Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

sredniowiecze- notatki, Egzamin maturalny z Język polski

notatki ze sredniowiecza do nauki

Typologia: Egzamin maturalny

2023/2024

Załadowany 27.01.2024

agata-glowacka
agata-glowacka 🇵🇱

3 dokumenty

1 / 8

Toggle sidebar

Ta strona nie jest widoczna w podglądzie

Nie przegap ważnych części!

bg1
Lekcja 1
T: Zaczynamy podróż przez epoki.
1. Nazwa i ramy czasowe epoki.
-Termin starożytność obejmuje dorobek kulturowy społeczności bliskiego wschodu oraz basenu
Morza Śródziemnego, od czasu wynalezienia pisma do początku średniowiecza. Kulturę
starożytnych Greków i Rzymian wyróżnia się za pomocą dwóch terminów starożytność klasyczna
oraz antyk. IV w.p.n.e. - V w.n.e.
5 wynalazków średniowiecza:
-prasa drukarska,
-zegar mechaniczny,
-okulary,
-proch strzelniczy,
-podnośnik śrubowy.
2. Prehistoria- czas od pojawienia się człowieka do wynalezienie pisma przez Sumerów.
Przełomowe znaczenia pisma:
* możliwość utrwalania myśli oraz przekazywania ich w czasie i przestrzeni,
* przyczynienie się do rozwoju sprawnie zarządzanych państw,
*ułatwienie gromadzenia i przetrwanie wiedzy.
3. Starożytność jako epoka w dziejach kultury.
*starożytność to najdłuższa epoka historyczna,
*trwała od wynalezienia pisma, czyli od połowy IV tysiąclecia, do upadku cesarstwa rzymskiego w
476 roku,
*obejmuje dorobek różnych kultur obszaru Bliskiego Wschodu i basenu Morza Śródziemnego:
sumeryjskiej, egipskiej, babilońskiej i fenickiej,
*starożytność klasyczna to kultura grecka i rzymska, określana również terminem antyk.
4. Uwarunkowania geograficzne i społeczne.
*silnie zhierarchizowane społeczeństwa, w których istotną rolę odgrywali kapłani,
*politeizm jako dominujący system religijny- pierwszą religią monoteistyczną był judaizm, z
którego narodziło się chrześcijaństwo,
*cywilizacje powstawały w miejscu sprzyjających warunków naturalnych, takich jak ciepły klimat i
dostęp do wody, które ułatwiały uprawę roli,
*miasta na skrzyżowaniu szlaków handlowych oprócz wymiany towarów umożliwiały wymianę
kulturową.
5. Starożytność klasyczna.
GRECJA RZYM
*forma organizacji państwowej miasto- państwo
(polis) będące wspólnotą mieszkańców miasta-
obywateli, najczęstszą formą rządów było
ludowładztwo, czyli demokracja,
*od królestwa, przez republikę, do cesarstwa, a
w wyniku podbojów- imperium,
*dwa odmienne modele ustrojowe: Ateny
(rozkwit demokracji, kultury i sztuki, zwany
złotym wiekiem) oraz Sparta
(podporządkowanie celom wojennym)
*znakomita organizacja państwa: rzymskie
prawo, rozbudowany system dróg,
*narodziny wielu gatunków literackich, teatru,
rozwój filozofii, architektury,
*okres rozkwitu pod rządami Oktawiana
Augusta (rozwój kultury pod mecenasem
pf3
pf4
pf5
pf8

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz sredniowiecze- notatki i więcej Egzamin maturalny w PDF z Język polski tylko na Docsity!

Lekcja 1 T: Zaczynamy podróż przez epoki.

