



Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Spawanie MMA 111 (Manual Metal Arc Welding) jeszcze do niedawna było jednym z najczęściej wykorzystywanych rodzajów spawania łukowego.
Typologia: Streszczenia
1 / 7
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
Tarcza spawalnicza Podczas spawania elektrodą otuloną klu- czową rolę wśród stosowanych środków ochrony osobistej stanowi tarcza spawal- nicza chroniąca przed promieniowaniem i odpryskami. W momencie zajarzenia łu- ku elektrycznego i w trakcie realizowania procesu spawacz zasłania się nią. Tarcza
ma założoną szybkę – filtr dostosowany do wzroku (odpowiednio ściemniony).
Proces spawania Aby rozpocząć spawanie, należy zbliżyć (dotknąć) rdzeń elektrody do materiału spawanego, po czym oddalić go na od- powiednią odległość, zgodnie z zastoso- waną grubością elektrody. W starszych i tańszych źródłach prądu zdarza się, że wspomniane zetknięcie może powo- dować „przyklejenie” i zwarcie, które jest trudne do zerwania. Spawacz zaczyna de- nerwować się, czasem szybkimi ruchami
pawanie łukowe elektrodą otulo- ną polega na trwałym połączeniu, które odbywa się poprzez stopienie ciepłem pochodzącym z łuku elektryczne- go, elektrody otulonej i spawanych ma- teriałów. Operator trzyma w ręce uchwyt z elektrodą i przesuwa go wzdłuż drogi spawania, czyli w kierunku jeziorka (spoiwo stapia się, a tym samym skraca) i wzdłuż przygotowanego rowka. W metodzie MMA na spoinie powstaje żużel, który pełni kil- ka funkcji, np. osłania ją przed dostępem atmosfery. Przed omówieniem najważniejszych za- grożeń występujących podczas spawania warto zapoznać się ze stanowiskiem pracy, na które składają się:
specjalista ds. BHP, inspektor ds. ppoż., instruktor pierwszej i dodatkowej pomocy w miejscu pracy
kierownik produkcji LOGITERM Ekologiczne Kotły Grzewcze
Rys. 1. Przykładowe stanowisko do spawania metodą MMA [2]
zostały znacząco wyeliminowane w now- szych urządzeniach spawalniczych, które wyposażono w dodatkowe funkcje:
jedną osobę (z użyciem tarczy spawalni- czej). Spawacz w jednej ręce trzyma uchwyt spawalniczy, w drugiej zaś – element, który ma być sczepiony. Nie zawsze jest moż- liwość stosowania przyrządów i tarczy spawalniczej. W takiej sytuacji spawacz przekręca głowę i w momencie zajarzenia zamyka oczy, przez co zostaje naświetlo- ny. Wydaje się oczywiste, że powinno się założyć przyłbicę automatyczną, ale czy tak się dzieje? Z wieloletnich obserwacji w różnych zakładach pracy wynika, że nie (pomijając fakt, że dawniej nie było przyłbic samościemniających). Wykonywanie konstrukcji odpowiedzial- nych wiąże się często z koniecznością sto- sowania elektrod zasadowych. Aby uzyskać wymagane własności spoiny oraz zapew- nić prawidłowy przebieg procesu, należy pozbawić je wilgoci. W tym celu elektrody umieszczane są w piecu elektrycznym (su- szarce do elektrod), w której suszą się np. w temp. 200-300°C, w czasie 2-3 h (zgodnie ze wskazaniami producenta). Ze względu na ryzyko oparzeń podczas ich wyjmo- wania i umieszczania w termosie należy stosować rękawice ochronne. Spawanie łukowe elektrodą otuloną jest często wykorzystywane podczas mon- tażu – nie trzeba rozkładać namiotu (jak ma to miejsce w metodzie MAG, aby wiatr nie zdmuchnął osłony gazowej). Dodat- kowo jest łatwiejsze w transporcie (brak butli gazowej) i daje duże możliwości wnie- sienia urządzenia (dzięki niewielkiej wadze) w dowolne miejsce konstrukcji.
