Pytania na kolokwium - Notatki - Zarządzanie jakością, Notatki z Zarządzanie przez jakość

Pobierz Pytania na kolokwium - Notatki - Zarządzanie jakością i więcej Notatki w PDF z Zarządzanie przez jakość tylko na Docsity! 1. Ryzyko określane jest jako: sytuacja, w której prawdopodobieństwo wystąpienie a określonych zdarzeń jest nieznana lub niemożliwa do ustalenia, prawdopodobieństwo wystąpienia dowolnego zdarzenia, którego skutkiem może być szkoda majątku, podjecie błędnej decyzji wskutek wykorzystania nieaktualnych, nieprawdziwych czy niepełnych informacji. 2. Do źródeł ryzyka zaliczamy: zagrożenie bezpośrednie, które powoduje, że cele nie zostaną osiągnięte, szanse, które dają możliwość skutecznego osiągania celów, zgodność działalności jednostki z przepisami, regulacjami wewnętrznymi czy umowami. 3. Ryzyko ze względu na powtarzalność dzieli się na : a) Ryzyko systematyczne b) Ryzyko specyficzne c) Ryzyko spekulacyjne 4. Ryzyko przeoczenia (detekcji) to: to ryzyko, że istotna nieprawidłowość nie zostanie wykryta lub, że wewnętrzna kontrola jednostki nie zapobiegnie temu we właściwym momencie. z tym ryzykiem mamy do czynienia, gdy istnieje ryzyko, że nieprawidłowości, które nie zostały skorygowane przez kontrolę wewnętrzną nie zostaną wykryte również przez audytora podczas wykonywania czynności audytowych. jest ryzykiem wystąpienia nieprawidłowości lub zafałszowań przy założeniu, że system kontroli wewnętrznej nie funkcjonuje. 5. Czynniki ryzyka są to zdarzenia, które mogą spowodować wystąpienie ryzyka P / F 6. Która z metod identyfikacji czynników ryzyka należy zastosować w celu identyfikacji ryzyka wystąpienia zagrożenia, oszustwa czy katastrofy: analiza środowiska, polegająca na identyfikacji ryzyka, które może wpływać na działania operacyjne, metoda scenariuszy zagrożenia, sporządzonych w celu identyfikacji ryzyka wystąpienia zagrożenia analiza zagrożenia, czyli identyfikacja ryzyka, które może oddziaływać na aktywa, 7. Do jakiej kategorii czynników ryzyka zalicza się wielkość środków finansowych jednostki, płynność, inwestycje , sprawozdawczość finansową: do czynników operacyjnych, do czynników zewnętrznych, do czynników finansowych, do czynników ryzyka wewnętrznego. 8. Z jakich źródeł informacji powinien korzystać audytor wewnętrzny przy identyfikacji i ocenie obszarów ryzyka związanego z zarządzaniem jednostką? sprawozdania oraz inne dokumenty kontroli, sporządzane przez komórkę kontroli wewnętrznej harmonogramy pracy komórek organizacyjnych protokoły bądź notatki z posiedzeń i narad kierownictwa jednostki rozmowy z pracownikami danej jednostki, wszystkie poprawne 9. W ramach obszaru ryzyka audytor wewnętrzny wyodrębnia zadania audytowe, którymi są szczegółowe zdarzenia, procesy i zjawiska stanowiące potencjalne obiekty audytu wewnętrznego. 10. Do grupy podstawowych metod analizy ryzyka w audycie wewnętrznym zaliczamy; metody szacunkowe, matematyczne metoda mieszana, wszystkie poprawne. 11. Pierwszym etapem procedury metody eksperckiej jest: utworzenie grupy eksperckiej, hierarchizacja zadań audytowych, wytypowanie zadań do audytu. 12. Zaletą metody matematycznej jest: konieczność stałego aktualizowania modelu, subiektywizm w ocenie przetworzonych danych, jednorazowy cykl tworzenia modelu, do którego wielokrotnie wprowadza się dane. 13. Ostatnim etapem procedury mieszanej metody analizy ryzyka jest: Zidentyfikowanie czynników ryzyka, Obliczanie ryzyka ważonego, Uporządkowanie obszarów malejąco według wartości ryzyka ważonego. 