Pobierz TRANSPORT PRZENOŚNIKOWY a) przenośniki cięgnowe ... i więcej Publikacje w PDF z Transport tylko na Docsity!
Instytut Konstrukcji Maszyn
Katedra Maszyn Roboczych i Transportu Bliskiego
Budowa
Podstawy projektowania
Eksploatacja
TRANSPORT PRZENO Ś NIKOWY
a) przeno ś niki ci ę gnowe (ta ś mowe,
kubełkowe, zabierakowe, członowe)
b) bezci ę gnowe (wibracyjne, grawitacyjne,
ś rubowe, przepływowe)
Przenośniki - ś rodek transportu bliskiego o ograniczonym zasi ę gu
i ruchu ci ą głym słu Ŝą cy do przemieszczania materiałów (np. surowców,
półfabrykatów , podzespołów ) w stanie sypkim luzem lub w postaci
ładunków jednostkowych wzdłu Ŝ ś ci ś le okre ś lonej trasy.
Systemy transportu przeno Systemy transportu przenośśnikowegonikowego – – podział przenopodział przenośśnikówników
Podział przenośników
a) ze wzgl ę du na organ przemieszczaj ą cy materiał transportowany:
1- ci ę gnowe, 2- bezci ę gnowe, 3 -z o ś rodkiem po ś rednicz ą cym
b) ze wzgl ę du na cechy konstrukcyjno-u Ŝ ytkowe:
- w grupie ci ę gnowych: ta ś mowe, członowe, kubełkowe, zabierakowe,
ci ą gn ą co-nios ą ce
- w grupie bezci ę gnowych: wałkowe oraz kr ąŜ kowe nienap ę dzane i nap ę dzane,
ś rubowe ( ś limakowe), wstrz ą sowe, wibracyjne, miotajace,
- w grupie z o ś rodkiem po ś rednicz ą cym: pneumatyczne, hydrauliczne,
c) ze wzgl ę du na sposób działania: przemieszczaj ą ce materiał ci ą gł ą strug ą lub w
sposób pulsacyjny (okresowy)
d) ze wzgl ę du na układ i ukształtowanie trasy: o trasie liniowej poziomej lub
wielopoziomowej, o trasie ukształtowanej w ró Ŝ nych kierunkach i poziomach,
zło Ŝ onej z odcinków poziomych, pochyłych i łukowych
Charakterystyka techniczna transportowanych materiałów sypkich,Charakterystyka techniczna transportowanych materiałów sypkich, ziarnistych,ziarnistych,
bryłowych i sztukowychbryłowych i sztukowych - - tzw.tzw. transport materiałów luzemtransport materiałów luzem
Podstawowe cechy materiałów, z uwagi na mo Ŝ liwo ść ich
transportowania luzem:
- g ę sto ść usypowa i k ą t naturalnego usypu
- współczynnik tarcia (wewn ę trznego i zewn ę trznego)
- granulacja, wilgotno ść , twardo ść
- własno ś ci koroduj ą ce i truj ą ce
- własno ś ci samozapalaj ą ce i wybuchowe
- skłonno ść do zlegania si ę (do tworzenia zasklepie ń )
- skłonno ść do zlepiania i do zbijania si ę
- skłonno ść do zamarzania
………………………….……..
.……………………….…….....
……………………..………….
…………………….…………..
……………………….……......
…………………………..…….
……………………………..….
……………………………..….
………………………….……..
.……………………….…….....
……………………..………….
…………………….…………..
……………………….……......
…………………………..…….
……………………………..….
……………………………..….
………………………….……..
.……………………….…….....
……………………..………….
…………………….…………..
……………………….……......
…………………………..…….
……………………………..….
……………………………..….
