Pobierz Rośliny lecznicze Algierii - Notatki - Biologia i więcej Notatki w PDF z Biologia tylko na Docsity!
Rośliny lecznicze Algierii
Algieria jest domem dla wielu ważnych źródeł naturalnych. Wśród nich znajduje się 3139 gatunków roślin, w tym 70 gatunków drzew z kilkoma endemicznymi, takimi jak Cyprys saharyjski (Cupressus dupreziana), jodła (Abies numidica L.) oraz europejska sosna czarna (Pinus nigra). Znajduje się tu 170 gatunków ssaków, z czego 47 to gatunki chronione, włączając makaka (Macaca sylvanus) oraz lisa północnoafrykańskiego ((Fennecus zerda), a ponadto jelenia (Cervus elaphus barbarus) i gazelę (Gazella dorcas). Oprócz tego, znajduje się tu także 336 gatunków ptaków, spośród których 107 to gatunki chronione. Tylko 2125 gatunków owadów zostało odnalezionych, lecz liczbę ich potencjalnie szacuje się na 20 000 gatunków. Ponadto, jest tu także 13 gatunków płazów, 60 gatunków gadów i 300 gatunków ryb. Głównymi zagrożeniami dla różnorodności biologicznej Algierii są:
- utrata środowiska naturalnego (bądź zmiany w środowisku naturalnym),
- nadmierna eksploatacja,
- zanieczyszczenia,
- inwazje obcych gatunków. Interesujące jest, że pożary są jedną z głównych przyczyn wyniszczania lasów Algierii. Utrata lasów wzrosła z 8,000 do 25,000 hektarów rocznie. Pożary te spowodowały problemy w stabilności genetycznej obszaru lasu, gdzie uważa się, że strata wynosi około 1300 gatunków roślin.Wśród roślin występujących w Algierii znajduje się wiele gatunków leczniczych , używanych w farmaceutyce należą do nich między innymi : Akacja senegalska (Acacia senegal) :To niezbyt duże afrykańskie drzewo, osiągające wysokość maksymalnie do 5 metrów. Posiada bardzo charakterystyczną, o parasolowatym kształcie, koronę. Jej podwójnie pierzaste liście zbudowane z niewielkich listków, podobne są do liści innych akacji. Kwitnie na biało, drobne kwiatki skupione są w podługowate kwiatostany. Po przekwitnięciu wiążą się z nich owoce - strąki. Występowanie: Afryka, Półwysep Arabski. Surowiec: gdy natnie się korę pni i konarów, wycieka z nich sok, z którego produkuje się gumę arabską będącą surowcem leczniczym.Działanie i zastosowanie: guma arabska posiada działanie osłaniające i przeciwzapalne. Można jej używać podobnie jak gumy pozyskiwanej ze śliw, moreli, brzoskwiń, wiśni, czy czereśni, bądź jako dodatku do emulsji i zawiesin produkowanych przez przemysł farmaceutyczny. Gumę arabską można pomocniczo stosować w leczeniu biegunki i czerwonki. Zewnętrznie zaś przede wszystkim w leczeniu owrzodzeń i jako środka przeciwzapalnego w leczeniu stanów zapalnych skóry.Acacia
raddiana :Gatunek akacji występujący w regionie północnej Afryki w Algierii , Egipcie, Libii , Marocco i Tunezji. Zastosowanie: stosuje się w schorzeniach żółtaczki, płuc, także do leczenia ran, przy biegunce.Ageratum conyzoides ( Żeniszek ) :Rodzina: Asteraceae astrowateZastosowanie: problemy brzuszne, niestrawność, kolka, jako środek napotny, środek wzmacniający, gorączka, wrzody, problemy maciczne, rany, syfilis, oparzenia, reumatyzm, zaburzenia snu. Zmiażdżone liście zmieszane z wodą zwalczają biegunkę. Aby zwalczyć bóle głowy wciera się roślinę w czoło. Liście wykorzystywane są do leczenia zapalenia płuc u dzieci.Region: Północna Afryka.Kraj: Algieria, Egipt, Libia, Maroko, Tunezja.Cebula zwyczajna (Allium cepa )Rodzina: AlliaceaeZastosowanie: stosuje się bulwy, do: przeciwko cukrzycy, jako antybiotyk, jelitowy środek dezynfekcyjny w homeopatii. Sucha sproszkowana cebula mieszana z miodem aplikowana jest do oczu aby chronić je przed katartaktą. Po dodaniu soli i wina jest użyteczne do leczenia ugryzień psów.Region: Północna Afryka.Kraj: Algieria, Egipt, Libia, Maroko, Tunezja.Czosnek pospolity (Allium sativum )Rodzina: Alliaceae. Zastosowanie: (bulwa) bakteriobójcze, przeciw pasożytom , nadciśnienie, przeciwko czerwonce, drobnoustrojom jelitowym, wzmacniający, katar, przeziębienie, gruźlica, hemoroidy. Krople tłuszczu wcześniej ugotowane z pokrojonym czosnkiem pomagają przy zapaleniu ucha. Używane także w weterynarii do wielu celów. Region: Północna Afryka.Kraj: Algieria, Egipt, Libia, Maroko, Tunezja.Czosnek pospolity jest dobrze znaną i szeroko akceptowaną rośliną leczniczą o skuteczności dowiedzionej badaniami klinicznymi. Wymieniany jest w oficjalnej Farmakopei, w monografii Komisji Europejskiej, opisany w 3 tomie monografii ESCOP (European Scintific Cooperative on Phytotherapy) i w I tomie monografii Światowej Organizacji Zdrowia (WHO World Health Organization) 31. Surowiec zielarski Cebula czosnku Allii sativi bulbus lub Bulbus Allii recens, czosnek sproszkowany Allii sativi pulvis i olejek czosnkowy. Zahamowanie wzrostu gronkowca złocistego S. aureus w obecności czosnku.DziałanieGłówną substancją aktywną jest allina, która przez enzym allinazę rozkładana jest za pośrednictwem produktu niestabilnego do allicyny (w materiałach przetworzonych jest to często główny składnik). Kolejne metabolity to ajoeny będące m.in. inhibitorami agregacji płytek krwi (wydłużają czas krwawienia, działają przeciwzakrzepowo) 31. Czosnek zwiększa wydzielanie soku żołądkowego, chroniąc równocześnie przed zgagą, działa żółciopędnie i przeciwskurczowo, wpływa korzystnie na drogi oddechowe, reguluje florę bakteryjną i sprzyja lepszemu ukrwieniu naczyń wieńcowych. Działa jak łagodny antybiotyk ma właściwości przeciwbakteryjne (zwłaszcza wobec paciorkowców Streptococcus, poza tym gronkowców Staphylococcus, mikobakterii wywołujących gruźlicę i bakterii okrężnicy),
o przeciwbólowe (naturalny kwas salicylowy, mleczan magnezowy) o przeciwzapalne (kampesterol, bradykinazę) o przeciwbakteryjne (fenole, kwas cynamonowy, lupeol, związki siarkowe). Stosowany w leczeniu bakteryjnych infekcji przewodu pokarmowego. Ma korzystny wpływ w terapii wrzodów trawiennych, ponieważ zmniejsza stężenie kwasu solnego, którego nadmiar powoduje powstawanie wrzodów. o przyspiesza proces gojenia (rany skóry, owrzodzenia, oparzenia, odmrożenia, jest pomocny w gojeniu zarówno ran zewnętrznych jak i wewnętrznych) o pobudza wzrost i naprawę skóryo działa jako silny środek przeczyszczający o przeciwdziała powstawaniu kamieni nerkowych lub zmniejsza ich rozmiary o bywa również stosowany miejscowo u osób z bolesnymi hemoroidamio stosowany do leczenia trądziku Produkcja kosmetyków Ze względu na swoje działanie nawilżająco-regenerujące skórę, miąższ aloesu wykorzystywany jest jako podstawowy środek przy produkcji wielu rodzajów kremów nawilżających.Produkcja lekówAloes jest stosowany także jako składnik przy produkcji niektórych