System kształcenia w Grecji - Notatki - Historia - Część 1, Notatki z Historia

Pobierz System kształcenia w Grecji - Notatki - Historia - Część 1 i więcej Notatki w PDF z Historia tylko na Docsity!

INSTYTUT NAUK O WYCHOWANIU

UNIWERSYTET PEDAGOGICZNY IM.KEN

W KRAKOWIE

SYSTEM KSZTAŁCENIA W GRECJI

Wstęp

Powodem wyboru naszego tematu było zainteresowanie dorobkiem kulturowym Grecji oraz aktualną sytuacją gospodarczą, społeczną i ekonomiczną tego kraju. Zainspirował nas pobyt w Grecji, który umożliwił nam poznanie społeczności, kultury, życia społecznego i obyczajów Greków. Każda z nas chciała podzielić się wrażeniami i wiedzą, jaką zdobyłyśmy podczas pobytu w tym pięknym kraju. Dało nam to możliwość przybliżenia kolegom i koleżankom z grupy organizacji szkolnictwa w Grecji, uznawanej za kolebkę zachodniej cywilizacji i będąca miejscem narodzin demokracji, filozofii, sportów, polityki i dramatu. Grecja ma długą i bogatą historię oraz dziedzictwo kulturowe, które wpłynęło na inne kultury Europy, północnej Afryki i Bliskiego Wschodu. Dlatego omówienie zagadnienia rozpoczęłyśmy od wychowania starożytnego Greków i Spartan, które stało się podwaliną do współczesnego wychowania. Kolejno przeszłyśmy do współczesnego przedszkola, szkolnictwa podstawowego i średniego, a następnie do szkolnictwa wyższego. Zostało scharakteryzowane także nauczanie dorosłych i nauczanie specjalne. Cennym dodatkiem do naszej pracy były zdjęcia, filmy oraz pamiątki przywiezione z Grecji, w celu zobrazowania kultury i życia Greków. Pracując w grupie, podzieliłyśmy się zadaniami, by każda mogła podzielić się informacjami na poszczególne tematy. Współpraca w grupie przebiegała bardzo spokojnie i efektywnie.

Część główna

 Wychowanie jednostek mocnych fizycznie, zahartowanych na wszelkie trudy i zdyscyplinowanych.  Samodzielność i spryt  Wychowanie dla państwa, utylitarne, nie dopuszczało indywidualizmu  Pogarda dla niewolników i helotów, krwawe zdławianie buntu i niezadowolenia - Kryptecja.  Nie rozwijano w dzieciach pozytywnych cech, jak: litość, współczucie, a wręcz je tłumiono.  Nie dbano o wychowanie umysłowe, ograniczało się ono głównie do kształcenia w domu rodzinnym: czytanie, pisanie, elementarne rachunki, znajomość opowiadań i pieśni o kontekście patriotycznym i wojennym.  Nauka lakonizmów , udzielanie krótkich odpowiedzi, nie praktykowano rozmów,  Prowokowano do kradzieży - wyrabianie sprytu

1.3 Ateńska republika demokratyczna (V w. p.n.e.)

Kładziono szczególny nacisk na wszechstronny i harmonijny rozwój dziecka, uwzględniając jego indywidualność, aspiracje i talenty, co dotyczyło oczywiście tylko dzieci pełnoprawnych obywateli, niewolnicy zajmowali się głównie pracą fizyczną. Wychowanie miało być:

 Intelektualne - nauka i sztuka  Moralne  Fizyczne - pływanie i złożony z pięciu konkurencji pentatlon: bieg, skok, rzut dyskiem, zapasy, rzut oszczepem.

Dzieci młodsze pobierały nauczanie początkowo w domu, lub pod opieka niewolników, a następnie uczęszczały do szkół, gdzie stawiano nacisk głównie, na ćwiczenia fizyczne, w instytucjach zwanych: palestrami , pod okiem wychowawcy pedotriby , lub nauczanie muzyczne, w szkole gramatysty lub lutnisty. Dziewczęta pozostawały pod opieka matki, i uczyły się prowadzenia gospodarstwa, haftowania, szycia, czasem także pisania i czytania.

Następnie dzieci kontynuowały naukę w Gimnazjonach , utrzymywanych przez, gimnazjarchów , ale nadzorowanych przez specjalnych urzędników państwowych, zwanych sofronistami. Odbywało się tam wychowanie fizyczne, ale i obywatelskie.

Uwieńczeniem cyklu kształcenia miała być dwuletnia Efebia ( ukształtowana dopiero w 338 r. p.n.e po klęsce pod Choroneą), która oznaczała już przejście chłopca z wieku młodzieńczego do męskiego. Odbywało się tam głównie kształcenie wojskowe i obywatelskie, po którym uznawano absolwenta za pełnoprawnego obywatela.

