Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Polityka: notatki z zakresu stosunków międzynarodowych przedstawiające Polskę a Unię Europejską.
Typologia: Notatki
1 / 24
dokończone, bez bibliografii) Unia Europejskaa Polska Spis Treści
Tragiczne doświadczenia II wojny światowej sprawiły, iż proces unifikacji kontynentu europejskiego może być jedynym skutecznym środkiem przeciwdziałania konfliktom zbrojnym. W tym czasie i kontekście pojawiła się myśl stworzenia struktury, która umożliwiłaby kierowanie przemysłem węglowym w Europie. Wybór tego właśnie sektora gospodarki nie był przypadkowy: kontrola nad bazą surowcową przemysłu ciężkiego stawała się niejednokrotnie zaczynem konfliktów zbrojnych w Europie. Ideę tę rozwinął francuski polityk Jean Monnet (1888-1979), były wysoki urzędnik działającej w okresie międzywojennym Ligi Narodów. Świadomy niedoskonałości tej organizacji, wiedział, że po II wojnie światowej współpraca europejska powinna opierać się na strukturze organów niepodlegających władzy poszczególnych rządów. Zainspirowany tymi poglądami francuski minister spraw zagranicznych Robert Schuman ogłosił 9 maja 1950 roku deklarację, która stała się podstawą Planu Schumana, uchodzącego za oficjalny początek historii Wspólnot Europejskich. Inicjatywy przedstawione w Planie Schumana spotkały się z pozytywnym przyjęciem sześciu rządów europejskich: Francji, Niemieckiej Republiki Federalnej, Belgii, Holandii, Luksemburga i Włoch. Stały się one podstawą wszczęcia negocjacji przez sześć wymienionych państw, które doprowadziły do podpisania, w dniu 18 kwietnia 1951 roku, Traktatu Paryskiego ustanawiającego Europejską Wspólnotę Węgla i Stali (EWWiS). Traktat ten wszedł w życie 25 lipca 1952 roku. TRAKTAT PARYSKI Według Traktatu Paryskiego, do głównych zadań Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali należy racjonalizacja produkcji oraz dystrybucji w ramach wspólnego rynku węgla, stali i żelaza. Składający się z preambuły i 100 artykułów Traktat Paryski określił podstawowe zasady współpracy między państwami członkowskimi, które opierają się na czterech zakazach: nakładania ceł eksportowych i importowych, opłat o podobnym charakterze lub ograniczeń ilościowych w obrocie węglem i stalą; stosowania środków lub praktyk dyskryminujących niektórych producentów, nabywców lub konsumentów; przyznawania subwencji lub innych form pomocy państwowej; stosowania praktyk restrykcyjnych dotyczących podziału lub eksploatacji rynków.Traktat ustanowił ponadpaństwową strukturę organizacyjną Wspólnoty. Jej organami odtąd były: Wysoka Władza - organ egzekucyjny; Specjalna Rada Ministrów - organ odpowiedzialny za harmonizację działań Wysokiej Władzy i rządów państw członkowskich; Wspólne Zgromadzenie, w skład którego wchodziło 78 członków, sprawujących kontrolę polityczną Wspólnoty; Trybunał Sprawiedliwości zapewniający poszanowanie i zastosowanie Traktatu oraz przepisów wykonawczych.Ponieważ Traktat o EWWiS podpisano na 50 lat od momentu wejścia w życie, wygaśnie on w dniu 23 lipca 2002 roku. Wolą państw członkowskich jest nie przedłużanie czasu jego obowiązywania i
utworzenia wspólnego rynku. Stworzenie wspólnego rynku dla wszystkich towarów i usług, nie zaś tylko dla wyselekcjonowanych sektorów gospodarki, stało się odtąd podstawowym zadaniem ekonomicznym i politycznym. Traktat o EWG postulował w tym celu potrzebę stopniowego znoszenia wszelkich barier i ograniczeń dotychczas dzielących rynki sześciu państw członkowskich, tak, aby ostatecznie wprowadzić wspólną taryfę celną i ustanowić Unię Celną, (co nastąpiło 1 lipca 1968 roku). Traktat o EWG wprowadził ponadto cztery podstawowe swobody mające za zadanie