Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Styl przywództwa a dobrostan psychiczny pracowników, Publikacje z Analiza i zarządzanie w biznesie

Opracowanie z zakresu tematu

Typologia: Publikacje

2019/2020

Załadowany 21.10.2020

Kaliber_44
Kaliber_44 🇵🇱

4.5

(13)

95 dokumenty

1 / 4

Toggle sidebar

Pobierz cały dokument

poprzez zakup abonamentu Premium

i zdobądź brakujące punkty w ciągu 48 godzin

bg1
mgr ZOFIA MOCKA££O
Centralny Instytut Ochrony Pracy
– Pañstwowy Instytut Badawczy
Styl przywództwa
a dobrostan psychiczny pracowników
W artykule przedstawiono koncepcjê modelu przywództwa transformacyjnego i transakcyj-
nego i ich skutki dla dobrostanu psychicznego pracowników. Zarówno transformacyjne, jak
i transakcyjny styl przywództwa wi¹¿e siê z ni¿szym poziomem stresu i lepszym samopo-
czuciem wród pracowników. Transakcyjny styl przywództwa mniej jednoznacznie wi¹¿e siê
z pozytywnymi wynikami: w mniejszym stopniu, ni¿ transformacyjny niweluje stres, natomiast
porednio wi¹¿e siê z alienacj¹ w pracy.
The impact of leadership style on employees’ mental wellbeing
This article presents models of transformation and transaction leadership and their impact
on employees’ mental wellbeing. Both transformation and transaction leadership styles are
connected with a lower stress level and employees’ good state of mind. Transaction leadership
is less directly related to positive results: it has lesser impact on stress reduction compared to
the transformation style, and it indirectly strengthens alienation at work.
Fot. Stefan Wagner/Stock.XCHNG
Wstêp
W badaniach poruszaj¹cych zagadnienie
stresu w pracy coraz czêciej zwraca siê uwagê
na styl przywództwa. Ró¿ne zachowania lide-
rów przynosz¹ odmienne rezultaty, zarówno
na poziomie efektywnoci pracowników, jak
i ich samopoczucia. Liderzy kszta³tuj¹ rodowi-
sko pracy, które mo¿e pozytywnie oddzia³ywaæ
na podw³adnych, ale te¿ negatywnie odbijaæ
siê na ich dobrostanie psychicznym i prowadziæ
do poczucia alienacji, braku satysfakcji z pracy,
wypalenia zawodowego. Z uwagi na to, ¿e sa-
mopoczucie pracowników i ich wyniki pracy
s¹ ze sob¹ cile powi¹zane, stwierdziæ mo¿na,
¿e dbanie o dobre, tak¿e pod tym wzglêdem,
warunki pracy niesie korzyci zarówno pra-
cownikom, jak i ich prze³o¿onym. Warto zatem
wiedzieæ, jakie zachowania przywódców
odnosz¹ pozytywne efekty, a które oddzia³uj¹
negatywnie.
W artykule zostan¹ omówione dwie g³ówne
koncepcje przywództwa – transakcyjnego oraz
transformacyjnego, opisane bêd¹ psycho-
logiczne skutki oddzia³ywañ ró¿nych stylów
przywódczych na pracê, a tak¿e sytuacje
zmiany jednego stylu na drugi i ich implikacje
na relacje przywódców i podw³adnych.
Definicja przywództwa
Czym jest przywództwo? Ró¿ne defini-
cje k³ad¹ nacisk na rozmaite aspekty tego
zagadnienia: umiejêtnoci/zdolnoci lidera,
cechy osobowociowe, tzw. relacjê wp³ywu*,
zorientowanie na emocje vs. zorientowanie
na zadanie, odwo³ywanie siê do interesów
jednostki vs. grupy. I tak, wg ró¿nych punktów
widzenia, przywództwo jest postrzegane jako
proces zwrotny: ka¿dy aspekt osobowoci
lidera, cz³onka grupy czy otoczenia mo¿e
wp³ywaæ na ka¿dy inny czynnik systemu albo
ulegaæ jego wp³ywowi. Inne teorie przedsta-
wiaj¹ przywództwo jako proces transakcyjny,
* Relacja wp³ywu – w psychologii: termin okrelaj¹cy
stosunki przywódcy grupy z jej pozosta³ymi cz³onkami,
a tak¿e zdolnoæ lidera do wywierania wp³ywu
na postrzeganie przez nich rzeczywistoci; sk³adowa
charyzmy.
w którym relacja przywódca – cz³onek grupy
jest form¹ wymiany spo³ecznej: lider i cz³onko-
wie grupy wymieniaj¹ czas i energiê na nagrody
pieniê¿ne i spo³eczne. Przywództwo jest tak¿e
postrzegane jako proces transformacyjny:
przywódca transformacyjny zwiêksza mo-
tywacjê cz³onków grupy, ich pewnoæ siebie
i satysfakcjê, integruj¹c cz³onków grupy oraz
zmieniaj¹c ich przekonania, wartoci i potrzeby.
W przywództwie dostrzega siê raczej
proces wp³ywu, postrzeganego przez pod-
w³adnych jako prawomocny, uzasadniony
i przebiegaj¹cy na zasadach wspó³pracy, ni¿
w³adzê absolutn¹. W ma³ych grupach jednost-
ki, które wp³ywaj¹ na innych w najwiêkszym
stopniu, czêsto s¹ „desygnowane” na liderów.
Prawo do przewodzenia jest w wiêkszoci
przypadków dobrowolnie nadawane liderom
przez niektórych lub wszystkich cz³onków
grupy. Przywództwo definiowane jest tak¿e
jako adaptacyjny proces poszukiwania celów,
jako ¿e organizuje i motywuje cz³onków gru-
py do zdobywania osobistych i grupowych
celów [1].
01/2011
10
pf3
pf4

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Styl przywództwa a dobrostan psychiczny pracowników i więcej Publikacje w PDF z Analiza i zarządzanie w biznesie tylko na Docsity!

mgr ZOFIA MOCKA££O Centralny Instytut Ochrony Pracy

  • Pañstwowy Instytut Badawczy

Styl przywództwa

a dobrostan psychiczny pracowników

W artykule przedstawiono koncepcjê modelu przywództwa transformacyjnego i transakcyj- nego i ich skutki dla dobrostanu psychicznego pracowników. Zarówno transformacyjne, jak i transakcyjny styl przywództwa wi¹¿e siê z ni¿szym poziomem stresu i lepszym samopo- czuciem wród pracowników. Transakcyjny styl przywództwa mniej jednoznacznie wi¹¿e siê z pozytywnymi wynikami: w mniejszym stopniu, ni¿ transformacyjny niweluje stres, natomiast porednio wi¹¿e siê z alienacj¹ w pracy.

The impact of leadership style on employees’ mental wellbeing This article presents models of transformation and transaction leadership and their impact on employees’ mental wellbeing. Both transformation and transaction leadership styles are connected with a lower stress level and employees’ good state of mind. Transaction leadership is less directly related to positive results: it has lesser impact on stress reduction compared to the transformation style, and it indirectly strengthens alienation at work. Fot. Stefan Wagner/Stock.XCHNG

Wstêp

W badaniach poruszaj¹cych zagadnienie stresu w pracy coraz czêciej zwraca siê uwagê na styl przywództwa. Ró¿ne zachowania lide- rów przynosz¹ odmienne rezultaty, zarówno na poziomie efektywnoci pracowników, jak i ich samopoczucia. Liderzy kszta³tuj¹ rodowi- sko pracy, które mo¿e pozytywnie oddzia³ywaæ na podw³adnych, ale te¿ negatywnie odbijaæ siê na ich dobrostanie psychicznym i prowadziæ do poczucia alienacji, braku satysfakcji z pracy, wypalenia zawodowego. Z uwagi na to, ¿e sa- mopoczucie pracowników i ich wyniki pracy s¹ ze sob¹ cile powi¹zane, stwierdziæ mo¿na, ¿e dbanie o dobre, tak¿e pod tym wzglêdem, warunki pracy niesie korzyci zarówno pra- cownikom, jak i ich prze³o¿onym. Warto zatem wiedzieæ, jakie zachowania przywódców odnosz¹ pozytywne efekty, a które oddzia³uj¹ negatywnie. W artykule zostan¹ omówione dwie g³ówne koncepcje przywództwa – transakcyjnego oraz transformacyjnego, opisane bêd¹ psycho-

logiczne skutki oddzia³ywañ ró¿nych stylów przywódczych na pracê, a tak¿e sytuacje zmiany jednego stylu na drugi i ich implikacje na relacje przywódców i podw³adnych.

