Złote myśli greckich filozofów towarzyszą nam w życiu od urodzenia.
Niektórzy powiedzą, że złote myśli są przestarzałe i już nie aktualne, bo ludzie
mieli wtedy inne spojrzenie na świat a złote myśli powstawały jeszcze przed
narodzeniem Chrystusa. Ale osobiście nie zgadzam się z tym stwierdzeniem, bo
moim zdaniem złote myśli są ponadczasowe i nie zależy, czy minęło 100 lat czy
wiele wieków to i tak będą się sprawdzać jest wręcz przeciwnie to właśnie czas
udowadnia nam, że Greccy filozofowie byli świetni w tym co robili.
Ile to razy słyszeliśmy od rodziców, że “Celem naszych czynów powinno być
czynienie dobra”. Bo w końcu rodzice chcą nas wychować tak żebyśmy jak to
się mówi potocznie “wyszli na ludzi”, czyli wyrośli na przyzwoitych ludzi dobrze
żyjących w społeczeństwie.
Niejednokrotnie byliśmy ostrzegani, że “Jak ty rodzicom, tak dzieci tobie”,
możemy tą myśl przyrównać do biblijnej przypowieści “Jak Kuba Bogu tak Bóg
Kubie. Może i wtedy nic sobie z tego nie robiliśmy, ale kto wie czy w przyszłości
to my nie będziemy tego powtarzać naszym dzieciom, które tak samo na to
zareagują jak i my w młodości.
Moim zdaniem złote myśli są niezwykle ważne dla naszego świata mogą być:
inspirujące tak jak przekonanie Epikura że “Głównym składnikiem szczęścia, ale
nie jedynym, jest radość życia” lub pouczające jak złota myśl Talesa z Miletu,
którą wcześniej przytoczyłem która brzmi “Jak ty rodzicom, tak dzieci tobie”,
dzięki niektórym złotym myślą możemy lepiej zrozumieć otaczający nas świat
pozwolę sobie zacytować tutaj słowa Arystotelesa który uważa że “Z życia
najlepiej odchodzić jak z uczty: ani spragniony, ani pijany”.
Według mnie najciekawszymi złotymi myślami są te, które najbardziej skłaniają
do refleksji, weźmy za przykład ponownie myśl Arystotelesa, ale tym razem nie
o odchodzeniu z życia jak z uczty a o przyjaciołach mianowicie “Mieć wielu
przyjaciół to nie mieć żadnego”. Wiele osób pewnie powie, że to nie prawda,
ale w dobie takich social mediów jak Facebook Instagram czy Twitter mamy tak
wielu znajomych, że nie potrafimy ich nawet wymienić a co dopiero poznać
więc trzeba się zastanowić, czy możemy w ogóle ich nazywać przyjaciółmi czy
nie są to tylko losowe osoby poznane w intrenecie, którym myślimy, że
możemy powierzyć nasze sekrety lub wygadać się, gdy jest nam źle. I owszem
zgadzam się ze stwierdzeniem, że w życiu trzeba mieć przyjaciela, ale czy
potrzebujemy ich aż tylu, moim zdaniem nie i wystarczy nam jeden prawdziwy
