Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Różne ujęcia bogów na przestrzeni epok - Notatki - Filozofia, Notatki z Filozofia, poglądy filozofów

Historia i filozofia: notatki dotyczące różnych ujęć bogów na przestrzeni epok.

Typologia: Notatki

2012/2013

Załadowany 29.03.2013

Aleksander88
Aleksander88 🇵🇱

4.7

(120)

463 dokumenty

1 / 3

Toggle sidebar

Ta strona nie jest widoczna w podglądzie

Nie przegap ważnych części!

bg1
żne ujęcia bogów na przestrzeni epok
Wiara zawsze odgrywała bardzo istotną role w życiu ludzi, dlatego też na
przestrzeni lat powstawało wiele koncepcji boga , które były bardzo
żnorodne. Zmieniały się one wraz z pojawianiem się kolejnych lozofów i
następowania epok. Wszystko to jest podległe naturalnemu prawu ewolucji
jednak niesie za sobą pewne pytania. Która racja, wyznanie czy bóg jest
właściwe Czy bóg istnieje Wszystkie te pytania i wiele innych już same w
sobie wprowadzają temat do długich rozważań, a spoglądając na te problemy z
perspektywy epok potrafią skłonić do reeksji. Owa reeksja mimo, że nie jest
łatwa to osiąga swój cel, którym jest skomplikowanie twojego myślenia. Tak
więc drogi czytelniku po przeczytaniu tej pracy zastanów się kim lub czym jest
twój bóg Jedną z istotniejszych epok, w której próbowano zbliżyć się do
tego co nie poznane jest starożytność, w której to Platon zapoczątkował odłam
lozoi zwany metazyką. Twierdził on, że świat można pojmować dwojako.
Platon twierdził, że istnieją dwa rodzaje bytu: byt poznawany przez zmysły i
byt poznawany przez pojęcia - zniszczalny i wieczny, zmienny i niezmienny,
realny i idealny, rzeczy (zmienny) i idee, czyli to co jest wieczne i
niezniszczalne, nazywane przez niego bytem. Ową idee można rozpatrywać
albo w sensie logicznym, bądź w religijnym. Jeśli idee nie są pokrewne znanej
nam rzeczywistości, jeśli nie są ani zyczne, ani psychiczne, to istnieją dwie
możliwości: albo są czymś czysto idealnym , służącym jako wzór i miara dla
poznania i działania, ale istniejącym jedynie dla umysłu, albo też są realnością,
ale nam niepojętą, nie ziemską - boską. Jak widać z twierdzenia Platona wynika
to samo co jest głoszone w Buddyzmie czyli, że bóg jest bytem idealnym,
którego człowiek nie jest wstanie pojąć. Uzupełnia to denicja Arystotelesa,
który wykazuje istnienie bytu absolutnego czyli czystej formy, do której cały
świat dąży. Słynna tezę poznania głosił Protagoras, który uważał, że
człowiek jest miarą wszechrzeczy można rozumieć to jako spostrzeżenie, że
każdemu argumentowi da się przedstawić kontrargument, a rzeczywistość
widzi się żnie w zależności od punktu obserwacji. W swoim dziele O bogach
wypowiedział zdanie: "O bogach nie mogę wiedzieć ani czy istnieją, ani czy nie
istnieją, ani też jaka jest ich istota i jak się pojawiają. Wiele bowiem rzeczy stoi
na przeszkodzie, aby można było coś o tym wiedzieć; niemożliwość
odpowiedniego doświadczenia zmysłowego i krótkość życia człowieka".
Charakterystyczna postawa Protagorasa, z której wynika przekonanie o
niemożności poznania natury Bogów, zyskała źniej nazwę agnostycyzmu.
Sformułowanie "niemożliwość odpowiedniego doświadczenia zmysłowego"
kieruje naszą uwagę na subiektywizm doznań ludzkich, któremu Protagoras
poświęcił wiele uwagi. W średniowieczu zmieniło się podejście do
boga co też pokazuje, iż nic nie jest stałe czy pewne, natomiast w
starożytności obecny był politeizm, a i same wyobrażeniach o bogach było inne
niż w średniowieczu. Mimo, że w przypadku tej epoki mamy do czynienia z
monoteizmem to wiele kultur ma żnych bogów. Wyróżniamy między innymi
Chrześcijaństwo, Buddyzm, Islam czy też Sikhizm. Naszym zdaniem ludzie w tej
epoce nie mieli nic innego, w tak trudnych czasach i potrzebowali kogoś lub
czegoś ( idei, symbol ) co mogłoby ich poprowadzić czy skłonić do rozwijania
się. Powstaje tu pewien wizerunek bogów . Często spotykanymi w religiach
zwłaszcza monoteistycznych atrybutami boskości są, to między innymi:
immortalizm (bóg jest nieśmiertelny), omnipotencja (bóg jest wszechpotężny),
omniprezencja (bóg jest wszechobecny), omniscjencja (bóg jest
pf3

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Różne ujęcia bogów na przestrzeni epok - Notatki - Filozofia i więcej Notatki w PDF z Filozofia, poglądy filozofów tylko na Docsity!