Odpryski Produktem ubocznym spawania są odpry- ski, które zanieczyszczają okolice wokół wykonywanej spoiny (co niesie za sobą konieczność jej oczyszczenia). Stanowią również zagrożenie dla spawacza, ponie- waż mogą trafiać w twarz, oczy lub dostać się pod ubranie. Przyczynami ich powsta- wania są np.: nieodpowiednie parametry spawania, wilgotne, zanieczyszczone bądź
(na boki) próbuje zerwać to połączenie (często bez skutku), przepływający prąd powoduje nagrzewanie (aż do czerwono- ści) i uplastycznienie elektrody. W takim wypadku najlepiej jest wyłączyć zasila- nie urządzenia, można ewentualnie wy- jąć elektrodę z uchwytu spawalniczego, naciskając dźwignię na rękojeści. Trzeba to zrobić umiejętnie – w przeciwnym razie dojdzie do zwarcia – intensywnego iskrze- nia. Te problemy i brak komfortu pracy
Metoda spawania Materiał podstawowy Wiodący czynnik chemiczny
Spawanie ręczne elektrodą otuloną MMA
Stale niestopowe oraz niskostopowe Pył całkowity Stale wysokostopowe chromowo-niklowe (< 20% Cr i < 30% Ni) (^) Pył całkowityChrom VI
Nikiel, stopy niklu (> 30% Ni) Tlenek niklu, pył całkowity Tab. 1. Dominujące czynniki chemiczne w procesie spawania ręcznego elektrodą otuloną [1]
Rys. 2. Klasyfi kacja pyłów i gazów spawalniczych pod względem negatywnego wpływu na organizm człowieka [1]
Rys. 3. Urządzenie dźwigowe, do którego w nieodpowiednim miejscu został przymocowany przewód powrotny. Strzałki pokazują kierunek przepływu prądu; w związku z niewielkim stykiem pomiędzy oczkami łańcucha może dojść do przepalenia i zerwania zawiesia [4]
i dymów spawalniczych. Na rynku dostępnych jest wiele odmian elektrod o zróżnicowanym składzie otuliny, spełniających wiele funkcji (wyróżnia się np.: zasadowe, rutylowe, kwaśne, fluorkowe, celulozowe itp.). Pył spawalniczy zawiera następujące pierwiastki: żelazo, mangan, ditlenek krzemu, związki chromu, niklu, molibdenu i niobu, a po- nadto związki sodu, potasu, wapnia i magnezu. Substancje te mogą mieć działanie toksyczne, szkodliwe, drażniące, uczulające, rako- twórcze lub mutagenne. Wśród negatywnych skutków ich działania są m.in.: podrażnienie oczu i skóry, nudności, bóle i zawroty głowy, zaburzenia w funkcjonowaniu oraz uszkodzenia układu odde- chowego, choroby układu krążenia, pokarmowego i nerwowego. W rozwoju wszelkich chorób zawodowych spawaczy duże zna- czenie ma podwyższony stopień ogólnego nasycenia organizmu związkami toksycznymi. Prace spawalnicze wymagają stosowania skutecznej ochrony przed działaniem wymienionych substancji.
Wentylacja i filtrowentylacja stanowisk W związku z silnym zanieczyszczeniem powietrza spowodowanym spawaniem powinno się zaopatrzyć stanowisko w odciągi lub po- mieszczenie w wentylację. Można tu wspomnieć o kilku rodzajach, których stosowanie wiąże się ze specyfiką pracy, są to np. odciągi stołów spawalniczych, wyciągi zasysające z okapu znajdującego się nad stanowiskiem, mobilne urządzenia wyciągowe, systemy wen- tylacji ogólnej czy filtrowentylacji. Jeśli nie ma innej możliwości, to przynajmniej powinno się zastosować maskę przeciwpyłową.
