Pobierz Rok 1984 Orwella notatka i więcej Notatki w PDF z Język polski tylko na Docsity!
GEORGE ORWELL Rok 1984
George Orwell, właściwe nazwisko Erie Blair, angielski powieściopisarz i publicysta, który pomimo kiepskiego zdrowia w roku 1936 jako ochotnik walczył po stronie komunistów przeciwko faszyzmowi w Hiszpanii. Z chwilą wybuchu drugiej wojny światowej zaciąga się, również jako ochotnik, do brytyjskich wojsk obrony kraju, pracując równocześnie jako dziennikarz. Śledząc życie G. Orwella można powiedzieć, że praktycznie, podobnie jak Byron, walczy w obronie wolności wszędzie tam, gdzie ona jest zagrożona i bez względu na to, jaki kolor nosi totalitaryzm jej zagrażający. „ROK 1984" - STRESZCZENIE: Akcja powieści Orwella toczy się w określonym w tytule roku 1984, biorąc zatem czas napisania powieści jest ona projekcją przyszłości. Świat właśnie w tym czasie został w całości podporządkowany jednej formacji ustrojowej i podzielony pomiędzy trzy wielkie supermocarstwa. Głównymi bohaterami utworu Orwella są: londyńczyk Winston Smith i Julia. Pozostali to członkowie reżimu, bądź też ludzie poddani jego oddziaływaniu. Głównym wątkiem treściowym jest niszczenie ludzkiej osobowości, a jeżeli nie poddaje się ona obróbce, buntuje się, to zabójstwo opornego. Takim właśnie zbuntowanym pozostaje główny bohater. Obok niego można wymienić Tillotsona, Withersa, podejrzewanego o rewizjonizm — „nieobywatela", Syme'a, pracującego nad wielkim słownikiem, podobnie jak główny bohater. Koniecznie należy wymienić też Julię, pracownicę Departamentu Literatury Ministerstwa
Prawdy. Ma ona dwadzieścia sześć lat. Jest dziewczyną o gęstych, ciemnych włosach, piegowatej twarzy, wysportowaną i energiczną. Działa w Młodzieżowej Lidze Anty seksualnej. Julia kocha Winstona z wzajemnością, chociaż miłość i intymność s;| w Oceanii zabronione. Emanuel Goldstein jest postacią mityczną. Niegdyś był jednym z przywódców Partii, rewizjonistą i kontrewolucjonistą. Jest podejrzewany o przywództwo antypartyjnego ruchu zwanego „Bractwem", głoszącego wolność myśli i słowa. li. Goldstein będący Żydem jest uważany za autora „Księgi" propagującej walkę z istniejącym systemem. 0'Brien, uprzejmy i kulturalny, tęgi i barczysty zajmuje wysokie stanowisko w Partii Wewnętrznej. Ważną rolę w powieści pełni również pani Parsons, kobieta w średnim wieku, która wychowuje syna i córkę zgodnie z zasadami moralnymi i obyczajowymi, narzuconymi przez Partię tak, by byli prawomyślnymi obywatelami. Pani Parsons jest sąsiadką Winstona Smitha. Charrington jest tajnym agentem Policji. Ma około sześćdziesięciu lat i jest właścicielem sklepu ze starociami. Miejscem akcji jest Oceania, w której panuje, tak jak i w innych krajach świata, ustrój określany mianem „angosocu". Termin „angosoc" oznacza tyle, co angielski socjalizm. Tematem powieści jest walka mocarstw pomiędzy sobą i budowa zdehumanizowanego świata, opanowanego przez nienawiść, okrucieństwo, strach. Żródło:statekglupcow.pl
Powieść G. Orwella składa się z trzech części: pierwsza część składa się z ośmiu rozdziałów, druga z dziewięciu rozdziałów (w tym w rozdział dziewiąty są wkomponowane obszerne fragmenty „Księgi Goldsteina"), część trzecia to sześć rozdziałów; całość zamyka „Aneks", w którym omówione są zasady „nomowy". PROBLEMATYKA: Wizja świata zniewolonego w powieści G. Orwella. G. Orwellowi obce były wszelkie systemy totalitarne. Dał temu dostateczny dowód nie tylko pisząc i publikując swoje dzieła, ale biorąc czynny udział w walce przeciwko faszyzmowi w Hiszpanii, jak też faszyzmowi niemieckiemu w czasie drugiej wojny Światowej. Dotknął więc autor „Roku 1984" rzeczywistości wojennej w sposób bezpośredni. Poznał mechanizmy prowadzenia wojny, sposoby myślenia kół propagujących idee militaryzmu, aspiracje przywódców partii, mechanizmy działań propagandowych. Zetknął się z tym, co nazywa się tworzeniem procesu historycznego przez siły dominujące. Z tych doświadczeń wyrasta jego projekcja przyszłości, będąca odpowiedzią na pytanie czy wystarczy raz uporać się z jakimś systemem totalitarnym, czy też idee totalitarystyczne mają charakter trwały i antyhumanistyczny.
