Lubomirski omówił w tym traktacie różne style: historyczny, retoryczny,
listowy, poetycki.
Styl historyczny – zwięzły, trzeba mu poświęcić dużo uwagi, ostrożności, nie
należy używac słów zbyt łagodnych
Styl listowy – krótki, rzetelny, zwięzły, konkretny, nie porusza pobocznych
tematów
Autor uznaje autorytet twórców antycznych i zaleca ich naśladowanie. Za wzór
wstawia styl Tacyta. Natomiast trudny do zaakceptowania jest dla niego styl
oratorski, którego nauczano w szkole, zawiera makaronizmy, wielosłowie.
Lubomirski zaleca, żeby sięgać do wypróbowanych wzorców antycznych. Jego
zdaniem nie może to być niewolnicze naśladownictwo.
1. Stylem jest nazywane wszystko to, co jest mówione i pisane
2. Słowo styl pochodzi już ze starożytności
3. Wielcy starożytni pisarze też czerpali inspiracje od innych np. Juliusz
Cezar od Homera
4. Nie ma podziału na dobry i zły styl, każdy, który jest przydatny, jest dobry
5. Kiedy ktoś na siłę udaje czyjś styl, pisze niezgodnie ze sobą
6. Zadaniem pisarzy jest posługiwanie się konceptami, które rozbawią
czytelnika
7. Zanim ktoś zabierze się za pisanie musi przemyśleć objętość dzieła
8. Jeśli spisuje się historię należy pisać krótko i zwięźle
9. Opis różnych autorów tekstu:
•Sallustius – wyborny język, brak maksym potocznych
•Juliusz Cezar – rozważania o wojnie, prosty język
•Greczyn – poważny styl
•Livius – obszerne teksty, mało dowcipu
•Justinus – wyjątkowo piękny język
10. Każdy posiada wrodzoną zdolność oratorską
