

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
politykę monetarna, charakter publiczny lub prywatny dobra opodatkowanie podatkiem PIT i zasada rezydencji, osoba fizyczna, produkt bankowy, definicja i funkcje ubezpieczenia
Typologia: Notatki
1 / 3
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
1. Kto w Polsce prowadzi politykę monetarną? Wymienić i scharakteryzować dwa rodzaje polityki monetarnej: Państwo prowadzi politykę stabilizacji gospodarki zamiennie przez politykę monetarną, której głównymi instrumentami są stopy procentowe, kształtując je w odpowiedni sposób. Państwo wpływa na podaż pieniądza gospodarce. Dwa rodzaje polityki monetarnej: łagodna - niskie stopy procentowe - duża podaż pieniądza, w tym wypadku kredyty bankowe są łatwo dostępne i tanie, co sprzyja to szybkiemu wzrostowi PKB, jednak za cenę pojawienia się inflacji restrykcyjna - wysokie stopy procentowe. Ten rodzaj polityki monetarnej ma zastosowanie w przypadku wystąpienia bądź ryzyka pojawienia się wysokiej inflacji, nie sprzyja ona wzrostowi gospodarczemu i może prowadzić do wzrostu bezrobocia Polityka monetarna w przeciwieństwie do fiskalnej nie jest prowadzona przez rząd, znajduje się w gestii niezależnych organów, w Polsce NBP 2. Scharakteryzuj co decyduje o tym, że dane dobro ma charakter publiczny lub prywatny Dobra dzielimy na: prywatne publiczne społeczne O czym, czy dane dobro ma charakter prywatny czy publiczny decydują: kryterium użyteczności (kryterium społeczne) kryterium odpłatności (kryterium ekonomiczne) Kryterium użyteczności - korzyści z dobra prywatnego ograniczają się najczęściej do jednej osoby (niekiedy do kilku osób). Występuje tu zjawisko rywalizacji między użytkownikami danego dobra. W dostępie do dóbr publicznych rywalizacja obywateli o korzystanie z danego dobra nie istnieje. To takie dobro, które konsumowane przez jedną osobą może być jednoczenie konsumowane przez innych ludzi. O tym, że dane dobro ma charakter prywatny czy publiczny, decyduje źródło odpłatności. Dobro publiczne to towary i usługi świadczone z funduszy publicznych na zasadach powszechnej dostępności przy odpłatności niemającej charakteru jednakowej ceny, lecz zróżnicowanych świadczeń podatkowych i opłat. Dobra prywatne opłacane są z funduszy prywatnych, charakteryzuje je wysoka łatwość wykluczenia oraz wyższy koszt krańcowy Dobra publiczne dzielą się na czyste dobra publiczne i dobra publiczne. 3. Scharakteryzuj dobro społeczne: Przez dobro społeczne należy rozumieć dobro (produkt, usługę), które przez wzgląd na jego cechy fizyczne można by uznać za dobro prywatne, lecz ze względu na prowadzoną przez państwo politykę (najczęściej społeczną) są uznawane za dobra społeczne i finansowanie, m. in. z funduszy publicznych. Możliwość ich wytworzenia dotyczy zazwyczaj zaangażowania publicznych składników majątku, jak szpitale czy szkoły. Nie wyklucza to jednak możliwości ich
wytwarzania i finansowania za pomocą środków prywatnych. Głównym powodem tworzenia dóbr społecznych jest umożliwienie korzystanie z nich przez osoby, których dochody indywidualne mogłyby uniemożliwić lub ograniczać nabycie tych funduszy w przypadku, gdyby były one udostępnianie wyłącznie na zasadach rynkowych jako dobro prywatne. Ich istnienie nie wyklucza funkcjonowania konkurencyjnego sektora prywatnego. W przypadku osób o niskich dochodach indywidualnych użyteczność dobra społecznego jest wysoka. Wynika to z faktu, że dla obywatela o niskich dochodach będzie jedyną szansą korzystanie z pewnych usług jest ich bezpłatność. Wraz ze wzrostem dochodów jednostki użyteczność ta spada, gdyż możliwa jest zamiana dóbr społecznych na dobra prywatne. Np. edukacja szkolna, przedszkolna, ochrona zdrowia
4. Podmiot opodatkowania podatkiem PIT i zasada rezydencji. Definicja osoby fizycznej Podatek dochodowy od osób fizycznych PIT regulowany jest ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podmiot opodatkowania – podmiotem zobowiązanym do opłacania podatku jest osoba fizyczna. Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia „osoby fizycznych”. Kodeks cywilny określa, że osobą fizyczną jest każdy człowiek, który uzyskuje zdolność prawną z chwilą urodzenia i traci ją w momencie śmierci. Podmiotowość w polskim podatku dochodowym od osób fizycznych oparta została na tzw. zasadzie rezydencji, czyli zależy od miejsca zamieszkania osoby fizycznej, i jest związana z tzw. nieograniczonym obowiązkiem podatkowym dla tych wszystkich podmiotów, którzy posiadają miejsce zamieszkania na terytorium RP. Oznacza to, że co do zasady podatnicy muszą rozliczać w Polsce całość swojego dochodu, zarówno ze źródeł krajowych, jak i znajdujących się za granicą. Z kolei osoba, która nie ma w Polsce miejsca zamieszkania powinna opodatkować Polsce tylko te dochody, które osiągnęła na terytorium Polski (ograniczony obowiązek podatkowy) i które podlegają opodatkowaniu. Dochody z pracy za granicą rozliczy wyłącznie w kraju, którego jest rezydentem podatkowym. Za osobę mająca miejsce zamieszkania ( mieszkającą w Polsce) na terytorium RP uważa się osobę fizyczną, która: posiada na terytorium RP centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) przebywa na terenie RP dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Do zakresu przedmiotowego podatku od dochodu osób fizycznych należą wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkami dochodów, które zostały zakwalifikowane przez ustawę do kategorii zagadnień przedmiotowych. Jeśli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym czym jest suma dochodów ze wszystkich źródeł. 5. Definicja i przykład produktu bankowego Usługi finansowe banku są oferowane klientom w formie produktów bankowych. Jednak nie wszystkie usługi bankowe są produktami, ponieważ banki wykonują także własne usługi, które