W wielu opracowaniach przyjmuje się, że sytuacja powieściowa przedstawiona przez Orwella dotyczy mechanizmów działania władzy w Związku Radzieckim, w samej jednak powieści nie posiadamy takiego potwierdzenia, a powieści Sołżenicyna, Rybakowa „Dzieci Arbatu" czy też pamiętniki Rapaporta są znacznie wymowniejszym świadectwem działalności radzieckiego totalitaryzmu niż wyabstrahowana przez Orwella sytuacja. Poza tym, taka interpretacja mogła mieć swoje uzasadnienie do chwili, do której istniał Związek Radziecki, a pojawiające się interpretacje mogły pełnić charakter narzędziowy w walce ideologicznej, osłabiając znacznie poważniejsze osi rzężenie płynące z treści powieści. Dziś, gdy świat, a ściślej mówiąc siły polityczne nim kierujące coraz wyraźniej zmierzają do sytuacji wyobrażonej przez Orwella tui po drugiej wojnie światowej, a więc na długo przed latami osiemdziesiątymi tzn. do jednorodności systemu ustrojowego i polityczno-ekonomicznego, zarysowana przez autora powieści perspektywa apokalipsy zyskuje nową wartość. Czyżby rzeczywiście Orwellowi udało się uchwycić i zbadać najistotniejsze elementy mechanizmu procesu dziejowego i przewidzieć grożącą ludzkości katastrofę? Czy jego intuicja zapowiada to, co przed drugą wojną światową przepowiadali w swoich utworach, starając się ostrzec społeczeństwa, Bruno Schulz, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Franz Kafka, kreśląc antyutopie i zapowiadając upadek przejawów wolności i demokracji? Akcja:
Zasada pierwsza to wytworzenie atmosfery niepewności, strachu, ograniczenia spontaniczności i wolności, zacieranie cech tożsamościowych jednostek poprzez unifikację sposobu życia i działania. Zasada druga to ścisłe powiązanie ludzi z panującym systemem ustrojowym i zmuszenie ich różnymi środkami do jego akceptacji i uznania, walka z każdym, kto nie potrafi lub nic chce być wdzięczny za proponowany mu sposób życia. Najistotniejszym jednak elementem owego mechanizmu jest narzucona modernizacja języka, tworzenie tzw. „nomowy" Tu już nie chodzi o neologizmy, neomowę, która jest przecież charakterystyczna przy transformacjach politycznych i ustrojowych, tu idzie o „namowę, czyli coś, co już nie byłoby mową, nie byłoby językiem, który jest narzędziem poznania, nośnikiem świadomości i wyobrażeń, to po prostu minimum słów niezbędne do najbardziej prymitywnego funkcjonowania „istot rajskich". Bohater powieści jest świadomy, ze tocząca się wojna jest tylko elementem sposobu wywierania presji, w gruncie rzeczy to nie stosunki międzynarodowe są rzeczywistym polem walki, ale to, co dzieje się wewnątrz — to wojna o przemianę osobowości ludzkiej, a raczej o pozbawienie cech osobowościowych członków własnego społeczeństwa. Winston Smith buntuje się przeciwko byciu anonimowym członkiem zbiorowości, żyjącym według narzuconego i powtarzającego się modelu. Przeżywają' wewnętrzny, rozpaczliwy bunt, popełnia „myśłozbrodnie" i grzech bycia sobą, „grzech prywatności", z chwilą gdy sama myśl o inności jest przestępstwem Powodem jest między innymi, a może i przede wszystkim, potrzeba miłości i jej wyartykułowania. Przeciwko takim czynom jest jednak zaangażowany nie tylko aparat ścigania, ale cały system zniewalania, ,Jakby mniej uciążliwe, ale bardziej skuteczne
