




Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Artykuł opublikowany w: Życie Weterynaryjne
Typologia: Publikacje
1 / 8
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
łuszcz postrzegany jest jako „najgor- szy” spośród wszystkich składników żywności. Przypisuje mu się odpowiedzial- ność za rozwój wielu chorób, w tym otyło- ści, cukrzycy typu 2 i nowotworzenia. Po- nieważ tłuszcze z pokarmu wpływają na stężenie cholesterolu we krwi, to tym sa- mym mają również wpływ na rozwój cho- rób układu krążenia. Jednocześnie tłuszcz jest najlepszym związkiem energetycznym spośród wszystkich składników żywno- ści; 1 g tłuszczu dostarcza organizmowi 37 kJ. Ponadto tłuszcz umożliwia absorp- cję rozpuszczalnych w nim witamin i in- nych hydrofobowych związków biologicz- nie aktywnych, np. karotenoidów. Dlatego ważne jest, aby nie eliminować tłuszczu z diety, ale zwracać uwagę na ilość i rodzaj spożywanego tłuszczu. Ma to szczególne znaczenie z punktu widzenia profilaktyki i leczenia chorób metabolicznych, które
dotyczą nie tylko ludzi, ale również zwie- rząt, zwłaszcza towarzyszących.
Termin tłuszcz (lipidy) jest bardzo szero- ki i w zależności od przyjętych kryteriów możemy dokonać różnej jego klasyfikacji. Ze względu na stan skupienia mówimy o tłuszczach ciekłych i stałych. Na pod- stawie budowy chemicznej tłuszcze moż- na podzielić na proste i złożone. Tłuszcze proste są estrami wyższych kwasów tłuszczowych i glicerolu (ryc. 1). W obrębie tej grupy dodatkowo można mó- wić o mono-, di- i triacyloglicerolach, ponie- waż glicerol ma trzy grupy wodorotlenowe, które mogą być zestryfikowane. W przypad- ku mono- i diacylogliceroli istotne będzie czy zestryfikowana jest grupa przy pierw- szym, drugim czy trzecim węglu glicerolu.
Mówimy wtedy o konfiguracji sn-1, sn-2, sn-3. Kolejnym aspektem jest rodzaj kwasu tłuszczowego, który występuje w cząstecz- ce tłuszczu. Cząsteczkę glicerolu mogą es- tryfikować trzy takie same cząsteczki kwa- su tłuszczowego lub trzy różne, ale również dwie jednakowe i jedna różna (ryc. 2). Jeżeli jeszcze do tego powiemy, że te różne kwasy tłuszczowe mogą przybierać odpowiednie położenie sn-1, sn-2 czy sn-3, to widzimy już na przykładzie najprostszych połączeń w cząsteczce tłuszczu, jak szeroka i zróżni- cowana jest to grupa związków. Oprócz tłuszczów prostych można wy- różnić tłuszcze złożone, w których oprócz kwasów tłuszczowych i glicerolu mogą wy- stępować jeszcze aminy, cukry, alkohole, zarówno łańcuchowe, jak i cykliczne, np. cholesterol. Dodatkowo glicerol estryfiko- wać mogą również kwasy nieorganiczne, np. kwas fosforowy, mówimy wtedy o fos- folipidach. Nie jest więc łatwo sklasyfiko- wać tę grupę związków. To co jest charak- terystyczne dla tej klasy związków, to obec- ność w nich kwasów tłuszczowych. Kwasy tłuszczowe, a szczególnie wielonienasyco- ne kwasy tłuszczowe, będą stanowiły temat tego opracowania.