Charakterystyka techniczna transportowanych materiałów sypkich, Charakterystyka techniczna transportowanych materiałów sypkich, ziarnistych,ziarnistych,
bryłowych i sztukowych bryłowych i sztukowych - - tzw.tzw. transport materiałów luzemtransport materiałów luzem
GGęęstostośćść usypowausypowa ρρρρρρ ρρ^ – to^ masa jednostki obj ę to ś ci materiału swobodnie usypanego,
zale Ŝ y od ziarnisto ś ci (granulacji) cz ą stek materiału i stanu wilgotno ś ci, w
przypadku materiałów kawałkowych i ziarnistych ze zmniejszaniem cz ą stek
materiału obni Ŝ a si ę jego g ę sto ść usypowa, w wyniku zag ę szczania materiału
powodowanego równomiernym ś ciskaniem, g ę sto ść usypowa mo Ŝ e zwi ę kszy ć si ę (np.
w przypadku materiałów suchych i dobrze sypi ą cych si ę o 5-10% oraz w przypadku
materiałów wilgotnych, higroskopijnych i zbijaj ą cych si ę o 30-50%).
Znajomo ść g ę sto ś ci usypowej transportowanego materiału jest jedn ą z podstawowych
informacji niezb ę dnych do wyznaczania wydajno ś ci urz ą dze ń transportowych.
Transportowane materiały w zale Ŝ no ś ci od warto ś ci g ę sto ś ci usypowej, zwykle dzieli si ę na:
a) lekkie, dla których ρρρρ ≤ 0,6 [t/m^3 ],
b) ś rednie: 0,6 < ρρρρ ≤ 1,1 [t/m^3 ],
c) ci ęŜ kie: 1,1 < ρρρρ ≤ 2,0 [t/m^3 ],
d) bardzo ci ęŜ kie:ρρ ρρ > 2,0 [t/m^3 ].
K Kąąt naturalnegot naturalnego usypuusypu materiałumateriału φφφφ φφφφ uu – to k ą t nachylenia tworz ą cej sto Ŝ ka
wzgl ę dem jego podstawy, usypanego na płaszczy ź nie poziomej, jego warto ść zale Ŝ y od
składu granulometrycznego materiału, wilgotno ś ci, temperatury i skłonno ś ci do
zlepiania si ę. Wyró Ŝ nia si ę k ą ty naturalnego usypu w spoczynku oraz k ą t naturalnego
usypu w ruchu (φφφφφφ φφ uu--ruchruch ≈≈ 5050 - -70%70% φφφφ φφφφ uu--spoczynekspoczynek))
Charakterystyka techniczna transportowanych materiałów sypkich, Charakterystyka techniczna transportowanych materiałów sypkich, ziarnistych,ziarnistych,
bryłowych i sztukowych bryłowych i sztukowych - - tzw.tzw. transport materiałów luzemtransport materiałów luzem
Podział materiałów z uwagi na granulacj ę i jednorodno ść cz ą stek
a) pyliste a ≤ 0,05 [mm] (np. cement portlandzki)
b) proszkowe 0,05 < a ≤ 0,5 [mm] (np. miałki piasek)
c) ziarniste 0, 5 < a ≤ ,10 [mm] (np. drobny Ŝ wir)
d) drobnokawałkowe 10 < a ≤ 50 [mm] (np. Ŝ wir)
e) ś redniokawałkowe 50 < a ≤ 150 [mm] (np. w ę giel)
f) wielokawałkowe 150 < a ≤ 300 [mm] (np. ruda)
g) bryłowate a > 300 [mm] (np. głazy)
Jednorodno ść cz ą stek materiału pod wzgl ę dem wielko ś ci - okre ś la si ę stosunkiem
wymiaru cz ą steczki najwi ę kszej amax do wymiaru cz ą steczki najmniejszej amin:
K = amax/amin ;
► je ś li K> 2,5 to materiał uwa Ŝ a si ę za niesortowany,
► je ś li^ K^ ≤^ 2,5^ to uznaje si ę^ Ŝ e jest to materiał sortowany (jednorodny)
Granulacja materiału oznacza liczbowe okre ś lenie cz ą stek materiału wg ich wielko ś ci;
wielko ść cz ą stek okre ś la si ę najwi ę kszym wymiarem długo ś ci mierzonym po przek ą tnej
prostopadło ś cianu stanowi ą cego obrys danej cz ą stki:
Materiały sortowane okre ś la si ę według ś rednich wielko ś ci kawałków definiowanej nast ę puj ą co:
