Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Niedemokratyczne systemy polityczne – autorytaryzm i totalitaryzm Autorytaryzm a totalitaryzm – autorytarny system jest łagodniejszą formą systemu niedemokratycznego, w którym masowa partia nie odgrywa tak znaczącej roli i nie przenika wszystkich wszechobecna ideologia, drugi czynnik to niższy poziom terroru w autorytaryzmie, Pojęcie systemu autorytarnego w ujęciu historycznym Geneza autorytaryzmów XX wieku – autorytet, dyktatura, autokracja, oligarchia, patrymonializm, remedium na klęsk po I WŚ np. kryzys parlamentarnej demokracji po I WŚ. Poszukiwanie rozwiązań na problemy np. gospodarcze (kryzys gospodarczy), odejście od demokracji liberalnej. Tęsknota mas za silną władzą rozwiązującą problemy. Autorytet wynika z czegoś narzuconego. Bierne uznanie, że za kompetencje i zasługi przywódcy trzeba być posłusznym. Sposoby ustanowienia rządów autorytarnych – zamachy stanu, wojna domowa, proces odwrotu od demokracji np. Łotwa i Estonia. Cechy systemu autorytarnego Władza –........
Typologia: Notatki
1 / 11
Niedemokratyczne systemy polityczne – autorytaryzm i totalitaryzm Autorytaryzm a totalitaryzm – autorytarny system jest łagodniejszą formą systemu niedemokratycznego, w którym masowa partia nie odgrywa tak znaczącej roli i nie przenika wszystkich wszechobecna ideologia, drugi czynnik to niższy poziom terroru w autorytaryzmie, Pojęcie systemu autorytarnego w ujęciu historycznym Geneza autorytaryzmów XX wieku – autorytet, dyktatura, autokracja, oligarchia, patrymonializm, remedium na klęsk po I WŚ np. kryzys parlamentarnej demokracji po I WŚ. Poszukiwanie rozwiązań na problemy np. gospodarcze (kryzys gospodarczy), odejście od demokracji liberalnej. Tęsknota mas za silną władzą rozwiązującą problemy. Autorytet wynika z czegoś narzuconego. Bierne uznanie, że za kompetencje i zasługi przywódcy trzeba być posłusznym. Sposoby ustanowienia rządów autorytarnych – zamachy stanu, wojna domowa, proces odwrotu od demokracji np. Łotwa i Estonia. Cechy systemu autorytarnego Władza – totalitaryzm uzurpuje sobie prawo do pełnej przebudowy systemu, autorytaryzm do tego nie dąży. Zakonserwowanie sceny władzy – oligarchizacja sceny władzy (zawłaszczanie dostępu do władzy i jej sprawowania). Dopuszcza się istnienie opozycji, totalitaryzm ją niszczy. Społeczeństwo - W autorytaryzmie mamy typ społeczeństwa poddańczego. Buduje się bierność i apatię (anomia społeczna, pasywizm, konformizm). Normy działają jedynie pozornie. Władza nie kontroluje całości życia społecznego. Ideologia nie ma aż takiego znaczenia. Domeną rządzącej elity jest łączenie elementów politycznych i wojskowości. Strefa idei i wartości – główny nacisk na wartości kolektywne, ogólnonarodowe i ogólnopaństwowe. Rozwiązaniem problemów jest istotne z punktu widzenia całego państwa, narodu. Dominuje retoryka patriotyczna. Neutralny stosunek do religii Typy autorytaryzmów: Ze względu na charakter głowy państwa – monarchiczne Hiszpania i prezydenckie Polska Ze względu na charakter dyktatury – cywilne (Grecja) i wojskowe Ze względu na stosunek do religii – antyreligijne (Turcja), neutralne (Rumunia, Litwa) i religijne (Hiszpania, Grecja) Ze względu na ideologię – nacjonalistyczne (Hiszpania), państwowe (Polska) Ze względu na cele – Tradycyjne, konserwatywne i radykalne i postępowe Ze względu na porządek aksjologiczny – prawicowy (Hiszpania), centrowe (Bułgaria), populistyczne i radykalne (Argentyna, Brazylia). Systemy wyborcze i ich wpływ na mechanizmy władzy państwowej Wybory Funkcje wyborów kreacyjna – kreowanie/tworzenie/wyłanianiu składu organów przedstawicielskich, wyłanianie elit politycznych Legitymizująca – akceptacja, nadanie mandatu do rządzenia, zaakceptowanie tych, którzy będą rządzić Suweren akceptuje tych którzy będą rządzić
Polityczno-programowa – głosując na kandydatów, głosujemy na pewną linię polityczną, postulaty, normy, wartości Kontroli oraz egzekwowania odpowiedzialności politycznej – (formuła mandatu wolnego – sprawujący władzę nie są w żaden sposób związani instrukcjami wyborców) realnie kontrola odbywa się poprzez nie wybranie tych samych polityków w następnych wyborach. Cykliczna zmiana rządzących to alternacja władzy – cykliczna zmienność piastunów władzy. Aktywizacja elektoratu – frekwencja wyborcza Zasada alternacji władzy Prawa wyborcze przedmiotowe/podmiotowe, ogół norm prawnych regulujących przygotowanie i przebieg procesu wyborczego. Czynne – prawo do głosowania – zwykle 18 lat Bierne – prawo do bycia wybranym/kandydowania/ okryte cenzusem wiekowym zależnie od kraju i stanowiska na które się kandyduje/organu do którego się kandyduje. Zasada prawa wyborczego Powszechności – powszechne prawo do głosowania – wszyscy obywatele w wieku powyżej 18 roku życia (nie można być ubezwłasnowolnionym) Równości – każdy ma jeden głos (równość formalna) i ten głos jest liczony tak samo jak każdy inny i ma taką samą siłę (równość materialna). W okręgu wyborczym wybiera się od 7 do 20 deputowanych (parlamentarnych) Bezpośredniości – głosujący bezpośrednio oddaje głos, nie ma pośredników, głosujemy bezpośrednio na kandydata. Wyjątek to pośrednictwo (60 lat albo stopień niepełnosprawności) Wybory kopertowe (korespondencyjne) – kwarantanna, wiek, choroba Tajnego głosowania – nikt nie powinien mieć wpływu jak głosujemy ani też nikt nie wie na kogo głosujemy Wolne wybory – swoboda rywalizacji kandydatów, swoboda głosowania Wybory uczciwe – uczciwość w całym przebiegu procesu wyborczego, rzetelne ustalenie wyników wyborów System wyborczy definicja – szeroka definicja – ogół zasad określających przebieg procesu wyborczego, wąska definicja
demokratyczna legitymacja sprawowania rządów zasada niepołączalności mandatu parlamentarnego z piastowaniem stanowisk w administracji federalnej – jedna z cech systemu hamulców i równowagi prezydent nie posada uprawnień w zakresie zwoływania i zamykania sesji Kongresu, nie przysługuje mu prawo inicjatywy ustawodawczej, ale ma orędzie do kongresu – przedstawia swój plan działania prezydent nie może rozwiązać Kongresu instytucja odpowiedzialności politycznej egzekutywy przed parlamentem nie ma zastosowania brak instytucji kontrasygnaty system hamulców i równowagi – BARDZO WAŻNE (checks & balances) – egzekutywa i legislatywa się równoważą, a nie jedno dominuje nad drugim, prezydent nie jest organem dominującym, organy są niezależne Prezydent ma veto prezydenckie, dekrety prezydenckie SYSTEM TEN NAJPEŁNIEJ DZIAŁA W USA Konstytucja i jej zasady ustrojowe: Konstytucja USA z 1787 r. konstytucja sztywna, tekst podstawowy 7 artykułów, 27 poprawek (pierwsze 10 tworzy Kartę Praw) zmiana konstytucji: 1. Obie izby kongresu większością 2/3, ratyfikacja ¾ stanów 2. Konwencja konstytucyjna zwołana przez Kongres na żądanie 2/ 3 legislatur stanowych Zasady ustrojowe: W WB mamy 3 segmentowy parlament – Król, Izba Lordów i Izba Gmin suwerenność narodu – ewolucja od suwerenności monarchy do suwerenności narodu, odzwierciedlenie to My naród w konstytucji federalizm (federalizm dualistyczny – federalizm kooperatywny) – dualistyczny – odrębne konstytucje, odrębne ustawodawstwo, odrębne instytucje, na czele egzekutywy stoi gubernator, odrębne sądy, nie ma suwerenności, konstytucja wskazuje jakie uprawnienia mają organy federalne, szczebel stanowy to domniemane kompetencje, praktyka konstytucyjna zaczęła wzmacniać szczebel federalny, szczebel federalny ma kompetencje immanentne – związane z tymi wyliczonymi, kompetencje wynikowe – jak coś wynika z uprawnienia federacji to też jest uprawnieniem federacji federalizm kooperatywny – szczeble ze sobą współpracują podział władzy (system hamulców i równowagi) – władza ustawodawcza na poziomie federalnym – kongres, egzekutywa – prezydent i administracja federalna, niezawisłe sądy na czele sąd najwyższy, system hamulców i równowagi – kongres wpływa na prezydenta – ma prawo do pociągnięcie prezydenta lub urzędnika federalnego do odpowiedzialności konstytucyjnej w trybie impeachmentu – Izba Reprezentantów składa wniosek, senat decyduje, Senat ma prawo do wyrażenia zgody na niektóre nominacje prezydenckie i zawieranie niektórych traktatów międzynarodowych, w budżecie są określone ramy finansowe dla egzekutywy, mamy ustawy apriokracyjne, które wymagają zgody kongresu, ma prawo do obalenia veta ustawodawczego prezydenta prezydent na kongres – veto zawieszające wobec ustaw, prezydent może wystosować orędzie do kongresu (zalążek inicjatywy ustawodawczej), ma prawo nominowania za radą i zgodą senatu sędziów sądu najwyższego sąd najwyższy na obu – wobec obu władz może pozbawiać mocy prawnej (uchylać) akty ustawodawcze kongresu jak i akty normatywne egzekutywy Parlament Izba Reprezentantów – reprezentacja ogólnonarodowa (25 lat żeby kandydować 7 lat mieszkania w USA i obywatelstwo USA)
435 członków, ordynacja większościowa 2 letnia kadencja, na czele Speaker Senat 30 lat do kandydowania 9 lat mieszkania w USA i obywatelstwo
Parlament: Parlament Federalny – Bundestag
Rozstrzyganie o liczbie ministrów i zakresie ich działalności – ministrów resortowych i bez teki. Kompetencje i istnienie niektórych ministrów przewiduje ustawa zasadnicza (spraw zagranicznych, finansów, obrony, wymiaru sprawiedliwości) Kanclerz może zdymisjonować ministra poprzez złożenie takiego wniosku do prezydenta – prezydent robi to od strony formalnej. Może odmówić jeżeli narusza to prawo, nie bada natomiast przyczyn dymisji. Kanclerz kieruje pracami rządu, przewodniczy posiedzeniom. Reprezentuje rząd na zewnątrz – wobec innych organów państwa i w kontaktach międzynarodowych. Dysponuje urzędniczym aparatem pomocniczym (urząd kanclerski) – czerpie stąd informacje o funkcjonowaniu państwa, kontroluje innych ministrów i koordynuje ich działalność.
