Pobierz Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła matematycznego i więcej Ćwiczenia w PDF z Fisica tylko na Docsity!
Włodzimierz Nawrocki Pracownia Edukacji Matematycznej, Fizycznej i Chemicznej ŁCDNiKP
WYZNACZANIE PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO
ZA POMOCĄ WAHADŁA MATEMATYCZNEGO
IV etap edukacji
Pierwsza część zajęć ma charakter wykładu wprowadzającego. W czasie drugiej części uczniowie wykonują doświadczenia mające na celu wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła matematycznego.
Cele kształcenia Cel ogólny: zapoznanie ze sposobami, pomiaru przyspieszenia ziemskiego. Cele operacyjne: uczeń: opisuje budowę wahadła matematycznego i wahadła Foucaulta oraz dostrzega związki między tymi wahadłami, wyznacza przyspieszenie ziemskie za pomocą jednego z opisanych sposobów pomiaru. Metody nauczania: wykład, praca z tekstem przewodnim. Formy pracy: praca w grupach. Czas pracy: 1 godzina dydaktyczna. Środki dydaktyczne: kulka metalowa zawieszona na nici, statyw, interfejs pomiarowy CBRTM^ i CBLTM, kalkulator graficzny TI-83, linijka, stoper. Uwagi Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła matematycznego można przeprowadzić wykorzystując interfejsy pomiarowe wraz z kalkulatorem graficznym oraz dysponując tylko stoperem do pomiaru czasu.
Przebieg zajęć
1. Wykład wprowadzający nauczyciela (historia wahadła Foucault)
Nauczyciel przedstawia krótki rys historyczny związany z budową i zasadą działania wahadła Foucaulta. Wykład ilustruje fotografiami wahadła Foucaulta z paryskiego Panteonu.
Fizyk francuski J.B.L. Foucault (1819-1868) 8 stycznia 1851 roku wykonał po raz pierwszy swe doświadczenie najpierw w piwnicy, z wahadłem o długości 4 m. Następnie z wahadłem o długości 11m w sali południkowej Obserwatorium Astronomicznego w Paryżu. Wielki pokaz eksperymentu odbył się w paryskim Panteonie z wahadłem o długości 67 m i masie 28 kg. Umocowanie górnego końca drutu pozwalało na to, że wahadło mogło wykonywać wahnięcia z jednakową swobodą w każdym kierunku. Okres wahadła o takiej długości wynosił 18s. Dookoła punktu na podłodze na wprost pod punktem zawieszenia była zbudowana balustrada o promieniu około 3 m, na której nagromadzony był wał piasku, tak że metalowy kolec wystający w dół z wahadła zamiatał piasek za każdym wahnięciem. Przy kolejnych wahnięciach okazywało się, że płaszczyzna ruchu wahadła obraca się w kierunku wskazówek zegara (przy patrzeniu z góry). W ciągu jednej godziny wahadło zmieniało płaszczyznę wahań o ponad 11 stopni. Pełny obrót został wykonany w ciągu około 32 godzin. W jednym wahnięciu płaszczyzna obracała się o kąt odpowiadający przesunięciu o 3 mm na kole z piasku.
2. Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą interfejsów pomiarowych 2.1. Budowa wahadła matematycznego
Uczniowie w dwóch grupach wykonują doświadczenie mające na celu wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego. W tym celu z otrzymanych materiałów budują wahadło matematyczne (replikę wahadła Foucaulta). Zawieszają na statywie kulę stalową o średnicy 3cm (około 0,56 kg lub o masie zbliżonej) na nici o długości 1,34 m. Podane wartości masy kuli i długości linki odpowiadają skali 1: 50 wahadła Foucaulta. Nauczyciel na bieżąco wyjaśnia uczniom wszelkie wątpliwości, wspiera uczniów oraz odpowiada na zadawane przez nich pytania. Wskazane są również inne proporcje masy kuli i długości liny przy budowaniu wahadła matematycznego.
kalkulator graficzny, który przechowuje i udostępnia otrzymane dane do dalszej analizy (tworzenie wykresów, analiza numeryczna itp.)
2.4. Wykonanie doświadczenia Wyznaczeni przez nauczyciela uczniowie po zbudowaniu wahadła i złożeniu zestawu pomiarowego przedstawionego na rys.1 muszą wykonać następujące czynności: uruchomić program CLRALL , umieścić CBRTM^ na kierunku ruchu wahadła, uruchomić program PHISICS , wybrać tryb pracy CBLTM^ wybierając czujnik MOTION z menu SET UP PROBES , z menu COLLECT DATA wybrać opcję TIME GRAPH i tryb wyświetlania NON-LIVE DISPL , podać czas próbkowania, sprawdzić położenie kuli około 0,5 m od CBRTM, wprowadzić kulę w ruch, uruchomić pomiar. Po zakończeniu pomiaru uczniowie mogą bezpośrednio z poziomu programu PHYSICS wyświetlić interesujące go wykresy, a mierzalne wartości odczytać z list (tabeli).
Dopuszczalny jest również system pomiarowy oparty tylko na stoperze.
3. Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego z wykorzystaniem stopera W przypadku gdy nauczyciel nie dysponuje interfejsami pomiarowymi i kalkulatorem graficznym uczniowie budują wahadło matematyczne według opisu jak w punkcie 2.1. Budowa wahadła matematycznego. Następnie wykonują doświadczenie mierząc stoperem czas t kilkudziesięciu drgań, na przykład n = 20. Dzieląc czas przez liczbę drgań uczniowie otrzymuje okres T.
T = (^) nt [s]
Uczniowie mierzą okres drgań własnych wahadła dla kilku różnych jego długości. Wyniki swoich pomiarów podają w karcie pracy. Następnie budują wykresy zależności według rysunków (Rys.1 i Rys.2) zamieszczone
w karcie pracy i wyciągają odpowiednie wnioski. Rys. 1 T = f( l) i Rys.2 g = f(l)
4. Wyniki badań po wykonaniu doświadczenia uczniowie w grupach prezentują otrzymane wyniki, porównują otrzymane wartości g dla różnych długości wahadeł, sprawdzają niezależność okresu drgań zbudowanych przez siebie wahadeł od amplitudy (przy kątach wychylenia nie przekraczających 7°), dokonują podsumowania wyników swoich pomiarów niezależnie od metody i materiałów, za pomocą których wykonywali pomiaru przyspieszenia ziemskiego. 5. Wnioski Po porównaniu otrzymanych wyników przyspieszenia ziemskiego (niezależnie od zastosowanej metody pomiaru) uczniowie stwierdzają poprawność otrzymanego wyniku. 6. Ocena pracy Po zakończonym przez uczniów doświadczeniu, omówieniu wyników badań i wyciągnięciu wniosków nauczyciel dokonuje oceny ich pracy.
