

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Notatki omawiające stwierdzenia z zakresu zarządzania: problem rentowności sektora, branży w odniesieniu do średniej rentowności.
Typologia: Notatki
1 / 2
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
Wymagania kapitałowe. Problem rentowności sektora, branży w odniesieniu do średniej rentowności. W zależności od tego w jakim obszarze działamy, czy jest to rynek lokalny, regionalny, krajowy, światowy. Na ile sektor, dziedzina w której jesteśmy jest rentowna w stosunku do umówionej branży. Metoda, która jest określana jako profil ekonomiczny sektora jest to pewna usystematyzowana forma prowadzenia analizy, czyli zwrócenia uwagi na różne aspekty charakteryzujące branżę, sektor na który należy zwrócić uwagę przy prowadzeniu analizy strategicznej. Bardzo często pojawia nam się konieczność porównania różnych sektorów, różnych branż np. mamy podjąć decyzję czy wejść do jakiegoś sektora, rozpocząć jakąś działalność, czy wejść na jakiś rynek. Trzeba ocenić czy opłaca nam się to czy nie, czy ta nowa branża, nowa dziedzina jest bardziej opłacalna. Bardzo często w sytuacji kiedy nasza branża, sektor jest w tej fazie schyłkowej trzeba rozważyć ewentualność tzn. podjąć działania żeby wejść do nowego sektora, nowej branży i wtedy trzeba ocenić bardzo często wybierając branżę, która branża jest bardziej atrakcyjna, lepsza. Nie ma jednej metody słusznej, tych metod które są stosowane jest bardzo dużo i one są bardzo zróżnicowane. W większości przypadków stosując metodę punktowej oceny atrakcyjności sektora musimy wybrać czynniki, które decydują, które wpływają naszym zdaniem na atrakcyjność sektora. Problemem który pojawia się przy ocenie np. dwóch różnych branż, sektorów, ten problem zwykle mamy przy tzw. ocenie jakościowej. W momencie kiedy dokonujemy całościowej oceny, każdy z nas ma własny system ocen, własne kryteria oceny, nie uświadamiamy sobie bardzo często co dla nas jest najważniejsze. Jeśli mówimy o porównywaniu branż i sektorów to nawet jeśli weźmiemy firmę w której pracujemy zupełnie inna ocena będzie księgowego, bo księgowy będzie patrzył czy jest wysoka rentowność czy nie, technolog będzie patrzył pod kątem łatwości przystosowania nowej technologii, nowoczesności tej technologii, czy perspektyw rozwojowych jakie ta technologia stwarza, specjalista od marketingu patrzy na problem pod względem tego czy uda się sprzedać tam swoje produkty czy nie, czy rynek jest chłonny czy nie. Mając jedną branże każdy z nich będzie twierdził, że ta jego jest lepsza, ta którą on ocenia wyżej. w związku z tym, żeby uniezależnić się od subiektywizmu tejże oceny wymyślono właśnie punktową ocenę atrakcyjności sektora. Wygląda to w ten sposób, że w każdej metodzie mamy kryterium oceny. Co może być kryterium oceny?, wielkość rynku, tempo wzrosty rynku, stopień koncentracji sektora, nowoczesność technologii, dostępność dróg zaopatrzenia, rentowność, mogą być /-/ kapitałowe, intensywność konkurencji itd. Tych czynników, kryteriów według których oceniamy może być bardzo wiele. Można skorzystać z gotowej metody, ale bardzo często nie będzie ona przystępowała do naszych warunków. W związku z tym, jeśli musimy dokonać takiej oceny, to warto zrobić to w zespole specjalistów z naszej firmy i wydyskutować co jest ważne. Tutaj bardzo ważną rzeczą jest żeby był interdyscyplinarny zespół, żeby byli w nim specjaliści ze wszystkich obszarów funkcjonalnych: księgowy, technologa, specjalistę od marketingu, konstruktora, szefa