14. Do oceny ryzyka stosuje się takie metody jak kwestionariusze samooceny ryzyka macierze (mapy) matematyczna metoda analiza ryzyka, wszystkie poprawne 15. Ocena ryzyka ma na celu: stworzenie prawidłowego systemy audytu oraz do określenia priorytetów, stworzenie harmonogramu prac audytorskich, które są zaplanowane na dany rok i przez następne lata, ocenianie zagrożenia ryzykiem związane z szeroko pojętym zarządzaniem 16. Kontrola wewnętrzna obejmuje nie tylko sprawdzanie, ocenianie i wnioskowanie, lecz także zawiera elementy doradztwa, wspomagając jednostki organizacyjne w efektywnym gospodarowaniu mieniem. P/F 17. Kontrola wewnętrzna jest procesem realizowanym przede wszystkim przez zarząd przedsiębiorstwa, kadrę zarządzającą i pozostałych pracowników, wspomaganym nowoczesnym sprzętem organizacyjno-technicznym. P/F 18. Kontrola przeprowadzania w organizacji ogranicza się jedynie do kontroli finansowej. P/F 19. Audyt wewnętrzny pełni funkcje znacznie szersze od kontroli wewnętrznej, nadzorując jej mechanizmy. P/F 20. Audyt od kontroli odróżnia przede wszystkim charakter i rola, jaką te systemy odgrywają w organizacji. P/F 21. Prewencyjny mechanizm kontroli to między innymi ochrona przed błędami i zapobieganie niekorzystnym zjawiskom i niepożądanym sytuacjom. P/F 22. Audyt jest zorientowany na przeszłość, stwierdza błędy, szuka winnych i wnioskuje o ich ukaranie. P/F są wytycznymi, które pomagają w pracach i ocenie audytu wewnętrznego określają podstawowe wymagania stawiane systemowi audytu wewnętrznego są wytycznymi, które pomagają w organizacji audytu wewnętrznego 42. Standardy audytu wewnętrznego dzielą się na: standardy ogólne – organizacja audytu wewnętrznego standardy szczegółowe - wykonywanie zawodu audytora wewnętrznego standardy szczegółowe – realizacja audytu wewnętrznego. standardy podstawowe – przygotowanie do zawodu audytora wewnętrznego 43. Standardy organizacji : określają sposób zarządzania komórką audytu wewnętrznego określają zasady i zakres działania komórki audytu wewnętrznego określają umiejscowienie komórki audytu wewnętrznego w strukturze organizacyjnej jednostki określają obowiązki audytora wewnętrznego 44. Zadaniem „Karty audytu wewnętrznego” jest określenie ogólnych reguł funkcjonowania audytu w drodze wyznaczenia: sposobu zarządzania komórką audytu wewnętrznego procedur sporządzania i przeprowadzania sprawozdań z przeprowadzenia audytu wewnętrznego ogólnych zasad i celów audytu wewnętrznego praw i obowiązków audytora wewnętrznego 45. Według Kodeksu Etyki audytor wewnętrzny powinien przestrzegać następujących zasad: uczciwości stronniczości poufności obiektywizmu 46. Audytor wewnętrzny: postępuje zgodnie z przepisami prawa podlega bezpośrednio kierownikowi jednostki w zakresie wykonywania zadań współpracuje z audytorami zewnętrznymi a także z kontrolerami Najwyższej Izby Kontroli jest niezależny w wykonywaniu swoich zadań Audyt wewnętrzny: Niezależna działalność o charakterze doradczym Instrument oceniający efektywność systemu kontroli wewnętrznej i procesów zarządzania ryzykiem Zapewnia skuteczne prowadzenie niektórych operacji i czynności organizacji 48. Procesem governance nazywamy: Możliwość wystąpienia