Definicja przywództwa

Czym jest przywództwo? Ró¿ne defini- cje k³ad¹ nacisk na rozmaite aspekty tego zagadnienia: umiejêtnoci/zdolnoci lidera, cechy osobowociowe, tzw. relacjê wp³ywu*, zorientowanie na emocje vs. zorientowanie na zadanie, odwo³ywanie siê do interesów jednostki vs. grupy. I tak, wg ró¿nych punktów widzenia, przywództwo jest postrzegane jako proces zwrotny: ka¿dy aspekt osobowoci lidera, cz³onka grupy czy otoczenia mo¿e wp³ywaæ na ka¿dy inny czynnik systemu albo ulegaæ jego wp³ywowi. Inne teorie przedsta- wiaj¹ przywództwo jako proces transakcyjny,

  • Relacja wp³ywu – w psychologii: termin okrelaj¹cy stosunki przywódcy grupy z jej pozosta³ymi cz³onkami, a tak¿e zdolnoæ lidera do wywierania wp³ywu na postrzeganie przez nich rzeczywistoci; sk³adowa charyzmy.

w którym relacja przywódca – cz³onek grupy jest form¹ wymiany spo³ecznej: lider i cz³onko- wie grupy wymieniaj¹ czas i energiê na nagrody pieniê¿ne i spo³eczne. Przywództwo jest tak¿e postrzegane jako proces transformacyjny: przywódca transformacyjny zwiêksza mo- tywacjê cz³onków grupy, ich pewnoæ siebie i satysfakcjê, integruj¹c cz³onków grupy oraz zmieniaj¹c ich przekonania, wartoci i potrzeby. W przywództwie dostrzega siê raczej proces wp³ywu, postrzeganego przez pod- w³adnych jako prawomocny, uzasadniony i przebiegaj¹cy na zasadach wspó³pracy, ni¿ w³adzê absolutn¹. W ma³ych grupach jednost- ki, które wp³ywaj¹ na innych w najwiêkszym stopniu, czêsto s¹ „desygnowane” na liderów. Prawo do przewodzenia jest w wiêkszoci przypadków dobrowolnie nadawane liderom przez niektórych lub wszystkich cz³onków grupy. Przywództwo definiowane jest tak¿e jako adaptacyjny proces poszukiwania celów, jako ¿e organizuje i motywuje cz³onków gru- py do zdobywania osobistych i grupowych celów [1].

Uogólniaj¹c wy¿ej wymienione podejcia, przez przywództwo mo¿na rozumieæ „proces, w którym jednostka wp³ywa na cz³onków grupy podczas urzeczywistniania celów gru- powych i organizacyjnych” [2].

Przywództwo transakcyjne

i przywództwo transformacyjne

Najszerzej omówione i zbadane koncepcje przywództwa – przywództwo transformacyjne i przywództwo transakcyjne – opieraj¹ siê na modelu przywództwa wieloczynnikowego, opracowanego przez Bassa [3], [4]. Przywódca transakcyjny stara siê wzmocniæ motywacjê podw³adnych dziêki wymianie pra- cy na dobra ró¿nego rodzaju – „odwo³uje siê do tego, co siê pracownikom op³aca i w zamian za wysi³ek oferuje im cenne nagrody, takie jak pieni¹dze czy status, (...) jasno okrela role pracowników, inicjuje strukturê, nagradza i karze podw³adnych, okazuje im troskê i stara siê zaspokajaæ ich potrzeby socjalne” [2]. Przywództwo transakcyjne obejmuje dwa czynniki: zarz¹dzanie przez krytykê i uwarunkowane nagradzanie. Zarz¹dzanie przez krytykê polega na wychwytywaniu i poprawianiu b³êdów – podejmuje siê albo dzia³ania koryguj¹ce (np. udzielenie nagany), albo, jeli nie wykryto b³êdów, nie podejmuje siê ¿adnych dzia³añ. Zarz¹dzanie przez krytykê wystêpuje w dwóch formach: biernej i czynnej. Bierne zarz¹dzanie przez krytykê oznacza ak- tywnoæ lidera tylko wtedy, gdy pojawiaj¹ siê problemy. Natomiast czynne zarz¹dzanie przez krytykê polega na monitorowaniu sytuacji i po- szukiwaniu b³êdów. Zarz¹dzanie przez krytykê powoduje, ¿e podw³adni raczej koncentruj¹ siê na utrzymaniu status quo , unikniêciu b³êdów, a co za tym idzie, nie s¹ sk³onni do wprowadza- nia zmian czy podejmowania ryzyka. Uwarunkowane nagradzanie polega na przyznawaniu nagród w zamian za w³o- ¿ony wysi³ek czy wykonanie pracy. Zadania s¹ dok³adnie okrelone przez lidera, a nagrody przyznane tylko wtedy, gdy wymagania zosta- n¹ spe³nione wg okrelonego standardu. Przywództwo transformacyjne z kolei jest procesem, w którym „lider i podw³adni zmieniaj¹ siebie nawzajem – tzn. mobilizuj¹ siê do wiêkszego wysi³ku poprzez zaanga¿owanie i odwo³ywanie siê do moralnoci czy wartoci cenionych przez obie strony. Przywódcy trans- formacyjni staraj¹ siê uwiadomiæ podw³adnym, jakie kwestie s¹ priorytetowe dla grupy i ca³ej organizacji. Próbuj¹ wzbudziæ w nich entuzjazm, zachêciæ ich do osobistego zaanga¿owania siê, a tak¿e inspirowaæ w³asnymi osi¹gniêciami, aspiracjami oraz osobistym rozwojem i samo- realizacj¹” [2]. Taki rodzaj przywództwa zawiera cztery czynniki: indywidualne traktowanie, sty- mulacja intelektualna, inspiruj¹ce motywowanie i wyidealizowany przyk³ad.

