Pobierz Skały i minerały prezentacja i więcej Prezentacje w PDF z Historia i społeczeństwo tylko na Docsity! Architektura i głoszenie propagandy w starożytnym Rzymie Architektura starożytnego Rzymu Materiały, z których powstało większość budowli: Wypalane cegły- o wiele wytrzymalsze i trwalsze niż cegły pozostawiane do wyschnięcia, proces ich wypalania był kosztowny a opału brakowało. Beton budowlany-tworzony był on z popiołu wulkanicznego, wapna, drobnych kamieni Architektura: Kopuła-sklepienie o kształcie półkulistym, ostrołukowym, czy kształtom tym podobne Łuki-stosowano przy budowie mostów, akweduktów, łuków triumfalnych, monumentalnych budowli. Arkady-podpory połączone u góry łukiem były stosowane m.in jako element ozdobny długich akweduktów. Kolumny-pionowe podpory architektoniczne o kształcie przekroju wielokąta foremnego lub kulistym. Pełniły funkcje zarówno ozdobne jak i były podporami budowli. InsulaInsula Były to budynki wielokondygnacyjne, o wysokości pięciu, siedmiu, a w pojedynczych realizacjach nawet dziesięciu kondygnacji Wiele budynków wznoszono z nietrwałych materiałów, drewna i suszonej na słońcu cegły (por. adobe). Do budowy lepszej klasy obiektów wykorzystywano także beton i cegłę wypalaną, dach kryto dachówkami rzymskimi (imbrex i tegula). Czasem płaski dach był używany jako użytkowy taras. Na parterze wielu budynków znajdowały się sklepy i warsztaty, z magazynami w głębi. W niektórych przypadkach w przyziemi lokowano niewielkie łaźnie, a nawet świątynie. Na kolejnych piętrach mieściły się mieszkania o coraz niższym standardzie korzystali z publicznych latryn, wodę czerpali ze studni albo fontann, kąpali się w termach Bazylika Bazylika Starożytne świeckie bazyliki budowano jako budynki jedno- lub wielonawowe na planie prostokąta, odkryte lub kryte, parterowe lub piętrowe, często z apsydą Już w IV wieku wprowadzono drewnianą pochyłą więźbę dachową otwartą lub oddzieloną drewnianym stropem. TeatrTeatr tradycyjnie składał się z kolistej przestrzeni dla chóru (orchestra), dookolnej widowni oraz budynku scenicznego zwanego skene, stanowiącego kulisy, a poprzedzonego tarasem (proskenion) – miejscem występu aktorów nad orchestrą. Główna widownia (cavea) przybrała także kształt półkolisty o amfiteatralnie umieszczonych miejscach dla widzów. Widowisko zostało więc przeniesione na powiększone, obniżone i zbliżone do orchestry proskenion (u Rzymian pulpitum) Niski, zdobiony reliefami i kolumienkami mur hyposkenionu, dzielący obie te części, wykorzystywano dla instalowania kolejnej nowości wprowadzonej przez Rzymian – zapadającej kurtyny (aulaeum) oraz urządzeń wodnych (fontann). Posągi władcówi ł Potężne posągi przedstawiające władców miały za zadanie oddać cześć i chwałę. Posągi te w większości przypadków były obrazem ideału piękna i pokazywały władców w jak najlepszej postaci. Łuki tryumfalne Były to budowle, które stawiane były na cześć i upamiętnienie różnych wydarzeń. A podczas uroczystości były wykorzystywane jako główny obiekt. W propagandzie miały za zadanie podkreślenie ważności danych wydarzeń. Wizerunki cesarzów w architekturze Były wykorzystywane jako ozdoby w formie np. płaskorzeźby, ozdoby przy kolumnach. Umieszczano je, by oddać cześć cesarzom praz podkreślić ich wielkość i wspaniałość.