a = (amax + amin)/
Charakterystyka techniczna transportowanych materiałów sypkich, Charakterystyka techniczna transportowanych materiałów sypkich, ziarnistych,ziarnistych,
bryłowych i sztukowych bryłowych i sztukowych - - tzw.tzw. transport materiałów luzemtransport materiałów luzem
Podział z uwagi na ś cieraj ą ce oddziaływanie transportowanych materiałów na
elementy konstrukcyjne przeno ś ników:
a) materiały nie ś cieraj ą ce (np. talk)
b) mało ś cieraj ą ce (np. szpat wapienny)
c) ś rednio ś cieraj ą ce (np. koncentrat apatytowy)
d) bardzo ś cieraj ą ce (np. granit)
Wybrane własno ś ci podstawowych materiałów transportowanych luzem:
W ę giel brunatny 0,45 ÷÷÷÷ 0,75 30 ÷÷÷÷ 40 0,6 ÷÷÷÷ 0,
W ę giel kamienny 0,8 (^) ÷÷÷÷ 1,0 45 0,
Piasek formierski 1,2 (^) ÷÷÷÷ 1,6 (^30) ÷÷÷÷ 40 0,
Cement portlandzki 1,2 ÷÷÷÷ 1,8 (^20) 0,8 ÷÷÷÷ 0,
Współczynnik tarcia
po stali μμμμ
K ą t naturalnego
usypu φφφφ u [^0 ]
G ę sto ść usypowa ρρρρ
Nazwa materiału [t/m 3 ]
………………………….……..
.……………………….…….....
……………………..………….
…………………….…………..
……………………….……......
…………………………..…….
……………………………..….
……………………………..….
………………………….……..
.……………………….…….....
……………………..………….
…………………….…………..
……………………….……......
…………………………..…….
……………………………..….
……………………………..….
………………………….……..
.……………………….…….....
……………………..………….
…………………….…………..
……………………….……......
…………………………..…….
……………………………..….
……………………………..….
NAPNAP ĘĘ DY PRZENODY PRZENO ŚŚ NIKÓW TANIKÓW TA ŚŚ MOWYCHMOWYCH^ - -^ wybrane konstrukcjewybrane konstrukcje
NAJCZNAJCZ ĘŚĘŚ CIEJ STOSOWANE UKŁADY PROWADZENIA TACIEJ STOSOWANE UKŁADY PROWADZENIA TA ŚŚ M PRZENOM PRZENO ŚŚ NIKÓWNIKÓW
UKŁADY NAPINAJUKŁADY NAPINAJ ĄĄ CECE
………………………….……..
.……………………….…….....
……………………..………….
…………………….…………..
……………………….……......
…………………………..…….
……………………………..….
……………………………..….
………………………….……..
.……………………….…….....
……………………..………….
…………………….…………..
……………………….……......
…………………………..…….
……………………………..….
……………………………..….
………………………….……..
.……………………….…….....
……………………..………….
…………………….…………..
……………………….……......
…………………………..…….
……………………………..….
……………………………..….
Zasada sprzZasada sprz ęŜęŜ enia ciernego w przenoenia ciernego w przeno śś nikach tanikach ta śś mowychmowych^ – –
(procedura oblicze(procedura oblicze ńń wg.wg.^ PNPN^ – –^ 93/M93/M--46552)46552)^ – –^ zalezaleŜŜnonośści teoretyczneci teoretyczne
UU ŜŜ yteczna siła pociyteczna siła poci ąą gowa bgowa b ęę bna przy rozwinibna przy rozwini ęę tym tarciutym tarciu
max
P P S e
u z
Sprz ęŜ enie cierne umo Ŝ liwia ruch ta ś my i decyduje o mo Ŝ liwo ś ciach transportowych przeno ś nika ta ś mowego. Dla uzyskania du Ŝ ych sił sprz ęŜ enia ciernego nale Ŝ y zapewni ć odpowiedni nacisk ta ś my na powierzchni ę b ę bna nap ę dowego przez jej naci ą g za pomoc ą mechanizmów napinaj ą cych. Napi ę cie ta ś my powinno zapewni ć dobre sprz ęŜ enie ta ś my z b ę bnem i niezbyt du Ŝ e jej ugi ę cie w cz ęś ci ładownej, by nie wyst ą pił „efekt skoczni” i zrzucanie materiału z ta ś my, jak równie Ŝ nadmierne oddziaływanie dynamiczne na podpory kr ąŜ nikowe. Zbyt du Ŝ e napi ę cie ta ś my powoduje zmniejszenie trwało ś ci zm ę czeniowej ta ś my, jej poł ą cze ń oraz b ę bnów i kr ąŜ ników.
