEGO KONFLIKTU.

ARBITRAŻ – SPOSÓB POLEGAJĄCY NA TYM, ZE TRZECIA STRONA NARZUCA ROZWIAZANIE KONFLIKTU SKŁÓCONYM

PARTNEROM.

CZEŚĆ CZWARTA: STOSUNKI SPOŁECZNE

ROZDZIAŁ 10

ATRAKCYJNOŚĆ INTERPERSONALNA: OD PIERWSZEGO WRAŻENIA DO ZWIĄZKÓW UCZUCIOWYCH.

EFEKT CZĘSTOŚCI KONTAKTÓW – ZJAWISKO POLEGAJĄCE NA TYM, ŻE IM CZĘŚCIEJ WIDZIMY I KONTAKTUJEMY SIĘ Z

DRUGA OSOBA, TYM WIĘKSZE JEST PRAWDOPODOBIEŃSTWO, ZE ZOSTANIE ONA NASZYM PRZYJACIELEM.

EFEKT CZYSTEJ EKSPOZYCJI – ZJAWISKO POLEGAJĄCE NA TYM, ZE IM CZĘŚCIEJ JESTEŚMY WYSTAWIENI NA EKSPOZYCJE

BODŹCA, TYM BARDZIEJ SKŁONNI JESTEŚMY TEN BODZIEC POLUBIĆ.

EFEKT ZYSKU-STRATY – ZJAWISKO POLEGAJĄCE NA TYM, ZE TYM BARDZIEJ LUBIMY DANA OSOBĘ, IM WIĘCEJ WYSIŁKU

MUSIELIŚMY WŁOŻYĆ W ZMIANĘ JEJ PIERWOTNEJ OPINII O NAS (TJ. NIE LUBIANI NA POCZĄTKU ZNAJOMOŚCI TERAZ

JESTEŚMY LUBIANI), NATOMIAST TYM MNIEJ LUBIMY DANA OSOBĘ, IM WIĘCEJ JEJ PIERWOTNEJ SYMPATII STRACILIŚMY (TJ.

JEŻELI NA POCZĄTKU ZNAJOMOŚCI NAS LUBIŁA, A TERAZ NIE)

TEORIA WYMIANY SPOŁECZNEJ – W TEORII TEJ ZAKLADA SIĘ, ZE TO, CO LUDZIE SADZA O SWOIM ZWIAZKU Z INNA OSOBA

, ZALEZY OD TEGO, JAK SPOSTRZEGAJA NAGRODY, KTÓRE DAJE IM TEN ZWIAZEK, KOSZTY, NA JAKIE SIĘ NARAZAJA, NA

JAKI – ICH ZDANIEM – ZWIAZEK ZASLUGUJA I JAKIE JEST – ICH ZDANIEM – PRAWDOPODOBIENSTWO NAWIAZANIA

LEPSZYCH STOSUNKOW Z KIMS INNYM.

POZIOM ODNIESIENIA – BILANS ( WYRAZONY W TERMINACH KOSZTOW I NAGROD ) JAKIEGO OCZEKUJEMY OD DANEGO

ZWIAZKU, W POROWNANIU Z INNYM, MOŻLIWYM ZWIAZKIEM.

TEORIA ROWNOSCI – TEORIA, W KTÓREJ PRZYJMUJE SIĘ,ZE LUDZIE CZUJA SIĘ NAJSZCZESCIWSI W ZWIAZKACH, W

KTÓRYCH ZARÓWNO KOSZTY JAK I ZYSKI BEDACE UDZIALEM JEDNEJ ZE STRON S.A. W PRZYBLIZENIU TAKIE SAME JAK

KOSZTY I ZYSKI PRZYPADAJACE PO DRUGIEJ STRONIE.

MILOSC BRATERSKA – UCZUCIE ZAANGAZOWANIA, BLISKOSCI W STOSUNKU DO DRUGIEJ OSOBY, KTÓREMU NIE

TOWARZYSZY NAMIETNOSC ANI POBUDZENIE FIZYCZNE.