metody" wymyślone przez najtęższych naukowców, przez cały potencjał nauki zaangażowany w taki proces odczłowieczania, który byłby przyjęty pni I wszystkich niemal z własnej woli. Politycy jednak nie ufają naukowcom, stosują więc metody zabezpieczające Tak więc bohater powieści, jak każdy inny obywatel nowego systemu politycznego jest śledzony i wie, że jak jak każdy buntownik, który chce sobie pozwolić na łyk prywatności, może być „zlikwidowany". Centrum polityczne, jak „rajski Bóg" wic o każdym czynie, o każdym zamiarze, o każdej myśli każdego z członków społeczności. Każdy wie, że nigdzie nie może się schronić, ukryć przed wszechobecnością oczu i uszu systemu. Winston zdając sobie z tego sprawę, jak to jest opisane w drugiej części powieści, spotyka się potajemnie z Julią, która, jak zostaje to zasygnalizowane w rozdziale trzecim, pragnie rozrywki i zabawy, a to właśnie jest potępiane przez Partię. Udaje im się jednak wynająć pokój nad sklepem Charringtona i spędzić wspólnie wieczór Przez pewien czas udaje im się spotykać, aż do chwili, gdy po lekturze „Księgi Goldsteina", w szóstym Tygodniu Nienawiści, budząc się o 20.30 zauważył krzątającą się po podwórku kobietę. Zdążył tylko pomyśleć: „Jesteśmy martwi". Po chwili usłyszeli z Julią pomyślane przez siebie słowa zza wiszącej na ścianie ryciny. Jakby na skutek drgań od wypowiadanych słów rycina spadła i odsłoniła ukryty za nią teleekran. Teraz już wszystko było jasne, byli rzeczywiście zgubieni. I istotnie, po chwili pojawił się tłum ludzi uzbrojonych w pałki, na czele z Charringtonem. Stało się dla nich jasne, że jest on nie tylko sklepikarzem, ale przede wszystkim oficerem Policji Myśli. Winston zostaje osadzony w więzieniu. Przesłuchania, tortury, W czasie pobytu w pokoju 101, w którym mógł być pogryziony przez szczury, zaczął
nomowy (...) nawet kiedy piszesz, myślisz w staromowie", ciągnąc wypowiedź dalej podkreśla, że celem „nomowy" jest zawężenie zakresu myślenia, takie, by niemożliwa stała się „myślozbrodnia", „gdyż zabraknie słów, żeby ją popełnić". Tym samym, twierdzi on, będzie się zwęża! zakres świadomości, „w roku dwa tysiące pięćdziesiątym nie będzie na ziemi oni jednego człowieka, który potrafiłby zrozumieć taką rozmowę jak nasza (...) proc: prolf, czyli praludzi, dodajmy homo sapiens. Literatura przeszłości ulegnie zniszczeniu, „tego co nazywamy myśleniem, nie będzie w ogóle". „Nomowa" jest ortodoksyjna, nie dopuszcza pojawienia się żadnego nowego słowa. „Ortodoksyjność — zdaniem rozmówców oznacza niemyślenie, brak potrzeby myślenia. Ortodoksyjność to nieświadomość". Tak przeto autor powieści dochodzi jakby do punktu wyjścia w procesie rozwoju człowieczeństwa i równocześnie punktu zamknięcia procesu historycznego, gdyż historię mogą tworzyć tylko ludzie myślący, świadomi swojego bytu. Wizja Londynu. Londyn jako główne miasto Pasa Startowego Jeden zostało przedstawione w powieści George' a Orwella „ Rok 1984”. Jest on częścią państwa Oceania. To miasto zniszczone i zaniedbane. Życie każdego obywatela jest bezwzględnie podporządkowane systemowi politycznemu. W ustroju państwa nie ma zagwarantowanych podstawowych praw jednostki.