zwiększenie elastyczności funkcjonowania Wspólnoty. Były to: swoboda przepływu towarów; swoboda przepływu osób; swoboda przepływu usług; swoboda przepływu kapitału.Traktat przewidywał realizację celów Wspólnoty przez, między innymi: ustanowienie wspólnej polityki handlowej, Wspólnej Polityki Rolnej oraz wspólnej polityki transportowej; wprowadzenie reżimu niezakłóconej konkurencji; utworzenie Europejskiego Funduszu Społecznego; powołanie Europejskiego Banku Inwestycyjnego.Traktat ustanowił cztery instytucje Wspólnoty: międzyrządową Radę Ministrów jako organ prawodawczy; ponadnarodową Komisję pełniącą funkcje wykonawcze;międzyparlamentarne Europejskie Zgromadzenie Parlamentarne będące organem deliberującym i w pewnym zakresie kontrolnym; ponadnarodowy Trybunał Sprawiedliwości. Funkcje pomocnicze miały ponadto pełnić Komitet Gospodarczy i Społeczny (ECOSOC) oraz Trybunał Obrachunkowy. Drugi z Traktatów Rzymskich ustanawiający EURATOM, w przeciwieństwie do Traktatu o EWG, regulował wyłącznie problematykę jednego specyficznego sektora - produkcji i eksploatacji energii atomowej. Traktat ten, liczący 225 artykułów, został zawarty na czas nieokreślony, zaś głównym jego zadaniem było zapewnienie szybkiego wzrostu przemysłu nuklearnego i tym samym ukształtowanie wspólnego rynku energii atomowej. Cel ten miał być wspierany przez rozwój badań, ujednolicenie norm bezpieczeństwa oraz ułatwianie inwestycji służących rozwojowi energetyki jądrowej we Wspólnocie. Traktat o EURATOMIE przewidział powołanie odrębnych struktur organizacyjnych,odzwierciedlających układ instytucjonalny zaproponowany przez Traktat o EWG. Od chwili wejścia w życie Traktatów Rzymskich funkcjonowały równolegle trzy wzajemnie powiązane Wspólnoty: EWWiS, EWG i EURATOM. Utrzymywanie olbrzymiego aparatu administracyjnego, powielanego w strukturze i odrębnego dla każdej ze Wspólnot nie było właściwym rozwiązaniem, dlatego też, wraz z podpisaniem Traktatów Rzymskich, przeprowadzono fuzję niektórych instytucji Wspólnot, mianowicie Zgromadzeń Parlamentarnych i Trybunałów Sprawiedliwości. W konsekwencji pojawił się jednolity Parlament Europejski (ta nazwa obowiązywała od 1962 roku) i wspólny dla wszystkich trzech organizacji
Trybunał Sprawiedliwości. Fuzja pozostałych instytucji nastąpiła w momencie podpisania Układu o Fuzji w dniu 8 kwietnia 1965 roku. Na mocy tego Traktatu utworzono jednolitą Radę Ministrów Wspólnot i jednolitą Komisję Europejską. JEDNOLITY AKT EUROPEJSKI Rozwój terytorialny Wspólnot oraz materialne postępy w procesie integracji sprawiły, iż od połowy lat 80-tych, pilnym zadaniem stała się rewizja struktur i celów współpracy między państwami członkowskimi. W maju 1985 roku Konferencja w Mediolanie formalnie rozpoczęła cykl negocjacji nad zmianami podstaw funkcjonowania Wspólnot oraz nad przygotowaniem nowego traktatu o współpracy politycznej i bezpieczeństwie europejskim. Dyskusja trwała do lutego 1986 roku. Pomimo panującej zbieżności poglądów wśród uczestników rozmów, nie zwyciężyły odważniejsze projekty konstrukcji przyszłej Unii. Wobec tego, skupiono się na budowaniu realnych podstaw dla osiągnięcia tego celu w przyszłości. Realnym efektem negocjacji stał się Jednolity Akt Europejski, podpisany w Luksemburgu 17 lutego 1986 roku i w Hadze 28 lutego tego samego roku. Akt wszedł w życie 1 lipca 1987 roku. Jednolity Akt Europejski to Traktat stosunkowo krótki, liczy zaledwie 34 artykuły. Stanowi on jednak najbardziej istotny dokument prawny o charakterze konstytucyjnym od czasu powołania Wspólnot. Znaczący jest fakt, że już w artykule 1 dokumentu, jego sygnatariusze dają wyraz swej zdecydowanej woli przekształcania całości łączących