Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Systemy wyborcze - Notatki - Politologia, Notatki z Politologia

Politologia: notatki z zakresu politologii dotyczące systemów wyborczych; elementy i typologia systemu wyborczego.

Typologia: Notatki

2012/2013

Załadowany 13.06.2013

Moniczka
Moniczka 🇵🇱

4.5

(74)

390 dokumenty

1 / 3

Toggle sidebar

Pobierz cały dokument

poprzez zakup abonamentu Premium

i zdobądź brakujące punkty w ciągu 48 godzin

bg1
1
Systemy wyborcze
Wybory stanowią podjęcie zbiorowej decyzji co do zaistnienia na arenie parlamentarnej
określonych partii politycznych i rozmiaru ich reprezentacji. Pełnią funkcję udzielenia
inwestytury do rządzenia oraz egzekwowania odpowiedzialności politycznej, równocześnie
jednak:
- nie zapewniają decydującego wpływu wyborcy na kształt koalicji parlamentarnej w
systemach wielopartyjnych
- nie gwarantują bezpośredniego wpływu wyborców na kształt partyjny gabinetu
- nie zabezpieczają automatycznie zgodności decyzji podejmowanych z faktycznymi
preferencjami wyborców.
Funkcje wyborów:
- kreacyjna – wyłonienie parlamentu
- legitymizacyjna – wyborcy legitymują swymi głosami zwycięską partię
Elementy systemu wyborczego
1. kształt i rozmiar okręgu wyborczego.
2. przeciętny „koszt” uzyskania jednego miejsca w parlamencie – mierzony liczbą
głosów potrzebną do jego zdobycia.
3. uprawnienia wyborcy w akcie głosowania, wg D. Rae są dwa typy:
a) kategoryczne głosowanie – wyborca posiada jeden głos
b) porządkujące – gdy ma możliwość oznaczenia kolejności kandydatów na liście, jej
przestawienia, zestawienia kandydatów z różnych list, etc. (Szwajcaria)
4. formuła wyborcza – reguła rozstrzygająca, który kandydat zostaje wybrany w danym
okręgu i w jaki sposób następuje „przetworzenie” liczby głosów na mandaty.
a) metoda przeliczania mandatów
b) klauzula zaporowa
c) wyrównawcza dystrybucja mandatów
Typologia systemów wyborczych
1. pluralistyczne
a) wariant klasyczny – okręgi jednomandatowe (Wielka Brytania, USA, Kanada)
b) w okręgach wielomandatowyc – wyborca ma tyle głosów ile mandatów jest w danym
okręgu (Turcja)
2. większości absolutnej – okręgi jednomandatowe, kandydat musi mieć poparcie ponad
50% głosujących w okręgu. Jeśli nikt nie uzyska 50% to są dwie odmiany:
a) system powtórnego głosowania (run-off ballot) – przeprowadza się druga turę gdzie
stają dwaj najlepsi (prezydent we Francji, parlament w Austrii, Holandii)
b) system alternatywnego głosowania (alternative vote) – wyborca wskazuje swoje
preferencje na temat innych kandydatów
3. semiproporcjonalny (zwany systemem SNTV) – wyborca ma jeden głos, okręgi
wielomandatowe
4. systemy proporcjonalne – dwa typy
a) system list partyjnych – partie a nie wyborcy, zachowują pełną kontrolę nad
uszeregowaniem preferencji dla kandydatów na liście
b) system STV (the single transferable vote) – nie opisali
Formuły liczenia głosów
docsity.com
pf3

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Systemy wyborcze - Notatki - Politologia i więcej Notatki w PDF z Politologia tylko na Docsity!

Systemy wyborcze

Wybory stanowią podjęcie zbiorowej decyzji co do zaistnienia na arenie parlamentarnej określonych partii politycznych i rozmiaru ich reprezentacji. Pełnią funkcję udzielenia inwestytury do rządzenia oraz egzekwowania odpowiedzialności politycznej, równocześnie jednak:

  • nie zapewniają decydującego wpływu wyborcy na kształt koalicji parlamentarnej w systemach wielopartyjnych
  • nie gwarantują bezpośredniego wpływu wyborców na kształt partyjny gabinetu
  • nie zabezpieczają automatycznie zgodności decyzji podejmowanych z faktycznymi preferencjami wyborców.