Mieszkańcy podlegają ciągłej inwigilacji i nie mają prawa do prywatnego życia. Ich egzystencja jest starannie zaprogramowana przez władzę. W każdym mieszkaniu znajdują się podsłuchy i kamery (teleekrany), wykluczające prywatność i intymność. Każdy obywatel zmuszony jest cały wolny czas poświęcić na oglądanie propagandowych programów. Członkowie społeczeństwa muszą czuć przynależność do jakiejś organizacji: dla młodzieży jest Liga Młodych, dla Kobiet Liga Antyseksualna. W mieście każdy może być aresztowany bez powodu i zniknąć bez śladu. Dorośli i dzieci podlegają ciągłej indoktrynacji- Obywatele Oceanii już od dziecka uczeni są wiernopoddańczej postawy wobec systemu. W Lidze Młodych Kapusiów uczą się, że zadenuncjować trzeba każdego wroga ludu, nawet własnych rodziców. Ludzie są obserwowani przez Wielkiego brata, którego tak naprawdę nikt nie widział. To on głosi hasło: WOJNA TO POKÓJ WOLNOŚĆ TO NIEWOLA IGNORANCJA TO SIŁA Jaką funkcję spełnia wizerunek miasta w tym utworze? Londyn posłużył Orwellowi do ukazania antyutopii. Powieść jest klasycznym ostrzeżeniem przed patologiami współczesnej cywilizacji, systemów władzy. Totalitaryzm jest bowiem nie tylko ciosem w zewnętrzność i życie jednostki, ale ciosem w jego myśli, pamięć, uczucia i serce. Wizja nowoczesnego, antyutopijnego, totalitarnego państwa
w domach. Partia wychowuje ludzi w ślepym posłuszeństwie i bezgranicznej wierze w swoją ideologię. Stale powtarzane na teleekranach i rozpisywane na fasadach domów propagandowe hasła to: „Wojna to pokój", „Wolność to niewola", „Ignoracja to siła". Utrwaleniu systemu z niepodzielną władzą partii sprzyja fałszowanie przeszłości. Pracownicy Ministerstwa Prawdy przetwarzają ciągle informacje, aby były zgodne z aktualną polityką partii. Niszczenie dokumentów dotyczących przeszłości i zamazywanie jej obrazu w pamięci mieszkańców Oceanii prowadziło do zmiany ich sposobu myślenia. Odcięcie człowieka od korzeni i tradycji historycznej zabijało w nim wspomnienia i tym samym skazywało na myślenie kategoriami teraźniejszości. Konsekwencją musiała być utrata poczucia tożsamości i stan alienacji (wyobcowania). Odrzucenie przeszłości prowadziło także do niszczenia myśli o przyszłości i skazywało na trwanie tylko w codziennej rzeczywistości. Najdobitniej jest to ukazane w rozmowach Julii i Winstona, którzy - choć związani prawdziwą miłością - boją się snuć plany na przyszłość. Bohaterowie ci tylko dla siebie zachowują świadomość, że gazety kłamią, a na zewnątrz prezentują postawy prawomyślnych obywateli, czyli ulegają tzw. dwumyśleniu. Ważnym czynnikiem polityki wewnętrznej partii jest propaganda sukcesu. Ministerstwo Obfitości regularnie nadaje komunikaty o osiągnięciach gospodarczych i przekroczeniu Dziewiątego Planu Trzyletniego. Na każdym kroku partia wmawia społeczeństwu, że jej rządy zapewniają dobrobyt i nowe szczęśliwe życie, a produkcja zwiększa się z roku na rok. Jednak codzienna rzeczywistość jest skrajnym zaprzeczeniem modelu państwa lansowanego przez partię. Wbrew podawanym przez propagandę astronomicznym liczbom świadczącym o mnogości
