

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Notatki omawiające zagadnienia dotyczące finansów przedsiębiorstw: sposoby pomniejszania kapitału, wskaźniki giełdowe – wskaźniki podstawowe.
Typologia: Notatki
1 / 3
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
Pytanie 41 - Sposoby pomniejszania kapitału
Pytanie 42 i 43 - Wskaźniki giełdowe – wskaźniki podstawowe
Dochód na jedną akcję =
Dywidenda na jedną akcję =
Wskaźnik cena/dochód (P/E) =
Stopa zysku = 100
Stopa dywidendy = 100%
Dla dokonania bezpośrednich porównań z innymi możliwościami inwestycyjnymi, stopa dywi- dendy powinna być obliczana na podstawie dywidendy brutto przez powtórne dodanie do warto- ści dywidendy netto podatku zaliczkowego (tax credit). Stopa dywidendy stanowi jeden z naj- ważniejszych wskaźników przy analizowaniu obecnego i przyszłego zaangażowania inwestycyjnego. Stosuje się go również do porównania natychmiastowego dochodu gotówkowe- go uzyskiwanego z jednej akcji przez inwestora z dochodem możliwym do uzyskania z inwesty- cji o stałym oprocentowaniu. Porównanie takie nie uwzględnia jednak żadnych przewidywań, co do kapitałowej aprecjacji lub depracjacji akcji. Akcje mające niższą stopę dywidendy mają z re- guły wysoki wzrost kapitałowy, natomiast akcje o wysokiej stopie dywidendy – niski potencjał inwestowy.
<= pod tym pojęciem rozumie się liczbę akcji uprawnionych do po- bierania dywidendy
Pokrycie dywidendy =
Jest to miernik jej wrażliwości. Wysoki wskaźnik świadczy zazwyczaj, że zysk firmy musiałby się znacznie obniżyć, by doszło do obniżenia dywidendy. Jeżeli wskaźnik jest niski to nawet mały spadek zysku może uniemożliwić podwyższenie dywidendy lub nawet utrzymanie je na dotych- czasowym poziomie. Pokrycie dywidendy stanowi również wskaźnik polityki referencyjnej (za- trzymanie zysku) przedsiębiorstwa. Wysoki wskaźnik świadczy, że spółka stosuje politykę za- trzymywania stosunkowo dużej części swoich zysków. Stopa dywidendy dla rynku jest wskaźnikiem zabezpieczania stabilności dywidendy. Jest to bardzo istotne przy ocenie korzyści inwestowania w akcje. Dobry wskaźnik powinien wyrażać się proporcją 2:1, ale podobnie jak w przypadku wszelkich innych zasad będzie to zależało od konkretnych okoliczności, a zwłasz- cza profilu ryzyka branży, w której działa spółka.
Pytanie 44 - Czynniki warunkujące decyzje dotyczące struktury kapitału.
sprzedaż rentowność stopa procentowa analiza przepływu gotówki międzyfirmowe porównanie sektorowe postawy pożyczkodawców koszt kapitału postawy właścicieli i kierownictwa przedsiębiorstwa a otoczenie
Pytanie 45 -Teoria Midiglianiego i Millera
Teoria M. i M. powstała w 1958r. Autorzy podważali powszechnie uznawaną teorię, że „napędzana” długiem struktura kapitału zwiększa całkowitą wartość firmy przynosi zwiększone dochody akcjonariu- sza. M. i M. stwierdzili, że finansowanie z długu nie wpływa na wartość firmy. Teorię swoja oparli na założe- niu, że jeżeli wzrasta udział długu w strukturze kapitału, to akcjonariusze natychmiast korygują swoją ocenę firmy o element zwiększonego ryzyka i domagają się wyższej zwrotności z zainwestowanego kapitału. Zwiększa to koszt kapitału własnego i niweluje korzyści uzyskiwane ze zwiększonego długu. Ogólna wartość firmy (rynkowa) powinna utrzymać się na nie zmniejszonym poziomie, ponieważ na- tychmiastowy arbitraż rynkowy sprawi, że zarówno akcjonariusze jak i wierzyciele zechcą sprzedawać swoje tytuły własności i używając prywatnego zadłużenia – będą poszukiwać zysku z różnić cenowych z inwestycji w inne spółki. Tak, więc, wybór struktury kapitału nie ma większego znaczenia. Tym samym bez znaczenia jest po- ziom wspomagania firmy długiem. Teoria M. i M. jest słuszna pod warunkiem, że: A) obrót kapitałem własnym i długiem dokonuje się na „rynku doskonałym”. Pomimo wzrastające- go w ostatnich latach wyrafinowania rynków kapitałowych ciągle nie istnieją rynki doskonałe, od- nosi się to zwłaszcza do spółek prywatnych oraz tych, których kapitał obraca się na rynkach wtórnych. B) Nie istnieje różnica między opodatkowaniem w przypadku finansowania z kapitału wtórnego i długu. Założenie takie da się zastosować do gospodarki rynkowej w praktyce spłaty odsetek firmy mogą odejmować od podstawy opodatkowania i osiągną z tego tytułu znaczące korzyści. Teorię swoją M. i M. zmodyfikowali tak, że umożliwiała uwzględnienie podatkowych skutków obciążeń odsetkowych. Uczeni doszli do wniosku, że biorąc pod uwagę podatkowe efekty odsetek – średni wa- żony koszt spółki będzie zmniejszał się wraz ze wzrostem jej zadłużenia i osiągnie poziom minimalny w przypadku finansowania spółki całkowicie z długu.