  1. Nazwa i ramy czasowe epoki. -Termin starożytność obejmuje dorobek kulturowy społeczności bliskiego wschodu oraz basenu Morza Śródziemnego, od czasu wynalezienia pisma do początku średniowiecza. Kulturę starożytnych Greków i Rzymian wyróżnia się za pomocą dwóch terminów starożytność klasyczna oraz antyk. IV w.p.n.e. - V w.n.e. 5 wynalazków średniowiecza: -prasa drukarska, -zegar mechaniczny, -okulary, -proch strzelniczy, -podnośnik śrubowy.
  2. Prehistoria- czas od pojawienia się człowieka do wynalezienie pisma przez Sumerów. Przełomowe znaczenia pisma:
  • możliwość utrwalania myśli oraz przekazywania ich w czasie i przestrzeni,
  • przyczynienie się do rozwoju sprawnie zarządzanych państw, *ułatwienie gromadzenia i przetrwanie wiedzy.
  1. Starożytność jako epoka w dziejach kultury. *starożytność to najdłuższa epoka historyczna, *trwała od wynalezienia pisma, czyli od połowy IV tysiąclecia, do upadku cesarstwa rzymskiego w 476 roku, *obejmuje dorobek różnych kultur obszaru Bliskiego Wschodu i basenu Morza Śródziemnego: sumeryjskiej, egipskiej, babilońskiej i fenickiej, *starożytność klasyczna to kultura grecka i rzymska, określana również terminem antyk.
  2. Uwarunkowania geograficzne i społeczne. *silnie zhierarchizowane społeczeństwa, w których istotną rolę odgrywali kapłani, *politeizm jako dominujący system religijny- pierwszą religią monoteistyczną był judaizm, z którego narodziło się chrześcijaństwo, *cywilizacje powstawały w miejscu sprzyjających warunków naturalnych, takich jak ciepły klimat i dostęp do wody, które ułatwiały uprawę roli, *miasta na skrzyżowaniu szlaków handlowych oprócz wymiany towarów umożliwiały wymianę kulturową.
  3. Starożytność klasyczna. GRECJA RZYM *forma organizacji państwowej miasto- państwo (polis) będące wspólnotą mieszkańców miasta- obywateli, najczęstszą formą rządów było ludowładztwo, czyli demokracja, *od królestwa, przez republikę, do cesarstwa, a w wyniku podbojów- imperium, *dwa odmienne modele ustrojowe: Ateny (rozkwit demokracji, kultury i sztuki, zwany złotym wiekiem) oraz Sparta (podporządkowanie celom wojennym) *znakomita organizacja państwa: rzymskie prawo, rozbudowany system dróg, *narodziny wielu gatunków literackich, teatru, rozwój filozofii, architektury, *okres rozkwitu pod rządami Oktawiana Augusta (rozwój kultury pod mecenasem

*igrzyska olimpijskie. możnych protektorów, powstanie wielkich budowli na zamówienie państwa, jak amfiteatr Koloseum), *rozpad na cesarstwo wschodnie i zachodnie- upadek tego kończy epokę.

  1. Codzienność w antyku- agora. Agora- centralnie położony plac- rynek, najczęściej czworokątny, przy którym na ogół znajdowały się najważniejsze świątynie i siedziby urzędów miejskich, gdzie obywatele spotykali się, uczestniczyli w naradach, dyskutowali oraz załatwiali interesy i handlowali.
  2. Co zawdzięczamy starożytnym Grekom i Rzymianom. Starożytnym Grekom i Rzymianom zawdzięczamy: demokrację i społeczeństwo obywatelskie, swobodę myśli i wolność słowa, podstawy filozofii, stworzenie kanonu piękna, eposy Homera, dramat, lirykę, retorykę, prawo, pojęcie słowa obywatel, kalendarz słoneczny, alfabet łaciński. MITOLOGIA L- T: Po co są mity? -pomagają wytłumaczyć trudne zjawiska, -nawiązują do dawnych wierzeń, -ukazują początek wszystkiego, -ukazują wierzenia starożytnych ludzi, -pozwalają oswoić śmierć, -są źródłem uniwersalnych wartości: wspólnota, solidarność, zaufanie, poświęcenie, kreacja, pomysłowość. Mit- utwór, opowieść o dawnych czasach, przedstawiająca odpowiedzi na pytania o początek świata, narodziny bogów, narodziny człowieka, wpływ bogów na ludzkie życie, bohaterami mitów są bogowie, istoty nadprzyrodzone i ludzie. Mity odczytujemy w sposób symboliczny, uniwersalny. Archetyp- powszechny schemat i wzorzec, który niezależnie od indywidualnych doświadczeń jest zakodowany w odbiorcach. Topos- tematy, motywy, które powtarzają się w literaturze, kulturze, są aktualne. L- T: W co wierzyli starożytni Grecy? Starożytni Grecy postrzegali świat jako przestrzeń uduchowioną, zamieszkiwaną nie tylko przez ludzi, ale także przez Bogów i istoty pośrednie.
  3. Od czego wszystko się zaczęło?

L-

T: Historia Wojny Trojańskiej.