produktów rzucanych na rynek, w sklepach brakuje podstawowych towarów, a żywność jest racjonowana i obowiązuje zaopatrzenie kartkowe. Istotnym wyróżnikiem systemu politycznego w Oceanii jest kontrola państwa nad wszystkimi przejawami życia społecznego. Sprawuje ją Policja Myśli, której zadaniem jest podporządkowanie obywateli obowiązującej ideologii i utrzymywanie ich w ślepym posłuszeństwie. Teleekrany zainstalowane na ulicach, placach dworcach, w mieszkaniach wychwytują każdy silniejszy od szeptu głos, każdy ruch i nawet wyraz twarzy. W Oceanii nikt nie jest bezpieczny, bo inwigilacja obejmuje wszystkich, zarówno wysokich dostojników partii, szeregowych partyjnych, jak i zwykłych obywateli. Inwigilacja służy do wykrycia nieprawomyślnych postaw ludzi, którzy po zdemaskowaniu są oddawani w ręce pracowników Ministerstwa Miłości. Okrutne tortury, które funkcjonariusz tego ministerstwa, 0'Brien, stosuje wobec Winstona, sprawiają, że zmienia on sposób myślenia, zapamiętuje, że „dwa + dwa – to pięć", przestaje nienawidzić Wielkiego Brata, a nawet wyrzeka się miłości do Julii. Językiem urzędowym, obowiązującym w świecie partyjnych, jest nowomowa. Celem jej było dostarczenie środków językowych do wyrażenia światopoglądu narzuconego przez partię, a także uniemożliwienie swobody i samodzielności myślenia, czyli popełnienia „myślozbrodni". Usunięto ze słownictwa takie wyrazy, jak: honor, sprawiedliwość, moralność, demokracja, stworzono skróty o ideologicznym zabarwieniu, np. miniprawda. Partia ingeruje również w życie osobiste, a nawet intymne. Dziewczęta od dzieciństwa mają wpajaną czystość seksualną, a pozamałżeńskie kontakty
nich, w tej kotłującej się, lekceważonej masie, stanowiącej 85% mieszkańców Oceanii, może zrodzić się siła zdolna obalić partię". Polityka i rzeczywistość społeczna Oceanii jest oskarżeniem systemu totalitarnego. Autor ukazuje nie tylko typowe cechy totalitaryzmu, a więc scentralizowane i despotyczne rządy, manipulowanie myśleniem ludzi, ale także uzmysławia, że konsekwencją takiej polityki jest niszczenie człowieczeństwa. Obrazuje to tragiczna miłość głównych bohaterów powieści - Winstona i Julii. Dzieje ich poznania się i więzi emocjonalnej są udramatyzowane - od wzajemnej nieufności poprzez fascynację i stworzenie własnego, intymnego świata, aż do wyrzeczenia się siebie, zobojętnienia, a nawet nienawiści. Potępiając