Styl potoczny: przede wszystkim w odniesieniu do wersji polecanej do języka mówionego.Cechy charakterystyczne:
•słownictwo używane,
•słownictwo nacechowane emocjami,
•dekolokwializmów,ulgaryzmów, ologizmów,
•równoważniki zdań,
•przewaga zdań współrzędnie układ, np.Latem chciałbym gdzie pojechać,alenie mam z kim psa.,
•powtarzanie zaimków
Styl przemówień (retoryczny): używany w trakcie wystąpień publicznych, wykładów, kazań.Cechy charakterystyczne:
•figur retorycznych np.pytania retoryczne, apostrofy itd.,
•środki perswazji,
•zwroty nacechowane emocjonalnie.
Styl urzędowy: są prawa w zarządzeniach, przepisach prawnych, pismach urzędowych.Cechy charakterystyczne:
•schematyzowana forma (gotowe formularze),
•duża liczba konstrukcji bezosobowych, np.nakazuje się, wykonawstwo,
•kategoryczne formowanie,
•dążenia do produkcji twierdzeń i twierdzeń,
•swoiste słownictwo np.prawne,
•słownictwo bez trudności.
Styl publicystyczno-dzienikarski: w stosunku do relacji o charakterze informacyjnym.Jest to przede wszystkim w środku masowego przekazu np.prasie, promień,
telewizja.Charakteryzuje się:
dążeniem do precyzji i zwięzłości wypowiadają się w prezentowaniu faktów,
•Komentarze z różnych form, np.prezentacja opinii, wyrażenie opinii, kawiarnia, która płynęła na przelewy (funkcja perswazyjna).
Styl naukowy: odbiorcy w tekstach z różnymi adresami są do zorientowanych w danej dziedzinie.Cechy charakterystyczne:
•słownictwo,wyrazy, symbole,
•dążenia do wytwarzania twierdzeń twierdzeń i twierdzeń,
•terminologii obcego pochodzenia, np.z łacin,
•dążenie do obiektywizacji, odwoływanie się do innych tekstów,
•słownictwo bez trudności.
Styl artystyczny: których w przypadku we wszystkichch literackich, czyli tekstach, w języku jako tworzywo pełni inne funkcje niż we innych komunikatach
językowych.Cechy charakterystyczne:
•indywidualizm, oryginalność i twórczość do wyjścia,
•szybko stosuje się środki i środki stylistyczne.