rodzajów środków przeczyszczając.Anastatika rezurekcyjna (zmartwychwstanka, ręka Maryi) (Anastatica hierochuntica) - gatunek rośliny rocznej należący do rodziny kapustowatych. Występuje w stanie dzikim na zasolonych pustyniach od północnej Afryki i Półwyspu Arabskiego po zachodni Pakistan i Azję Mniejszą. Morfologia Pokrój Drobna roślina roczna, osiągająca do 15 cm wysokości, przy nasadzie łodygi silnie rozgałęziona, owłosiona. Liście Jajowate, zbiegające w ogonek, całobrzegie lub brzegiem nieco zazębione. Kwiaty Białe, drobne. Owoce Łuszczynki eliptyczne, przylegające do osi, czteronasienne.Najbardziej zdumiewająca roślina na Ziemi pochodząca z obszarów Jordanii. Do Europy przywędrowała wraz z pielgrzymami powracającymi z Ziemi Świętej. Odświeża powietrze, pochłania dym papierosowy. W zasuszonym stanie zapobiega zaburzeniom snu i chroni przed domowym robactwem. Mimo że wygląda jak martwa, to jednak siła wody budzi ją po kilkunastu godzinach do życia. Zasuszony kłębek przemienia się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki w zieloną roślinę.
Selery zwyczajne (Apium graveolens L.) gatunek rośliny należący do rodziny selerowatych. Taka jest prawidłowa nazwa tego gatunku, zwyczajowo nazywany bywa selerem zwyczajnym. W stanie dzikim rośnie w basenie Morza Śródziemnego, Europie Zachodniej i Środkowej, zachodniej Azji, północnej Afryce, Etiopii oraz w Ameryce Południowej. W Polsce w stanie dzikim tylko na wyspie Uznam. Jest u nas uprawiany, czasami przejściowo dziczejący (efemerofit).ŁodygaOsiąga wysokość do 1 m (kwitnąca).KorzeńBulwiasty, spichrzowy.LiścieZazwyczaj 3-sieczne, częściowo pierzaste, z ząbkowanymi krawędziami na długich nagich łodygach. Błyszczące.KwiatyDrobne, bladożółte, zebrane w kwiatostany (forma baldachu złożonego bez pokryw oraz pokrywek), złożone z 6 do 12 szypuł.OwocRozłupki. Biologia i ekologia Roślina dwuletnia. Kwitnie od lipca do września. Siedlisko: halofit rosnący na nadmorskich łąkach i terenach podmokłych, a także solniskach w głębi lądu. Selery zwyczajne, odmiana korzeniowa Zastosowanie Roślina lecznicza cała roślina zawiera olejki złożone w 90% z terpenów i seskwiterpenów. W starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie stosowana w celach rytualnych i pogrzebowych. Bylica piołun (Artemisia absinthium) Bylica piołun (Artemisia absinthium L.), zwyczajowo nazywana także piołunem, psią rutą, absyntem gatunek rośliny z rodziny astrowatych (Asteraceae Dum.). Piołun jest szeroko rozprzestrzeniony na półkuli północnej. Występuje naturalnie na terenie Europy, Azji oraz Północnej Afryki. W niektórych regionach Polski jest pospolity. Archeofit. Po odkryciu Ameryki został tam zawleczony jako roślina uprawiana w celach leczniczych, gdzie zaczął się rozprzestrzeniać samorzutnie. Obecnie można go spotkać w stanie dzikim w Ameryce Północnej oraz Centralnej. Kępa piołunu Morfologia : Pokrój Roślina wytwarza krótkie, płytkie podziemne kłącza, dzięki którym rozmnaża się wegetatywnie tworząc niewielkie "zarośla". Wiosną wytwarza szereg przyziemnych rozetek liściowych, z których potem wyrastają łodygi kwiatostanowe.