totalitaryzm, Orwell wypowiada przekonanie, że życie człowieka jest wartościowe tylko wtedy, kiedy może on wzbogacać siebie i rozszerzać swą świadomość. Rok 1984 jest powieścią polityczną napisaną w konwencji science fiction. Autor wykorzystał tu antyutopię. Oceania jest bowiem zaprzeczeniem kraju doskonałego; panujący w niej system, codzienne sytuacje, osiągnięcia techniczne, kultura budzą skojarzenia z konkretną rzeczywistością, ale równocześnie mają wymiar uniwersalny. Tytuł powieści Rok 1984, odnoszony często do konkretnego czasu, powstał przez przestawienie cyfr (autor ukończył utwór w 1948 r.). Nie zmienia to faktu, że powieść ma wymowę ponadczasową. Rok 1948 to nie tylko ostrzeżenie, ale rozpaczliwy krzyk zwiastujący nadejście „Czarnego Millenium". Matura ustna 2023
Do każdego pytania postaraj się wpleść kontekst biograficzny: GEORGE ORWELL G. Orwellowi obce były wszelkie systemy totalitarne. Dał temu dostateczny dowód nie tylko pisząc i publikując swoje dzieła, ale biorąc czynny udział w walce przeciwko faszyzmowi w Hiszpanii, jak też faszyzmowi niemieckiemu w czasie drugiej wojny Światowej. Dotknął więc autor „Roku 1984" rzeczywistości wojennej w sposób bezpośredni. Śledząc życie G. Orwella można powiedzieć, że praktycznie, podobnie jak Byron, walczy w obronie wolności wszędzie tam, gdzie ona jest zagrożona i bez względu na to, jaki kolor nosi totalitaryzm jej zagrażający. Funkcjonowanie jednostki w państwie totalitarnym. Omów zagadnienie na podstawie powieści Rok 1984 George’a Orwella. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst. System totalitarny niewątpliwie jest siłą sprawczą tragedii ludzkości. To on zamienia egzystencję ludzką w życie pełne strachu i przemocy. Wpływa destrukcyjnie na nasze wybory i postawy. Podporządkowuje sobie ludzi za pomocą rozbudowanego aparatu władzy, propagandy i terroru. Ingeruje w osobiste życie człowieka i podporządkowuje je odgórnym prawom. To system rządów dyktatorskich. Towarzyszy jednostce ludzkiej od zarania dziejów. Czyż tak podziwiane piramidy egipskie nie zrodziły się z cierpienia i śmierci tysięcy niewinnych ofiar? Czyż nie powstały w wyniku kaprysu jednego dyktatora- faraona? Jest więc to system, który okazuje się zbrodniczy. Ludzie w takim ustroju są bezwolni, żyją w kłamstwie i obłudzie. Człowiek nie stanowi żadnej wartości, przestaje być humanitarny, staje się zaś bezwolną marionetką, kierowaną przez aparat państwa. Myślę, że pisarze udźwignęli ciężar tych zdarzeń, dzięki nim pamięć o minionych czasach zostanie uwieczniona na kartach wielkich dzieł po wieki. Ku przestrodze innym. Teza: System totalitarny wpływał destrukcyjnie na psychikę bohatera literackiego, niszczył jego osobowość i kodeks moralny.