MILOSC EROTYCZNA – INTESYWNA TESKNOTA ZA DRUGA OSOBA, KTÓREJ TOWARZYSZY FIZYCZNE POBUDZENIE. KIEDY

WSZYSTKO UKLADA SIĘ DOBRZE – DRUGA STRONA NAS KOCHA – PRZEZYWAMY OGROMNE SPELNIENIE I EKSTAZE, A KIEDY

NIE – ODCZUWAMY GLEBOKI SMUTEK I ROZPACZ.

TROJCZYNNIKOWA KONCEPCJA MILOSCI – KONCEPCJA, ZGODNIE Z KTÓRA MILOSC JEST STANEM SKLADAJACYM SIĘ Z

TRZECH PODSTAWOWYCH ELEMENTOW: UCZUCIA BLISKOSCI, NAMIETNOSCI ORAZ ZAANGAZOWANIA.

TANATOS – ZGODNIE Z TEORIA FREUDOWSKA – INSTYNKT SMIERCI, POPED ODPOWIEDZIALNY ZA AGRESYWNE SKLONNOSCI

CZLOWIEKA.

TEORIA HYDRAULICZNA – TEORIA ZGODNIE Z KTÓRA NIE UJAWNIONE EMOCJE ULEGAJA KUMULACJI I WY WOLUJA STAN

NAPIECIA USTEPUJACY W CHWILI GDY DOJDZIE DO EKSPRESJI STLUMIONYCH EMOCJI.

CIALO MIGDALOWATE – OBSZAR W KORZE MOZGOWEJ MAJACY ZWIAZEK Z PRZEJAWAMI AGRESJI.

TESTOSTERON – HORMON MAJACY ZWIAZEK ZPRZEJAWAMI AGRESJI.

TEORIA FRUSTRACJI-AGRESJI – TEORIA ZGODNIE Z KTÓRA PRZESZKODY WYSTEPOUJACE NA DRODZE DO OSIAGNIECIA

UPRAGNIONEGO CELU ZWIEKSZAJA PRAWDOIPODOBIENSTWO WYSTAPIENIA REAKCJI AGRESYWNYCH.

DEPRYWACJA RELATYWNA – POCZUCIE JEDNOSTKI (ALBO GRUPY SPOLECZNEJ), ZE POPSIADA MNIEJ NIŻ ZASLUGUJE LUB

MNIEJ NIŻ POSIADAJA LUDZIE DO NIEJ PODOBNI.

BODZIEC WYZWALAJACY AGRESJE - PRZEDMIOT KOJARZONY POTOCZNIE Z DZIALANIAMI AGRESYWNYMI (REWLWER)

SAMA JEGO OBECNOSC ZWIEKSZA PRAWDOPODOBIENSTWO WYSTAPIENIA AKTOW AGRESJI.

TEORIA SPOLECZNEGO UCZENIA SIĘ - RTEORIA ZGODNIE Z KTÓRA UCZENIE SIĘ SPOLECZNYCH ZACHOWAŃ NASTEPUJE

POPRZEZ OBSERWACJE I NASLADOWNICTWO INNYCH LUDZI.

KATHARSIS – POJECIE OKRESLAJACE ZJAWISKO UWALNIANIA SIĘ QNAGROMADZONEJ AGRESYWNEJ ENERGII POPRZEZ

WYSILEK FIZYCZNY, OBSERWACJE AGRESYWNYCH ZACHOWAŃ INNYCH LUDZI LUB DOPUSZCZENIE SIĘ SAMEMU CZYNU

NOSZACEGO ZNAMIONA AGRESYWNOSCI.TAKIE „ WYPUSZCZENIE PARY” OBNIZA PRAWDOPODOBIENSTWO PDJECIA

AGRESYEWNYCH DZIALAN W PRZYSZLOSCI.

DEHUMANIZACJA – PROCES POLEGAJACY NA POZBAWIENIU OFIARY CECH LUDZKICH I DEPRECJONOWANIU JEJ WARTOSCI.(

NP. ZAMIAST CZLOWIEK – ZOLTEK, ASFALT).DEHUMANIZACJA OBNIZA OPOR PRZED DOKONANIEM AKTU AGRESJI I

SPRAWIA,ZE RAZ PODJETA AGRESJA ULATWIA NASTEPNE ZACHOWANIA TEGO TYPU I ZNACZNIE ZWIEKSZA

PRAWDOPODOBIENSTWO ICH WYSTAPIENIA.

