Pobierz udar mózgu - udar mozgui jego skutki. rehabilitacja tabele i więcej Streszczenia w PDF z Biologia tylko na Docsity! ZADANIA PIELĘGNIAREK NALEŻĄCYCH DO ZESPOŁU UDAROWEGO: • współudział w postępowaniu ratującym życie — za- równo w intensywnym nadzorze, jak i w leczeniu; • zapobieganie powikłaniom udaru; • uczestnictwo w rehabilitacji i psychoterapii; • edukacja pacjenta w zakresie samoobsługi, samokon- troli i prozdrowotnego stylu życia; • edukacja rodziny w zakresie opieki nad chorym. Plan działania pielęgnacyjnego - trzeba dostosować do sta- nu klinicznego pacjenta. Najważniejszymi kryteriami oceny ciężkości stanu chorych z punktu widzenia pielęgniarskiego są: • stan przytomności; • kontakt werbalny; • aktywność motoryczna; • stopień niezależności w zakresie codziennych czynności; • funkcje zwieraczy; • zdolność połykania; • skłonność do powstawania odleżyn. OCENA STOPNIA TRUDNOŚCI PIELĘGNACYJNYCHU CHORYCH Z UDAREM MÓZGU I° (małe trudności pielęgnacyjne) — pełna lub prawie pełna samoobsługa, chory chodzący, można nawiązać kontakt słowny. • Chorzy z tej grupy wymagają niewielkiej pomocy, ale — podobnie jak inni pacjenci — dużego zainteresowania ze strony pielęgniarek. • Rozmowa i częsty kontakt z pacjentem pozwalają określić, jakie ma wątpliwości i trudności. Nie należy go wyręczać w codziennych czynnościach, ale powinno się zachęcać do aktywności, instruować, jak pokonać niesprawność, oraz asekurować, aby pozbył się obaw i nabrał pewności siebie. II° (średnie trudności pielęgnacyjne) — brak samoobsługi, chory nie chodzi, ma trudności w zmianie pozycji ciała, występują zaburzenia funkcjonowania zwieraczy, trudności w połykaniu, spowolnienie lub pobudzenie psychoruchowe, kontakt słowny z otoczeniem utrudniony lub zniesiony. • Pacjenci wymagają pomocy pielęgniarek przy wszystkich codziennych czynnościach, intensywnej pielęgnacji i obserwacji. W tej grupie chorych występuje ryzyko odleżyn, infekcji i zakrzepicy żylnej kończyn dolnych. W przypadku pacjentów pobudzonych konieczne jest założenie barierek zabezpieczających przed wypadnięciem z łóżka i urazami. III° (duże trudności pielęgnacyjne) — zaburzenia przytomności, brak aktywności ruchowej, brak możliwości połykania, zaburzenia funkcjonowania zwieraczy. • Chorzy są całkowicie zależni od otoczenia. Wymagają intensywnej opieki i pielęgnacji, karmienia przez sondę, utrzymania drożności dróg oddechowych, założenia cewnika do pęcherza oraz intensywnego nadzoru podstawowych funkcji życiowych. W tej grupie istnieje wysokie ryzyko odleżyn, infekcji i zakrzepicy żylnej kończyn dolnych. W przebiegu udaru mózgu mogą wystąpić powikłania, które wydłużają okres hospitalizacji, powodują wzrost kosztów leczenia, utrudniają rehabilitację i stanowią zagrożenie życia. Im cięższy jest stan kliniczny chorego, tym większe jest ryzyko powikłań. Ich profilaktykę należy rozpocząć natychmiast po przyjęciu pacjenta do szpitala. PROFILAKTYKA POWIKŁAŃ Zapobieganie zakażeniom układu oddechowego Zaleganie wydzieliny w drogach oddechowych i aspiracja pokarmów to częste przyczyny infekcji układu oddechowego. Utrzymanie drożności dróg oddechowych i poprawę wentylacji płuc uzyskuje się przez: • ułożenie chorego w pozycji zapobiegającej zapadaniu się języka i umożliwiającej drenaż dróg oddechowych; • częste odsysanie śluzu i śliny; • oklepywanie klatki piersiowej w kierunku od podstawy do szczytu płuc, jeśli chory dobrze toleruje zabieg; • ćwiczenia oddechowe, powtarzane wielokrotnie w ciągu doby; Zapobieganie infekcjom układu moczowego Cewnikowanie jest konieczne z powodu upośledzenia funkcji zwieraczy lub współistniejących chorób układu moczowo-płciowego oraz zaburzeń w oddawaniu moczu spowodowanych pozycją leżącą, ale sprzyja wystąpieniu infekcji układu moczowego. W profilaktyce zakażeń należy zwrócić uwagę na: • zachowanie odpowiedniej higieny ciała; • kontrolę oddawania moczu, w tym — stopnia wypełnienia pęcherza; • stworzenie warunków umożliwiających oddanie moczu — natychmiastowe reagowanie na potrzebę oddania moczu i zapewnienie choremu optymalnej pozycji w czasie mikcji; • zachowanie aseptycznych warunków podczas cewnikowania; • umieszczanie worków z moczem poniżej poziomu pęcherza i ich częsta zmiana, aby nie dochodziło do cofania się moczu i jego zalegania w pęcherzu. Zapobieganie zakrzepowemu zapaleniu żył W profilaktyce zakrzepicy żył głębokich kończyn dolnych do zadań pielęgniarki należą:
