Św. Antoni
Około roku 270 człowiek wszedł do kościoła w Egipcie usłyszał werset
ewangelii Mateusz: Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj to, co
posiadasz, rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie . Słowa te
wstrząsnęły nim głęboko. Rozdał cały swój majątek a siostrę umieścił w
domu, w którym żyły bogobojne dziewice. Sam mieszkał w pobliżu żył z
pracy własnych rąk, czytał Pismo Święte i modlił się bez przerwy.
Ograniczał systematycznie ilość spożywanych pokarmów. Pewnego dnia
opuścił swą lepiankę i zamknął się w skalnym grobie oddalonym od siedzib
ludzkich, do którego przyjaciele dostarczali mu od czasu do czasu jedzenie.
W 35 roku swojego życia postanowił zmienić miejsce pobytu i przeniósł się
jeszcze bardziej w głąb pustyni do starego fortu z zapasem chleba na
sześć miesięcy. W forcie żył 20 lat zaniepokojeni przyjaciele niepokoili się
do niego, po czym odnaleźli go i wdarli się do fortu zastali go w świetnej
formie i dobrym humorze. Sława jego zaczynała zataczać szerokie kręgi
przychodzili do niego chorzy w nadziei uzdrowienia. Następne pokolenia
twierdziły, że Antoni był pierwszym Ascetą, który postanowił opuścić
ludzką społeczność i zaczął żyć na pustyni.