ROZDZIAL 13

UPRZEDZENIA: PRZYCZYNY I LEKARSTWA

UPRZEDZENIE – WROGA LUB NEGATYWNA POSTAWA DOTYCZACA WYROZNIAJACEJ SIĘ GRUPY LUDZI, OPARTA

WYLACZNIE NA ICH PRZYNALEZNOSCI DO TEJ GRUPY.

STEREOTYP – GENERALIZACJA ODNOSZACA SIĘ DO GRUPY, W RAMACH KTÓREJ IDENTYCZNE CHARAKTERYSTYKI ZOSTAJA

PRZYPISANE WSZYSTKIM BEZ WYJATKU JEJ CZLONKOM, NIEZALEZNIE OD RZECZYWISTYCH ROZNIC MIEDZY NIMI.

DYSKRYMINACJA – NIE USPRAWIEDLIWIONE, NEGATYWNE LUB KRZYWDZACE DZIALANIE SKIEROWANE PRZECIWKO

CZLONKOWI DANEJ GRUPY WYLACZNIE DLATEGO ZE DO NIEJ NALEŻY.

GRUPA WLASNA – GRUPA Z KTÓRA JEDNOSTKA SIĘ IDENTYFIKUJE I CZUJE SIĘ JEJ CZLONKIEM.

GRUPA OBCA – GRUPA Z KTÓRA JEDNOSTKA SIĘ NIE IDENTYFIKUJE.

GRUPY MINIMALNE – NIC NIE ZNACZACE GRUPY UTWORZONE PRZEZ ZGRUPOWANIE OBCYCH LUDZI NA PODSTAWIE

TRYWIALNYCH KRYTERIOW; JEDNAK OWO MINIMALNE CZLONKOSTWO NADAL PRZEJAWIA SIĘ W STRONNICZOSCI WOBEC

GRUPY WLASNEJ.

JEDNORODNOSC GRUPY OBCEJ – SPOSTRZEGANIE TYCH KTÓRZY NALEZA DO GRUPY OBCEJ, JAKO BARDZIEJ DO SIEBIE

PODOBNYCH (JEDNORODNYCH) NIŻ S.A. W RZECZYWISTOSCI, A ZARAZEM BARDZIEJ DO SIEBIE PODOBNYCH NIŻ

CZLONKOWIE GRUPY WLASNEJ.

KORELACJA POZORNA – TENDENCJA DO SPOSTRZEGANIA ZWIAZKOW LUB KORELACJI POMIEDZY ZDARZENIAMI, KTÓRE

NIE S.A. POWIAZANE

MODEL BULCHATERYJNY - INFORMACJA NIEZGODNA ZE STEREOTYPEM , PROWAFDZACA DO PRZEKSZTALCENIA TEGO

STEREOTYPU.

MODEL PRZEKSZTALCENIOWY – INFORMACJA NIEZGODNA ZE STEREOTYPEM, PROWADZACA DO RADYKALNEJ ZMIANY

STEREOTYPU.

MODEL WYKSZTALCENIA STEREOTYPU NIZSZEGO RZEDU – INFORMACJA NIEZGODNA ZE STEREOTYPEM , PROWAFDZACA

DO STWORZENIA STEREOTYPU NIZSZEGO RZEDU, W CELU PRZYSWOJENIA TEJ INFORMACJI, BEZ KONIECZNOSCI ZMIENIANIA

POCZATKOWEGO STEREOTYPU.

KRANCOWY BLAD ATRYBUCJI – SKLONNOSC DO CZYNIENIA ATRYBUCJI Z DYSPOZYCJI W ODNIESIENIU DO CALEJ GRUPY

LUDZI.

OBWINIANIE OFIARY – SKLONNOSC DO OBWINIANIA LUDZI (DOKONYWANIA ATRYBUCJI Z DYSPOZYCJI ) ZA TO, ZE STAJA

SIĘ OFIARAMI, A MOTYWOWANA GLOWNIE PRZEZ PRAGNIENIE WIARY W TO, ZE SWIAT JEST SPRAWIEDLIWY.

