Tance i muzyka ludowa, Schematy z Historia i społeczeństwo

Pobierz Tance i muzyka ludowa i więcej Schematy w PDF z Historia i społeczeństwo tylko na Docsity!

Tańce i muzyka

ludowa

Tańce narodowe

• (^) Polskie tańce narodowe – tańce

wywodzące się z tańców ludowych

terenów całej Polski.

Krakowiak

Krakowiak - wywodzi się z regionu krakowskiego, tańczony w żywym tempie, w takcie 2/4, z charakterystycznymi rytmami synkopowymi. Jest to jedyny polski taniec narodowy, który nie jest tańczony w takcie 3/4.Początkowo, taniec ten był tańczony jedynie przez lud wiejski. Z czasem jednak stał się tak popularny, że trafił nie tylko do bogatych domów mieszczańskich i na dwory szlacheckie, ale również rozprzestrzenił się na całą Polskę. W tej formie krakowiak pojawił się w XVIII wieku i oznaczał dwumiarowe tańce krakowskie. Z czasem taniec ten upowszechnił się, przenikając do muzyki symfonicznej i scenicznej. Nieodzowną częścią tańca są kolorowe stroje krakowskie, dodające mu piękna, uroku i świetności. W muzyce ludowej krakowiak zwykle rozpoczyna się przyśpiewką.

Mazur

Mazur - nazwa tańca pochodzi od regionu Mazowsze. Taniec ten łączy podobieństwo z oberkiem (w szybszym tempie) i kujawiakiem (powolnym). Rozpowszechnił się na całym świecie jako taniec towarzyski, oczywiście przetworzony artystycznie przez nauczycieli tańca. Oni to uporządkowali krok tańca ludowego i ustalili figury, dawniej dowolne, komponowane przez wodzirejów, którzy w mazurze mieli więcej pola do popisu niż w innych tańcach pochodzenia ludowego Ogólny charakter muzyki: muzyka dynamiczna, żywa, urozmaicona akcentami w różnych częściach taktu

1. Tryb: przeważnie durowy, często jednak połączony z molowym
2. Takt: 3/8 lub 3/
3. Tempo: średnie (mazur towarzyski) lub szybkie (mazur widowiskowy)

• Charakterystyka ruchowa: Ruch posuwisty, płynny, elegancki, a jednocześnie pełen fantazji, rozmachu i dynamiki, zamaszysty Mazura tańczy się parami w takcie trzymiarowym, w charakterystycznym rytmie. Spotykamy w nim kroki posuwiste i skoczne, przyklęki, wirowanie i szybkie przebieganie. Akcenty w mazurze porozmieszczane są w różnych częściach taktu, najczęściej jednak na trzeciej części, co nadaje żywy, a nawet ognisty charakter.

Kujawiak

• (^) Kujawiak - jest to taniec narodowy wywodzący się z ludowych tańców weselnych z regionu Kujaw. Ludowe nazwy tego tańca, to śpiący i kolebany. Nastrojowa, liryczna melodia w metrum trójdzielnym nadaje mu zalotny charakter. Kroki taneczne oparte są głównie na łagodnym chodzie i obrotach, tylko muzyczne akcenty podkreślane są przez mocniejsze przytupywania. Podstawowym krokiem w kujawiaku jest trójkrok chodzony (w jednym takcie wykonuje się trzy kroki taneczne). Polega on na chodzie w rytmie ćwierćnut na lekko ugiętych nogach. Wywodzi się z kujawskich obrzędów weselnych. Jest tańcem spokojnym. Liczymy do 3, metrum 3/4.

Polska muzyka ludowa

Polska muzyka ludowa wykazuje

wiele podobieństw do muzyki

ludowej innych krajów słowiańskich :

Czech, Słowacji, Ukrainy, Białorusi,

Rosji. Wykazuje również wiele analogii

do muzyki krajów Europy Zachodniej,

zwłaszcza w wątkach

pieśni balladowych , czy w składzie

zespołów instrumentalnych.

Muzykę ludową tworzyli amatorzy

śpiewacy oraz instrumentaliści, grający

w kapelach na weselach i innych

sytuacjach obrzędowych oraz na

zabawach.

Instrumenty ludowe

W Polsce możemy spotkać wiele różnych

instrumentów ludowych.

Do najpopularniejszych, występujących

na terenie całego kraju, zaliczyć można

grzechotki, terkotki, gwizdki, fujarki. Oprócz

nich występowały instrumenty regionalne.

Tutaj można wymienić dudy, które

w zależności od regionu mogły mieć różne

nazwy - składały się z worka z koziej skóry

i dwóch piszczałek, z których jedna

nazywana była przebierką. Na Podhalu

pasterze grali na trembitach - długich trąbach,

o długości nawet do 5 metrów.

Z instrumentów strunowych

do najpopularniejszych należały małe

skrzypce - mazanki, oktawki, basy, maryna.

W niektórych rejonach grano także

na bębnach, dzwonkach, okarynach

i klarnetach.

Muzyka ludowa najczęściej wykonywana była

zespołowo przez kapele ludowe. Ich skład

mógł się różnić w zależności od regionu,

jednak najczęściej składały się ze skrzypiec,

dud, klarnetu i bębna.