U Ŝ yteczna sił ą poci ą gowa Pu :
Maksymalna siła w ta ś mie w fazach ruchu nieustalonego (rozruch, hamowanie)
_max μα
e
k
S S
p
nr r
gdzie: kp – współczynnik zabezpieczenia przed po ś lizgiem;
a) dla b ę bna z płaszczem sztywnym podczas ruchu ustalonego kpu = 1,3 ; podczas rozruchu kpr = 1,0(1,3 ), podczas hamowania kph=1,1; b) dla b ę bna z okładzin ą elastyczn ą na płaszczu no ś nym o grubo ś ci h>6mm podczas ruchu ustalonego kpu = 1,2 ; podczas rozruchu kpr = 1,1 , podczas hamowania kph=1,1;
U Ŝ yteczn ą sił ę sprz ęŜ enia ciernego Pu mo Ŝ na zwi ę ksza ć trzema sposobami:
- zwi ę kszenie siły naci ą gu Sn (wpływ liniowy); 2) zwi ę kszenie współczynnika sprz ęŜ enia μμμμ (wpływ wykładniczy); 3) zwi ę kszenie kata opasania αααα (wpływ wykładniczy)
Obliczenia podstawowe przenoObliczenia podstawowe przeno śś nikówników^ tasmowychtasmowych
Wydajno ść masowa:
n z
Q = 3600 ⋅ F ⋅ v ⋅ ρ⋅ k ⋅ k
gdzie: F – pole przekroju nominalnego strugi nosiwa zale Ŝ ne od jego wła ś ciwo ś ci oraz geometrii niecki [m^2 ]; v – pr ę dko ść ta ś my [m/s]; ρρρρ – g ę sto ść usypowa nosiwa [t/m^3 ]; kn – współczynnik uwzgl ę dniaj ą cy pochylenie trasy przeno ś nika (dla k ą ta αααα < 4^0 → kn = 1.0 ; dla 40 < αααα < 10^0 → kn = 0.95 ; dla 100 < αααα < 17^0 → kn = 0.88 ; dla 170 < a < 20^0 → kn = 0.81 ; kz – współczynnik załadowania okre ś laj ą cy stopie ń wykorzystania przekroju nominalnego kz = 0.6 – 0.
Opory ruchu ta ś my:
a) opory główne (rozło Ŝ one w sposób ci ą gły wzdłu Ŝ przeno ś nika): opory wgniatania ta ś my w kr ąŜ niki, opory ruchu kr ąŜ ników, opory przeginania ta ś my na kr ąŜ nikach, opory zwi ą zane z deformacj ą strugi urobku na podporach kr ąŜ nikowych; b) opory skupione: opory w miejscu zasilania przeno ś nika urobkiem zwi ą zane z jego przyspieszaniem, tarciem o ś cianki ogranicze ń bocznych oraz przeginaniem ta ś my na b ę bnach c) opory zwi ą zane z podnoszeniem urobku.
Podstawowe metody oblicze ń :
a) metoda oporów jednostkowych (wymaga znajomo ś ci poszczególnych oporów składowych – np. oporu przewijania ta ś my na b ę bnach, wgniotu kr ąŜ nika w ta ś m ę , itp., i daje dobre wyniki pod warunkiem znajomo ś ci poszczególnych oporów b) metoda podstawowa wyznaczania oporów ł ą cznych przeno ś nika (wg DIN 22101), zalecana do obliczania konstrukcji przeno ś ników o długo ś ci L=60-1000m i nachyleniu trasy < 15^0
Przykłady zastosowaPrzykłady zastosowa ńń^ przenoprzeno śś ników taników ta śś mowychmowych
PRZENOPRZENO ŚŚ NIK TANIK TA ŚŚ MOWY RUROWYMOWY RUROWY
PRZENO PRZENO ŚŚ NIKI KUBEŁKOWENIKI KUBEŁKOWE
………………………….……..