ŁodygaBruzdkowana, z czasem jej nasada drewnieje, silnie rozkrzewiona, tworząca kępy, dorasta do około metra wysokości. Łodyga i liście mają srebrno-szare, filcowate owłosienie.LiścieLiście odziomkowe mają długie ogonki i są potrójnie pierzastodzielne. Wyższe liście łodygowe są siedzące, pierzastodzielne, o tępych odcinkach, najwyższe i wyrastające na łodyżkach kwiatonośnych równowąskolancetowate. Wierzchnia warstwa liści jest popielatozielona, spodnia srebrzystobiaława.KwiatyKoszyczek - drobny, kulisty, zwisający, zawierający wyłącznie kwiaty rurkowate, drobne i żółte. Koszyczki zebrane są w boczne grona, a te z kolei tworzą rozłożystą wiechę złożoną.Owoce
Pąki kwiatów męskich Konopie siewne LiśćKwiatyRoślina dwupienna rośliny męskie to płoskonki, płaskonie lub płoskuny, a żeńskie to głowacze. Kwiaty żeńskie zebrane są po dwa w kątach małych liści w kłosy pozorne i posiadają niepodzielony, pojedynczy okwiat. Kwiaty męskie, barwy białozielonkawej, zebrane w wiechy znajdujące się w kątach łuskowatych liści. Długość pojedynczego kwiatu do 6 mm.OwoceGładkie, słabo lśniące jajowate orzeszki barwy szarożółtej o długości do 5 mmBiologia i ekologia Rozwój.Jednoroczna roślina zielna.WymaganiaRoślina azotolubna (nitrofityczna) - najlepiej rozwija się na glebach bardzo bogatych w azot. Konopie wymagają bardzo dużej ilości wody, znoszą także krótkotrwałe zalewy wodą przepływającą. Poziom wody gruntowej powinien wynosić wiosną około 60cm, przed zbiorem poniżej 100cm.Walory ekologiczneKonopie wyróżniają się intensywnym wzrostem oraz szybkim wytwarzaniem ogromnej ilości biomasy (10-15 t/ha), oddziałują szczególnie korzystnie na tworzenie właściwej struktury gleby i odchwaszczenie jej na skutek dokładnego zacienienia. Z tych powodów są dobrym przedplonem dla innych roślin uprawnych, w tym także dla dominujących na naszych polach zbóż. Korzystnie oddziaływają na środowisko. Nie wymagają w zasadzie stosowania środków ochrony roślin, mogą być uprawiane na terenach skażonych, przyczyniając się do ich rekultywacji, a jeden hektar konopi wiąże ok. 2,5 tony CO2, co wpływa na ograniczenie efektu cieplarnianego.Działanie farmakologiczne konopi : Kanabinoidy.W konopiach zidentyfikowano ponad 400 substancji chemicznych, z których około 100 odpowiada za ich charakterystyczny zapach. Większość z nich to lotne terpeny i seskwiterpeny. Składniki odpowiedzialne za psychoaktywność konopi to kanabinoidy.Najważniejsze związki występujące w konopiach to 2 : 9-tetrahydrokanabinol ( 9-THC lub THC) kanabidiol (CBD) i produkt jego rozkładu, kanabinol - pinen myrcen trans- -ocymen -terpinolen trans-kariofilen -humulen tlenek kariofilenu (wykrywany przez psy tropiące narkotyki) 3 Najbardziej znanym kanabinoidem jest 9-THC, który wywołuje takie reakcje organizmu jak odprężenie, poczucie euforii, wzmożone poczucie nowości, zmienione poczucie czasu i przestrzeni oraz pobudzenie apetytu i wrażeń seksualnych. Zarówno u ludzi jak i u zwierząt występują dwa rodzaje receptorów kanabinoidowych oznaczonych CB1 and CB2. Uaktywnienie ich jest przyczyną farmakologicznych i psychotropowych właściwości spożywania kanabinoidów.Konopie zawierają także pokrewną grupę składników określaną jako kaniflawiny (ang. cannflavins). Sugeruje się, że te składniki przyczyniają się do korzystnego działania kanabinoidów takich jak analgezja (zmniejszenie odczucia bólu) oraz działania przeciwzapalnego - i jako takie są bardziej efektywne od aspiryny potrzebne źródło. Sativex Brytyjska firma farmaceutyczna jest
