Zarządzanie obronnością państwa część 1, Egzaminy z Socjologia

Pobierz Zarządzanie obronnością państwa część 1 i więcej Egzaminy w PDF z Socjologia tylko na Docsity! Radosław Kozłowski Zarządzanie 17/2 Obronność Państwa Współczesną definicję pojęcia „obronność” sformułował w Polsce S. Koziej, przyjmując, że jest to dziedzina bezpieczeństwa narodowego obejmująca zintegrowane przeciwstawianie się zagrożeniom polityczno-militarnym przy wykorzystaniu wszystkich – wojskowych i cywilnych – zasobów państwa, zorganizowanych w system obronności. Obronność Państwa to jeden wielki system skoordynowany elementów kierowanie i wykonywanie pewnych określonych czynności zwanych fachowo Systemem Obrony Państwa. W skład SOP-u wchodzą wszystkie siły wyznaczone do zadań obronnych, SOP jest obostrzona przepisami prawa obowiązującego na terenie RP jak również podlega umową bądź traktatami międzynarodowymi , gdzie Polska jest stroną. System Obrony Państwa należy podzielić na podsystemy I. podsystem kierowania obronnością państwa – stworzonego z organów władzy i administracji publicznej warz z ich urzędami i ważną infrastrukturą oraz organów dowodzenia Sił Zbrojnych RP. II. podsystem militarny – tworzą Siły Zbrojne RP. W skład Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej wchodzą Wojska Lądowe, Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej oraz Marynarka Wojenna. We wszystkich rodzajach sił zbrojnych występują wojska operacyjne i wojska obrony terytorialnej. Wojska operacyjne są przygotowane do działania międzynarodowych np. NATO. Są one podstawowym elementem systemu obronności państwa. Służą do ochrony niepodległości RP i niepodzielności jej terytorium oraz zapewnienia bezpieczeństwa i nienaruszalności jej granic. W czasie pokoju Siły Zbrojne utrzymują odpowiedni system mobilizacyjny, obejmujący zarządzanie zasobami osobowymi, materiałowymi i transportowymi oraz szkolenie rezerw. Jego zadaniem jest zapewnienie rozwinięcia sił zbrojnych do etatu czasu wojennego, a także ich uzupełniania w toku działań wojennych. System ten będzie dostosowywany do nowych wymogów strategicznych, odpowiednio do pokojowych przekształceń sił zbrojnych i zmian co do ich potrzeb na czas wojny. Do najważniejszych działań w tym zakresie należą: 1. modyfikacja podsystemu planowania mobilizacyjnego, stosownie do nowych rozwiązań prawnych i ekonomicznych obowiązujących w państwie; 2. wdrożenie nowych programów szkolenia żołnierzy rezerwy; 3. wzmocnienie struktur wojennych terenowych organów administracji wojskowej; 4. przebudowa podsystemu uzupełniania strat ponoszonych w czasie wojny, z uwzględnieniem zasady dostarczania do jednostek bojowych wyszkolonych żołnierzy rezerwy wraz ze sprzętem. Także Szkolenie jest podstawową dziedziną działalności Sił Zbrojnych RP w okresie pokoju. W swojej treści obejmuje ono wszystkie dziedziny funkcjonowania sił zbrojnych. Wojska obrony terytorialnej przeznaczone są do wspierania i zapewniania swobody działania wojsk operacyjnych oraz wykonywania lokalnych zadań obronnych w ścisłym współdziałaniu z pozamilitarnymi ogniwami struktury państwowej. III. Podsystem pozamilitarny (pozamilitarne ogniwa obronne) stanowią wszystkie pozostałe, poza siłami zbrojnymi, organy struktury państwowej, na które nakładane są lub którym zlecane są zadania obronne. Spełniają one funkcje pomocnicze i wspierające w stosunku do działań sił zbrojnych. Ogniwa te są przeznaczone do tworzenia warunków niezbędnych do zapewnienia przetrwania narodu w czasie zagrożenia i wojny, a także do przygotowania oraz działania sił zbrojnych i pozostałych struktur państwa. 