Św. Aleksy
Aleksy był synem Eufemiana jednego z najznakomitszych mężów w
Rzymie. Żona jego imieniem Aglae była równie pobożna. Chłopiec kształcił
się w sztukach filozoficznych, gdy zaś doszedł do wieku dojrzałego rodzice
wybrali mu dziewczynę i dali mu ją za żonę. Gdy nadeszła noc poślubna
Aleksy znalazł się sam na sam ze swą oblubienicą. Wtedy młodzieniec
oddał jej złoty pierścień i zapinkę od pasa, który nosił. Następnie wziął
trochę swego dobytku udał się nad morze i wsiadłszy potajemnie na okręt
przybył do Laudycei. Stamtąd udał się w dalszą drogę do Odessy, gdzie
znajdował się obraz Jezusa Chrystusa. Przybywszy do miasta Aleksy rozdał
cały swój majątek ubogim, ubierając się w nędzne szaty poszedł do
przedsionka Matki Bożej żebrać z innymi. Z otrzymanej jałmużny brał tylko
tyle ile mu było potrzeba a resztę oddawał innym żebrakom. Tymczasem
jego ojciec ubolewając nad zniknięciem syna rozesłał swoje sługi na
wszystkie strony świata, aby usilnie go szukali. Słudzy przybyli do Odessy,
ale nie rozpoznali go. Aleksy pozostał przez 17 lat w przedsionku kościoła i
służył Bogu. Obraz świętej Panienki znajdujący się w tym kościele
przemówił raz do kościelnego: Zawołaj męża Bożego, aby wszedł stał się,
bowiem godny królestwa niebieskiego. Kościelny pobiegł po Aleksego i
wprowadził go do kościoła. Ten fakt stał się znany powszechnie i wszyscy
poczeli otaczać go wielkim szacunkiem. Wtedy Aleksy unikając ludzkiej
chwały odszedł do Tarsu w Cylicji. Za wolą Bożą jednak wiatr go przygnał z
powrotem do Rzymu. Widząc port Aleksy rzekł Pozostanę w domu ojca nie
dając mu poznać, a w ten sposób nie będę dla nikogo ciężarem. Ujrzawszy
swego ojca podszedł do niego i powiedział żeby przyjął go pod jego dach
ojciec zgodził się. Aleksy trwał w modlitwach słudzy domowi często go
wyśmiewali. Przez 17 lat Aleksy mieszkał u ojca, gdy poczuł, że zbliża się
koniec jego życia. Pewnej niedzieli w kościele zabrzmiał nagle głos z nieba:
Szukajcie męża Bożego, aby modlił się za Rzym. Po poszukiwaniach trafili
do domu Eufemiana, podeszli do Aleksego, ale on już nie żył. Zmarły
trzymał w ręku kartkę, ale Eufemian nie mógł jej wyrwać z jego ręki,
Eufemian pobiegł do Cesarza i papieża opowiedzieć, co się stało. Wtedy
papież poszedł do jego domu i wyciągnął kartkę z dłoni Aleksego. Kartkę
papież kazał przeczytać wobec licznie zgromadzonego tłumu. Eufemian
słysząc jej treść stracił przytomność. Wtedy cesarze i papież złożyli ciało
na wspaniałych noszach i prowadzili go przez środek miasta ludowi zaś
oznajmiono, że oto znalazł się mąż Boży którego całe miasto szukało.
Chorzy dotykając ciało zmarłego zdrowieli. Przez ogromny tłok przenieśli
zwłoki Aleksego do kościoła gdzie przez 7 dni trwały modły. Następnie
zbudowano grobowiec ze złota i na nim złożono ciało świętego. Wtedy
począł się wydobywać tak słodki zapach, iż wydawało się wszystkim, że
jest pełen wonności.
