WNIOSKOWANIE STATYSTYCZNE
Podstawowym zagadnieniem pojawiającym się w badaniu częściowym jest
możliwość uogólniania uzyskanych na podstawie próby wyników, na całą populację
oraz oszacowanie popełnianych przy tym błędów.
Takie działania nazywa się wnioskowaniem statystycznym.
Wyróżnia się dwa podstawowe typy problemów:
estymacja (szacowanie) nieznanych wartości parametrów rozkładu cechy,
sprawdzanie (weryfikacja) hipotez dotyczących wartości parametrów rozkładu
lub postaci samego rozkładu.
CECHY SKOKOWE I CIĄGŁE
Cechy statystyczne (mierzalne), które przyjmują wartości całkowite nazywa się
cechami skokowymi lub dyskretnymi.
Cechy przyjmujące wartości rzeczywiste nazywają się cechami ciągłymi.
EMPIRYCZNY ROZKŁAD CECHY
Empiryczny rozkład cechy stanowi podstawę dla wszystkich analiz badanej cechy.
Jeżeli próba dotycząca jednej cechy mierzalnej nie jest zbyt liczna, tzn. dotyczy 30
jednostek, to wstępne jej opracowanie polega na uszeregowaniu w porządku
rosnącym danych liczb. Otrzymany w ten sposób ciąg liczb nazywa się szeregiem
pozycyjnym.
Jeżeli liczebność próby jest duża (orientacyjnie 30), to pierwszym etapem jej
opracowania jest dokonanie grupowania, czyli klasyfikacji. Grupowanie polega na
podziale próby na podzbiory zwane grupami lub klasami, a wartością
reprezentującą poszczególne klasy są ich środki. Przedziały klasowe oraz ich
liczebności, czyli liczby jednostek próby należących do danej klasy tworzą razem
tzw. szereg rozdzielczy.
Aby utworzyć szereg rozdzielczy należy:
1. ustalić obszar zmienności R badanej cechy, czyli przedział ograniczony
najmniejszym i największym elementem próby
R=Xmax-Xmin
Gdzie: Xmax – największy element w próbie,
Xmin - najmniejszy element w próbie.
2. wyznaczyć ilość przedziałów klasowych m
docsity.com