  • Indywidualne traktowanie – polega na zwracaniu uwagi przez lidera na indywi- dualne potrzeby rozwoju i osi¹gniêæ ka¿dego podw³adnego. Styl pracy takiego przywódcy mo¿na okreliæ jako zachowanie mentora czy trenera, który, tworz¹c wspieraj¹cy klimat, pomaga cz³onkom zespo³u rozwijaæ ich potencja³.
  • Stymulacja intelektualna – oznacza pobudzanie podw³adnych do wysi³ku inte- lektualnego, innowacyjnoci i kreatywnoci poprzez kwestionowanie przyjêtych za³o¿eñ, przeformu³owywanie problemów, spojrzenie na stare sytuacje w nowy sposób. Taki lider nie omiesza ani nie krytykuje publicznie cz³on- ków zespo³u z powodu pope³nionych b³êdów. Podw³adni s¹ w³¹czeni w proces formu³owania problemów i poszukiwania rozwi¹zañ.
  • Inspiruj¹ce motywowanie – polega na motywowaniu podw³adnych poprzez podkrelanie sensu ich pracy i okrelanie wyzwañ, rozbudzanie ducha zespo³u, przeja- wianie entuzjazmu i optymizmu. Lider zachêca cz³onków zespo³u do tworzenia atrakcyjnych, ale realistycznych wizji przysz³oci i sam takie roztacza, motywuj¹c do wy¿szych oczekiwañ i wysi³ku w realizacjê celu.
  • Wyidealizowany przyk³ad – oznacza, ¿e przywódca jest tzw. modelem roli, tj. osob¹ podziwian¹, szanowan¹ i darzon¹ zaufaniem. Podw³adni identyfikuj¹ siê z takim przywódc¹ i chc¹ go naladowaæ. Taki lider przedk³ada potrzeby cz³onków zespo³u nad swoje, dzieli z nimi wszelkie ryzyko i zachowuje siê zgodnie z wytyczonymi standardami etycznymi, celami i wartociami [4], przejawia wiarê w swoj¹ wizjê, wytrwa³oæ w d¹¿eniu do celu, pe³n¹ odpowiedzialnoæ za swoje dzia³ania. Taki

przywódca jest okrelany mianem charyzma- tycznego [2]. Do swojego modelu Bass doda³ tak¿e styl nazwany laissez-faire, czyli przywództwo nie- ingeruj¹ce, które polega na unikaniu zajmowa- nia stanowiska w jakiejkolwiek sprawie, braku zainteresowania dzia³aniami pracowników i pozostawianiu im wolnej rêki, odk³adaniu pro- blemów, nie za rozwi¹zywaniu ich. W efekcie jest to raczej brak przywództwa [2].