producentem preparatu o nazwie handlowej Sativex, który jest stosowany u pacjentów chorujących na stwardnienie rozsiane w celu uśmierzenia bólów neuropatycznych i zmniejszenia spastyczności mięśni. Ten preparat jest podawany w postaci aerozolu na błonę śluzową jamy ustnej, ale działa psychoaktywnie.Czynnikami aktywnymi Sativeksu są uzyskiwane z konopi indyjskich tetrahydrokanabinol (THC)i kanabidiol (CBD). Każda aplikacja sprayu zawiera ustaloną dawkę tych substancji: 2,7 mg THC i 2,5 mg CBD.Sativex jest dostępny na receptę w Kanadzie, Wielkiej Brytanii i niektórych innych krajach. Pierwsze doniesienia na temat skuteczności tego preparatu są pozytywne.Kapary cierniste, kapar ciernisty (Capparis spinosa L.) - gatunek półkrzewu należącego do rodziny kaparowatych. Występuje w rejonie śródziemnomorskim i Azji Mniejszej, sięgając po Himalaje. Charakterystyka Kwiat kapary ciernistej Kapara ciernista Pokrój Niski krzew do 1 m wysokości, częściowo rózgowate pędy płożą się na skałach. Osiągają długość ok. 2m.LiścieOwalne, ogonkowe. Małe przylistki osadzone u nasady ogonka w większości przekształcone są w krótkie ciernie.KwiatyOsadzone pojedynczo na długich szypułkach wyrastających z nasady ogonka liściowego, białe lub różowe, duże, o śr. do 7 cm. Kielich czterodziałkowy, cztery płatki korony, pręciki liczne, z czerwonymi nitkami, słupek jeden. Kwitnie w lipcu i sierpniu.Owoc Wielonasienna jagoda wielkości śliwki. Zastosowanie : Według medycyny ludowej, jedzenie kaparów może pomóc w leczeniu impotencji u mężczyzn. Jednak dwa gatunki kaparów: Capparis fascicularis i Capparis tomentosa są trujące.Ciekawostki Kwiaty tego gatunku kwitną tylko od rana do popołudnia i w tym samym dniu powstaje już owoc. Szybkość tego procesu stała się symbolem przemijania (por. Biblia Koh 12,5).Papryka roczna (Capsicum annuum L.) gatunek rośliny z rodziny psiankowatych. Posiada wiele nazw zwyczajowych: pieprzowiec roczny, pieprzowiec ostry, pieprz chilijski, pieprz turecki, pieprz hiszpański. Pochodzi z tropikalnych obszarów Ameryki. Jest rośliną uprawną. W Polsce jest uprawiana jako roślina jednoroczna, ale w krajach tropikalnych jest byliną.OwocCharakterystyka :PokrójOsiąga wysokość 20-50 cm.LiścieO kształcie od lancetowatego do jajowatego, ostro zakończone.KwiatyWyrastają pojedynczo, lub po 2-3 z kątów liści. Mają dzwonkowaty kielich z 5-7 krótkimi ząbkami, kolistą koronę o krótkiej rurce i kolorze białym lub żółtawym, czasami purpurowo lub fioletowo nabiegłą. Wewnątrz korony 1 słupek, 5 pręcików z fioletowymi pylnikami i 5 prątniczków.Owoc Mało soczysta jagoda o długości 5-12 (15) cm, mająca grubą, skórzastą okrywę. W stanie dojrzałym jest u typowego gatunku czerwonaOwoce
krwi. Bieluń dziędzierzawa (Datura stramonium)Liście i kwiatyKwiatOwoc i nasionaBieluń dziędzierzawa (Datura stramonium L.) gatunek rośliny jednorocznej, silnie trującego chwastu (wszystkie części rośliny), z rodziny psiankowatych (Solanaceae Adans.). Roślina pochodzi z południowej Europy lub Azji Mniejszej. Obecnie rozpowszechniona w całej Eurazji i Ameryce Północnej. Epekofit w Polsce występujący pospolicie. Ze względu na ciekawe kwiaty bieluń dziędzierzawa stał się ostatnio rośliną hodowaną w ogrodach i