Wymuszona pozycja, obciążenie statyczne Wymuszona pozycja oraz obciążenie statyczne nieodłącznie to- warzyszą wykonywaniu czynności spawalniczych. Wiele zależy od skomplikowania wyrobów/konstrukcji, wielkości detali, rodzaju materiałów, dokumentacji technologicznej itp. Stanowi to pro- blem, który nie zawsze jest do wyeliminowania. Nienaturalna, wymuszona, niewygodna pozycja ciała podczas wykonywania czynności obciąża układ mięśniowo-szkieletowy. Wykonywanie natomiast długich spoin wiąże się z dłuższym napinaniem tych samych grup mięśni – czyli obciążeniem statycznym. Spawacz może odczuwać bóle kręgosłupa (np. odcinka lędź- wiowego czy krzyżowego), mięśni czy okolic kręgów szyjnych. Częste obciążanie tych samych partii ciała może przełożyć się również na powstanie schorzeń, które będą wymagały leczenia, nie mówiąc o uciążliwości w przypadku odczuwania bólu oraz dyskomfortu. Uszkodzenia/schorzenia kręgosłupa są przyczyną także innych dolegliwości, np. częstych bólów głowy. Wielkość i intensywność tych zagrożeń jest jednak uzależniona od indywidualnych predyspozycji każdego z pracowników. Ważne są tutaj: styl życia, dieta, uprawianie sportu itp., ponieważ wszystko to przekłada się na kondycję, elastyczność i siłę mięśni czy gib- kość. Dla jednej osoby konkretna praca będzie bardzo męcząca, uciążliwa, natomiast ktoś inny nie będzie odczuwał żadnych nie- przyjemnych dolegliwości podczas pracy oraz po jej wykonaniu.
Wysoka temperatura, oparzenia W trakcie łączenia materiałów za pomocą spawania wyko- rzystywane jest ciepło łuku elektrycznego, które ma za za-
danie stapiać materiał oraz elektrodę, a co za tym idzie – pojawia się wysoka temperatura i ryzyko oparzeń. Zagroże- nie stanowią: gorący materiał/stal, po- wstający żużel oraz rozgrzana elektroda. Ponadto trzymanie uchwytu z założoną elektrodą zbyt blisko jarzenia się łuku w przypadku zastosowania nieodpo- wiedniej ochrony dłoni.
Promieniowanie Działanie łuku elektrycznego powo- duje wytwarzanie czterech rodzajów promieniowania, na które narażony jest pracownik. W praktyce chwilowe lub długotrwałe spoglądanie na jarzący się łuk elektryczny i związane z tym promieniowanie ultra- fi oletowe może skończyć się zapaleniem spojówki, rogówki, a nawet krótkotrwałą utratą wzroku. W przypadku spawania z tarczą ręczną (gdzie nie ma pokrętła z re- gulacją stopnia zaciemnienia) istotny jest odpowiedni dobór szkiełka z dostosowa- nym do wzroku spawacza fi ltrem. Pojawia się tutaj także kwestia regularnej wymiany szybek ochronnych – praca zanieczysz- czoną, obklejoną wtopionymi odpryskami powierzchnią powoduje rozszczepienie poszczególnych promieni świetlnych i mocniejsze negatywne oddziaływanie na oczy.
Promieniowanie elektromagnetyczne Urządzenia zasilane prądem elektrycznym wytwarzają wokół siebie pola elektroma- gnetyczne, które mają negatywny wpływ na organizm człowieka. O szkodliwości de- cydują m.in.: warunki pracy, długość ekspo- zycji oraz częstotliwość pól. Mogą wpływać na człowieka bezpośrednio bądź poprzez brak kompatybilności ze sobą (czyli brak zdolności systemów i urządzeń do prawi- dłowej pracy w danym środowisku od- działywania pól elektromagnetycznych) środków technicznych znajdujących się w środowisku pracy, powodując zakłóce- nia w ich prawidłowym funkcjonowaniu. Wyróżnia się trzy strefy oddziaływania pól elektromagnetycznych:
jest ograniczone czasowo – można tam pracować nie więcej niż 8 godz. na dobę (wszystko zależy od natężenia pola na danym stanowisku), natomiast w strefie pośredniej już nie ma żadnych limitów godzinowych.
Prąd elektryczny Praca urządzeniami zasilanymi prądem elektrycznym niesie ryzyko porażenia. Wiele zależy od sprawności urządzeń, systematycznej kontroli, konserwacji, na- praw czy koniecznego przeglądu instalacji elektrycznej.