Kwasy tłuszczowe zbudowane są z łań- cucha węglowego zakończonego grupą
karboksylową (COOH). W ich budowie można więc wyróżnić dwie grupy, które znajdują się na końcach łańcucha, z jednej strony jest to grupa metylowa -CH 3 , z dru- giej grupa karboksylowa -COOH. Pozycje podstawnika bądź występowanie wiązania podwójnego w łańcuchu można podawać, licząc węgle zarówno od jednej, jak i dru- giej strony i stąd wyróżniamy n lub czasami nazywany ω-koniec (przy grupie CH 3 ) albo Δ-koniec (przy grupie COOH) łańcucha wę- glowego (ryc. 3). Zgodnie z obecnie obowią- zującą nomenklaturą przyjmuje się liczenie od n-końca. Chociaż liczba atomów węgla w łańcuchu kwasów tłuszczowych może być bardzo zróżnicowana (od 4 do 80), to po- wszechnie występujące w żywności kwasy tłuszczowe zawierają od 14 do 24 atomów węgla. Kwasy tłuszczowe występujące u ssa- ków mają zwykle parzystą liczbę atomów węgla w łańcuchu (do 24). Kwasy o nieparzy- stej liczbie atomów węgla występują w nie- wielkich ilościach przede wszystkim u zwie- rząt o intensywnych procesach fermentacji w przewodzie pokarmowym. Kwasy o krót- kim łańcuchu, takie jak kwas propionowy
(3 atomy węgla) czy masłowy (butylowy – 4 atomy węgla) powstają podczas fermentacji polisacharydów w jelicie grubym. Kwas bu- tylowy wzbudza obecnie coraz szersze zain- teresowanie ze względu na rolę jaką odgry- wa w zabezpieczaniu przed chorobami jelita grubego. Kwasy o krótkim łańcuchu węglo- wym często nazywane są lotnymi kwasami tłuszczowymi. Kwasy tłuszczowe zawierają- ce od 14 do 18 atomów węgla nazywane są długołańcuchowymi kwasami tłuszczowy- mi, a kwasy 20-węglowe i powyżej – kwa- sami bardzodługołańcuchowymi.
Atomy węgla w łańcuchach kwasów tłuszczowych mogą być połączone wiąza- niami pojedynczymi i wówczas są to kwasy tłuszczowe nasycone (saturated fatty acids
1
6 1
9 6 3 1
ω
∆–koniec n–(lub ω) koniec
ω (n)
(n)
9 12
(^1) α 9 12 15 18
Ryc. 1. Schemat hydrolizy tłuszczu
Ryc. 2. Struktura triacylogliceroli. R^1 ,R^2 ,R^3 – kwasy tłuszczowe (takie same lub różne) w pozycjach sn-1, sn-2, sn-
Ryc. 3. Struktura kwasów tłuszczowych
są bowiem substratami w syntezie eikoza- noidów – biologicznie aktywnych substan- cji o charakterze hormonów tkankowych. Wśród eikozanoidów można wyróżnić pro- staglandyny, prostacykliny, tromboksany, leukotrieny i lipoksyny. Związki te powsta- ją przy udziale enzymów: lipoksygenaz lub cyklooksygenaz i w zależności od substra- tu mogą tworzyć eikozanoidy cykliczne, monoenowe, dienowe lub trienowe. Eiko- zanoidy oddziałują na czynność wielu tka- nek i narządów, przy czym szczególną rolę spełniają w regulowaniu czynności układu sercowo-naczyniowego. Prostacykliny wy- wierają silny wpływ na rozszerzenie naczyń wieńcowych i zwiększenie siły skurczu mię- śnia sercowego. Tromboksany wpływają na agregację płytek krwi, a tym samym na po- wstawanie zakrzepów naczyniowych (4). Znaczenie NNKT w medycynie wetery- naryjnej zostało omówione po raz pierw- szy w 1995 r. przez White (5). Również w Katedrze Nauk Fizjologicznych SGGW prowadzone są prace nad wpływem kwa- sów tłuszczowych na zdrowie zwierząt (6, 7). Podawanie w diecie kwasów tłusz- czowych wiąże się nie tylko ze zdrowiem zwierząt, ale również z uzyskaniem pro- duktów pochodzenia zwierzęcego wzbo- gaconych w NNKT i przeznaczonych dla człowieka (8, 9). O ogromnym zaintereso- waniu NNKT może świadczyć liczba prac
