Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Rehabilitacja osób niepełnosprawnych - Notatki - Rehabilitacja, Notatki z Medycyna fizykalna i rehabilitacja

Rehabilitacja: notatki z zakresu rehabilitacji dotyczące rehabilitacji osób niepełnosprawnych; rehabilitacja społeczna.

Typologia: Notatki

2012/2013

Załadowany 01.07.2013

jeden_i_pol
jeden_i_pol 🇵🇱

4.6

(57)

398 dokumenty

1 / 4

Toggle sidebar

Ta strona nie jest widoczna w podglądzie

Nie przegap ważnych części!

bg1
Rehabilitacja osób niepełnosprawnych
Rehabilitacja jest procesem medyczno - społecznym , który dąży do
zapewnienia osobom niepełnosprawnym godziwego życia w poczuciu
pożyteczności społecznej i bezpieczeństwa społecznego oraz
zawodowego.Rehabilitacja wyłoniła się w rozwiniętych społeczeństwach z
nieszczęść ludzkich i katastrof, za które społeczność czy państwo poczuły
się odpowiedzialne. Były to początkowo wojny i epidemie, jak choroba
Heinego Medina, kalectwo wrodzone, a źniej nieszczęśliwe wypadki,
choroby okaleczające różne narządy ciała, zaburzenia umysłowe itd. Skutki
tych nieszczęść wprowadziły osoby nimi dotknięte w impas życiowy. One
same nie pozwoliły się wyzwolić, a pomoc lekarska nie zdołała usunąć
kalectwa. Wynikła więc utrata sprawności zycznych, psychicznych,
społecznych czy zawodowych. W Polsce odpowiedzialność za rehabilitację
przyjęło Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej co miało ogromne
znaczenie dla osób niepełnosprawnych jak również dla dalszego rozwoju
tej nauki.
Denicja niepełnosprawności, którą można uznać za obecnie obowiązującą
w naszym kraju, głosi: Niepełnosprawną jest osoba, której stan zdrowia
psychicznego lub zycznego powoduje trwałe lub długotrwałe utrudnienie,
ograniczenie lub uniemożliwienie udziału w stosunkach społecznych i
wypełnianie ról wg przyjętych kryteriów i obowiązujących norm .
Rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w
szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych,
technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych zmierzających
do osiągnięcia, przy aktywnym udziale tych osób, możliwie najwyższego
poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej . (Dz. U.
art. 7 z 27 sierpnia 1997r.).
Podstawę procesu rehabilitacji stanowią generalne zasady dotyczące
powszechnie ludzi niepełnosprawnych. Są to przyjmując za Hulkiem :
- ruch i praca, które są (poza odpowiednim leczeniem) czynnikami
przyśpieszającymi powrót chorego do zdrowia i maksymalnej sprawności;
- uwzględnienie występowania związku, jaki dotyczy powrotu do zdrowia,
ze środowiskiem społecznym, z którego człowiek niepełnosprawny
przychodzi do ośrodka rehabilitacyjnego i do którego powróci po
zakończeniu leczenia;
- występowanie związku między poprawą stanu zdrowia, postępami w
szkoleniu i wydajnością pracy, a stanem psychicznym niepełnosprawnych;
- każda osoba pomimo upośledzenia zachowuje nadal określone
sprawności zyczne, psychiczne i w zakresie technik społecznego
zachowania;
- nie ma takiej pracy, która stawiałaby jej wykonawcy wszystkie
wymagania w zakresie sprawności zycznej, psychicznej i społecznej;-
pf3
pf4

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Rehabilitacja osób niepełnosprawnych - Notatki - Rehabilitacja i więcej Notatki w PDF z Medycyna fizykalna i rehabilitacja tylko na Docsity!