ich stosunków w Unię Europejską. Jednolity Akt Europejski daje ponadto wyraz ideologii leżącej u podstaw systemów politycznych państw członkowskich. Deklaruje on: poszanowanie zasad demokratycznych w stosunkach krajowych; przestrzeganie prawa; poszanowanie praw człowieka; konieczność utrzymania pokoju na arenie międzynarodowej; zapewnienie bezpieczeństwa w Europie; zapewnienie wzajemnej solidarności w wyrażaniu wspólnych interesów oraz niezależności w ich obronie.Ponadto, na podstawie Jednolitego Aktu Europejskiego został rozwinięty i zmodyfikowany system prawa Wspólnot poprzez: zwiększenie uprawnień Parlamentu Europejskiego wskutek wprowadzenia wymogu współdziałania Parlamentu z Radą Ministrów (ówczesna Rada Unii Europejskiej) przy określonych zagadnieniach; poszerzenie katalogu spraw podlegających głosowaniu przy zastosowaniu kwalifikowanej większości głosów w Radzie Ministrów; stworzenie podstaw prawnych dla działania Rady Europejskiej, Europejskiej Współpracy Politycznej oraz Sądu Pierwszej Instancji (utworzonego 1 stycznia 1989 roku); rozwinięcie materialnych kompetencji Wspólnot w celu osiągnięcia wspólnego rynku wewnętrznego do końca 1992 roku oraz wzmocnienia współpracy w zakresie kształtowania Unii Gospodarczej i Walutowej. TRAKTAT O UNII EUROPEJSKIEJ
1999 roku. Traktat Amsterdamski, liczący 11 artykułów, odwołuje się do struktury trzech filarów Unii, zmieniając nieco ich zawartość. Na przykład pewne kwestie dotyczące polityki imigracyjnej i azylowej zostały przesunięte z filara trzeciego do filara pierwszego, i tym samym poddane jurysdykcji Trybunału Sprawiedliwości. Jednakże oczekiwania, które łączono z tym Traktatem zostały, pod wieloma względami, niespełnione. Przede wszystkim nie zdołano wypracować kompromisu, co do reform instytucjonalnych, jak również struktur decyzyjnych w Unii. Dotyczyło to zwłaszcza kwestii: określenia nowej zasady ważenia głosów w Radzie UE; zwiększenia roli głosowania większością kwalifikowaną w Radzie UE; zredukowania efektu "deficytu demokracji" w pracach Parlamentu Europejskiego; zmniejszenia ilości komisarzy i deputowanych do Parlamentu Europejskiego w związku z perspektywą rozszerzenia Unii.Stosunkowo niewielkie zmiany instytucjonalne zmodyfikowały jedynie zakres uprawnień Parlamentu Europejskiego oraz wzmocniły pozycję Przewodniczącego Komisji Europejskiej. Przewidziano również powołanie Wysokiego Przedstawiciela do Spraw Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa, pełniącego jednocześnie obowiązki Sekretarza Rady UE. Niemniej jednak, szczyt Amsterdamski wskazał główne kierunki dalszych reform Unii, które miały się skupić na zagadnieniach dotyczących: praw podstawowych obywateli Unii; swobody poruszania się w obrębie Unii; ograniczenia przestępczości; walki z bezrobociem; ochrony środowiska naturalnego. TRAKTAT NICEJSKI Wobec pewnych niedostatków Traktatu Amsterdamskiego, kwestie koniecznej reformy instytucjonalnej stały się głównym priorytetem państw członkowskich. Ponadto, należało również sformalizować zamiar rozszerzenia Unii Europejskiej. W związku z tymi postulatami, Komisja Europejska przedstawiła na szczycie Rady Europejskiej w Luksemburgu, w dniu 13 grudnia 1997 roku, dokument zwany Agendą 2000. Określa on strategię wzmocnienia Unii Europejskiej w kontekście rozszerzenia, a ponadto, zakłada przeprowadzenie reformy systemów zatrudnienia, wspólnej polityki rolnej i instytucji Unii. Dodatkowo, Agenda 2000 podkreśliła konieczność rozwoju badań naukowych, społeczeństwa informacyjnego i skutecznej ochrony środowiska naturalnego. Po wielu sporach i dyskusjach, Agenda 2000 została ostatecznie zaaprobowana przez Radę Europejską na szczycie w Berlinie w dniach 24 - 25 marca 1999 roku. Z kolei na szczycie w Kolonii, który odbył się 4 czerwca 1999 roku, ustalono, iż nowa konferencja międzyrządowa poświęcona kwestiom instytucjonalnym odbędzie się w roku 2000. Seria konferencji międzyrządowych rozpoczęła się w dniu 14 lutego 2000 roku pod patronatem prezydencji portugalskiej, a dalsze przygotowania prowadzono pod nadzorem prezydencji francuskiej. Doprowadziły one do szczytu Rady