.……………………….…….....
……………………..………….
…………………….…………..
……………………….……......
…………………………..…….
……………………………..….
……………………………..….
………………………….……..
.……………………….…….....
……………………..………….
…………………….…………..
……………………….……......
…………………………..…….
……………………………..….
……………………………..….
………………………….……..
.……………………….…….....
……………………..………….
…………………….…………..
……………………….……......
…………………………..…….
……………………………..….
……………………………..….
Przenośniki wstrząsowe są to przenośniki przemieszczające
materiały luzem pod działaniem ruchów wahliwych lub drgań rynny
RozróŜnia się:
- przenoprzenośśnikiniki wstrzwstrząąsowesowe
o cz ę stotliwo ś ci ruchów 0.7 do 7Hz i amplitudzie 20 do 150mm.
o cz ę stotliwo ś ci drga ń 7 do 50Hz i amplitudzie 0,5 do 15mm.
PRZENO Ś NIKI DRAJ Ą CE - PODZIAŁ OGÓLNY
PRZENO Ś NIKI WIBRACYJNE – PODZIAŁ FUNKCJONALNY
1.1. w zalew zaleŜŜnonośści od kierunku i poziomu przemieszczania rozróci od kierunku i poziomu przemieszczania rozróŜŜniamy pniamy przenorzenośśniki:niki:
poziome, pochyłe i pionowe.poziome, pochyłe i pionowe.
2.2. ze wzglze wzglęędu na sposób umocowania koryta: podwieszone na swdu na sposób umocowania koryta: podwieszone na swobodnych sprobodnych spręŜęŜystychystych
podwieszkach i wsparte na pochyłych sprpodwieszkach i wsparte na pochyłych spręŜęŜystych podporach,ystych podporach,
3.3. odnoodnośśnie do ilonie do ilośści jednoczeci jednocześśnie drgajnie drgająących mas:cych mas: jednomasowejednomasowe,, dwumasowedwumasowe
ii^ wielomasowewielomasowe,,
4.4. według rodzaju dynamicznego wywawedług rodzaju dynamicznego wywaŜŜenia:enia: niewywaniewywaŜŜoneone i wywai wywaŜŜone,one,
5.5. z punktu widzenia iloz punktu widzenia ilośści roboczych elementów:ci roboczych elementów: jednokorytowejednokorytowe ii dwukorytowedwukorytowe,,
6.6. z uwagi na charakterystykz uwagi na charakterystykęę sprspręŜęŜystych elementów: z systeystych elementów: z systemem rezonansowym,mem rezonansowym,
dorezonansowymdorezonansowym ii zarezonansowymzarezonansowym..
Podstawowe typu przeno Podstawowe typu przeno śś ników drgajników drgaj ąą cychcych
Podstawowe typu przeno ś ników drgaj ą cych
a) typu bezwładno ś ciowego
b) typu mimo ś rodowego
c) typu elektromagnetycznego
d) typu pneumatycznego
e) typu hydraulicznego
Podstawowe zespoły (opis): 1. rynna transportowa; 2. wibrator; 3. element spr ęŜ ysty; 4. zawieszenie spr ęŜ yste; 5- rama wsporcza; 6. siłownik; 7. pompa; 8. rozrz ą d
1 – rynna, 2 – nap ę d dwumasowy, 3 – spr ęŜ yna, 4 – ś ruba do regulacji k ą ta ββββ, 5- regulacja ustawienia k ą ta αααα, 6- zasobnik zasypowy, 7- zasobnik zsypowy, 8- czujnik przemieszczenia rynny, 9- akcelerometr dwukierunkowy, 10- czujnik pr ę dko ś ci obrotowej, 11- czujnik kontroli materiału, 12- wzmacniacz sygnałów, 13- karta A/C, 14- komp. system akwizycji danych
Przykładowy model przeno ś nika wibracyjnego typu bezwładno ś ciowego
………………………….……..