Rehabilitacja osób niepełnosprawnych

Rehabilitacja jest procesem medyczno - społecznym , który dąży do zapewnienia osobom niepełnosprawnym godziwego życia w poczuciu pożyteczności społecznej i bezpieczeństwa społecznego oraz zawodowego.Rehabilitacja wyłoniła się w rozwiniętych społeczeństwach z nieszczęść ludzkich i katastrof, za które społeczność czy państwo poczuły się odpowiedzialne. Były to początkowo wojny i epidemie, jak choroba Heinego Medina, kalectwo wrodzone, a później nieszczęśliwe wypadki, choroby okaleczające różne narządy ciała, zaburzenia umysłowe itd. Skutki tych nieszczęść wprowadziły osoby nimi dotknięte w impas życiowy. One same nie pozwoliły się wyzwolić, a pomoc lekarska nie zdołała usunąć kalectwa. Wynikła więc utrata sprawności fizycznych, psychicznych, społecznych czy zawodowych. W Polsce odpowiedzialność za rehabilitację przyjęło Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej co miało ogromne znaczenie dla osób niepełnosprawnych jak również dla dalszego rozwoju tej nauki. Definicja niepełnosprawności, którą można uznać za obecnie obowiązującą w naszym kraju, głosi: Niepełnosprawną jest osoba, której stan zdrowia psychicznego lub fizycznego powoduje trwałe lub długotrwałe utrudnienie, ograniczenie lub uniemożliwienie udziału w stosunkach społecznych i wypełnianie ról wg przyjętych kryteriów i obowiązujących norm. Rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym udziale tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej. (Dz. U. art. 7 z 27 sierpnia 1997r.). Podstawę procesu rehabilitacji stanowią generalne zasady dotyczące powszechnie ludzi niepełnosprawnych. Są to przyjmując za Hulkiem :

  • ruch i praca, które są (poza odpowiednim leczeniem) czynnikami przyśpieszającymi powrót chorego do zdrowia i maksymalnej sprawności;
  • uwzględnienie występowania związku, jaki dotyczy powrotu do zdrowia, ze środowiskiem społecznym, z którego człowiek niepełnosprawny przychodzi do ośrodka rehabilitacyjnego i do którego powróci po zakończeniu leczenia;
  • występowanie związku między poprawą stanu zdrowia, postępami w szkoleniu i wydajnością pracy, a stanem psychicznym niepełnosprawnych;
  • każda osoba pomimo upośledzenia zachowuje nadal określone sprawności fizyczne, psychiczne i w zakresie technik społecznego zachowania;
  • nie ma takiej pracy, która stawiałaby jej wykonawcy wszystkie wymagania w zakresie sprawności fizycznej, psychicznej i społecznej;-

konieczność rozpatrywania potrzeb niepełnosprawnych nie w oderwaniu, lecz zawsze w ich związku z całokształtem życia i pracy.Występuje wiele możliwości rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Możemy tu wymienić: Rehabilitację leczniczą ukierunkowana jest przede wszystkim na wykorzystanie biologicznych metod oddziaływania na osobę z dysfunkcją organizmu w celu poprawy jej stanu zdrowia lub ograniczenia somatycznych skutków urazu ciała. Rehabilitację społeczną ma na celu przywracanie możliwości normalnego sposobu życia w naturalnym środowisku. Rehabilitacja społeczna realizowana jest przede wszystkim przez:

  1. wyrabianie zaradności osobistej i pobudzanie aktywności społecznej osoby niepełnosprawnej,
  2. wyrabianie umiejętności samodzielnego wypełniania ról społecznych,
  3. likwidację barier w szczególności architektonicznych, urbanistycznych, transportowych, technicznych, w komunikowaniu się i dostępie do informacji,
  4. kształtowanie w społeczeństwie właściwych postaw i zachowań sprzyjających integracji z osobami niepełnosprawnymi. Rehabilitację zawodową - ma na celu ułatwienie osobie niepełnosprawnej uzyskania i utrzymania odpowiedniego zatrudnienia i awansu zawodowego, przez umożliwienie jej korzystania z poradnictwa zawodowego, szkolenia zawodowego i pośrednictwa pracy. Rehabilitację pedagogiczną rozumie się przez nią realizację procesu nauczania dostosowanego do możliwości i ograniczeń tych osób. U większości osób rehabilitacja ma charakter leczenia funkcjonalnego tj. stosowania ćwiczeń ruchowych we wszystkich ich odmianach, których celem jest poprawienie niesprawnego narządu ruchu. Często leczenie to łączy się z zabiegami fizykoterapeutycznymi, do których możemy zaliczyć :
  • elektroterapię, obejmującą stosowanie prądu galwanicznego, prądów małej, średniej i wielkiej częstotliwości;
  • magnetoterapię polegającą na stosowaniu, przede wszystkim, pulsującego pola magnetycznego małej częstotliwości;
  • termoterapię, obejmującą hydroterapię, prądy wielkiej częstotliwości, ultrasonografię, promienie podczerwone, parafinoterapię, krioterapię;
  • fototrapię, obejmującą światło słoneczne, promieniowanie nadfioletowe, chromoterapię i lasery,oraz terapię zajęciową. W wielu przypadkach rehabilitacja lecznicza ma podstawowe znaczenie np. w leczeniu skolioz , w porażeniach obwodowych i ośrodkowych. W innych przypadkach uzupełnia i kończy leczenie podstawowe np. w leczeniu złamań kości czy zwichnięciach stawów. W ramach rehabilitacji leczniczej wyróżnić możemy jeszcze nauczanie wykonywania życia codziennego, opiekę pielęgniarską czy psychoterapię.
  1. warsztatach terapii zajęciowej
  2. turnusach rehabilitacyjnych
  3. zespołach ćwiczeń fizycznych usprawniających psychoruchowo, zgodnie z potrzebami osób niepełnosprawnych Warsztat terapii zajęciowej oznacza wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo placówkę stwarzającą niepełnosprawnym, z upośledzeniem uniemożliwiającym aktualnie podjęcie pracy, możliwość udziału w rehabilitacji społecznej i zawodowej przez terapię zajęciową.Turnus rehabilitacyjny oznacza formę aktywnej rehabilitacji, połączonej z elementami wypoczynku, mającej na celu przede wszystkim ogólną poprawę sprawności, wyrobienie zaradności, pobudzanie i rozwijanie zainteresowań osób niepełnosprawnych. Zespoły ćwiczeń fizycznych usprawniających psychoruchowo, zgodnie z potrzebami osób niepełnosprawnych. Są to np. poradnie psychologiczne czy gabinety fizjoterapeutyczne. W ostatnich latach dokonują się zasadnicze przemiany w statusie ludzi niepełnosprawnych w naszym kraju. Jednak ze względu na złą sytuację ekonomiczną państwa przed niepełnosprawnymi pojawiają się złe perspektywy. Pomimo, iż problem tych ludzi jest problemem społecznym, który we właściwy sposób rozwiązywany owocować może zwiększoną sprawnością funkcjonowania mechanizmów państwa, wydaje się, że stanowi on jedynie obciążenie. Fatalnie funkcjonująca służba zdrowia w znacznym stopniu ogranicza dostęp ludziom niepełnosprawnym do rehabilitacji np. zamykane są przychodnie rehabilitacji ambulatoryjnej, ograniczony jest dostęp do opieki pielęgniarskiej czy zabiegów fizjoterapeutycznych w domach pomocy społecznej, a także występuje zbyt mała liczba warsztatów terapii zajęciowej. Również bariery architektoniczne są utrudnieniem dla osób niepełnosprawnych, gdyż zamiast nie dopuszczać do powstawania kolejnych tych barier i usuwać już istniejące, a odnosi się to w szczególności do publicznych obiektów budowlanych, wielorodzinnych budynków mieszkalnych i ciągów komunikacyjnych nikt nie zwraca uwagi na bezsilność i bezradność osób niepełnosprawnych, którzy tak jak i my chcą sprawnie żyć i funkcjonować normalnie.

LITERATURA:

  1. W. Dega, K. Malinowska Rehabilitacja medyczna Warszawa 1993r.
  2. S. Kowalik Psychospołeczne podstawy rehabilitacji osób niepełnosprawnych Warszawa 1996r.
  3. K. Podolski, W. Turnowiecki Polityka społeczna Gdańsk 1993r.
  4. G. Straburzyński, A. Straburzyńska Lupa Medycyna fizykalna Warszawa 2000r.
  5. E. Kostrzewa, E. Marek, J. Patkiewicz, M. Wójcik Vademecum niepełnosprawnych Wrocław 1993r.