jej przywódca Wielki Brat. Jest właściwie wszechobecny, jeśli nie dzięki funkcjonariuszom Policji Myśli, to poprzez monitory telewizyjne z ukrytą wewnątrz kamerą, znajdujące się niemal w każdym domostwie. Obowiązkiem obywatela jest udzielanie poparcia totalitarnej władzy, stąd obowiązkowe Seanse Miłości do Wielkiego Brata oraz Seanse Nienawiści (wobec wrogów zewnętrznych i wewnętrznych). Wyrazem powszechnego posłuszeństwa są powtarzane wciąż hasła: „Wojna to pokój", „Wolność to niewola", „Ignorancja to siła". Główny bohater powieści, Winston Smith, pracuje w Ministerstwie Prawdy jako korektor tekstów, obrazów i fotografii, których przesłanie przeczy propagandzie Wielkiego Brata. Mimo przynależności do Partii (osoby do niej niezapisane są tzw. prolami – najniższą warstwą społeczeństwa) Smith odczuwa silną potrzebę buntu przeciwko odgórnie narzuconej i jedynie słusznej prawdzie. Potajemnie prowadzi dziennik, w którym zapisuje wywrotowe hasła. Pewnego dnia spotyka nieoczekiwaną sojuszniczkę: dwudziestosześcioletnią Julię, marzącą tak jak on o wyzwoleniu się spod kontroli Wielkiego Brata. Ich związek uczuciowy ma być swego rodzaju sprzeciwem wobec braku swobody i niezależności. Obydwoje spotykają się poza miastem, a potem kontynuują romans w wynajętym pokoju, pozbawionym aparatury inwigilacyjnej. Równocześnie podejmują działalność opozycyjną. Prominent partyjny 0'Brien przyjmuje parę kochanków do Organizacji Braterstwa - tajnej grupy spiskującej przeciwko Wielkiemu Bratu, umożliwiając dostęp do zakazanych antysystemowych lektur. Podczas spotkania w wynajętym mieszkaniu Julię i Winstona aresztują funkcjonariusze Policji Myśli (denuncjatorem okazuje się gospodarz domu schadzek). Winston trafia do osobnej celi, gdzie wymyślnym torturom poddaje go sam 0'Brien. Dotychczasowy współtowarzysz oraz inspirator spiskowej działalności obojga kochanków okazuje się wyrachowanym i metodycznym sługą systemu. Jego okrucieństwo wobec Winstona ma charakter precyzyjnie zaplanowanego procesu transformacji psychiki Smitha. Nieludzki ból jako środek perswazji przynosi wymierne efekty: Winston nie myśli już o buncie, postuluje nawet ukaranie Julii. Tortury wymazują z psychiki Smitha jakiekolwiek ludzkie odruchy. Po wyjściu z więzienia, tak jak Julia, po-zbawiony jest wolnej woli. Oboje stają się posłusznymi obywatelami Oceanii. Ostrze tej, z założenia satyrycznej, powieści miało być zwrócone przede wszystkim przeciwko manipulacyjnej propagandzie rzekomego dobrobytu, sankcjonowanej odgórnie nie tylko w państwach dotkniętych reżimem komunistycznym. Orwell starał się
za pomocą literackiej fikcji opisać w miarę precyzyjnie funkcjonowanie systemu politycznego, który zniewala jednostki właśnie poprzez propagandę. Funkcyjność środków masowego przekazu jest w takim systemie podstawowym narzędziem oddziaływania na społeczeństwo. Na tym opierała się strategia faszyzmu niemieckiego (radioodbiornik w każdym domu) i na tym również zbudował swą wizję totalitarnego państwa Orwell. Umiejscowienie akcji powieści w nieodległej przyszłości było jednak dziełem przypadku; autor po prostu przestawił cyfry roku 1948, czyli daty powstania utworu. Pomimo tego krytycy dostrzegli w tytule utworu rodzaj proroctwa, klasyfikując dokonanie Orwella jako przykład literatury antyutopijnej. Antyutopia pisarza jest klasycznym ostrzeżeniem przed patologiami współczesnej cywilizacji, systemów władzy. Totalitaryzm jest bowiem nie tylko ciosem w zewnętrzność i życie jednostki, ale ciosem w jego myśli, pamięć, uczucia i serce. Idealistyczne wizje społeczeństwa przyszłości. Omów zagadnienie na podstawie powieści Rok 1984 George’a Orwella. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst. Powtarzasz to, co w pytaniu o antyutopii. Od szlachetnych idei doskonałego państwa do tyranii. Omów zagadnienie na podstawie powieści Rok 1984 George’a Orwella. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst. Powtarzasz wszystko, co w pytaniu o państwie totalitarnym i antyutopii. Relacje międzyludzkie w rzeczywistości państwa totalitarnego. Omów zagadnienie na podstawie powieści Rok 198 4 George’a Orwella. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst. Powtarzasz wszystko, co w pytaniu o państwie totalitarnym. Literacka refleksja nad kondycją świata i jego przyszłością. Omów zagadnienie na podstawie powieści Rok 1984 George’a Orwella. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.