oryginalnych i przeglądowych, która na- rasta wprost lawinowo (10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27,28, 29, 30, 31, 32, 33). Ten wzrost zain- teresowania łączy się również z rozwojem nowoczesnych metod analitycznych bio- aktywnych kwasów tłuszczowych (34, 35). Prace dotyczące roli tłuszczu w utrzy- maniu zdrowia ludzi i zwierząt dotyczą nie tylko kwasów wielonienasyconych, ale również jednonienasyconych i nasyconych. Z prac tych wynika, że nasycone kwasy tłuszczowe, zwłaszcza kwasy: palmityno- wy (16:0), mirystynowy (14:0) i laurowy (12:0), a w mniejszym stopniu stearynowy (18:0) podwyższają stężenie cholesterolu w lipoproteinach o niskiej gęstości (LDL- cholesterol). Nasycone kwasy tłuszczowe mogą być również czynnikiem sprzyjają- cym rozwojowi niektórych nowotworów zarówno u ludzi, jak i innych ssaków. Dla- tego niektórzy autorzy zalecają, aby dzien- ne spożycie nasyconych kwasów tłuszczo- wych u człowieka nie przekraczało 10% pobranej energii. Podobne, niekorzystne działanie wykazują także niektóre trans kwasy, powstające w wyniku utwardzania wielonienasyconych tłuszczów roślinnych (36). Z kolei wiele badań przeprowadzo- nych na ludziach wskazuje, że jednonie- nasycony kwas olejowy (18:1 n-9) wystę- pujący w znaczących ilościach w oliwie
chroni organizm człowieka przed rozwo- jem zmian aterogennych (dieta śródziem- nomorska). A zatem, kiedy ocenia się rolę kwasów tłuszczowych w utrzymaniu zdro- wia ludzi i zwierząt, należy brać pod uwa- gę rodzaj spożywanego tłuszczu. Tłuszcze w pokarmach występują głów- nie w formie triacylogliceroli, które w żo- łądku i w jelicie cienkim podlegają hy- drolizie pod wpływem lipaz żołądkowej i trzustkowej. W wyniku tej reakcji powsta- ją częściowo monoacyloglicerole i diacylo- glicerole oraz uwalniają się kwasy tłuszczo- we (14, 31). Kwasy tłuszczowe długołań- cuchowe łączą się ze specjalnym białkiem (LBP), które ułatwia ich wchłanianie do limfy. Wchłanianie poszczególnych kwa- sów tłuszczowych jest zależne od pozycji jaką zajmują w cząsteczkach triacylogli- ceroli. Nasycone kwasy tłuszczowe znaj- dujące się w pozycjach sn-1 i sn-3 są sła- bo wchłaniane (36). Uwalnianie wolnych wielonienasyconych kwasów tłuszczowych z zapasów tłuszczu jest również zróżnico- wane i układa się w następującym porząd- ku: EPA>AA<ALA<DHA<LA (37).
Macierzystą formą tej rodziny kwasów jest kwas linolenowy (ALA; 18:3 n-3), a bio- aktywnymi formami jest kwas eikozapen- taenowy (EPA; 20:5 n-3) oraz kwas doko- zaheksaenowy (DHA; 22:6 n-3) oraz ich pochodne – eikozanoidy powstałe z EPA i dokozanoidy z DHA. Ważnym kwasem tej rodziny okazuje się również kwas ste- arydynowy (STA; 18:4 n-3). Najbogatszym i łatwo dostępnym źró- dłem kwasu linolenowego – ALA są oleje z nasion roślin oleistych, przede wszyst- kim z lnu (ok. 53%), rzepaku (ok. 9%) i soi (ok. 7%) (38). Wchłanianie ALA u czło- wieka wyznaczone metodą znaczonego (^13) C wynosi około 96%, ale konwersja do EPA i DHA jest niska. Burdge i wsp. (39) podawali pacjentom-mężczyznom kwas linolenowy znakowany stabilnym izoto- pem 13 C i wykazali, że tylko 8 i ≤0,5% od- najdywano odpowiednio w EPA i DHA. W podobnym doświadczeniu na kobie- tach w okresie rozrodczym stwierdzo- no, że przemiana kwasu linolenowego do EPA i DHA była wyższa niż u mężczyzn i wynosiło 21 i 9% odpowiednio dla EPA i DHA (40). Inaczej rzecz się ma u gryzo- ni, u których synteza EPA i DHA z kwa- su linolenowego jest kilkakrotnie bardziej wydajna niż u człowieka i innych ssaków (41, 28). Ponieważ ukazuje się coraz wię- cej prac wskazujących na niewielki udział ALA w syntezie EPA i DHA, to uzasad- nione zaczyna być pytanie, czy wszystkie kwasy n-3 powinno traktować się łącz- nie (28, 42).