Warto dodać, że nad całą drogą wychowawczą Ateńczyków, czuwali doświadczeni i wykształceni niewolnicy, których nazywano Pedagogami - z greckiego paidagogos :

 Pais lub paidos , oznacza chłopca  Ago, agogos , oznacza przewodnika, opiekuna

Łatwo wiec wywnioskować etymologię współczesnego terminu, jakim jest Pedagog.

W raz z rozwojem szkolnictwa, i całego systemu wychowania, ukształtował się ateński ideał wychowawczy, do którego realizacji dążono właśnie przez wychowanie - była nią grecka Paideia , która oznaczała tez dosłownie kulturę osobistą. Odegrała ona ogromna rolę w dziejach pedagogiki europejskiej, była wzorem i zaważyła na kształcie pedagogiki wszystkich krajów europejskich.

Cechy greckiej Piadei:

1. Wychowaniu, edukacji powinien się poddać każdy pełnoprawny obywatel.
2. Wychowanie powinno być intelektualne, moralne, intelektualne i fizyczne.
3. Powinno być wszechstronne i zachowywać odpowiednią proporcję - należy się wystrzegać wszelkiej przesady (aluzja do wychowania spartańskiego).
4. Powinno uwzględniać indywidualność i osobiste aspiracje wychowanka.
5. Najbardziej pożądane i rozwijane cechy to: dobro, szlachetność, umiar, męstwo, mądrość, sprawiedliwość

Bardzo dużą rolę w starożytnym wychowaniu odegrały także szkoły filozoficzne, które stanowiły szkolnictwo wyższe. Działały miedzy innymi:

o Akademia Platońska - od 387 r. p.n.e. o Liceum (Lykeion) Arystotelesa - od 335 p.n.e. o Szkoła Stoików - od 308 p.n.e. o Szkoła Epikurejczyków - od 306 p.n.e.

b) Dzienny/tygodniowy/roczny wymiar zajęć

Rok szkolny trwa 195 dni, od września do czerwca. Szkoły są na ogół czynne w godzinach przedpołudniowych przez pięć dni w tygodniu, a tygodniowy wymiar zajęć wynosi od 23 do 35 godzin, przy czym liczba godzin wzrasta z wiekiem uczniów. Lekcja trwa od 40 do 50 minut. W 1996 r. minimalny roczny wymiar zajęć dydaktycznych wynosił 629 godzin (dla 7- latków), 761 godzin (dla 10-latków) i 923 godziny w szkole średniej I stopnia.

c) Wielkość klas/podział uczniów na klasy

W szkole podstawowej klasy mogą liczyć od 15 do 30 uczniów. Uczniów dzieli się na klasy według wieku. W szkole średniej klasy mogą liczyć maksymalnie 30 uczniów. W szkole podstawowej lekcje wszystkich przedmiotów prowadzi jeden nauczyciel, ale takich przedmiotów jak wychowanie fizyczne, języki obce i wychowanie artystyczne uczą nauczyciele danej specjalizacji. W szkole średniej każdego przedmiotu uczy inny nauczyciel.

d) Programy i treści nauczania

Programy nauczania są opracowywane przez Instytut Pedagogiki i zatwierdzane przez Ministerstwo. W 2003 r., zgodnie z holistycznym modelem kształcenia, do szkół podstawowych wprowadzono informatykę. Przedmiotami obowiązkowymi w szkole podstawowej są: religia, język grecki, matematyka, historia, ekologia, geografia, przyroda, wiedza o społeczeństwie, wychowanie artystyczne, język obcy i wychowanie fizyczne. Przedmioty te (z wyjątkiem ekologii i wychowania artystycznego) są również obowiązkowe we wszystkich klasach szkoły średniej I stopnia. Do przedmiotów obowiązkowych w szkole średniej I stopnia należą również: informatyka i/lub technika, literatura starożytnej Grecji, nauki polityczne i społeczne, orientacja zawodowa i zajęcia z gospodarstwa domowego. Nauczyciele mogą korzystać z pomocy metodycznej Instytutu Pedagogiki, ale sami wybierają metody kształcenia. Materiały dydaktyczne i podręczniki muszą opierać się na programach nauczania zatwierdzonych przez Ministerstwo Edukacji i Spraw Religijnych.

f) Ocena, promocja i kwalifikacje

W szkole podstawowej ocena jest prowadzona w sposób ciągły, a w przypadku starszych uczniów opiera się częściowo na zadanych pracach. Promocja do następnej klasy odbywa się automatycznie, z wyjątkiem sytuacji, gdy jest to nieuzasadnione ze względu na niedostateczną frekwencję. Uczniowie otrzymują świadectwo po ukończeniu każdej klasy, a świadectwo