.……………………….…….....
……………………..………….
…………………….…………..
……………………….……......
…………………………..…….
……………………………..….
……………………………..….
………………………….……..
.……………………….…….....
……………………..………….
…………………….…………..
……………………….……......
…………………………..…….
……………………………..….
……………………………..….
………………………….……..
.……………………….…….....
……………………..………….
…………………….…………..
……………………….……......
…………………………..…….
……………………………..….
……………………………..….
Model teoretyczny ruchu pojedynczego ziarna
Siła bezwładno ś ci ziarna wyra Ŝ a si ę zale Ŝ no ś ci ą : 4 n Asin ( 2 n t )
g
G
B
Siła bezwładno ś ci B ciała swoj ą składow ą normaln ą , stara si ę oderwa ć od rynny, przeciwdziała temu składowa normalna siły ci ęŜ ko ś ci G , a z warunku równowagi tych składowych wylicza si ę czas t 2 odpowiadaj ą cy pocz ą tkowi fazy trzeciej, tj. fazy lotu swobodnego ciała:
K
arcsin
2 n
t 2 ⋅
π
gdzie: K - współczynnik podrzutu (K -jest wielko ś ci ą charakterystyczn ą dla przeno ś ników wibracyjnych) α
π β
g cos
4 n A sin K
⋅
⋅ ⋅ ⋅
Podrzut materiału na rynnie wyst ę puje tylko wtedy, kiedy K > 1
.
W momencie upadku ziarna na rynn ę (czas t 3 ) wychylenie ziarna i rynny w kierunku normalnym s ą równe i wobec powy Ŝ szego mo Ŝ liwym jest wyznaczenie czasu t 3 :
n n K
m
t
arcsin
3
gdzie: m – jest współczynnikiem długości lotu, który określa stosunek czasu swobodnego lotu ziarna do okresu drgań rynny TR.
Współczynnik podrzutu mo Ŝ na wyrazi ć równie Ŝ zale Ŝ no ś ci ą
Model teoretyczny ruchu pojedynczego ziarna
1 2 m sin 2 m
cos 2 m 2 m 1 K
2 2 2 ^ +
⋅ − ⋅
⋅ + ⋅ −
π π
π π
Wykres funkcji K(m)
Przy odpowiednio du Ŝ ym współczynniku podrzutu K , warto ść m mo Ŝ e by ć wi ę kszy od jedno ś ci, a zatem czas lotu mo Ŝ e by ć wi ę kszy od okresu drga ń rynny TR (np. rys poni Ŝ ej przedstawia przypadki, kiedy czas lotu jest wielokrotno ś ci ą okresu drga ń rynny).
Dla potrzeb praktyki in Ŝ ynierskiej, przy wyznaczaniu współczynnika podrzutu K, mo Ŝ na korzysta ć z wykresu:
Wykres normalnych składowych przemieszczenia ziarna przy róŜnych wartościach K i m
Model teoretyczny ruchu pojedynczego ziarna
Na podstawie analizy ruchu ciała po rynnie przeno ś nika wibracyjnego uzyskuje si ę nast ę puj ą ca zale Ŝ no ść na długo ść drogi jego lotu swobodnego sl:
( cos α ctg β sin α)
2 n
gm
s
2
2
l ⋅ ⋅ −
a ś rednia pr ę dko ść transportowania pojedynczego ziarna wynosi:
υ ( cos α ctg β sin α)
2 pn
gm
pT
s l^2
śr ⋅ ⋅ −
W przypadku transportowania warstwy materiału, wprowadza si ę współczynnik ξξξξ uwzgl ę dniaj ą cy takie zjawiska, jak po ś lizgi materiału, nierównomierna pr ę dko ść na ró Ŝ nych gł ę boko ś ciach warstwy, opory powietrza, itp.. Zatem ś rednia pr ę dko ść transportowania warstwy materiału wynosi: υ ξ ( cos α ctg β sin α)
2 pn
g m
2
śr m ⋅ ⋅ −
a ś rednia wydajno ść masowa przeno ś nika wibracyjnego: Q =ρ n^ ⋅ F ⋅^ υ śrm
gdzie: ρ n – gęstość nasypowa, [t/m^3 ], F – pole powierzchni warstwy transportowanego materiału, [m^2 ], p – pierwsza z kolei liczba naturalna większa od m
………………………….……..