1. By mówić o Obronności Państwa należy poruszyć temat przygotowań do Obronności Państwa, przygotowania obronne państwa należą do zadań Rady Ministrów. Natomiast Minister Obrony Narodowej jest koordynatorem tych przygotowań i ścisło się trzyma postanowień Polityczno-Strategicznej Dyrektywy Obronnej RP i Wytycznymi Rady Ministrów do Programowania Przygotowań Obronnych RP. Realizacja przygotowań obronnych wymaga odpowiedniego ich finansowania, wydatki obronne są planowane w trybie prac nad ustawą budżetową. W odniesieniu do militarnych przygotowań obronnych wydatkowanie środków odbywa się zgodnie z ustaleniami przyjętymi w aktualnym Programie Rozwoju Sił Zbrojnych RP, natomiast w sferze pozamilitarnej zgodnie ustaleniami przyjętymi w Programie Pozamilitarnych Przygotowań Obronnych, PMG oraz Programie Doskonalenia Obrony Cywilnej. organizacyjno-planistycznych, zapewniających gotowość tych jednostek do realizacji zadań określonych w resortowych i wojewódzkich zestawieniach zadań w zakresie militaryzacji. 4. Ochrona obiektów szczególnie ważnych dla bezpieczeństwa i obronności państwa Zadania związane z ochroną obiektów szczególnie ważnych dla bezpieczeństwa i obronności państwa są realizowane w ramach powszechnego obowiązku obrony RP. Obiekty podlegające szczególnej ochronie ustala Rada Ministrów na wniosek ministrów i wojewodów oraz innych organów państwowych. Szczególna ochrona obiektów jest przygotowywana przez organy, instytucje, formacje, przedsiębiorców lub jednostki organizacyjne, w których właściwości znajdują się te obiekty. Ochrona obiektów szczególnie ważnych dla bezpieczeństwa i obronności państwa prowadzona jest przez jednostki zmilitaryzowane przeznaczone do realizacji zadań ochronnych samodzielnie bądź z udziałem Sił Zbrojnych RP, Policji, Państwowej Straży Pożarnej i formacji obrony cywilnej. 5. Przygotowania transportu i infrastruktury transportowej Przygotowanie transportu i infrastruktury transportowej kraju dla potrzeb obronnych obejmuje realizację przedsięwzięć o charakterze organizacyjno-gospodarczym, podejmowanych na rzecz kompleksowego wykorzystania transportu podczas podwyższania gotowości obronnej państwa. Dotyczą one w szczególności planowania świadczenia usług przewozowych, przygotowania transportu morskiego, samochodowego, kolejowego, lotniczego, żeglugi śródlądowej na potrzeby obronne państwa, przygotowania infrastruktury transportowej kraju na potrzeby obronne oraz jej ochronę i osłonę techniczną. Transport wykorzystywany będzie przez Siły Zbrojne RP oraz – w ramach wsparcia – przez wojska sojusznicze, jednostki organizacyjne podlegające militaryzacji i jednostki stanowiące bazę specjalnie tworzonych jednostek organizacyjnych podlegających militaryzacji, jednostki organizacyjne podlegające i nadzorowane przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz formacje obrony cywilnej. 6. Przygotowania służby zdrowia w obronności państwa i ich zakres . Przygotowania obronne obejmują również problematykę planowania i realizacji na potrzeby obronne państwa zadań w zakresie przygotowania oraz wykorzystania publiczne i niepublicznej służby zdrowia. Dotyczą one zwiększenia bazy szpitalnej i zmiany jej profilu tworzenia zastępczych miejsc szpitalnych, działania lecznictwa otwartego, organizacji publicznej służby krwi, zabezpieczenia sanitarno-epidemiologicznego, postępowania w przypadku występowania zdarzeń radiacyjnych i innych skutków użycia broni masowego rażenia oraz realizacji świadczeń na rzecz niektórych jednostek organizacyjnych. Realizację tych zadań powierzono ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, wojewodom oraz samorządom terytorialnym . 