Funkcje wyborów:

  • kreacyjna – wyłonienie parlamentu
  • legitymizacyjna – wyborcy legitymują swymi głosami zwycięską partię

Elementy systemu wyborczego

  1. kształt i rozmiar okręgu wyborczego.
  2. przeciętny „koszt” uzyskania jednego miejsca w parlamencie – mierzony liczbą głosów potrzebną do jego zdobycia.
  3. uprawnienia wyborcy w akcie głosowania, wg D. Rae są dwa typy: a) kategoryczne głosowanie – wyborca posiada jeden głos b) porządkujące – gdy ma możliwość oznaczenia kolejności kandydatów na liście, jej przestawienia, zestawienia kandydatów z różnych list, etc. (Szwajcaria)
  4. formuła wyborcza – reguła rozstrzygająca, który kandydat zostaje wybrany w danym okręgu i w jaki sposób następuje „przetworzenie” liczby głosów na mandaty. a) metoda przeliczania mandatów b) klauzula zaporowa c) wyrównawcza dystrybucja mandatów

Typologia systemów wyborczych

  1. pluralistyczne a) wariant klasyczny – okręgi jednomandatowe (Wielka Brytania, USA, Kanada) b) w okręgach wielomandatowyc – wyborca ma tyle głosów ile mandatów jest w danym okręgu (Turcja)
  2. większości absolutnej – okręgi jednomandatowe, kandydat musi mieć poparcie ponad 50% głosujących w okręgu. Jeśli nikt nie uzyska 50% to są dwie odmiany: a) system powtórnego głosowania (run-off ballot) – przeprowadza się druga turę gdzie stają dwaj najlepsi (prezydent we Francji, parlament w Austrii, Holandii) b) system alternatywnego głosowania (alternative vote) – wyborca wskazuje swoje preferencje na temat innych kandydatów
  3. semiproporcjonalny (zwany systemem SNTV) – wyborca ma jeden głos, okręgi wielomandatowe
  4. systemy proporcjonalne – dwa typy a) system list partyjnych – partie a nie wyborcy, zachowują pełną kontrolę nad uszeregowaniem preferencji dla kandydatów na liście b) system STV (the single transferable vote) – nie opisali

Formuły liczenia głosów

  1. formuła d’Hondta – należy do grupy formuł największych średnich. Polega na podzieleniu liczby głosów uzyskanych poprzez poszczególne partie w okręgu przez kolejne liczby całkowite (1,2,3 itd). Największe wyniki dostają mandat (nie wiem jak to inaczej wyjaśnić, na stronie 234 w demokracjach zachodnioeuropejskich jest fajna tabelka) – Holandia, Belgia, Austria, Portugalia. Korzystny dla partii silniejszych, uznawany za umiarkowanie proporcjonalny.
  2. formuła Sainte-Lague – (Skandynawia oprócz Finlandii) tak jak d’Hondta tylko że dzielnikami są nieparzyste (1, 3, 5, 7 itd), modyfikacja zmienia pierwszy dzielnik na 1,4. Korzystniejszy dla małych partii
  3. formuła STV – w Irlandii i na Malcie – umożliwia wyborcy wyrażenie swoich preferencji personalnych w szerokim zakresie. W małych okręgach (ok 5 mandatów), wyborca szereguje kandydatów od najbardziej do najmniej preferowanego, (dalej już czysta matematyka, jak ktoś chce się wgłębiać s 235)

Typologia wg Lakemana:

  1. systemy większościowe a. większości względnej
  • jednomandatowe okręgi (WB, USA, Nowa Zelandia)
  • wielomandatoweokręgi wyborcze (Turcja, Argentyna) b. większości absolutnej
  • jednomandatowe: drugie głosowanie (Francja) lub alternatywne głosowanie (Australia)
  • wielomandatowe: drugie lub alternatywne głosowanie
  1. Systemy semiproporcjonalne a. ograniczone głosowanie b. SNTV c. Komunikacyjne głosowanie
  2. systemy proporcjonalne a. listy partyjne
  • żadnego wyboru między kandydatami
  • wybór jednego kandydata w ramach listy
  • wybór więcej niż jednego kandydata w ramach listy
  • wybór kandydatów nie ograniczony jedną listą b. systemy mieszane c. STV

W Europie Zachodniej dominują okręgi jednomandatowe, głosowanie kategoryczne, formuła proporcjonalna.

Systemy silne – dysproporcjonalność, wielkie partie, stabilność gabinetowa Systemy słabe – przyporządkowane głównie celowi zwiększenia proporcjonalności.

Konsekwencje systemów wyborczych:

  • partie są nadreprezentowane lub podreprezentowane
  • deformacja w systemach większościowych jest większa
  • im większy okręg tym słabsza deformacja
  • stabilizacja systemu partyjnego zmniejsza deformacje
  • zastosowanie zasady alokacji wyrównawczej też zmniejsza