PALIĆ – NIE PALIĆ – OTO JEST PYTANIE?
Oczywiście, o szkodliwości palenia papierosów wiedzą wszyscy, ale niestety ten nałóg
niezmiennie pozostaje plagą społeczeństwa, przyczyniającą się do namnażania wielu chorób.
Straszą nas z ekranów telewizyjnych, gazet, wpisów w interneci. Nawet te makabryczne
zdjęcia na opakowaniach od papierosów nie są w stanie zastraszyć palaczy. Wiedząc o
konsekwencjach ludzie nadal palą. Ja natomiast nigdy nie chwycę za papierosa.
Składają się na to 2 poniższe powody. Jeden może wydawać się śmiesznym, tym
czasem drugi jest tragiczny.
Pierwszy powód wykształtował się jeszcze w dzieciństwie. Jako małe dzieci
przyjmujemy nawyki i zachowania dorosłych, chcemy być szybciej dorośli i być podobnymi
do swoich najbliższych. W moim otoczeniu były osoby palące. Odkąd pamietam tata i
dziadek palili papierosy. Dziadek dla żartu dawał mi „zapalić”, zasłaniając filtr. Taka zabawa
sprawiała dla mnie dużo frajdy, czułam się dorosła i poważna. Teraz, jako osoba dorosła,
wspominając to, nie jest już tak fajnie. Raczej nawet nie do końca rozumiem dlaczego
pozwalali mi na to. Owszem, kiedyś były inne czasy, ludzie nie były świadomi jaką krzywdę
może wyrządzić palenie. Przydarzyła nam się przykra sytuacja z dziadkiem, zaciągnęłam
dym papierosa w płuca, „palenie na niby” nie udało się tym razem. Byłam przerażona, do
dzisiaj pamietam ten ohydny posmak nikotyny. Nawet jako dziecko wyciągnęłam dla siebie
wniosek, że papierosy nie robią z ciebie superbohatera i z każdym rokiem mojego życia
świadomość tego faktu stała się coraz większa. Nazywam ten powód zabawnym, ponieważ
mam prawie 35 lat, a nadal czuje ten posmak nikotyny, dziękuję dziadkowi za to, że od
tamtego dnia już nie dotknęłam papierosa!
Drugi powód jest tragiczny, wolałabym o tym zapomnieć. Niestety, zostanie w mojej
pamięci na zawsze. Te przeżycie zmieniło mnie. Straciłam bardzo ważna osobę dla mnie.
Mój kuzyn umarł w wieku 25 lat. Zmarł na raka płuc. Palił. Czy papierosy odebrały u niego
życie? Tego nie wiem, ale palenie napewno pogorszyło sprawę po tym jak został
zdiagnozowany w wieku 22 lat. Przez te 3 lata walki nad rakiem nadal palił, nie rzucił nałóg.
Był w tym samym wieku co ja. Straszne jest to że ani prośbą ani groźbą nie udało nam się do
niego przemówić. Palił co raz więcej. Nie przekonały go straszne zdjęcia na opakowaniach,
ani programy na temat palenia. Kary rodziców również nie poskutkowały. Nałóg był