kadr, itd. Każdy z nas w swojej karierze zawodowej zajmuje się ograniczoną liczbą zagadnień. Jeśli mamy dokonać analizy, oceny, przygotować strategię, podjąć zespołową decyzję np. w jaką dziedzinę inwestować, kiedy stoimy w obliczu dywersyfikacji wchodzenia do nowej dziedziny działalności to bardzo ważne jest, żeby w tym zespole byli specjaliści ze wszystkich dziedzin, żeby każdy z mich mógł uczestniczyć. Jest to istotne także z psychologicznego punktu widzenia, bo jak będą uczestniczyć w dyskusjach to późnej nie powiedzą że
oni wymyślili coś złego. Musimy ustalić kryteria oceny. Nie każde kryterium jest jednakowo ważne. Są pewne czynniki, które są ważniejsze i mniej ważne. W związku z tym nadajemy odpowiednią wagę. Sposób nadawania wag jest bardzo różny w różnych metodach, ale najczęściej stosuje się system jedynkowy albo /-/, czyli albo sumujemy do stu albo do jednego, poszczególnym czynnikom nadajemy wagę. Jeśli jakiś czynnik jest bardzo istotny dla nas np. jesteśmy w jakiejś dziedzinie, gdzie musimy bardzo mocno zagnieździć się na rynku, żeby można było sprzedać nasze produkty bo jest duża konkurencja to może się okazać, że ta intensywność konkurencji będzie tym najważniejszym czynnikiem decydującym o tym wyborze. Mogą to być wymagania kapitałowe, tępo wzrostu rynku itd. Jak to jest robione? Te kryteria, które naszym zdaniem są najważniejsze, najistotniejsze mają najwyższą wagę. Przy jedynkowym systemie mogą mieć np. wagę 0,2; 0,4, a na pozostałe czynniki już dostaje 0,8; 0,6. Mało ważne czynniki też trzeba uwzględnić, one mają małą wagę np. 0,01. W opisach punktowej metody oceny atrakcyjności sektora to taka zobiektywizowana metoda, uniezależnia się od subiektywnych opinii, tylko problem pojawia się w momencie ustalenia wag, dlatego ważne jest żeby uczestniczyli w zespole ustalającym te wagi wszyscy specjaliści. Metoda ta pięknie wygląda teoretycznie, problemy pojawiają się dopiero w praktyce. Przy opracowywaniu strategii, przy analizach strategicznych bardzo często ta metoda jest stosowana, bo jeśli chodzi o porównywalność nikt lepszej metody nie wynalazł. Jak to wygląda w praktyce?. Musimy ustalić sobie hierarchie ważności tzn. drogą dyskusji musimy ustalić co jest ważniejsze, co mniej ważne. Jeśli ustalimy sobie pewne priorytety w grupie i priorytety te będą zgodne z priorytetami ekspertów. Priorytety musimy podzielić na określone grupy i te grupy w odpowiedni sposób wyważyć. Musimy ustalić, które czynniki są ważniejsze, które mniej ważne. Występują setne części, ale są one po to żeby zaznaczyć, że coś ma marginalne znaczenie. Nikt nie robi czegoś takiego, że jest waga np. 0,47, czy 0,52, zostają drobiazgi, ale są sprowadzane do drugiego miejsca po przecinku. W zależności od metody mogą być różne oceny. Może być np. ocena od 1 – 10, czyli coś, co jest na bardzo niskim poziomie ma 1, na maksymalnie wysokim 10. Najczęściej stosuje się skalę pięciostopniową. Marginalne znaczenie – 1, słabo – 2, średnio, przeciętnie – 3, dobrze – 4, wyjątkowo dobrze – 5. Oprócz tej oceny musimy, co rozumiemy pod tymi punktami, żeby każdy oceniał to mniej więcej w ten sam sposób. Po zsumowaniu wszystkich kryteriów wyjdzie nam jakaś globalna, ogólna ocena branży dziedziny, sektora. To absolutnie nie jest metoda podstawowa do oceny czegokolwiek, ale jest to ocena wstępna, jest w miarę zobiektywizowana, bo subiektywizm pojawia się tylko w momencie tworzenia kryteriów oceny. Po uzgodnieniu i utworzeniu kryteriów wszystko jest oceniane w/g tych samych kryteriów.