  1. Plan wydarzeń:
  2. Ukrycie Achillesa przez matkę.
  3. Dołączenie się Achillesa do zbrojnej wyprawy (odnalezienie go przez Odyseusza).
  4. Cisza morska- wstrzymanie wyprawy.
  5. Dotarcie wojsk w okolice Troi.
  6. Odmowa wydania Heleny przez Trojan.
  7. Wybuch wojny.
  8. Dziewięć lat walk, oblężenia, pojedynków.
  9. Wybuch zarazy w greckim obozie w dziesiątym roku wojny.
  10. Śmierć przyjaciela Achillesa.
  11. Zemsta Achillesa i śmierć Hektora.
  12. Wydanie zwłok Hektora Piramowi.
  13. Śmierć Achillesa.
  14. Kradzież cudownego posągu Ateny i wróżba Kasandry- zapowiedź upadku Troi.
  15. Pozorne wycofanie wojsk greckich.
  16. Koń Trojański- rzeź mieszkańców i zburzenie miasta.
  17. Powrót bohaterów do Grecji.
  18. Sposób ukazania wojny w micie- heroizacja bohaterów, gloryfikacja, brutalność, obszerne opisy, ingerencja świata bogów w działania wojenne.
  19. Związki frazeologiczne: Koń Trojański, Pięta Achillesowa. Koń Trojański- symbol wojny. Pięta Achillesa- symbol nieudanej czynności w naszym życiu. L- T: Cierpienie dla dobra ludzkości- mit o Prometeuszu. Mit o Prometeuszu jest przykładem mitu antropogenicznego (o stworzeniu ludzi, człowieka). Pierwszych ludzi ulepił Prometeusz, pomieszał glinę ze łzami. Ludzie byli nieporadni, słabi, dlatego tytan wykradł z Olimpu boską iskrę i dał ludziom ogień. Nauczył ludzi posługiwać się ogniem i wielu pożytecznych umiejętności, które sprawiły, że ludzie stali się silniejsi. Zeusowi nie spodobały się poczynania Prometeusza, zesłał na ziemię Pandorę. Pandora miała beczkę z zamkniętymi nieszczęściami, chorobami, której nie miała otwierać. Kobieta złamała zakaz i wszystko co złe wydostało się na ziemię. Prometeusz postanowił odpłacić się Zeusowi za ten podstęp i sam oszukał Boga w czasie składania ofiary. Rozgniewany Zeus, który otrzymał kości owinięte w tłuszcz, postanowił ukarać Prometeusza, kazał przykłuć Tytana do skał Kaukazu, aby tam cierpiał okrutne męki, codziennie przylatywał orzeł i wyszarpywał wątrobę która nieustannie odrastała. Prometeusz to symbol: buntownika, który sprzeciwia się bogom, władzy, czyni to z miłości do ludzi i zostaje za to ukarany. Idea ta nazywa się prometeizmem. (poświęcenie, cierpienie dla dobra innych). L- T: ,,Iliada Homera”- wprowadzenie do lektury.
  20. Homer- wędrowny śpiewak zwany Grecji aojdą. Nie jest pewne, to czy w ogóle istniał. Przypisano mu boskie pochodzenie, przedstawiono jako ślepca.
  1. Tematyka: -utwór przedstawia jeden z wątków wojny trojańskiej -konflikt między Troją (Ilionem), a greckimi Achajami, -wyeksponowany jest w eposie gniew Achillesa, -w utworze zawarte są opisy walk, śmierci.
  2. Czas i miejsce akcji. 50 ostatnich dni ostatniego roku walki. Troja i miejsce wokół murów Troi.
  3. Bohaterowie: Achilles, Hektor, Parys, Agamemnon, Menelaos, Priam, Andromacha, Helena, Parys, Kasandra, Patroklos, Bryzeida.
  4. Gatunek literacki. Epos Cechy gatunkowe eposu: -inwokacja, -długi utwór epicki, -średniówka, -utwór przedstawia losy bohaterów, jednostek na tle przełomowych wydarzeń, -bohaterowie jednostkowi są przedstawicielami bohatera zbiorowego, -pisany podniosłym stylem, -bogactwo języka i środków stylistycznych, -rozbudowane szczegółowe opisy, -bohaterowie są hierarchizowani, -współistnienie dwóch światów. L- T: Achilles- okrutny barbarzyńca czy wrażliwy człowiek? Achilles zamiast okazywać dobre emocje starał się je okazywać w okrutny sposób. Ponieważ czuł to, że ma przewagę nad innymi i, że jest od nich silniejszy. Lecz także miał uczucia tak jak inni.