kwasy rodziny n-6 kwasy rodziny n- linolowy (LA; C18:2n-6) α-linolenowy (ALA; C18:3n-3)
∆ 6 desaturaza
γ-linolenowy (C18:3n-6) stearydynowy (C18:4n-3) (GLA) (STA)
dihomo-γ-linolenowy (C20:3n-6) (C20:4n-3) (DGLA) elongaza ∆ 5 desaturaza
arachidonowy (C20:4n-6) e ikozapentaenowy (C20:5n-3) (AA) (EPA)
dokozapentaenowy (C22:5n-3) elongaza ∆^
(^7) – elongaza COX-1,2 ∆ 6 desaturaza 5,12-LOX ∆ 6 – desaturaza eikozanoidy (prostaglandyny, tromboksany, leukotrieny
dokozaheksaenowy (C22:6n-3) (DHA)
uwolnione z fosfolipidów pod wpływem PLA (^2)
C24:5 n-
C24:6 n-
Ryc. 6. Synteza wielonienasyconych kwasów długołańcuchowych z ich prekursorów – kwasów linolowego (LA) i α-linolenowego (ALA). Kwasy DGLA, AA, EPA, DHA są bardzo ważne w utrzymaniu integralności błon komórkowych, są prekursorami dla serii związków o charakterze pro- lub przeciwzapalnym. DHA jest konieczny do prawidłowego rozwoju mózgu oraz siatkówki oka u płodów i noworodków. Na czerwono zaznaczono alternatywną drogę syntezy DHA
Kwas stearydynowy (STA; 18:4 n-3) występuje między innymi w oleju z ogó- recznika, wiesiołka, jeżówki i w niektó- rych roślinach tropikalnych. Olej z nasion żmijowca (Echium plantaginium) zawie- ra około 12% STA, natomiast w odmianie uprawianej w Polsce (Echium vulgare L.) stwierdzono około 10% tego kwasu (43). Wydajność nasion z jednostki powierzch- ni jest jednak niska i dlatego rozpoczęto prace nad wyprodukowaniem soi transge- nicznej, która wytwarzałaby kwasy steary- dynowy i γ-linolenowy (18:3 n-6; GLA). W tym celu do genomu soi wprowadzo- no gen Δ 6 desaturazy z ogórecznika (Bora- go officinalis L.), odpowiedzialny za synte- zę tych kwasów. Olej pochodzący z takiej transgenicznej soi z pokolenia T 1 zawie- rał od 3,4 do 28,7% kwasu γ-linolenowego i 4,2 do 28,7% kwasu stearydynowego (44, 45). Harris i wsp. (46) badali wpływ ole- ju sojowego z soi genetycznie zmodyfiko- wanej (około 20% kwasu stearydynowego) na wskaźniki sercowo-naczyniowe u pa- cjentów-ochotników z nadwagą. Ochot- nicy z grupy doświadczalnej otrzymywali przez 16 tygodni po 20 ml oleju sojowego wzbogaconego w STA (3,7 g/d), zaś z grupy kontrolnej taką samą ilość oleju sojowego standardowego. Odkładanie się EPA w bło- nach krwinek czerwonych z kwasu steary- dynowego wyniosło 16,6%, zaś z kwasu li- nolenowego tylko 0,1%. Doświadczenie to wykazało, że enzym Δ 6 desaturaza u bada- nych pacjentów był czynnikiem limitują- cym sprawne wykorzystywanie ALA do syntezy EPA. Również podawanie z po- karmem oleju z nasion żmijowca (Echium plantaginium), który zawiera kwas STA, zwiększa stężenie kwasu EPA w większym stopniu, niż przy podawaniu kwasu ALA (47). Podobne modyfikacje prowadzi się również na nasionach lnu, a otrzymany z tych nasion olej zawiera również zna- czące ilości kwasu STA (48). Kwas stearydynowy jest z jednej strony produktem przemian kwasu linolenowego, a z drugiej substratem do syntezy długo- łańcuchowych NNKT. Zatem dla ludzi lub zwierząt, u których