Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Pedagogika: notatki z zakresu dydaktyki dotyczące środków dydaktycznych pomocnych w procesie kształcenia muzycznego dzieci.
Typologia: Notatki
1 / 4
Omów środki dydaktyczne pomocne w procesie kształcenia muzycznego dzieci
Najważniejszy okres umuzykalnienia dziecka to okres przedszkolny. Umuzykalnienie to nie tylko rozwój słuchu muzycznego, ale cały szereg zdolności i umiejętności wspomagający pełny rozwój dziecka. Umuzykalnienie to wrażliwość na dźwięk, poczucie rytmu, rozróżnianie nastrojów w muzyce, wrażliwość na tekst. Zajęcia są pretekstem do spotkań towarzyskich oraz miłego i twórczego spędzania wolnego czasu. Małe dzieci bardzo chętnie wykonują wszystkie polecenia i błyskawicznie się uczą. Można otworzyć w tym m okresie główkę dziecka na świat trudniejszej, wartościowej muzyki. Na umuzykalnieniu dzieci ćwiczą oddech, pracę przepony, ruch.
Po pierwsze szereg umiejętności. Dzieci śpiewają czysto proste utwory, poprawia się dykcja, pamięć, rozwija słuch, wrażliwość na dźwięk, dają im poczucie pewności siebie i wzmacniają wiarę we własne siły. Muzyce nie trzeba wbrew pozorom poświęcać całego swojego czasu. Powinna być ona odskocznią od codziennych obowiązków, relaksem i wypoczynkiem. Ale do tego trzeba dojść. Na początku trzeba trochę poćwiczyć. Zabawy i dydaktyczne gry muzyczne mogą stanowić atrakcyjną formę aktywności dzieci w przedszkolu. Zabawa ma istotne znaczenie dla całego psychicznego życia dziecka i błędem jest jej postrzeganie jako trywialnego marnowania czasu. Z drugiej zaś strony, celem zabawy z punktu widzenia dziecka jest po prostu zabawa. Bawi się, a przy okazji uczy, nie wiedząc o tym.Muzyka może być traktowana bardzo różnie z punktu widzenia współczesnej wiedzy muzykologicznej, etnograficznej, historycznej i teorii kultury. Może być formą ekspresji stanów psychicznych człowieka i głównie taką jest w każdej twórczości prymitywnej, ludowej, dziecięcej. Jest osobistą wypowiedzią człowieka. Muzyka to potoczny język rozumiany przez każdego członka danej wspólnoty. Muzyka może być też traktowana jako zabawa. Zabawy i gry sprawiają dzieciom dużo przyjemności, pojawia się w nich element rywalizacji, podniecenia emocjonalnego. Dzięki tym ćwiczeniom dzieci mogą swobodniej przebywać w tej sferze działalności, którą jest muzyka. Każdy problem może być rozwiązany w ten sposób, drogą zabawy i jednocześnie nauki. Chodzi nie tylko o zagadnienia muzyczne jako takie, lecz w powiązaniu z muzyką. Aby wszechstronnie rozwijać osobowość dziecka, począwszy od okresu przedszkolnego, należy maksymalnie aktywizować dzieci poprzez dobór odpowiednich do ich możliwości treści poznawczych. Zastosować różnorodne gry i muzyczne zabawy dydaktyczne pobudzające aktywność intelektualną,
zainteresowanie i twórczą wyobraźnię w połączeniu z praktyczną działalnością. Muzyczne zabawy i gry dydaktyczne nie mogą być realizowane w oderwaniu od całości, lecz powinny być wplatane, łączone z innymi treściami kształcenia. Do środków dydaktycznych pomocnych w procesie kształcenia muzycznego dzieci zaliczamy:
a/ ćw. rytmiczne traktowane są jako podstawowy motor swojego działania. Jest to uwrażliwienie na rytm poprzez stworzenie określonego rodzaju ćwiczeń polegających na dokładnej realizacji usłyszanego rytmu za pomoc prostych gestów i taktowania. Rytmika ma istotny wpływ na rozwój muzykalności, poczucia rytmu i wrażliwości. Wpływa na rozumienie i umiejętność przeżywania innych dziedzin sztuki, przede wszystkim teatru i sztuk plastycznych. Wartości rytmiki jest jednoczesne kształcenie cech osobowości psychicznej i struktury fizycznej człowieka. Odnosi ona muzykę do odbiorcy, dając możliwość jej pełnego poznania, pozwala odkryć jej trzeć, a także uczynić muzykę źródłem bogatych, różnorodnych przeżyć. Ważna rolę spełnia również rytmika w kształtowaniu osobowości psychicznej dzieci: integruje je z rówieśnikami, pozwala na tworzenie nowych więzi społecznych. Koryguje trudności procesie kształtowania osobowości dziecka polegające na występowaniu nadmiernej ruchliwości, braku koncentracji uwagi. Poprzez zainteresowanie dzieci wspólna zabaw eliminuje się u nich cechy egocentryczne, uwrażliwia na troski i kłopoty innych osób, wzbogaca trzeci emocjonalne. Ma ona różnorodne możliwości w kształtowaniu rozwoju fizycznego, poszczególnych cech motorycznych oraz może być form ruchowego usprawniania leczniczego. Ekspresja (wyrażanie) rytmu jest wskaźnikiem aktywności rytmicznej, jaka zachodzi w korze mózgowej. W rytmice muzyka jest najważniejszym motorem działania, występuje wspólnie z melodii, harmonii, dynamiki oraz agogiki
b/ Improwizacja muzyczno ruchowa to specyficzny rodzaj wypowiadania się poprzez gest, ruch całego ciała. Ćwiczenia z tego zakresu prowadzone w atmosferze relaksu i zabawy, pomagaj w tworzeniu pewnych form działań przez ćwiczącego, daj mu poczucie swobody i własnych możliwości. Określony utwór muzyczny rozluźnia, aktywizuje i narzuca swój rytm, który narzuca pewna dyscyplinę ruchu. Jednym z najważniejszych sposobów ćwiczeń improwizacji muzyczno ruchowej jest interpretacja ruchowa utworów muzycznych. Wymaga ona wiadomości o strukturze utworu, jego przebiegu dynamicznym, rytmie, metrum, tempie, charakterze melodii itd. Improwizacja jest główna droga muzycznego rozwoju dziecka. Rodzi się ona przy udziale mowy i ruchów ciała, następnie rozwijaj się formy artystyczne, wokalne i instrumentalne, nawiązując do muzyki klasycznej.
instrumentów. Wykonawcy zmuszeni są koncentracji uwagi do wnikliwego przysłuchiwania się muzyce- dźwiękom, barwom i współbrzmieniom
g/ niekonwencjonalne źródła dźwięku, które doskonale spełniają swoją rolę w procesie umuzykalniania dzieci w wieku przedszkolnym, źródłami dźwięków niekonwencjonalnych mogą być: przedmioty codziennego użytku, głos, ale użyty w nietypowy sposób, ręce i nogi, oraz inne efekty dźwiękonaśladowcze. Przykłady niekonwencjonalnych źródeł dźwięku: klucze, papier. Cmokanie, mlaskanie, mruczenie, tupanie, stukanie rękoma o kolana, woreczek foliowy, grzebień, garnki, świst, pudełka. Łyżka, pompka do roweru itp