Europejskiej w Nicei, w dniach 7 - 11 grudnia 2000 roku, gdzie został ostatecznie zatwierdzony tekst nowego Traktatu. Traktat Nicejski, podobnie jak Traktat Amsterdamski, jest serią zmian nowelizujących Traktat z Maastricht oraz Traktat o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej. Poprawki wniesione do istniejących Traktatów dotyczą między innymi: procedury stosowanej w wypadku groźby naruszenia przez państwo członkowskie podstawowych zasad, na których opiera się Unia Europejska; kwestii związanych z tworzeniem Wspólnej Polityki Europejskiej w dziedzinie Bezpieczeństwa i Obrony; przyjęcia Europejskiej Agendy Socjalnej; utworzenia i przyszłej roli EUROJUST, jednostki zajmującej się współpracą narodowych organów ścigania państw członkowskich.Poza poprawkami do poszczególnych artykułów poprzednich Traktatów, podjęto również nowe postanowienia dotyczące ściślejszej współpracy pomiędzy państwami członkowskimi. Większość zmian jest wynikiem rozszerzenia zakresu decyzji podejmowanych przy zastosowaniu większości kwalifikowanej. Zmiany te dotyczą funkcjonowania Parlamentu Europejskiego, Komisji Europejskiej, Trybunału Obrachunkowego, Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów. W sposób zasadniczy zmodyfikowano przede wszystkim zasady funkcjonowania Trybunału Sprawiedliwości i Sądu Pierwszej Instancji. Zmiany te nie są bezpośrednio uzależnione od faktu rozszerzenia Unii Europejskiej i staną się obowiązujące wraz z wejściem w życie Traktatu Nicejskiego. Ponadto, szczyt Nicejski przedstawił rozwiązania powiązane wprost z perspektywą przyjęcia nowych członków do Unii Europejskiej. Dotyczą one przede wszystkim procedur głosowania i podziału wpływów w poszczególnych instytucjach rozszerzonej Unii. Na przykład, zmiana w ważeniu głosów w Radzie UE spowodowała przyznanie Polsce takiej samej liczby głosów, którą dysponować będzie Hiszpania (27), sytuując Polskę w gronie sześciu największych państw członkowskich, mających zasadniczy wpływ na decyzje podejmowane w ramach Rady .. HISTORIA W SKRÓCIE 19.09.1946 Winston Churchill przedstawia w Zurychu program utworzenia Stanów Zjednoczonych Europy. 1.01.1948 Powstanie Unii Celnej Beneluksu (Belgia, Holandia, Luksemburg) 5.05.1949 Powstanie Rady Europy (Londyn) 4.11.1950 Rada Europy uchwala konwencję o ochronie praw człowieka. Powołanie Europejskiej Komisji Praw Człowieka i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. 18.04.1951 Traktat Paryski o ustanowieniu Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (Belgia, Holandia, Luksemburg, Francja, Włochy, RFN - tzw. "Szóstka ), (EWWiS) 27.05.1952 Powstanie Europejskiej Wspólnoty Obronnej - nie dochodzi do skutku ze względu na veto francuskiego Zgromadzenia Narodowego.
22-23.03.1999 Zatwierdzenie Agendy 2000 na szczycie UE w Berlinie. 08.11.2000 Opublikowanie raportu Komisji Europejskiej o postępach Polski i innych państw członkowskich w drodze do UE 07-11.2000 Szczyt w Nicei podejmuje próbę reformy wewnętrznej UE. Powstaje traktat z Nicei. Przywódcy 15-tki zadecydowali, że od momentu jego wejścia w życie UE będzie gotowa przyjąć nowych członków. 07.06.2001 Referendum w Irlandii odrzuca traktat z Nicei. 01.01.2002 Do obiegu wchodzą banknoty i monety Euro.