.……………………….…….....
……………………..………….
…………………….…………..
……………………….……......
…………………………..…….
……………………………..….
……………………………..….
………………………….……..
.……………………….…….....
……………………..………….
…………………….…………..
……………………….……......
…………………………..…….
……………………………..….
……………………………..….
………………………….……..
.……………………….…….....
……………………..………….
…………………….…………..
……………………….……......
…………………………..…….
……………………………..….
……………………………..….
Model teoretyczny ruchu pojedynczego ziarna
Z analizy w/w podanych zale Ŝ no ś ci wynika, Ŝ e ś redni ą pr ę dko ść ziarna, a tym samym wydajno ść masow ą nie mo Ŝ na wyznacza ć dla wszystkich warto ś ci stosunku K. Nie mo Ŝ na w/w zale Ŝ no ś ci stosowa ć , je Ŝ eli lot ziarna jest stosunkowo krótki i w ruchu ziarna przewa Ŝ aj ą po ś lizgi, a wi ę c kiedy stosunek K jest bliski jedno ś ci. Ponadto zale Ŝ no ś ci nie mo Ŝ na stosowa ć , kiedy ziarno po odbiciu si ę od rynny spada na ni ą w tzw. „strefie wzlotu”.
Wykres normalnych składowych przemieszczenia ziarna: a) l ą dowanie w strefie wzlotu, b) l ą dowanie poni Ŝ ej strefy wzlotu
Powy Ŝ ej punktów II wg. rys. a w obszarze zakreskowanym – czyli w strefie wzlotu, ziarno opadaj ą ce na koryto musi si ę natychmiast poderwa ć do nast ę pnego lotu. Poniewa Ŝ jednak, im wy Ŝ ej znajduje si ę koryto (punkt III), tym jego pr ę dko ść jest mniejsza i ziarno otrzyma mniejsz ą pr ę dko ść pocz ą tkow ą , a zatem i lot b ę dzie krótszy. W ten sposób ruch materiału b ę dzie składał si ę na przemian z długich i krótkich skoków (rys. a). Na podstawie analizy w/w zale Ŝ no ś ci, wynika, Ŝ e materiał zawsze spada poni Ŝ ej strefy wzlotu, gdy 1<K<3,3 (dla przeno ś ników jednokorytowych, typu lekkiego, podpartych lub podwieszonych, z nap ę dem bezwładno ś cio- wym, nale Ŝ y odpowiednio stosowa ć : - przy materiałach proszkowych i pylistych K≈≈≈≈3,0÷÷÷÷3,3 oraz - przy materiałach ziarnistych i kawałkowych K≈≈≈≈2,8÷÷÷÷3,0).
Przykłady zastosowa Przykłady zastosowa ńń przenoprzeno śś ników wibracyjnychników wibracyjnych
[1] Czubak A., „Przenośniki wibracyjne”, Wydawnictwo „Śląsk”, Katowice 1964.
[2] Czubak A., Michalczyk J., „Teoria transportu wibracyjnego”, Wydawnictwo
Politechniki Świetokrzyskiej, Kielce 2001.
[3] Goździecki M., Świątkiewicz., „Przenośniki”, WNT, wyd. 2, Warszawa 1979.
[4] Markowski M., „Przenośniki cz.2” Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej
wyd.3 Łódź 1995
4] Furmanik K.: Transport przenośnikowy. UWND Kraków 2008
Literatura
………………………….……..
.……………………….…….....
……………………..………….
…………………….…………..
……………………….……......
…………………………..…….
……………………………..….
……………………………..….
………………………….……..
.……………………….…….....
……………………..………….
…………………….…………..
……………………….……......
…………………………..…….
……………………………..….
……………………………..….
………………………….……..
.……………………….…….....
……………………..………….
…………………….…………..
……………………….……......
…………………………..…….
……………………………..….
……………………………..….