TEORIA RZECZYWISTEGO KONFLIKTU - TEORIA, W MYSL KTÓREJ OGRANICZENIE ZASOBOW PROWADZI DO KONFLIKTU

MIEDZY GRUPAMI, KTÓREGO KONSEKWENCJA JEST NASILENIE UPRZEDZEN I DYSKRYMINACJA.

POSZUKIWANIE KOZLA OFIARNEGO – SKLONNOSC LUDZI GDY S.A. SFRUSTROWANI LUB NIESZCZESLIWI DO

PRZEMIESZCZANIA AGRESJI NA GRUPY KTÓRE S.A. SLABE LUB NIE LUBIANE I WYROZNIAJA SIĘ W ZNACZACY SPOSÓB.

ZINSTYTUCJONALIZOWANY RASIZM – RASISTOWSKIE POSTAWY UZNAWANE PRZEZ WIEKSZOSC Z NAS, PONIEWAŻ ZYJEMY

W SPOLECZENSTWIE, GDZIE STEREOTYPY I DYSKRYMINACJA S.A. NORMA.

ZINSTYTUCJONALIZOWANY SEKSIZM – DYSKRYMINUJACE KOBIETY POSTAWY UZNAWANE PRZEZ WIEKSZOSC Z NAS ,

PONIEWAŻ ZYJEMY W SPOL., GDZIE STEREOTYPY S.A. NORMA.

KONFORMIZM WOBEC NORM – SKLONNOSC DO NIEWYCHYLANIA SIĘ Z GRUPY W CELU REALIZACJI JEJ OCZEKIWAN I

UZYSKANIA AKCEPTACJI.

WSPOLCZESNY RASIZM – UPRZEDZENIA UJAWNIANE W SUBTELNY I NIEBEZPOSREDNI SPOSÓB, PONIEWAŻ LUDZIE

NAUCZYLI SIĘ UKRYWAC SWE UPRZEDZENIA BY UNIKNACPOSADZENIA O RASIZM.

WZAJEMNA ZALEZNOSC - SYTUACJA, GDYU DWIE LUB WIECEJ GRUP POTRZEBUJE SIEBIE NAWZAJEM I MUSI NA SOBIE

POLEGAC ,BY OSIAGNAC CEL , KTÓRY JEST WAZNY DLA KAZDEJ Z NICH.

KLASA MIESZANA - TAKIE ZORGANIZOWANIE MIEJSC W KLASIE, BY SPRZYJALO REDUKOWANIU UPRZEDZEN I PODNOSILO

SAMOOCENE , POPRZEZ UMIESZCZENIE ICH W MALYCH ZDESEGREGOWANYCH GRUPACH I SPOWODOWANIE , BY KAZDE

DZIECKO W GRUPIE MUSIALO POLEGAC NA POZOSTALYCH CHCAC NAUCZYC SIE BIEZACEGO MATERIALU I DOBRZE

FUNKCJONOWAC W KLASIE. JEST TO SPOSÓB NAUCZANIA, W RAMACH KTÓREGO DZIECI MUSZA POLEGAC NA SOBIE

NAWZAJEM I RAZEM PRACOWAC.POZWALA TO NA REDUKOWANIE STEREOTYPIZACJI I UPRZEDZEN ( NP. ETNICZNYCH ).

CZESC PIATA

ROZDZIAL 15

PRAWO I BIZNES

ZAPAMIETYWANIE – PROCES DZIEKI KTÓREMU DIEKI KTÓREMU LUDZIE ZAUWAZAJA I KIERUJA SWOJA UWAGE NA

INFORMACJE Z OTOCZENIA ; PONIEWAŻ LUDZIE NIE MOGĄ SPOSTRZEGAC WSZYSTKIEGO CO SIĘ DZIEJE DOOKOŁA NICH

DLATEGO PRZYSWAJAJA SOBIE TYLKO CZESC INFORMACJI DOSTEPNEJ W SRODOWISKU.

PRZECHOWYWANIE – PROCES DZIEKI KTÓREMU LUDZIE PRZECHOEWUJA INFORMACJE ZE SRODOWISKA.

PRZYPOMINANIE - PROCES DZIEKI KTÓREMU LUDZIE PRZYWOLUJA INFORMACJE PRZECHOWYWANA W PAMIECI.