Fot. 3. Wykonanie spoiny w rowku spawalniczym naciętym na blasze; widoczne schładzanie i moment usunięcia żużla za pomocą młotka, poniżej rozkruszona szlaka
Fot. 4. Tarcza spawalnicza nie nadająca się do dalszej eksploatacji; widoczne przetarcia i zniszczenie powierzchni ochronnej, a także bardzo mocno zanieczyszczona szybka
Przykłady ZPW Odkładanie uchwytu z elektrodą Uchwyt z założoną elektrodą należy odkła- dać w taki sposób, aby nie stwarzał zagro- żenia dla spawacza lub osób postronnych. Wskazane jest odkładanie go na boku, a nie w pozycji, w której elektroda mająca np. 300 mm długości skierowana jest w górę.
Zapalniczka Spawacz wykonywał naprawy kadłuba statku i znajdował się na podwieszonym rusztowaniu. Chciał zapalić papiero- sa od gorącej elektrody. Papierosa miał w ustach, zbliżył uchwyt wraz z elektrodą do papierosa – nie trafił, dotknął twarzy, oparzył się, wystraszył, spadł i zawisł na li- nach.
Kiełbasa na ciepło W zakładzie produkcyjnym pracownicy wpadli na pomysł, aby kawałki kiełbasy
podgrzewać w piecu elektrycznym, tzw. suszarce do elektrod. Włączono podgrze- wanie i umieszczono kiełbasy wśród znaj- dujących się tam elektrod zasadowych, co z pewnością nie jest zbyt zdrowe. W trakcie suszenia z elektrod usuwana jest wilgoć, ale mogą ujawniać się i parować różne chemiczne związki.
Przypalona dłoń Wspomniano wcześniej, żeby nie od- kładać uchwytu spawalniczego w taki sposób, aby elektroda skierowana by- ła prostopadle do podłoża. Spawacz na posadzce spawał konstrukcję bramy przesuwnej. Nie stosował nakolanników, po wykonaniu ostatniej spoiny elektroda osiągała długość około 50 mm i zbliżała się do końca. Odłożył uchwyt na podłoże. Wstał i poszedł po kolejny element kon- strukcji, który należało sczepić w pobliżu ostatniego miejsca spawania. Klęknął,
trafiając kolanem na odprysk o średnicy ok. 2 mm, poczuł ból, zachwiał się, puścił kawałek profilu zamkniętego i chcąc się podeprzeć, nakłuł dłoń, kładąc ją na elek- trodzie.
Walka z elektrodą Podczas próby zajarzenia odskoczył ka- wałek otuliny od stalowego rdzenia elek- trody i doszło do zwarcia go z materiałem podstawowym. Spawacz był zdenerwo- wany; rozpoczął „walkę” z elektrodą, która nagrzała się do czerwoności. Machał (szar- pał) uchwytem w jedną i drugą stronę, po czym nastąpiło oderwanie jej, a przez to wbił ją sobie w bark.
Naświetlenie oczu i twarzy Pracownik bez uprawnień wykonywał przęsła płotu składającego się ze stalowych elementów. W pierwszej kolejności należa- ło posczepiać wszystkie detale, a ponieważ w jednej ręce trzymał element, który miał połączyć z innym, w drugiej zaś znajdował się uchwyt spawalniczy, za każdym razem, gdy chciał rozpocząć sczepianie, odwracał głowę w drugą stronę. Nie udało mu się uniknąć napromieniowania, wieczorem twarz go szczypała, a z oczu płynął potok łez.
Podsumowanie Spawanie metodą MMA (111) jest powiąza- ne z wieloma zagrożeniami, które niejedno- krotnie są lekceważone, mimo że mogą nie- korzystnie wpływać na zdrowie spawacza. Wydaje się, że pewne zachowania pracow- ników/spawaczy mogą świadczyć o braku właściwego przeszkolenia, nie wspomina- jąc już o odrobinie wyobraźni…
Piśmiennictwo
Fot. 5. Nieprawidłowo położony uchwyt spawalniczy
Fot. 6. Widok na panel sterowania i wnętrze pieca; widoczne są elektrody otulone, wraz z którymi pieczone były kiełbasy