zdarzeń, mogących mieć wpływ na osiągnięcie zamierzonych przez firmę celów Obiektywne badanie dowodów w celu dostarczenia oceny procesów zarządzania ryzykiem Procedury wykorzystywane przez przedstawicieli powiązanych z organizacją do nadzorowania procesów zarządzania ryzykiem i kontroli Działania podejmowane przez kierownictwo dla poprawy zarządzania ryzykiem 49. Zakres badań audytu można rozpatrywać z punktu widzenia: Pozapodmiotowego i pozaprzedmiotowego Podmiotowego i przedmiotowego Podmiotowego i pozapodmiotowego Przedmiotowego i pozaprzedmiotowego Zakres podmiotowy audytu wewnętrznego dotyczy jednostek ustawowo zobowiązanych do jego przeprowadzania – są to: Urzędy Ministerstwa Banki Jednostki organizacyjne prokuratury i Służby Więziennej Do kryterium oceny funkcjonowania organizacji w ramach audytu wewnętrznego należą: Legalność Celowość Rzetelność Przejrzystość Jawność Z uwagi na przedmiot audytu można wyodrębnić jego dwa podstawowe rodzaje: Zarządczy i marketingowy Finansowy i niefinansowy Operacyjny i zarządczy Kontroli i wewnętrzny Misję audytu wewnętrznego można realizować m.in. poprzez: Kierowanie zasobów organizacji do obszarów priorytetowych Współpracę z personelem oraz kierownictwem w celu zapewnienia w organizacji kontroli wewnętrznej Utrzymywanie dynamicznego, zespołowo zorganizowanego środowiska pracowniczego Przeprowadzanie niezależnych ocen systemów kontroli wewnętrznej i gospodarki finansowej Do najważniejszych funkcji audytu wewnętrznego należy: Niezależna identyfikacja, ocena i selektywne testowanie systemów kontroli wewnętrznej w organizacji Wykrywanie oszustw finansowych kierownictwa Sporządzanie częstych sprawozdań finansowych Do zadań audytu wewnętrznego należą: Dostarczenie kierownictwu organizacji obiektywnej informacji o działaniu instytucji Dostarczenie informacji o możliwym ryzyku, jego zmniejszanie bądź eliminacja Zalecenia wprowadzenia usprawnień zwiększających wydajność i efektywność działania jednostki Promocja danej jednostki na rynku Audyt finansowy zajmuje się: Kontrolą wewnętrzną środowiska systemów przetwarzania danych Przeglądem planów i procedur określonych w celu osiągnięcia konkretnych rezultatów Określaniem, czy badany obiekt audytowy przestrzega przepisów prawnych Problemami rachunkowości, ewidencjonowaniem i sprawozdawczością transakcji finansowych Audyt operacyjny może zawierać elementy audytu: Zgodności Informatycznego Kompleksowego Finansowego Najczęściej audyt wewnętrzny jest utożsamiany z: Controllingiem Kontrolą wewnętrzną Kontrolą wewnętrzną i zewnętrzną Usługami wewnętrznymi Do etapów przebiegu audytu wewnętrznego nie należą: Ocena obszarów ryzyka Przygotowanie planu audytu Sporządzenie okresowych sprawozdań finansowych Czynności sprawdzające Audyt zgodności: Oznacza przegląd wszystkich działań z pozycji dyrektora Bada czy środki do realizacji celów przedsiębiorstwa zostały wykorzystane efektywnie Kontroluje środowisko przetwarzania danych Określa czy badany obiekt przestrzega przepisów prawnych, realizuje określone strategie i wdraża procedury Do zadań audytu systemów nie należy: Badanie dowodów księgowych i zapisów księgowych przez biegłego rewidenta Ocena efektywności działania kierownictwa Monitorowanie funkcjonujących w jednostce systemów Ocena efektywności i gospodarności zarządzania finansowego W systemie kontroli administracji