PAMIEC REKONSTRUKCYJNA – PROCES POWODUJACY ZE PAMIEC O DANYM ZDARZENIU ZOSTAJE ZNIEKSZTALCONA PRZEZ

INFORMACJE, KTÓRA DO NAS DOCIERA PO TYM ZDARZENIU.

BLEDNE OKRESLENIE ZRODLA – BLEDNE ZIDENTYFIKOWANIE ZRODLA NASZYCH REPREZENTACJI PAMIECIOWYCH.

POLIGRAF – URZADZENIE MIERZACE REAKCJE FIZJOLOGICZNE (WYKRYWACZ KLAMSTW)

KOMUNIKATY PODPROGOWE – SLOWA ALBO OBRAZY KTÓRE NIE S.A. SWIADOMIE POSTRZEGANE NATOMIAST MAJA

RZEKOMO WPLYWAC NA SADY, POSTAWY I ZACHOWANIA LUDZI.

TECHNIKA STOPY-W-DRZWI – TECHNIKA SKLANIAJACA DO ULEGANIA PROSBIE, A POLEGAJACA NA KONFRONTACJI

NAJPIERW Z MALA PROSBA, KTÓRA NA OGOL KAŻDY ZGADZA SIĘ SPELNIC, A NASTEPNIE WIEKSZA CO DO KTÓREJ SIĘ

OCZEKUJE ZE RÓWNIEŻ ZOSTANIE PRZYJETA

WYWIAD STRUKTURALIZOWANY – TECHNIKA ZBIERANIA DANYCH PODCZAS STARAN O PRACE, POLEGAJACA NA TYM, ZE

PROWADZACY WYWIAD ZADAJE WSZYSTKIM KANDYDATOM TE SAME PYTANIA Z PRZYGOTOWANEJ WCZESNIEJ LISTY ;

PYTANIA DOTYCZA WYLACZNIE KWALIFIKACJI KANDYDATA DO WYK. DANEJ PRACY.

TEORIA WYBITNEJ JEDNOSTKI – TEORIA ZAKLADAJACA ZE ISTNIEJA PODSTAWOWE CECHY OSOBOWOSCIOWE KTÓRE

CZYNIA DANA OSOBE DOBRYM PRZYWODCA, NIEZALEZNIE OD SPECYFIKI SYTUACJI, W KTÓREJ PRZYCHODZI JEJ DZIALAC.

Filmy

system motywacyjny

Motyw – każdy bodziec, który uruchamia aktywność.

Motywacja – zespół bodźców ukierunkowujący swą działalność na cele.

Poziom efektywności działa skorolowany z systemem motywacyjnym zależy od :

organizacji aktywności

czasu

szybkości siły i stanowczości podejmowanych działań i poziomu wykonywania czynności uzależnionego od zdolności fizycznych i umysłowych człowieka.

Motywacja rozumiana jest rozmaicie w zależności od przyjętych koncepcji człowieka np. w psychoanalizie ma charakter nieświadomy, w behawioryzmie utożsamiana jest z technikami uczenia się , a w psychologii humanistycznej jest synonimem potrzeb i aspiracji.

System nagród i kar:

Rodzaje naród:

dyplom

wyróżnienie

list pochwalny

podziękowanie

odznaki, odznaczenia

zachęty materialne (premie, akcje)

Rodzaje kar:

ostrzeżenie ustne bez świadków

nagana pisemna

pozbawienie nabytych uprawnień

nagana z wpisaniem do akt

zawieszenie w czynnościach służbowych bez zawieszenia wynagrodzenia

zawieszenie w czynnościach służbowych łącznie z wypłatą wynagrodzenia

przeniesienie służbowe

Ponoszenie konsekwencji:

odwołanie się do współzawodnictwa

10.) Przywoływanie się do sukcesów.

KONFORMIZM I NONKONFORMIZM

Konformizm – zmiana zachowania lub opinii danej osoby spowodowana rzeczywistym lub wyobrażonym naciskiem ze strony jakiejś osoby lub grupy ludzi.

Konformizm oznacza „dostosowanie” własnego zachowania i sposobu myślenia jednostki do zachowania się i sposobu myślenia grupy.