Parlament jest bikameralny i jest to niesymetryczny bikameralizm Zgromadzenie narodowe (izba niższa i silniejsza): 577 deputowanych: 555 reprezentuje ludność Francji metropolitarnej, 22 reprezentuje terytoria zamorskie Wybory powszechne, bezpośrednie i większościowe Kadencja 5 lat Charakter przedstawicielski izby Siedziba: Pałac Burbonów Tryb sesyjny, a nie permanentny, jedna sesja to maksymalnie 120 posiedzeń Prezydent może zwoływać sesje nadzwyczajne Komisje śledcze, stałe i specjalne Senat (izba wyższa i słabsza) 348 senatorów, kadencja 6 lat (co 3 lata wymieniana ½ izby) Wybory powszechne, pośrednie (departamentalne kolegia wyborcze) Reprezentant jednostek terytorialnych Republiki (mimo, że Francja jest unitarna Siedziba: Pałac Luksemburski Organizacja wewnętrzna obu izb podobna Biuro: przewodniczący, 6 jego zastępców, 3 kwestorów, 12 sekretarzy Konferencja Przewodniczących – rozbudowany, w składzie jest przewodniczący i zastępcy oraz przewodniczący grup parlamentarnych Tryb sesyjny Komisje stałe (do 8) i specjalne Grupy parlamentarne – frakcje Funkcje Ustawodawcze – ustawy konstytucyjne (zmieniają konstytucje), organiczne (są po środku) i zwykłe, ludowa inicjatywa ustawodawcza (2008 r.), znaczenie Rady Konstytucyjnej, to co nie jest określone jako kompetencje parlamentu jest kompetencjami egzekutywy Kontrolna – debaty parlamentarne, procedury interpelacyjne, zapytania ustne i pisemne, „godzina pytań”, komisje stałe, specjalne i śledcze oraz delegacje parlamentarne (ustawowy instrument kontroli) Zatwierdzanie ordonansów ustawodawczych Wotum zaufania i nieufności Uprawnienie Prezydenta Republiki do rozwiązania parlamentu Prezydent Wybory powszechne, bezpośredni wybór na 5-letnią kadencję Prezydent stoi na straży konstytucji, jest arbitrem polityczno-ustrojowy, jest gwarantem niepodległości i integralności terytorialnej oraz przestrzegania traktatów Centralny element systemu rządów, szerokie uprawnienia w zakresie władzy wykonawczej i ustawodawczej
Akty prezydenta: prerogatywy (korzysta z nich samodzielnie) (powołanie premiera, rozwiązanie parlamentu, poddaje ustawy pod referendum) i akty podlegające kontrasygnacie Uprawnienia w stosunku do władzy ustawodawczej, odnoszące się do egzekutywy (sfera polityki zagranicznej) Pojęcie koabitacji (kohabitacji) – prezydent reprezentuje odmienną opcję polityczną niż większość parlamentarna Szczególna rola w sytuacji stanu nadzwyczajnego Brak odpowiedzialności politycznej, odpowiedzialność konstytucyjna Rząd, premier Rząd: premier i 33 członków (ministrowie stanu, ministrowie pełnomocni i sekretarze stanu) Rząd jest powoływany przez Prezydenta, który przewodniczy jego posiedzeniom Szczególne uprawnienie rządu: ordonanse w zakresie materii ustawowych – jeżeli do odonansu nie pojawi się ustawa to ordonans przepada Premier posiada własne kompetencje, m.in. wydawanie dekretów, inicjatywa ustawodawcza, kontrasygnowanie aktów prezydenta Formalnie premierowi podlega Rada Stanu – organ opiniujący i zatwierdzający projekty ustaw, których autorstwo należy do rządu W ramach administracji rządowej gabinety premiera (około 50 osób) i gabinety rządowe (około 6-9 osób)