Środowisko lokalne cz1, Ćwiczenia z Edukacja

Pobierz Środowisko lokalne cz1 i więcej Ćwiczenia w PDF z Edukacja tylko na Docsity! Środowisko lokalne cz.1 Środowisko lokalne: społeczność lokalna, wspólnota lokalna, środowisko zamieszkania, osiedle mieszkaniowe, środowisko miejscowe czy terytorialne, lokalna przestrzeń życia i aktywności. To przestrzennie wydzielony teren, w którego skład wchodzą prócz mieszkań placówki usługowe, socjalne i kulturalne, uzależnione od potrzeb i struktury społeczno-demograficznej mieszkańców, rozwijają się grupy społeczne oparte na bliskich więziach i interakcjach, będące fundamentem kształtowania osobowości dzieci, młodzieży i dorosłych. W ŚL ujawniają się też i kształtują siły społeczne. To zbiorowość ludzi zamieszkujących niewielki, względnie ograniczony obszar i system instytucji organizujących ich życie, jak kościół, szkoła, instytucje usługowe, urządzenia socjalne i rekreacyjne oraz mechanizmy regulujące zachowania osób i stosunki między nimi, a więc obyczaje, zwyczaje, normy moralne i wzory zachowań. H. Muszyński do podstawowych elementów ŚL zalicza: instytucje wychowawcze nieformalne (rodzina, sąsiedzi, grupa rówieśnicza) i formalne (szkoły, przedszkola), powszechnej opieki (żłobki, poradnie), rekreacyjno-kreatywne (domy kultury i sztuki (kino, teatry, muzea) o ubocznych działaniach oświatowo-wychowawczych (zakłady pracy) i środki masowego przekazu (radio, telewizja, prasa,). Środowisko lokalne: - ma granice terytorialne i własną infrastrukturę materialno-instytucjonalną; - współwystępują tutaj wspólnoty z dominacją więzi osobowych, sąsiedzkich, przyjacielskich, pokrewieństwa oraz stowarzyszenia jako organizacje celowe dla realizacji pewnych zadań; - mieszkańcy są świadomi swej przynależności, mają bliskie kontakty, poczucie bezpieczeństwa i jedności, gotowość do wspólnych działań i obrony wartości, gotowość niesienia pomocy w sytuacji zagrożenia, - istnieje tu system kontroli społecznej, działają jawne siły społeczne - samorząd osiedlowy, stowarzyszenia społeczne, grupy zadaniowe, np. wsparcia rodzinnego, opieki nad dziećmi itp.; ŚL ulega dziś silnym przemianom, jego granice rozluźniają się. Stopniowo zanika społeczność lokalna wyizolowana od innych, zamknięta, tradycyjna z silną kontrolą społeczną i przywiązaniem do swojej ojcowizny, zunifikowana pod względem ekonomicznym, zawodowym i edukacyjnym. Znaczna część społeczności lokalnej pracuje i korzysta z usług poza miejscem zamieszkania, tam też przynależy do różnych organizacji, utrzymuje przyjaźnie i stosunki koleżeńskie. Źródeł tych przemian należy szukać w globalizacji i w: - rozluźnieniu więzi międzyludzkich, - wzroście autonomii jednostki, - narastającej anonimowości życia i kultywowaniu indywidualizmu, - zaniku instytucji sąsiedztwa, - zaniku znaczenia kontroli społecznej, - deprecjacji społecznego znaczenia instytucji zbiorowych i autorytetów. Cele i zadania środowiska lokalnego: - wdrażania humanistycznych wartości, chrześcijańskich, narodowych i regionalnych i lokalnych w codziennym życiu społeczności lokaln., - optymalne zaspokajanie potrzeb wszystkich generacji, - tworzenie warunków do rozwoju aktywności intelektualnej, kreatywnej, rekreacyjnej, pomocowej, opiekuńczej i organizatorskiej, - wspieranie i wzmacnianie roli rodziny jako środowiska społ.-wych., - przekształcanie lokalnego środowiska wychowawczego. Środowisko lokalne wpływa na sposoby spędzania czasu wolnego przez dzieci i młodzież, a także dorosłych, bo dysponuje odpowiednią infrastrukturą, terenami zieleni, placami zabaw i gier, boiskami sportowymi, domami kultury itp. Na dorosłych wpływa ono też w zakresie wyboru pracy zawodowej, choć dziś coraz mniej. Środowisko lokalne z całym swym materialno-organizacyjnym, społecznym i kulturalnym zasobem, kształtuje też tożsamość narodową i regionalna oraz przywiązanie do małej ojczyzny. Jest to struktura wielopodmiotowa w sensie instytucjonalnym, osobowym i personalnym. Tworzą go instytucje i placówki o charakterze merytoryczno-edukacyjnym, opiekuńczo- socjalnym, religijnym, kulturalnym, regulacyjnym, usługowym, kontrolnym, produkcyjnym itp., a także grupy społeczne i osoby w różnym wieku i płci, różnym wykształceniu, doświadczeniu życiowym i pedagogicznym itd. Ta różnorodność podmiotowa wpływa na wielość funkcjonowania i jego uwarunkowań. EDUKACJA ŚRODOWISKOWA pedagogika podwórkowa, wychowanie w miejscu zamieszkania, wychowanie środowiskowe, wychowanie integralne, środowiskowa animacja kulturalna, małe ojczyzny, system środowiskowy, działalność kulturalno-oświatowa w środowisku, tworzenie lokalnego systemu wychowawczego, edukacja równoległa w skali lokalnej itp. Cele edukacji środowiskowej: 1) zaspokajanie potrzeb ekonom., kultur. i polit. społeczności lokalnej, 2) kształtowanie podmiotowości osób, grup, środowisk, 3) urzeczywistnienie idei demokracji i koncepcji otwartego społ. obywatelskiego. EŚ - proces, metoda pracy społeczno-wychowawczej lub postawa prośrodowiskowa jednostki, grupy społecznej. Metoda środowiskowa to sposób organizowania społeczności lokalnej do podejmowania zadań w zakresie edukacji, opieki, pomocy społecznej, edukacji kulturalnej, polegający na aktywizowaniu sił społecznych i ich ukierunkowywaniu na realizację tych zadań. Postawa prośrodowiskowa to stała gotowość i dążenie osoby lub grupy do poszerzania, pogłębiania swej wiedzy o środowisku zamieszkania (o jego przeszłości, teraźniejszości i przyszłości) i pozytywne emocjonalne nastawienie do środowiska i podejmowanie działań na