Euro to nowa, wspólna waluta państw Europejskiej Unii Walutowej (European Monetary Union -EMU), która stała się pełnoprawnym środkiem płatniczym w chwili powstania EMU czyli 01.01.1999, zastępując przy tym ECU w stosunku 1:1. Do 2002 r. euro funkcjonowało wyłącznie w obrocie bezgotówkowym. Po tej dacie euro weszło do obrotu gotówkowego. Waluty narodowe powinny zostać wycofane najdalej w lipcu 2002r. Symbol euro to grecka litera epsilon przekreślona dwoma równoległymi liniami ( ). 1 euro dzieli się na 100 Eurocentów, jego kodem ISO jest EUR.Które kraje należą do "strefy euro" Członkami Europejskiej Unii Walutowej jest 12 krajów EU: Austria, Belgia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Luksemburg, Niemcy, Portugalia i Włochy. Aby móc przystąpić do EMU należało spełnić 5 poniższych warunków (kryteria konwergencji): deficyt budżetowy nie wyższy niż 3% PKB długoterminowa stopa procentowa nie może przekroczyć więcej niż 2 punkty procentowe średniego poziomu stóp procentowych w 3 krajach EU o najniższej inflacjidług publiczny nie większy niż 60% PKB stopa inflacji nie wyższa niż 1,5 punktu procentowego ponad średnią stopę inflacji w 3 krajach EU z najniższym poziomem waluta krajowa musi być uczestnikiem Europejskiego Mechanizmu Kursów Walutowych, ERM (w okresie ostatnich 2 lat przed przystąpieniem kraju do EMU) oraz nie powinna w tym okresie podlegać dewaluacji z inicjatywy rządu danego kraju Grecja nie spełniła kryteriów konwergencji i dołączyła do krajów EMU (European Monetary Union) później. Wielka Brytania, a w ślad za nią Dania odmówiły wprowadzenia na ich terytorium Euro. Szwecja nie należy do Europejskiego Systemu Walutowego.Czy Euro wejdzie do obiegu w Polsce uro pojawiło się w obrocie gotówkowym w bankach oraz kantorach od dnia 01.01.2002. Jeśli Polska wejdzie do UE w 2004r., a następnie spełni kryteria konwergencji (patrz wyżej) nizbędne dla wprowadzenia wspólnej waluty na jej terenie, to ma szanse wstąpić do Europejskiej Unii Monetarnej (european Monetary Union -- EMU) nie wcześniej niż w 2006r. Od tego czasu być może uro stanie się środkiem płatniczym w Polsce. W związku z tym NBP oraz Rada Polityki Pieniężnej utracą większość swych uprawnień na rzecz Europejskiego Banku Centralnego.
W styczniu 2002 roku w obiegu pojawiły się: 8 monet euro o nominałach 1, 2, 5, 10, 20, 50 centów; 1 i 2 euro 7 banknotów euro o nominałach 5, 10, 20, 50, 100, 200 i 500 euro, M o n e t y:Monety euro mają wspólny awers, natomiast na rewersie znajdują się symbole narodowe kraju, w którym monety zostały wyprodukowane (monety są bowiem bite przez mennice krajów członkowskich). Nie oznacza to jednak, że obieg "narodowych" monet będzie ograniczony tylko do terytorium danego kraju, będzie można ich używać we wszystkich krajach UGW. 1 euro składa się ze 100 eurocentów, symbolem euro według ISO jest EUR. AWERSY2 EURO 1 EURO 50 EURO CENTÓW 20 EURO CENTÓW 10 EURO CENTÓW 5 EURO CENTÓW 2 EURO CENTY 1 EURO CENT NARODOWE REWERSYAUSTRIA BELGIA FINLANDIA FRANCJA HISZPANIA HOLANDIA IRLANDIA LUKSEMBURG NIEMCY PORTUGALIA WŁOCHYB a n k n o t y: Banknoty mają jednakowy dla wszystkich krajów członkowskich awers i rewers; nie zawierają symboli narodowych. Motywami graficznymi banknotów są elementy architektury w postaci okien i bram oraz mostów, które symbolizują otwartość, chęć do współpracy i porozumienia między krajami.5 EURO10 EURO20 EURO EURO100 EURO500 EURONEGOCJACJE13 grudnia 2002 roku rząd zakończył trwające 4 lata negocjacje z Unią Europejską. Został osiągnięty kompromis, którego szczegóły przedstawione są poniżej. Rozmowy dotyczyły w sumie 30 rozdziałów negocjacyjnych.