publicznej wyróżnia się podsystemy: Kontrolę zewnętrzną Kontrolę wewnętrzną Kontrolę wstępną Kontrola wewnętrzna powinna być inicjowana przez radę nadzorczą, zarządy, kierownictwo lub innych pracowników firmy w celu dostarczenia informacji dotyczących oceny: Efektywności działalności Wiarygodności sprawozdawczości Zgodności z prawem Czynniki zewnętrzne Czynniki operacyjne Czynniki organizacyjne Czynniki finansowe Metoda scenariuszy zagrożenia jest najbardziej przydatna w wypadku: Oszustw Kradzieży Zdarzeń losowych bez udziału ludzi Zdarzeń losowych z udziałem ludzi Do metody szacunkowej zalicza się: Metodę delficką Macierz ryzyka Kwestionariusz samooceny ryzyka Metodę matematyczną Do zalet metody matematycznej należy: Profesjonalne dokumentowanie analizy ryzyka Łatwość stosowania Możliwość pomiaru trendów Przeprowadzenie we współpracy z kierownictwem Przy dokonywaniu prawidłowej oceny ryzyka audytor powinien: Znać rodzaje ryzyka związanego z realizacją celów jednostki Określić strategiczne i operacyjne cele jednostki Określić przyczyny zakłóceń w realizacji celów Oszacować prawdopodobieństwo nieosiągnięcia celów Identyfikując obszary ryzyka, audytor wewnętrzny powinien brać pod uwagę przede wszystkim następujące elementy: Cele i zadania jednostki Miejsce jednostki Przepisy prawne odnoszące się do funkcjonowania jednostki Sprawozdania finansowe oraz sprawozdania z wykonania budżetu Do metod identyfikacji ryzyka zalicza się: Metodę delficką Metodę holistyczną Metodę heurystyczną Metodę kontrolną Wady metody listy kontrolnej: Lista pytań kontrolnych zachęca do zastosowania bardziej rozwiniętego podejścia do oceny i kwantyfikacji ryzyka Poszczególne pytania na liście mogą zawierać wiele ukrytych i ważnych oddzielnych rodzajów ryzyka Rodzaje ryzyka, które nie są ujęte na liście, mogą zostać pominięte w procesie identyfikacji Trudno wskazać ważne współzależności między poszczególnymi źródłami ryzyka Skutki negatywne ryzyka można podzielić na następujące grupy: Skutki polityczne Skutki gospodarcze Skutki ekologiczne Skutki finansowe W skład funkcji zarządzania ryzykiem wchodzą: Określenie zadań Administrowanie programem Planowanie pomiaru ryzyka Szacowanie niepewności ryzyka Do metod redukcji ryzyka zaliczamy: Kontrola ryzyka Absorpcja ryzyka Zatrzymanie ryzyka Transfer ryzyka Audytor wewnętrzny w firmie sporządza: Sprawozdanie z zadania audytowego Sprawozdanie z nieprawidłowości Sprawozdanie z wykonania planu audytu wewnętrznego za dany rok Sprawozdanie z działań naprawczych Sprawozdanie w części ogólnej powinno zawierać: Ustalenia Cel badania Zakres badania Uwagi i wnioski Część szczegółowa sprawozdania powinna zawierać: Przyczyny różnic między stanem faktycznym a oczekiwanym Propozycje działań naprawczych Rodzaje działalności/ procesy/ komórki Dowody dokumentujące stan faktyczny Rodzaje nieprawidłowości: Wynikające z winy audytora Nie wynikające z winy audytora Podlegające raportowaniu Wynikające z niedopatrzenia Podział dowodów ze względu na pochodzenie oraz dostęp do nich wyróżnia: Dowody pośrednie Dowody wewnętrzne – zewnętrzne Dowody wewnętrzne Dowody bezpośrednie Co oznacza skrót KA: Komisja audytowa Komórka audytowana Kontrola audytowa Komitet audytowy Dokumenty robocze są tworzone w celu: Usprawnienia wykonywanej pracy Poparcia dowodami ustaleń zawartych w raporcie Udokumentowanie