system enzymatyczny jest upośledzony lub są uczuleni na prepa- raty rybne zawierające EPA i DHA moż- na podawać preparaty roślinne, takie jak olej z ogórecznika lub z wiesiołka, które są bogate w STA (49, 50, 51). Przeprowadzo- ne badania toksykologiczne na szczurach, którym podawano STA przez 28 lub 90 dni w ilości 1, 5; 3; 4 g/kg masy ciała nie wyka- zały ujemnego wpływu na zdrowie zwie- rząt, w tym na ich rozród (52). Wielu au- torów proponuje więc zwiększenie w die- cie olejów roślinnych zawierających STA, ponieważ według nich może być u ssaków pełnowartościowym zamiennikiem dla EPA, a przez to czynnikiem ograniczają- cym rozwój chorób, w których występuje
proces zapalny (alergie, astma, choroby naczyniowo-sercowe; 53, 46). Źródłem długołańcuchowych kwa- sów n-3 – EPA i DHA są ryby oraz oleje z nich wytwarzane, a ostatnio coraz czę- ściej hodowlane algi morskie. Najwięcej EPA i DHA zawierają łososie i szproty. Wy- konano również pierwsze próby podawa- nia ludziom oleju z kryla, który różni się od oleju z ryb tym, że obecne w nim kwa- sy tłuszczowe znajdują się przede wszyst- kim w fosfolipidach, a nie jak w oleju z ryb w triacyloglicerolach (54). Dobrym źródłem n-3 NNKT dla ludzi może być również tzw. żywność funkcjo- nalna, czyli produkty, które wzbogaco- ne w biologicznie aktywne składniki będą wykazywać korzystne dla zdrowia działa- nie. Do żywności takiej mogą należeć jaja kur (kwasy NNKT gromadzą się w żółt- ku) i mięso tuczników żywionych karma- mi zawierającymi kwasy wielonienasycone. W Polsce dostępne są jaja kur żywionych dietą zawierającą algi morskie. Źródłem PUFA w żywieniu zwierząt jest mączka rybna (8, 55, 56). Kwas eikozapentaenowy (EPA; 20: n-3) oprócz tego, że jest substratem w syn- tezie DHA, to jednak przede wszystkim warunkuje prawidłową syntezę eikozano- idów, które wykazują słabsze działanie pro- zapalne lub/i przeciwzapalne niż powsta- łe z kwasów rodziny n-6. Kwas dokozaheksaenowy (DHA. 22: n-3) w największych stężeniach wystę- puje w fosfolipidach siatkówki (około 45% wszystkich lipidów) oraz w niektó- rych obszarach mózgu (ok. 30%); szcze- gólnie wysokie stężenie DHA stwierdzo- no w obszarach w pobliżu synaps nerwo- wych. U ssaków dużo DHA znajduje się w mięśniu sercowym i w plemnikach (25, 27). Świadczy to o istotnej roli tego kwa- su w prawidłowym funkcjonowaniu na- rządów i komórek. Sprecher (57) zaproponował dodat- kową drogę syntezy DHA, która przebie- ga poprzez elongację i desaturację kwasu dokozapentaenowego w mikrosomach, a następnie skracanie łańcucha węglowe- go do DHA, które zachodzi w peroksy- somach (ryc. 6 ). Jak wynika z ryciny 6, kwa- sy ALA i LA w przemianach metabolicz- nych współzawodniczą o te same enzymy, stąd istotne jest, aby w pożywieniu zacho- wany był odpowiedni stosunek ilościowy tych kwasów, zwłaszcza że większe powi- nowactwo do enzymów wykazują kwasy n-3 niż n-6 (13). Wiele publikacji dotyczy znaczenia kwasów EPA i DHA w prawidłowym rozwoju płodu. U ssaków w czasie cią- ży, przede wszystkim w trzecim tryme- strze, ma miejsce największa retencja DHA w układzie nerwowym płodu. U dzieci również istotne są pierwsze dwa lata po