Psychologiczne skutki oddzia³ywañ

ró¿nych stylów przywódczych

Powo³ywane badania omówionych wy¿ej stylów przywództwa wykazuj¹, ¿e najsilniejszy zwi¹zek z po¿¹danymi wynikami pracy (satys- fakcj¹, skutecznoci¹ czy dodatkowym wysi³- kiem) maj¹ dwa elementy transformacyjnego stylu przywództwa: wyidealizowany przyk³ad i inspiruj¹ce motywowanie. W nastêpnej kolej- noci istotne s¹ indywidualne traktowanie oraz stymulacja intelektualna (jedynie w sytuacjach, w których wynikiem jest dodatkowy wysi³ek, to stymulacja intelektualna ma wiêksze zna- czenie ni¿ indywidualne traktowanie). Z satys- fakcj¹ i dodatkowym wysi³kiem podw³adnych, a tak¿e ze skutecznoci¹ przywódcy wi¹¿e siê uwarunkowane nagradzanie, natomiast wyniki badañ nad zarz¹dzaniem przez krytykê nie s¹ jednoznaczne i stwierdziæ mo¿na jedynie, ¿e bierne zarz¹dzanie przez krytykê prawdo- podobnie jest mniej skuteczne ni¿ czynne [2]. Nale¿y zaznaczyæ, ¿e Bass opisywa³ dwa style przywództwa – transformacyjne i trans- akcyjne – jako odrêbne, ale niewykluczaj¹ce siê wzajemnie, czy wrêcz komplementarne procesy [1, 2]. Ka¿dy z nich ma na uwadze

Fot. Zi Murg/Stock.XCHNG

BP 01/2011 11

wzbudziæ w podw³adnych w³anie przywódca, inspiruj¹c, motywuj¹c, pokazuj¹c wy¿sze cele, traktuj¹c pracowników indywidualnie. Sosik i Godshalk [5] badali zwi¹zki miêdzy stylami przywództwa, wype³nianiem przez mentorów ich zadañ (z perspektywy pra- cowników) i stresem pracowników. Badacze uwzglêdnili transformacyjny styl przywództwa, jeden z wymiarów przywództwa transak- cyjnego: uwarunkowane nagradzanie oraz leseferyzm (przywództwo nieingeruj¹ce). Bior¹c pod uwagê zadania mentorów zmie- rzono ich pomoc w rozwoju kariery i wsparcie psychologiczne, jakiego udzielali pracownikom. Badania wykaza³y, ¿e zarówno przywództwo transformacyjne, jak i wype³nianie przez mentorów ich zadañ wi¹za³o siê z obni¿eniem poziomu stresu pracowników: by³ on tym ni¿szy, im wiêksze by³o – postrzegane przez pracowników – udzielane im wsparcie spo- ³eczne i pomoc w rozwoju kariery.

Zmiana stylu przywództwa

Czy stylu przywództwa mo¿na siê nauczyæ? Odpowiedzi na to pytanie mog¹ dostarczyæ wyniki eksperymentu przeprowadzonego przez Dvira i wspó³pracowników [9], którzy zbadali wp³yw transformacyjnego stylu przy- wództwa na rozwój i wyniki pracowników. W eksperymencie tym uczestniczyli kadeci, kandydaci na oficerów Izraelskich Si³ Obron- nych. W pierwszej fazie eksperymentu czêæ z nich wziê³a udzia³ w treningu umiejêtnoci transformacyjnego stylu przywództwa, natomiast pozostali uczestniczyli w treningu podstawowych umiejêtnoci przywódczych. Po up³ywie pó³ roku zbadano, jak oficerowie oddzia³uj¹ na swoich bezporednich oraz porednich podw³adnych, tzn. takich, którzy nie podlegaj¹ bezporednio nim. Okaza³o siê, ¿e przywódcy transforma- cyjni bardziej pozytywnie wp³ywali na rozwój i wyniki swoich podw³adnych, ni¿ przywódcy „kontrolni”, tzn. ci, którzy wziêli udzia³ w pod- stawowym treningu. Bezporedni podw³adni przywódców transformacyjnych wykazywali wiêksz¹ motywacjê i wiarê we w³asn¹ sku- tecznoæ, a tak¿e byli bardziej zaanga¿owani w proces podejmowania decyzji dotycz¹cych organizacji i mieli wiêksze poczucie odpowie- dzialnoci za swoje dzia³ania, ni¿ podw³adni przywódców z grupy kontrolnej. W³anie anga¿owanie pracowników w po- dejmowanie decyzji dotycz¹cych organizacji jest niezmiernie wa¿ne dla osi¹gniêcia dobro- stanu psychicznego pracowników, wi¹¿e siê z poczuciem przynale¿noci, popraw¹ relacji w zespole czy te¿ wzrostem wydajnoci. Do- datkowy wysi³ek wk³adany w pracê w grupie podw³adnych przywódców kontrolnych zmniejszy³ siê po pó³ roku od przejcia przez prze³o¿onych szkolenia, natomiast w grupie

podw³adnych przywódców transformacyjnych nie uleg³ on zmianie. Co ciekawe, poredni podw³adni przywódców transformacyjnych wykazywali siê lepszymi wynikami: lepiej ni¿ podw³adni przywódców „kontrolnych” radzili sobie na torze przeszkód i w sprawdzianach u¿ycia broni lekkiej.