POWODY KONFORMIZMU:

przekonanie, że pierwotna ocena była błędna

chęć uniknięcia kary lub uzyskania nagrody

Następstwa wpływu społecznego :

uleganie – zachowanie się osoby, która jest motywowana pragnieniem uzyskania nagrody lub uniknięcia kary

identyfikacja – jest to następstwo wpływu społecznego wywołane pragnienie danej jednostki, aby być podobną do osoby, od której pochodzi oddziaływanie.

internalizacja – internalizacja jakiejś wartości czy przekonanie jest najbardziej trwałym, najgłębiej zakorzenionym następstwem wpływu społecznego.

Motywem zinternalizowania określonego przekonania jest pragnienie, aby mieć słuszność.

Uleganie jest relacją najmniej trwałą, a jej efekty są najbardziej powierzchowne, ponieważ ludzie ulegają naciskowi jedynie po to, by uzyskać nagrodę lub karę. W uleganiu ważnym komponentem jest władza, jaką dysponuje osoba oddziaływująca.

W identyfikacji takim komponentem jest atrakcyjność osoby, z którą identyfikuje się dana jednostka. Ponieważ jednostka identyfikuje się z modelem, przeto chce wyznawać te same co model poglądy.

Formą uległości jest posłuszeństwo. Duży procent ludzi potrafi zadawać cierpienia innym, wypełniając polecenia autorytet.

Istnieją sytuacje kiedy konformizm jest wysoce pożądany , a nonkonformizm mógłby doprowadzić do katastrofy.

Czynniki powodujące nasilenie lub osłabienie konformizmu:

jednomyślność opinii większości jest jednym z czynników mających decydujący wpływ na prawdopodobieństwo, że badany dostosuje swoją ocenę do opinii.

gdy banany spotyka choć jednego sprzymierzeńca podziela jego stanowisko i jest o wiele mniej skłonny dostosować się do błędnej oceny większości

osobowość badanego oraz grupy

skład grupy wywierającej nacisk na jednostkę; grupa skuteczniej skłania do konformizmu jeśli składa się ze specjalistów, członkowie są dla jednostki osobami znaczącymi lub są pod pewnym względem podobni do jednostki.

poczucie bezpieczeństwa jednostki w danej sytuacji.

AGRESJA

Agresja – to wrogie , zwykle gwałtowne działanie fizyczne lub słowne mające na celu wyrządzenie szkody lub przykrości, jedno z następstw frustracji.

Działania agresywne mają często charakter intencjonalny ukierunkowany na dokonanie aktu psychicznego lub fizycznego bólu. Fizjologiczne koncepcje zachowań agresywnych dały asumpt dla rozwinięcia społecznych koncepcji zachowań agresywnych ludzi o różnych przyczynach np. podstaw hormonalnych, źródeł osobowościowych lub patogennych czynników rozwoju w rodzinie.

Skutecznym sposobem przeciwdziałania reakcjom agresywnym drugiej osoby jest pojęcie działań ukierunkowanych na likwidację jej złości i irytacji.

Wg Russo – człowiek rodzi się niewinny a agresję wywołuję w nim później ludzie.

Trzy sposoby rozładowania energii:

przez aktywność fizyczną

przez uprawnianie agresji w wyobraźni, formą niedestrukcyjną

agresja bezpośrednia

Kwestionariusz socjologiczny jako metoda pomiaru nasilenia zmiennej społecznej nauki – pracy.

Procedura opracowania wyników.

Analiza na wyników surowych

Analiza wyników wg zmiennych ilościowych np. liczebność grup

Analiza liczebności wg płci, warunki pracy itd.

Tabelaryzacja zmiennych

standardowe dane demograficzne ( płeć, wiek, stan cywilny, wykształcenie, miejsce zamieszkania, zawód)

analizy przekładające liczebność grupy na procenty

Opracowanie danych w kategoriach statystycznych np. odchylenia standardowe

Wykorzystanie możliwości analizy korelacyjnej w sytuacji stosowania hipotez.

Estymacja (szacowanie wniosków w uogólnieniach w populacji generalnej)

Procedura opracowania wyników w formie pytań lub stwierdzeń otwartych, rozumianych jako kategorie projekcyjne – osoba ankietowana udziela własnej nieusystematyzowanej wcześniej przez badacza odpowiedzi.