urodzeniu. U płodów i nowo narodzo- nych dzieci przyspieszone gromadzenie DHA w ośrodkowym układzie nerwo- wym jest dodatnio skorelowane z reten- cją kwasu arachidonowego (AA, C20: n-6). U wcześniaków obserwuje się utrud- nione gromadzenie DHA w mózgu i siat- kówce (58). Chociaż w mleku matek kar- miących nie stwierdza się zupełnego bra- ku kwasu DHA, to jednak stężenie tego kwasu jest w dużym stopniu zależne od diety. Największe jest u kobiet spożywa- jących dużo ryb, a najmniejsze u wege- tarianek. Dodatek AA oraz DHA do die- ty u laktujących kobiet zwiększa stężenie tych kwasów w mleku (59, 60). Na podstawie wielu badań dotyczących wpływu kwasów DHA i AA na rozwój pło- dów i nowo narodzonych dzieci sugeruje się więc wprowadzenie do diety ciężarnych i laktujących kobiet gotowych kwasów DHA i AA (61, 62). W USA już od 2002 r. rozpoczęto suplementację tymi kwasami odżywek dla dzieci (61). Wiele organizacji zajmujących się zdrowiem, m.in. amery- kańska agencja rządowa – Food and Drug Administration (FDA) w 2004 r. uznała, że w dietach dla wszystkich ludzi powin- ny znaleźć się długołańcuchowe kwasy tłuszczowe z rodziny n-3 – EPA i DHA. Nie wspominano tam jednak nic o kwasie ALA – macierzystym kwasie tej rodziny oraz kwasie STA, co spowodowało głosy sprzeciwu (63). Wiele bowiem prac wska- zuje na duży udział kwasu ALA w zapo- bieganiu chorobom układu krążenia, a co za tym idzie na włączenie tego kwasu do diety ludzi (64). Te zalecenia FDA mogły wynikać z badań przedstawionych wcze- śniej, które wskazują na niewielki udział kwasu ALA w syntezie długołańcucho- wych kwasów EPA i DHA. Według za- leceń organizacji dietetycznych spoży- cie długołańcuchowych NNKT powinno wynosić przynajmniej 350 mg/dzień na dorosłą osobę, chociaż niektórzy twier- dzą, że powinno wynosić nie mniej niż 500 mg/dzień (56, 65). W czerwcu 2008 r. w Baltimore (USA) odbyło się spotkanie, na którym dyskutowano aktualny stan wiedzy o znaczeniu DHA w żywieniu czło- wieka. Artykuły z tego spotkania, uzupeł- nione o wyniki dyskusji, zostały zamiesz- czone w podwójnym numerze Prostaglan- din, Leukotriens and Essential Fatty Acids (2009, 81, zeszyt 2/3). Wyniki badań wskazujące na duże zna- czenie DHA w rozwoju młodych organi- zmów, a później w utrzymaniu zdrowia osobników starszych, powinny skłonić le- karzy weterynarii do większego zaintereso- wania wielonienasyconymi kwasami tłusz- czowymi. NNKT w diecie zwierząt towa- rzyszących, jak i zwierząt gospodarskich mogą przyczynić się bowiem do lepszego utrzymaniu ich dobrostanu.
ponad 15% kwasu sosnowego (76). Podej- muje się również próby wzbogacenia pro- duktów kwasem sosnowym, np. w proce- sie transestryfikacji wzbogacić można olej ze śledzi, podnosząc w ten sposób wartość dietetyczną oleju rybnego (80).