  5. Achilles był barbarzyńcą ponieważ. -potrafił zabijać bez wyrzutów sumienia, -nie bał się śmierci, -brutalny, -pod wpływem gniewu zabijał nawet rodaków, -pastwił się nad zwłokami Hektora, -nie liczyło się dobro innych, poszedł na wojnę dla sławy.
  6. Achilles był miły ponieważ. -był silnie związany z Patroklosem, Bryzeldą oraz kochał swoją matkę, -jego agresja wynikała z wrażliwości, -śmierć Patroklosa była dla niego ogromnym ciosem, bo byli bardzo silnie związani męską hetero miłością, stąd tak ogromna chęć zemsty na Hektorze, -mimo wszystko zwrócił na koniec zwłoki Hektora, -traktował Bryzeldę humanitarnie i dobrze, do tego stopnia, że się zakochała. L- T: Teatr starożytny. -święta ku czci Boga Dionizosa (dionizje), -nie było scen zbiorowych,
  1. Trudno było dojść do zgody w czasie dyskusji wielu zgromadzonych, dlatego obywatele chcieli szkolić się w sztuce dyskusji i perswazji. W Atenach działali sofiści- płatni nauczyciele prowadzenia dyskusji, sporów. Sofokles uczył się profesjonalnych sposobów dowodzenia swojego stanowiska.
  2. Ważne pojęcia. *fatum- losy postaci zdeterminowane są przez przeznaczenie od, którego nie ma odwołania, ucieczki. Działania bohaterów, które są próbą poszukania przeznaczenia są daremne, zatem ich działania prowadzą do klęski. *wina tragiczna- wina niesłuszna, *konflikt tragiczny- bohater zostaje postawiony przed koniecznością wybory między dwoma równorzędnymi racjami i niezależnie od tego co wybierze będzie to miało tragiczne konsekwencje. *trzy płaszczyzny konfliktu w ,,Antygonie”: -rozum a serce, -państwo a jednostka, -prawa ludzkie a prawa boskie. *tragizm- każde działanie bohatera prowadzi go do katastrofy. *hybris- pycha, zuchwalstwo, postawa która obraża Bogów i musi spotkać się z karą. L- T: Konflikt racji w ,,Antygonie”.
  3. Racje Antygony. *,,Współkochać przyszłam, nie współnienawidzić”, *miłość do brata, *obowiązek wobec rodziny, *poszanowanie praw boskich, *poszanowanie praw jednostki, *brak obawy przed śmiercią, *bunt przeciwko władzy Tyrana, *broni honoru brata.
  4. Argumenty Kreona. *uważa swoje zdanie za jedyne i słuszne, *dobro państwa jest najważniejsze, *musi udowodnić, że jest silnym władcą, *przekonuje, że Polinejkes był zdrajcą, *dobry władca, *stawia szczęście i dobro państwa ponad dobro jednostki, *nie chciał dopuścić do łamania praw w najbliższym otoczeniu.
  5. Argumenty Ismeny. *obawiała się kary Tyrana, *nie chciała narażać życia, bo tylko ona i Antygona zostały żywe z ich rodziny, *uważała, że kobiety nie powinny wypowiadać się w kwestiach politycznych- na pewno nie powinny przeciwstawiać się władcy, *nierozsądną kwestią jest walka w przegranej sprawie.
  6. Argumenty Hajmona. *lud popiera Antygonę, władca powinien liczyć się ze zdaniem ludu, bo bez ludu nie ma państwa, *jego zdaniem decyzja Kreona uczyni z niego w oczach obywateli znienawidzonego Tyrana, *śmierć Antygony obrazi Bogów,

*ułaskawienie Antygony pokazałoby elastyczność władcy, gotowość pójścia na kompromis.

  1. Wnioski. *Antygona: honorowa, lojalna wobec rodziny, odważna, nieustraszona, waleczna, wierna Bogom, nieugięta, uparta, konsekwentna, dumna, troskliwa, walcząca o swoje przekonania, kieruje się sercem. *Kreon jako władca: uparty, okrutny, przekonany do swoich racji, hybris, bezduszny, bezwzględny, nieczuły, zamknięty, nieskłonny do kompromisu. *Kreon jako ojciec: egoista, materialista, inne rzeczy ponad dobro syna. *Ismena: tchórzliwa, kieruje się rozumem, pokorna, uległa, wierna zasadom panującym w państwie.