członkostwa do maksymalnie 7 lat. Ograniczenie to zostało przyjęte w formie 2+3+2, czyli po 2 latach dany kraj będzie mógł znieść ograniczenie, jeżeli nie dostrzeże niebezpieczeństwa zalewu rynku pracy obcokrajowcami. Jeżeli uzna takie zagrożenie za realne będzie mógł przedłużyć ograniczenie na kolejne 3 lata. W odniesieniu do tego okresu przejściowego Polska otrzymała klauzulę wzajemności. Znaczy to, iż w przypadku krajów ograniczających dostęp do rynku pracy dla Polaków, Polska może zastosować analogiczne ograniczenia.2. Po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej wzajemnie uznawane będą dyplomy pielęgniarskie. Magisterskie oraz licencjackie. W przypadku dyplomów szkół średnich o profilu pielęgniarskim, aby kwalifikacje pielęgniarek i położnych zostały uznane za granicą, muszą one mieć za sobą 5 lat praktyki w zawodzie
Rozdział "Prawo spółek" obejmuje zasady prowadzenia spółek, rachunkowość oraz ochronę własności intelektualnej i przemysłowej. Unijne przepisy przewidują także pełną jawność dokumentów spółek, czego w Polsce się nie praktykuje. Otwarcie rozdziału: 19 V 1999 r.Zamknięcie rozdziału: 28 XI 2001 r.Warunki członkostwa:Polskie prawo jest w znacznej mierze zgodne z dorobkiem wspólnotowym i nie występowaliśmy o okresy przejściowe.
Określanie wysokości stawek podatkowych nie należy do kompetencji Komisji Europejskiej, ale do państw członkowskich. Unia jedynie ustala stawki minimalne. Służyć ma to ujednolicaniu rynku i wyrównywaniu zasad konkurencji. Otwarcie rozdziału: 7 XII 1999 r.Zamknięcie rozdziału: 21 marca 2002 r.Warunki członkostwa:1. Obniżona stawka VAT na usługi budowlane i remontowe w wysokości 7 proc. obowiązywać będzie do końca 2007 roku.2. Obniżona stawka VAT na środki do produkcji rolnej, produkty i usługi rolne, w wysokości 3 proc. obowiązywać będzie do końca 2008 roku.3. Obniżona stawka VAT na niektóre książki i czasopisma specjalistyczne w wysokości 0 proc. obowiązywać będzie do końca 2007 roku.4. Obniżona stawka VAT na paliwa ekologiczne do końca 2004 roku.5. Dojście do wysokości akcyzy na wyroby tytoniowe obowiązującej w Unii Europejskiej trwać będzie do końca 2008 roku.3. Obniżona stawka VAT na międzynarodowe przewozy pasażerskie w wysokości 0 proc. obowiązywać będzie stale.
członkostwa:1. Polska uzyskała okres przejściowy do końca 2005 roku w kwestii spełnienia minimalnych wymagań bezpieczeństwa i higieny użytkowania sprzętu przez pracowników.
środowiska regionów - modernizacja, rozbudowa dróg i kolei - przeciwdziałanie bezrobociu - przeciwdziałanie marginalizacji obszarów wiejskich Polityka regionalna w pierwszej kolejności dotyczy słabo rozwiniętych obszarów kraju. Powstał Narodowy Plan Rozwoju, przygotowany wspólnie przez pięć resortów (Ministerstwo Gospodarki, Rolnictwa, Pracy, Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Ochrony Środowiska). Można go znaleźć m.in. na strona Ministerstwa Gospodarki. NPR omawia szczegółowo kierunki dysponowania funduszami strukturalnymi w pierwszych trzech latach członkostwa.Otwarcie rozdziału: 6 IV 2000 r.Zamknięcie rozdziału: 1 X 2001 r.Warunki członkostwa.1. Polska w pełni dostosuje się do polityki regionalnej Unii Europejskiej, tak, aby móc w pełni korzystać z instrumentów finansowych na identycznych warunkach, co inni członkowie.2. Znany jest podział Polski na regiony zgodnie z obowiązującym w UE systemem NUTS.3. Kwestie finansowe dotyczące polityki regionalnej zostały przesunięte do obszaru negocjacyjnego budżet i finanse 4. W latach 2004 2006 Polska uzyska 7,635,3 mld. euro w ramach funduszy strukturalnych oraz 3,733,3 mld. euro w ramach funduszy spójności ( fundusz kohezyjny).
ustawodawstwie krajowym mają być uzupełnione do czasu uzyskania członkostwa.