wykonanej pracy Umożliwienie osobom upoważnionym kontroli Kwestionariusz kontroli wewnętrznej jest: Wypełniany samodzielnie przez kierownika komórki audytowanej Dokumentem roboczym zawierającym pytania dotyczące systemu kontroli wewnętrznej Dokumentem zawierającym przejrzysty opis przepływów finansowych Stosowany w początkowej fazie audytu 100. Dokument roboczy powinien zawierać: Nazwę dokumentu roboczego i czego dotyczy Nazwę komórki audytowanej Nazwę zadania audytowego Nazwisko osoby sporządzającej 101. Do dokumentów roboczych nie zalicza się: Kwestionariusz kontroli wewnętrznej Lista kontrolna Kwestionariusz samooceny Sprawozdanie z wykonania planu audytu 102. Sprawozdanie z audytu sporządzane jest: Przez audytora wewnętrznego Co miesiąc Za dany rok Jest wynikiem końcowym badania audytora 103. Pierwszym etapem po zakończeniu zadania audytowego jest sporządzenie: Bieżących akt audytu wewnętrznego Listy kontrolnej Wykazu ustaleń i wniosków pokontrolnych 122. Dla jakich działań zostały ustanowione standardy wdrożenia: Działań doradczych Działań informacyjnych Działań zapewniających 123. Ustanowienie standardów ma na celu: Określenie podstawowych zasad optymalnej praktyki audytu wewnętrznego Stworzenie podstaw do oceny działalności audytu wewnętrznego Stymulowanie procesów i działań organizacji 124. jakie kontrole wyróżnia się ze względu na kryterium czasu: Funkcjonalna Wstępna Następna 125. dokumenty podlegają kontroli pod względem: Merytorycznym Rachunkowym Prawnym 126. do najważniejszych obszarów kontroli wewnętrznej prowadzonej przez rewidenta zakładowego należą: Prawidłowości obrotu towarowego Rozliczenie osób materialnie odpowiedzialnych za powierzone im towary Realizacja zaleceń pokontrolnych 127. w ramach kontroli instytucjonalnej może występować stanowisko: Rewidenta zakładowego Dział (sekcja) Zespół rewidentów zakładowych 128. zadaniem inwentaryzacji jest: Rozliczenie osób odpowiedzialnych za powierzone im składniki majątkowe Przeciwdziałanie nieprawidłowościom w gospodarce majątkiem firmy Kontrola majątku firmy 129. do obowiązku stałej komórki inwentaryzacyjnej należy: Sporządzanie rocznego planu inwentaryzacji ciągłej i bieżące jego aktualizowanie Kierowanie pracą zespołów spisowych Wyrywkowe kontrole przeprowadzania inwentaryzacji ciągłej 130. Kontrolę wewnętrzną w przedsiębiorstwie sprawują: Rady pracownicze Zarząd Związki zawodowe 131. Regulamin kontroli wewnętrznej jest: Dokumentem ustalającym organizację, zakres i obowiązki kontroli wewnętrznej w danej jednostce gospodarczej Opisane są konkretne rozwiązania obowiązujące w danej firmie, uwzględniające potrzeby specyfiki i rodzaj działalności tej jednostki Ujmuje się w nim szczegółowe postanowienia, takie jak powołanie się na regulacje zewnętrzne 132. Komórka audytu wewnętrznego; podlega bezpośrednio kierownikowi jednostki sektora finansów publicznych, KAW powinna być zaangażowana pośrednio w działalność operacyjną jednostki, liczba audytorów w KAW jest stała, na czele KAW stoi Kierownik Komórki Audytu Wewnętrznego. 133. Kierownik KAW powinien: przedstawić informacje o stopniu realizacji uwag i wniosków (zaleceń) wynikających z poszczególnych audytów, okresowo przedstawiać kierownikowi jednostki informację o stanie realizacji planu audytu oraz działań podejmowanych poza planem, przedstawić kierownikowi jednostki wyniki z wykonania planu audytu wewnętrznego w danym dniu, działać zgodnie z prawem. 