7. Systemy łączności . Przygotowanie i wykorzystanie systemów łączności na potrzeby obronne państwa w zakresie telekomunikacji ma na celu dostarczanie użytkownikom systemu wymaganych usług telekomunikacyjnych w sposób niezawodny i bezpieczny, umożliwiający sprawną realizację zadań w czasie pokoju, zagrożenia bezpieczeństwa państwa oraz wojny. Systemy łączności na potrzeby obronne powinny umożliwiać integracje wykorzystywanych środków łączności w ramach jednolitej platformy komunikacyjnej. Do ich przygotowania wykorzystuje się zasoby sieci resortowych oraz przedsiębiorców telekomunikacyjnych. Niezwykle ważne jest inspirowanie i wspieranie rozwoju nowoczesnych technologii telekomunikacyjnych, w szczególności odpornych na awarie i zakłócenia, a także ich implementacja do istniejących systemów łączności docelowo połączonych w zintegrowany system telekomunikacyjny. Przygotowanie i wykorzystanie systemu łączności na potrzeby obronne państwa w zakresie poczty ma na celu zapewnienie użytkownikom systemu wymaganych usług pocztowych w sposób ciągły i bezpieczny, umożliwiający sprawną realizację zadań w czasie pokoju, zagrożeń bezpieczeństwa państwa oraz wojny. Do przygotowania tego systemu wykorzystuje się infrastrukturę operatorów pocztowych, wojskową pocztę polową, pocztę podległą ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych oraz pocztę kurierską podległą ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych. 8. Szkolenia obronne i kontrole zadań obronnych. Elementem pozamilitarnych przygotowań obronnych jest szkolenie obronne. Wpływa ono istotnie na wzrost kompetencji, umiejętności i wiedzy specjalistycznej pracowników i kadry kierowniczej odpowiedzialnej za sprawne funkcjonowanie poszczególnych elementów SOP. Koordynację szkoleń obronnych realizowanych przez ministrów kierujących działami administracji rządowej i wojewodów, sprawuje, za pośrednictwem Ministra Obrony Narodowej, Prezes Rady Ministrów. Na szczeblu centralnym szkolenie obronne realizowane jest w ramach Wyższych Kursów Obronnych dla organów władzy publicznej oraz kadr administracji publicznej. Ważną rolę w procesie doskonalenia umiejętności organów władzy i administracji rządowej podejmowania decyzji w sprawach kluczowych dla bezpieczeństwa narodowego odgrywają Strategiczne Gry Obronne „KIEROWNICTWO”. Są one przedsięwzięciem realizowanym w formule rozszerzonego posiedzenia Rady Ministrów, z udziałem Prezydenta RP lub jego przedstawicieli. SGO „KIEROWNICTWO” odbywają się cyklicznie na podstawie zapisów protokołu ustaleń Rady Ministrów oraz są wpisane do Programu Pozamilitarnych Przygotowań Obronnych RP. Rada Ministrów zlecając przeprowadzenie kolejnych gier, ustala każdorazowo ich zakres tematyczny. Stałym elementem gier jest ocena aktualnego stanu bezpieczeństwa państwa. 9. Potencjał naukowy i przemysłowy Integracja polskiego potencjału naukowego i przemysłowego w obszarze obronności powinna być ukierunkowana na państwa Unii Europejskiej i NATO, a platformą wymiany doświadczeń i pozyskiwania najnowszych technologii powinna być Europejska Agencja Obrony oraz Organizacja Badań i Technologii NATO. Celem głównym integracji winno być pozyskiwanie najnowszych technologii obronnych dla Sił Zbrojnych RP oraz wzmacnianie potencjału naukowego i przemysłowego Polski. Strategia Obronności RP jest kierowana do wszystkich organów administracji publicznej oraz podmiotów realizujących zadania obronne. Za wdrożenie jej postanowień odpowiadają organy administracji rządowej, przedsiębiorcy i inne podmioty realizujące zadania obronne, a także dowództwa i sztaby wojskowe. Organom samorządu terytorialnego rekomenduje się wypełnianie zapisów Strategii Obronności RP. Jej postanowienia będą rozwijane i precyzowane w dokumentach wdrożeniowych – dyrektywach, planach strategicznych i operacyjnych oraz w programach przygotowań obronnych, w tym programach rozwoju Sił Zbrojnych RP.