Materiał projekcyjny, aczkolwiek ciekawy diagnostycznie nastręcza jednak czasami kłopotów natury interpretacyjnej.

dla każdego pytania lub stwierdzenia projekcyjnego należy oddzielnie zapisać typologię odpowiedzi wraz z jej interpretacją procentową

odpowiedzi w ramach pytania lub stwierdzenia projekcyjnego należy uszeregować w pewne bloki tworzące kategorie

uwiarygodnienie analizowanej teorii przez weryfikację hipotez, którym ankieta służyła

przeprowadzenie dyskusji wyników podsumowując dane w zakresie tradycyjnych sądów i opinii społecznej

potwierdzenie lub odrzucenie hipotez przez wyciągnięte wnioski

Ćwiczenie

Kwestionariusz H. Murraya do badania postaw społecznych z pkt. widzenia potrzeb psychicznych człowieka. Kwestionariusz ten składa się z szeregu twierdzeń dotyczących twoich cech, upodobań, uczuć i skłonności społecznych. Po każdym stwierdzeniu występują do wyboru cztery odpowiedzi. Po uważnym przeczytaniu każdego stwierdzenia wybierz i podkreśl tę z danych odpowiedzi, która najdokładniej ciebie charakteryzuje i zapisz to w arkuszu odp.

Uważaj żeby nie opuścić żadnego stwierdzenia.

Konflikty nie są źródłem nieporozumień, a umiejętność prowadzenia negocjacji (porozumienia się)

W jaki sposób negocjować , aby osiągnąć porozumienie:

styl twardy (pokonanie drugiej strony; nacisk, groźba, siła);

styl miękki;

styl współdziałania (kompromisu).

ZACHOWANIE ASERTYWNE

Zachowanie asertywne – to sztuka nieinwazyjnego odmawiania. To stanowczość, która nie rani. To socjalne podanie przyczyn odmowy z jednoczesną możliwością osiągnięcia kompromisu. Zachowanie asertywne nie jest równoczesne z kłamstwem lub pomówieniami.

Zachowanie asertywne ma trzy fazy:

powiedzenie nie

wyjaśnienie przyczyn odmowy ( podanie racjonalnych przyczyn odmowy)

stworzenie możliwości kompromisu na przyszłość

Prawa asertywne wg Herberta Fersterheima. Jako człowiek :

masz prawo do wyrażania siebie, swoich opinii, potrzeb uczuć tak długo dopóki nie ranisz innych ;

masz prawo do wyrażania siebie nawet, jeśli rani to kogoś innego dopóki twoje zachowanie nie jest agresywne;

masz prawo do przedstawiania innym swoich próśb dopóki uznajesz, że oni mają prawo odmówić.

M. Król Fiejowska „Trening asertywności”

Materiał szkoleniowy z warsztatów asertywnych.

Schemat asetywnej odmowy:

nie

informacja o moich zmianach

krótkie wyjaśnienie

Styl zachowania asertywny ( charakterystyka ) :

uznajesz, że jesteś tak samo ważny jak inni;

reprezentujesz interesy własne, ale też uwzględniasz interesy drugiej osoby;

nie naruszasz godności innych i nie pozwalasz nikomu na naruszanie swojej godności.

Asertyność w sytuacji krytyki:

uciekasz od krytyki

usprawiedliwiasz się – unikanie krytyki

Negatywny wpływ tłumienia gniewu:

szkodzi nam samym

szkodzi też innym

szkodzi więziom międzyludzkim

Agresja to sposób wyrażania gniewu.

Asertywny sposób wyrażania gniewu -> poinformowanie osoby co ci przeszkadza w jej zachowaniu.

SŁOWNICZEK

Psychologia społeczna to naukowe badanie sposobu, w jaki myślimy, odczuwamy i zachowujemy się pod wpływem rzeczywistej bądź wyobrażonej obecności innych; koncentruje się na tym, co powoduje, że nawet inteligentne i silne jednostki popełniają poważne błędy, stając w obliczu sprzecznych rad w odniesieniu do decyzji o wielkiej wadze.