Pod koniec XX wieku opisano szczegółowo objawy niedoborów NNKT u zwierząt labo- ratoryjnych, gospodarskich i u ludzi, które objawiają się zakłóceniem wzrostu, funk- cjonowania układu oddechowego, dermato- zami, nasileniem metabolizmu energetycz- nego, uszkodzeniem nerek, podatnością na zakażenia, zakłóceniem w ostrości widze- nia i osłabieniem procesów zapamiętywania (81). Obecnie trwają intensywne prace nad wybraniem dobrego wskaźnika stanu zaopa- trzenia organizmu w NNKT. Berra i wsp. (29) na podstawie własnych prac i prac in- nych zespołów badawczych wnioskują, że najlepszym i najprostszym wskaźnikiem jest oznaczenie stosunku AA do DHA w peł- nej krwi pacjentów. Powinien on być niż- szy od 15. Opisana została również szybka i tania metoda oceny stanu NNKT u ludzi poprzez oznaczenie poziomów tych kwa- sów w próbkach krwi z nakłutego palca, bez nakłuwania żyły (82). Wydaje się, że metodę tę można zaadaptować do badań na zwie- rzętach towarzyszących, pobierając krople krwi przez nakłucie małżowiny usznej. In- nym wskaźnikiem może być obecność we krwi kwasu Mead (20:3 n-9; nazwa kwa- su pochodzi od nazwiska jego odkrywcy). Przy niedoborze w organizmie kwasu AA na jego miejsce jest wytwarzany endogen- ny kwas Mead, pochodna kwasu olejowe- go, z którego jednak nie mogą być wytwa- rzane odpowiednie eikozanoidy. Kwas ten jest wytwarzany tylko wtedy, gdy równo- cześnie występuje niedobór kwasów ALA i LA, trzeba jednak zaznaczyć, że deficyt kwasów z rodziny n-6 jest u człowieka bar- dzo rzadki. Uznaje się, że przy dietach typu zachodniego stosunek Mead:AA powinien wynosić około 0,2 (83). Kiedy stosunek ten wynosi Mead:AA ≥4, jest to uznawane za przejaw deficytu NNKT (3). Po wykona- niu wielu badań stężenia NNKT w róż- nych krajach u dzieci i kobiet karmiących uznano, że dobrym wskaźnikiem niedobo- ru n-3 NNKT u nich, może być oznacze- nie w czerwonych krwinkach kwasu Mead oraz odpowiednio wyznaczenie stosunków stężenia kwasu Mead do stosunków stęże- nia kwasów C22:5 n-6/20:4 n-6 oraz 22: n-6/22:6 n-3 (81). Wskaźnik ten nie może być jednak brany pod uwagę u kotów, które wykazują bardzo niską aktywność enzymu Δ^6 desaturazy i dlatego kwas Mead nie jest przydatny w badaniach niedoboru NNKT u tych zwierząt (72).
W wyniku systematycznych badań stwier- dzono, że w utrzymaniu zdrowia ludzi i zwierząt jednym z podstawowych czyn- ników jest rodzaj spożywanego tłuszczu (np. nasycone, nienasycone). Kwasy wielo- nienasycone (NNKT) są składnikami bu- dulcowymi komórek i składnikami fosfoli- pidów błon komórkowych. Wielonienasy- cone kwasy tłuszczowe pełnią w organizmie również wiele ważnych funkcji. Odgrywa- ją istotną rolę w transporcie i metabolizmie cholesterolu, powodując obniżenie jego stę- żenia w osoczu krwi, wykazują działanie ob- niżające ciśnienie krwi, coraz więcej badań wskazuje również na ich działanie antyno- wotworowe, są także substratami do syn- tezy eikozanoidów. Udowodniono, że dzia- łanie kwasów wielonienasyconych rodzin n-3 i n-6 oraz ich metabolitów – eikozano- idów oprócz tego, że jest wielokierunko- we, to również jest różne dla obu tych grup związków. W związku z tym ważne jest, aby w organizmach ludzi i zwierząt była zacho- wana odpowiednia proporcja kwasów z ro- dziny n-3 do n-6, zwłaszcza że te same en- zymy uczestniczą w ich metabolizmie. Te wzajemne relacje pomiędzy kwasami n- i n-6 można regulować poprzez odpowied- nią dietę, w której z rodziny n-3 powinny się raczej znaleźć kwasy EPA i DHA, a nie tylko ALA, ponieważ przekształcanie ALA do EPA i DHA jest mało wydajne. Ponieważ w licznych badaniach udowodniono proz- drowotne działanie EPA, DHA, AA, to pre- paraty zawierające te kwasy budzą duże za- interesowanie wśród lekarzy medycyny oraz lekarzy weterynarii i są zalecane w dietopro- filaktyce oraz jako wspomagające w lecze- niu wielu chorób.
α-linolenic acid metabolism in young men. Brit. J. Nutr. 2002, 88 , 355-363.
ic and docosahexaenoic acids in overweight. obese men and women. Nutr, Res. 2009, 29 , 609-615.
linolenic acid: Transcutaneous delivery and NMR spectral modulation. Intern. J. Pharmaceutics. 2005, 302 , 47-55.
Dr hab. Bożena Bałasińska, Katedra Nauk Fizjologicznych, Wydział Medycyny Weterynaryjnej SGGW, ul. Nowoursy- nowska 159, 02-787 Warszawa