Ubezpieczenie kredytu w międzynarodowych stosunkach gospodarczych, Ćwiczenia z Zarządzanie instytucjami finansowymi

Pobierz Ubezpieczenie kredytu w międzynarodowych stosunkach gospodarczych i więcej Ćwiczenia w PDF z Zarządzanie instytucjami finansowymi tylko na Docsity! Ubezpieczenie kredytu w międzynarodowych stosunkach gospodarczych. Są różne formy wymiany – barter, zapłata gotówką, przelewem. Istotnym elementem jest kupno – sprzedaż z terminem zapłaty odroczonym. Koszt tych transakcji jest duży, aby sprzedać trzeba szukać kontrahenta, któremu odpowiadają warunki. Nastąpiło zintensyfikowanie sprzedaży na zasadzie kredytowej , zawiera ona ogromną ilość niebezpieczeństw największe i najczęstsze są po stronie eksportera. W związku z tym wiadomym jest że w gospodarce rynkowej o rozwoju gospodarki świadczy ile i w jaki sposób uczestniczy w wymianie międzynarodowej. Każde państwo powinno być zainteresowane aby ich bilans był prawidłowy (eksport powinien być większy od importu). Powinna stworzyć gwarancję aby zminimalizować niebezpieczeństwo związane z wymianą międzynarodową, do niebezpieczeństwa zalicza się niestabilną sytuację kraju, różnice w kursach walut, nie znanej sytuacji prawnej, politycznej etc. ) Kontrakt eksportowo – importowy reguluje prawa i obowiązki stron część jego oparta jest na umowie ubezpieczenia kredytu. Można eksportować gdy ma się gwarancję otrzymania pieniędzy oraz musi być wsparcie ze strony państwa (zrodziło to się po I wojnie światowej.) Składka ubezpieczenia kredytu zależy od wielu czynników np. państwa o niestabilnej sytuacji ekonomicznej mają wyższą składkę. Wspieranie eksportu jest elementem promocyjnym w stosunku do eksportu dóbr i przyczynią się do wzrostu konkurencji na rynku międzynarodowym. Są również negatywne sytuację, gdy szybki rozwój handlu przy braku kapitału powoduje zachwianie wymiany(rosną długi i zobowiązania). Aby to uniemożliwić powołane są podmioty, dla eksporterów, które je wspierają. Kumulacja składki zależy od pewnych grup ryzyka. Są też pewne wyłączenia. Ubezpieczenia ryzyka zawiera 75 – 90% wartości przedmiotu ubezpieczenia, reszta należy do eksportera (ma to cechy prewencyjne) . jeżeli towar dotrze na miejsce ale nie zostanie odebrany (sytuacja regulowana przez prawo międzynarodowe lub umowę) jest pełna odpowiedzialność. Ubezpieczycielowi służy prawo regresu w stosunku do importera. Eksporter może dochodzić swoich praw w postępowaniu adnezyjnym na drodze sądowej (dotyczy to części, która nie podlega ubezpieczenia) gwarancje państwa ułatwiają dochodzenie roszczeń na gruncie międzynarodowym. Intensyfikacja kredytów eksportowych ma miejsce po II wojnie światowej (nie dotyczy to krajów demokracji ludowej). Na początku lat 50 funkcje kredytowania przejęły banki ale w dalszej perspektywie coraz droższa technologia była przedmiotem eksportu i banki nie były w stanie zabezpieczyć działania na arenie międzynarodowej. Narodziła się instytucja reasekuracji. Ubezpieczyciele mogli przyjmować eksportowe transakcje, których część sprzedawali aby można było realizować działalność ubezpieczeniową. docsity.com