Różne ujęcia bogów na przestrzeni epok

Wiara zawsze odgrywała bardzo istotną role w życiu ludzi, dlatego też na przestrzeni lat powstawało wiele koncepcji boga , które były bardzo różnorodne. Zmieniały się one wraz z pojawianiem się kolejnych filozofów i następowania epok. Wszystko to jest podległe naturalnemu prawu ewolucji jednak niesie za sobą pewne pytania. Która racja, wyznanie czy bóg jest właściwe Czy bóg istnieje Wszystkie te pytania i wiele innych już same w sobie wprowadzają temat do długich rozważań, a spoglądając na te problemy z perspektywy epok potrafią skłonić do refleksji. Owa refleksja mimo, że nie jest łatwa to osiąga swój cel, którym jest skomplikowanie twojego myślenia. Tak więc drogi czytelniku po przeczytaniu tej pracy zastanów się kim lub czym jest twój bóg Jedną z istotniejszych epok, w której próbowano zbliżyć się do tego co nie poznane jest starożytność, w której to Platon zapoczątkował odłam filozofii zwany metafizyką. Twierdził on, że świat można pojmować dwojako. Platon twierdził, że istnieją dwa rodzaje bytu: byt poznawany przez zmysły i byt poznawany przez pojęcia - zniszczalny i wieczny, zmienny i niezmienny, realny i idealny, rzeczy (zmienny) i idee, czyli to co jest wieczne i niezniszczalne, nazywane przez niego bytem. Ową idee można rozpatrywać albo w sensie logicznym, bądź w religijnym. Jeśli idee nie są pokrewne znanej nam rzeczywistości, jeśli nie są ani fizyczne, ani psychiczne, to istnieją dwie możliwości: albo są czymś czysto idealnym , służącym jako wzór i miara dla poznania i działania, ale istniejącym jedynie dla umysłu, albo też są realnością, ale nam niepojętą, nie ziemską - boską. Jak widać z twierdzenia Platona wynika to samo co jest głoszone w Buddyzmie czyli, że bóg jest bytem idealnym, którego człowiek nie jest wstanie pojąć. Uzupełnia to definicja Arystotelesa, który wykazuje istnienie bytu absolutnego czyli czystej formy, do której cały świat dąży. Słynna tezę poznania głosił Protagoras, który uważał, że człowiek jest miarą wszechrzeczy można rozumieć to jako spostrzeżenie, że każdemu argumentowi da się przedstawić kontrargument, a rzeczywistość widzi się różnie w zależności od punktu obserwacji. W swoim dziele O bogach wypowiedział zdanie: "O bogach nie mogę wiedzieć ani czy istnieją, ani czy nie istnieją, ani też jaka jest ich istota i jak się pojawiają. Wiele bowiem rzeczy stoi na przeszkodzie, aby można było coś o tym wiedzieć; niemożliwość odpowiedniego doświadczenia zmysłowego i krótkość życia człowieka". Charakterystyczna postawa Protagorasa, z której wynika przekonanie o niemożności poznania natury Bogów, zyskała później nazwę agnostycyzmu. Sformułowanie "niemożliwość odpowiedniego doświadczenia zmysłowego" kieruje naszą uwagę na subiektywizm doznań ludzkich, któremu Protagoras poświęcił wiele uwagi. W średniowieczu zmieniło się podejście do boga co też pokazuje, iż nic nie jest stałe czy pewne, natomiast w starożytności obecny był politeizm, a i same wyobrażeniach o bogach było inne niż w średniowieczu. Mimo, że w przypadku tej epoki mamy do czynienia z monoteizmem to wiele kultur ma różnych bogów. Wyróżniamy między innymi Chrześcijaństwo, Buddyzm, Islam czy też Sikhizm. Naszym zdaniem ludzie w tej epoce nie mieli nic innego, w tak trudnych czasach i potrzebowali kogoś lub czegoś ( idei, symbol ) co mogłoby ich poprowadzić czy skłonić do rozwijania się. Powstaje tu pewien wizerunek bogów. Często spotykanymi w religiach zwłaszcza monoteistycznych atrybutami boskości są, to między innymi: immortalizm (bóg jest nieśmiertelny), omnipotencja (bóg jest wszechpotężny), omniprezencja (bóg jest wszechobecny), omniscjencja (bóg jest