134. Zachowanie niezależności audytora (poziom indywidualny) wymaga zapewnienia swobody jego działania w zakresie: planowania pracy KAW, przeprowadzania audytu, składania sprawozdań, ograniczania dostępu audytora do informacji i do pracowników jednostki. 135. Karta audytu; nie podlega zatwierdzeniu przez organ zarządzający organizacja, może mieć formę statutu, regulaminu, karty, bądź instrukcji audytu, dokument ten określa prawa i obowiązki audytora wewnętrznego, ze szczególnym uwzględnieniem jego niezależności, jest zbiorem wewnętrznych przepisów dotyczących ogólnych zasad funkcjonowania audytu w jednostce. 136. Szczegółowe procedury audytu wewnętrznego obejmują; planowanie audytu, ocenę ryzyka, audytowanie (badanie), komunikowanie wyników (sprawozdawczość). 137. Audyt wewnętrzny przeprowadza się na podstawie rocznego planu audytu opartego na analizie ryzyka. Plan audytu: powinien obejmować wybrane obszary działalności jednostki, oprócz obszarów ryzyka przyjętych do audytu, zawiera także ramowe określenie kierunków rozwoju samej komórki audytu wewnętrznego, plan audytu przygotowuje Główny Inspektor Audytu Wewnętrznego, plan audytu przekazywany jest każdemu pracownikowi. 138. Do podstawowych technik audytu zaliczane są: rozmowa, analiza porównawcza, procedury analityczne, graficzna analiza procesów. 139. Osoba wykonująca zawód audytora wewnętrznego musi spełniać szereg warunków, które można podzielić na: formalne, kwalifikacyjne, etyczne, żadna z powyższych. 140. Audytorem wewnętrznym może być osoba, która: ma ograniczoną zdolność do czynności prawnych, posiada średnie wykształcenie, ukończyła aplikację kontrolerską i złożyła egzamin kontrolerski z wynikiem pozytywnym przed komisją egzaminacyjną powołaną przez Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, ma obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA). 141. W Międzynarodowych Standardach Audytu Wewnętrznego zostały sprecyzowane cechy osobowe audytora ze względu na ich znaczenie. Są one wzorcem dla polskich regulacji, w których wymienia się cechy takie jak: niezależność, należyta staranność zawodowa, ustawiczny rozwój zawodowy, zapewnienie i ciągła poprawa jakości wykonywanej pracy. 142. Do zasad i reguły postępowania audytora wewnętrznego należą: nieuczciwość, obiektywizm, jawność, niewłaściwe relacje pomiędzy audytorami. 143. Do obowiązków audytorów można zaliczyć: ustalenie stanu faktycznego, określenie oraz analiza przyczyn i skutków uchybień, przedstawienie zaleceń w zakresie usunięcia uchybień i wprowadzenia usprawnień, przejmowanie zadań i uprawnień wchodzących w zakres zarządzania jednostką. 144. Audytor w czasie przeprowadzania audytu wewnętrznego uprawniony jest do: wglądu do wszystkich akt, dokumentów, dotyczących audytowanej działalności, które w ocenie są niezbędne w celu przeprowadzenia badania, zabezpieczenia dowodów nieprawidłowości czy przestępstw ujawnionych podczas audytu, uzyskania od pracowników zakładu ubezpieczeń, pracujących przy obsłudze audytowanej działalności, ustnych i pisemnych wyjaśnień lub oświadczeń w sprawach dotyczących przedmiotu audytu, składania wniosków w celu usprawnienia audytowanej jednostki. 145. Otoczenie zewnętrzne audytu: to instytucję kontrolujące jednostkę gdzie nie funkcjonuje KAW,