domach.Nazwy potoczne i ludowe Bieluń dziędzierzawa ma bardzo wiele nazw potocznych i ludowych: pinderynda (kieleckie), dędera (wielkopolska), denderewa (Mazowsze), ogórczak (środkowe Mazowsze), tondera (Śląsk), cygańskie ziele (białostockie), świńska wesz (sandomierskie), bieluń podwórzowa, dendera, dendrak, durna rzepa. Ze względu na jego narkotyczne i trujące własności dawniej nazywano go także czarcim zielem, diabelskim zielem, trąbą anioła. Morfologia Pokrój Roślina zielna, dorasta przeważnie do 1 m wysokości 1. Wydziela silny, słodkawy zapach. Łodyg aNaga, lekko omszona, widlasto rozgałęziona.LiścieO kształcie jajowatym, zaostrzone, zatokowo ząbkowane. Nerwy liściowe i ogonki z wierzchu miękko owłosione 1. Kwiaty Bardzo duże, kształtu lejkowatego, wyrastające w widłach gałązek lub na szczycie, wzniesione do góry, kielich o długiej rurce zakończonej ostrymi, trójkątnymi ząbkami, korona kwiatu biała, rzadko niebiesko nabiegła u odmiany var. tatula (L. )Torr. o długości 5-10 cm, kwitnie zwykle od lipca do sierpnia, a w sprzyjających warunkach nawet do października (jeżeli jesienią nie wystąpią przymrozki).OwocJajowatookrągława torebka wielkości orzecha włoskiego, pokryta trójkątnymi kolcami, przypominająca owoc kasztanowca o długości 2-5 cm. Pęka na cztery części, zawiera wiele czarnych, nerkowatych nasion. Owocuje od sierpnia do przymrozków. Korzeń System korzeniowy dobrze rozwinięty, złożony z grubego korzenia głównego i licznych bocznych. Ekologia Roślina ruderalna. Gatunek charakterystyczny dla Ass. Urtico- Malvetum. Zastosowanie Roślina lecznicza. o Surowiec zielarski: liście Folium Stramoni i nasiona Semen Stramoni zawierają 0,1-0,6% alkaloidów tropanowych: hioscyjamina, atropina, skopolamina, apoatropina oraz saponiny triterpenowe, garbniki, flawonidy i hydroksykumarynę, a także w małej ilości atropamina, skopina, beladonina, nikotyna i dwuamina putrescyna). o Działanie: z liści i nasion wykonuje się preparaty, które ze względu na silne trujące działanie mogą być stosowane tylko pod kontrolą lekarza.
Używane są do leczenia dychawicy oskrzelowej, ostrych nieżytów oskrzeli, chorób neurologicznych oraz jako środki spazmolityczne 3. Bieluń jest rośliną o właściwościach halucynogennych. Zatrucia Zatrucia przypadkowe zdarzają się niekiedy u dzieci, nierzadko u młodzieży eksperymentującej ze środkami odurzającymi. Mimo silnych halucynacji efekty są nieprzyjemne z powodu znacznych efektów ubocznych. Eksperymenty z rośliną ustają zwykle na jednej lub kilku próbach. Bywa, że spożyta zostaje zbyt silna dawka, co prowadzi do hospitalizacji lub śmierci.Głównymi substancjami, które mają znaczenie w przebiegu zatrucia są: L-hioscyjamina i L-skopolamina oraz w mniejszym stopniu atropina. Alkaloidy bielunia działają pobudzająco na ośrodkowy układ nerwowy oraz porażająco na obwodowy układ współczulny. Objawy zatrucia: omamy, sucha i czerwona skóra, senność, dezorientacja,początkowo tachykardia, później bradykardia, przyśpieszenie oddechu, rozszerzenie źrenic, niekiedy drgawki kloniczne, wzrost temperatury ciała, zgon wskutek porażenia ośrodka oddechowego. Stosuje się hospitalizację, płukanie żołądka i terapię objawową. Swoistymi odtrutkami są środki parasympatykomimetyczne: np. neostygmina (nazwa handlowa Polstigminum).