wszechwiedzący), omnibenewolencja (bóg jest wszechmiłosierny), immanencja (bóg jest źródłem wewnętrznym istoty rzeczy) oraz transcendencja (bóg wykracza poza istotę stworzenia i nie może być pojęty rozumem). Daje to pewien monumentalny obraz boga , który tak jak w średniowieczu staje się pewnym nie pojętym bytem choć tu już to pojęcie nabiera szerszego znaczenia. Niesie to za sobą również wiele nauk, których lud w tamtych czasach potrzebował. Za sprawą św. Augustyna kościół przejmuje, przebudowuje i rozbudowuje, stosownie do swoich religijnych celów, koncepcję Platona, przejmując również niektóre elementy nauki Arystotelesa. Dusza otrzymała w ich ujęciu indywidualny samoistny byt, dla którego ciało stało się chwilowym więzieniem. Ciału przypisane zostały jakieś immanentne cele z natury sprzeczne z istotą i powołaniem duszy. W umysłach wierzących, czyli niemalże całych społeczeństw objętych wpływem chrześcijaństwa, dusza przybrała wyobrażeniową postać niematerialnego sobowtóra poszczególnych jednostek ludzi; sobowtóra, który przebywa w ciele, ożywia je, boryka się z jego grzesznymi tendencjami, a po śmierci opuszcza materialny pokrowiec i przenosi się do nieba lub innych "apartamentów pozaziemskiego świata - w zależności od wyznania. W wielu wiarach również mówi się o obcowaniu boga z ludzką duszą, a nawet stwarza się jego wizerunek. Bóg przestaje być nie pojętym bytem czy czymś anonimowym. W pismach odnajdujemy jego imię i na tyle na ile jest to możliwe poznajemy go. Patrząc na obraz boga w ujęciu epistemologicznym warto wspomnieć o twierdzeniu Augustyna z Hippony, które mówi o tym, że człowiek może poznać Boga, ale potrzebny jest do tego akt oświecenia (illuminatio) i uważał, że choć objawienie ma status wiedzy pewnej, to warto jest dążyć do zrozumienia prawd wiary. W średniowieczu kluczowym problemem stał się stosunek wiary do rozumu. Tertulian uważał, że rozumowe poznanie jest bezwartościowe, bo prawdy wiary są pewne, lecz dla rozumu niepojęte. Był autorem formuły credo quia absurdum (co znaczy "wierzę, choćby to było absurdalne").Pseudo-Dionizy twierdził, że możliwości poznawcze człowieka są ograniczone a o Bogu możemy tylko mówić, czym nie jest. Anzelm, autor formuły fides quarens intellectum ("wiara poszukująca zrozumienia"), wierzył w spójność prawd wiary i rozumu. Jednak Piotr Abelard, autor słynnego dziełka zawierającego zdania sprzeczne w Biblii, Sic et non , kwestionował jego optymizm. Awerroes głosił wyższość filozofii nad teologią. Siger z Brabanty zasłynął teorią dwóch prawd: rozumowej i religijnej. Tomasz z Akwinu zajmując kompromisowe stanowisko, wyróżniał prawdy wiary niedostępne dla rozumu, prawdy rozumu obojętne dla wiary i prawdy wiary udowadniane rozumowo (np. istnienie Boga). Kontynuując rozważania o bogu i sposobach jego pojmowania w różnych epokach nadszedł czas na najbardziej aktualną z epok, a mianowicie nowożytność. Zdecydowanie różni się ona swym podejściem, gdyż w naszych czasach mamy do dyspozycji ogromną wiedze z różnych dziedzin i to co kiedyś wydawało by się magiczne czy mistyczne uznać należy za coś normalnego i codziennego. Nie znaczy to jednak, że bóg w naszych czasach stracił na znaczeniu lecz to, że stracił na swej potędze czy boskości. Dzieje się tak ponieważ technologia i szerzący się racjonalizm sprowadza boga do symbolu. Owy symbol sprawia, że nauki jakie niosą ze sobą religie inaczej są pojmowane i kto wie może nawet zyskują na znaczeniu. Jako podejście raczej rzadziej spotykane chciałbym przedstawić nieco kontrowersyjną koncepcje satanistyczną, która zdecydowanie zalicza się do religii nowożytnych i jak każda z takich koncepcji ma swoje pojęcie boga. Głosi ona, że: Wszystkie religie o charakterze