Statystyczne metody badania prawidłowości w zakresie dynamiki zjawisk
masowych (7.XI)
W skrócie będziemy mówić po prostu o analizie dynamiki. Podstawową formą prezentacji
danych w analizie dynamiki jest szereg czasowy. Szereg czasowy to ciąg wartości badanego
zjawiska obserwowanego w kolejnych jednostkach czasu. Zazwyczaj* szereg czasowy składa
się z dwóch kolumn (wierszy), gdzie w 1. są jednostki czasu, a w 2. jest poziom badanego
zjawiska w jednostce czasu t (yt). *A dlatego zazwyczaj, bo może być np. tak
sformułowane zadanie: w latach 1990-95 poziom badanego zjawiska kształtował się
następująco y1,y2,y3... i tutaj nie mamy drugiego wiersza :)
Szeregi czasowe dzielimy na:
1) szeregi momentów – informują o rozmiarach zjawiska w ściśle określonym momencie
czasu – mają zawsze podane informacje typu „stan na” lub „stan w dniu”. Jeśli
wielkości są niesumowalne to jest to szereg momentów (np. liczba ludności w Polsce:
1998 – 38,5 mln, 1999 – 38,6 mln i jak dodamy obie wartości, chcąc poznać liczbę
ludności 1998-99 to nam wyjdzie pewna niejasność)
2) szeregi okresów – informują o rozmiarach zjawiska w określonych okresach czasu,
np. „liczba nowo zarejestrowanych bezrobotnych w ciągu roku 1995”
Trudny przykład: „spożycie towaru w Polsce na 1 mieszkańca”; liczbę ludności z danego roku
bierzemy jako stan ze środka roku (30.VI) a że badamy głównie spożycie (na jakiś okres)
tak więc jest to szereg okresowy.
Graficzną formą prezentacji szeregów czasowych są z reguły wykresy liniowe (tzw. wieloboki
dynamiki):
yt
yt
docsity.com