Podsumowanie

Na podstawie przegl¹du badañ nad zwi¹z- kami miêdzy stylem przywództwa i dobrosta- nem psychicznym pracowników mo¿na stwier- dziæ, ¿e odpowiednie zachowania przywódców wp³ywaæ mog¹ nie tylko na samopoczucie pracowników, niweluj¹c stres i zwiêkszaj¹c ich zaanga¿owanie oraz poczucie sensu pracy, a tak¿e wiadomoæ w³asnej skutecznoci, ale i na wyniki w pracy. Mo¿e to byæ istotny argument dla kadry zarz¹dzaj¹cej w organiza- cjach, aby zwracaæ uwagê na styl przywództwa prezentowany przez liderów. Z kolei dane dowodz¹ce skutecznoci treningów zacho- wañ przywódczych zachêcaj¹ do pracy nad wykszta³ceniem odpowiednich zachowañ liderów, gdy¿ kierowanie ludmi nie polega je- dynie na wydawaniu poleceñ, ale – jak opisano to wczeniej w artykule, jest procesem wp³ywu lidera na podw³adnych, którego skutki mog¹ byæ zarówno pozytywne, jak i negatywne – tak na poziomie jednostek, jak i organizacji. W Pracowni Psychologii Pracy CIOP-PIB prowadzone s¹ badania dotycz¹ce wp³ywu stylów przywództwa na dobrostan psychiczny stra¿aków, a tak¿e na mobbing i elastycznoæ pracy wród pracowników umys³owych. Prace dotyczyæ bêd¹ zwi¹zków stylów przywództwa z klimatem dla kreatywnoci oraz innowacyj- noci¹ i efektywnoci¹ pracowników.

PIMIENNICTWO

[1] A. Nyberg, P. Bernin i T. Theorell The impact of leadership on the health subordinates. SALTSA – Joint Programme for Working Life Research in Europe: Report nr 1. 2005. ród³o: http://www.ekhist.uu.se/Saltsa/Saltsa_pdf/2005_9_ Leadership%20and%20health.pdf [2] V. Shackleton i P. Wale Przywództwo i zarz¹dzanie. W: N. Chmiel (red.) Psychologia pracy i organizacji, Gdañskie Wydawnictwo Psychologiczne, 2003 [3] J. M. Howell i B. J. Avolio Transformational Leadership, Transactional Leadership, Locus of Control, and Support for Innovation: Key Predictors of Consolidated-Business- Unit Performance. “Journal of Applied Psychology”, 6/ [4] B.M. Bass, B.J. Avolio, D.I. Jung i Y. Berson Predicting Unit Performance by Assessing Transformational and Transactional Leadership. “Journal of Applied Psychology” 2/ [5] J. J. Sosik i V. M. Godshalk Leadership styles, mentoring functions received, and job-related stress: a conceptual model and preliminary study. “Journal of Organizational Behavior” 21/ [6] J. C. Sarros, G. A. Tanewski, R. P. Winter, J. C. Santora, I. L. Densten Work Alienation and Organizational Leadership. “British Journal of Management” 13/ [7] J. R. Sparks i J. A. Schenk Explaining the effects of trans- formational leadership: an investigation of the effects of higher-order motives in multilevel marketing organiza- tions. “Journal of Organizational Behavior” 22/ [8] K. A. Arnold, N. Turner, J. Barling, E. K. Kelloway i M.C. McKee Transformational Leadership and Psychological Well-Being: The Mediating Role of Meaningful Work. “Journal of Occupational Health Psychology”, 3 (12) [9] T. Dvir, D. Eden, B.J. Avolio i B. Shamir Impact of trans- formational leadership on follower development and per- formance: a field experiment. “Academy of Management Journal” 4 (45)

Publikacja przygotowana na podstawie wyników uzyskanych w ramach I etapu programu wielolet- niego pn. „Poprawa bezpieczeñstwa i warunków pracy” dofinansowywanego w latach 2008- w zakresie zadañ s³u¿b pañstwowych przez Ministerstwo Pracy i Polityki Spo³ecznej. G³ówny koordynator: Centralny Instytut Ochrony Pracy – Pañstwowy Instytut Badawczy.

Fot. Andres Rodriguez/BigStockPhoto

BP 01/2011 13